L'Etudiante

De Franse film L'Étudiante gaat over Valentine (Sophie Marceau) en Édouard (Vincent Lindon), die elkaar op wintersport ontmoeten. Maar dat loopt op niets uit. Toch wil Édouart haar graag nogmaals ontmoeten en hij laat z'n kans niet voorbij gaan als ze elkaar aan het einde van hun vakanties treffen op het Gare de Lyon in Parijs. Hij nodigt haar uit voor een etentje en gooit daarvoor al z'n charmes in de strijd. Tijdens het etentje vertellen ze elkaar over hun levens en die blijken nogal tegengesteld. Hij is muzikant en componist en leeft vooral 's nachts, zij is studente, bezig met de voorbereidingen om af te studeren en leeft vooral overdag...

De score voor deze romcom is van de hand van Vladimir Cosma, die al vaker films van Claude Pinoteau van muziek heeft voorzien.
Het album opent met de song 'You call it love', gezongen door Karoline Kruger, die een hit was in de Franse hitlijsten. Het is zeker een heel aardige song, maar mij spreekt de melodie niet helemaal aan, deze is net wat te saai.
De melodie van de song komt overigens terug in de instrumentale track 'Valentine', waar een keyboard met een lichte heldere toon de melodie speelt, zoals Kruger die in de song zingt. De muziek is wat eenvoudig, maar de instrumentale versie spreekt mij meer aan dan de gezongen versie.

Na de openingssong volgt de score, die opent met de prachtige track 'Ned compose', een heerlijke lichte en licht melancholieke track, die prachtig op piano wordt gespeeld. De melodie doet wat denken aan de song 'Only love' die Cosma eerder schreef voor de tv-serie Mistral's Daughter. De luchtige underscore op synthesizer helpt zeker mee, maar was in de vorm van echte violen veel mooier geweest.
Dit thema voor Ned of Edouard komt later op het album op een stevige poppy manier terug in het 'Thème d'Edouard'. Weer is de piano het leidend instrument, maar het heeft de begeleiding van een popband meegekregen. Met een fraaie tekst was dit een veel mooiere song geweest dan de feitelijke song 'You call it love', vooral omdat de melodie veel meer aanspreekt en veel meer spirit heeft.

De score heeft een tamelijk hoog elektronisch gehalte en komt soms nogal funky over, vooral doordat Cosma regelmatig nogal kort aangeslagen gitaarriffs toepast, vaak samen met koperblazers. De melodieën spreken daarbij niet echt aan. Met tracks als 'Rain Forrest', 'Vol de Nuit' of 'Iron Gate' moet je echt wel van die funky stijl houden om dit te kunnen appreciëren. Deze drie tracks worden overigens gespeeld door een gelegenheidsband die zich 'New Born Morn'' noemt. Dit zijn ook gelijk drie van de langste tracks van het album.

Een tweede song op het album is 'Sentimen Mwen', gezongen door 'Rustless Doubt', een gelegenheidsband die deze song in een caraïbisch jasje laat horen. Een heel aardige en melodieuze song, die ook af en toe een wat funky kleuring heeft.

De score sluit af met tweemaal het thema van de film. In de voorlaatste tracks is de kleuring anders als in 'Valentine'. Nu speelt de percussie een behoorlijke rol, terwijl die in 'Valentine' geheel afwezig is. De tweede titeltrack is een reprise van de openingssong, die met de nodige herhalingen uitgesponnen is tot een lange 7,5 minuten.

Kortom, met L'Étudiante heeft Vladimir Cosma een heel aardige score neergezet. De song die de score opent en afsluit is net wat aan de saaie kant, maar de score kent zeker een aantal fraaie tracks. Vooral de tracks rondom het thema van Edouard zijn erg fraai. Het hoofdthema als melodie van de song doet het in de instrumentale versies beter dan in de songs, hoewel Karoline Kruger best heel verdienstelijk zingt.
Een afknapper van de score zijn de drie lange funky tracks. Dat is typisch muziek waar je van moet houden. Mij spreekt het niet aan en het gaat ten koste van de waardering. Die komt zo uit op 73 uit 100 punten.