Stardust


Decca Records (602517452107)
Polydor (602517436343)
Filme | Data de lançamento: 11/09/2007 | Lançamento do filme: 2007 | Formato: CD, Download
 

Inscreva-se agora!

Mantenha-se mais informado e tenha acesso à informação de colecionadores!





 

# Rastrear Artista/Compositor Duração
1.Prologue (Through the Wall)3:45
2.Snowdrop2:46
3.Tristan0:40
4.Shooting Star3:26
5.Three Witches2:42
6.Yvaine2:48
7.Septimus1:22
8.Creating the Inn1:58
9.Lamia's Inn (Part 1 adapted from ''The Well Tempered Klavier'' by J.S. Bach, Book 1, Prelude 2 in C Minor)8:04
10.Cap'n Shakespeare1:27
11.Flying Vessel (Includes an excerpt from ''Slavonic Dances, Op. 46; No. 6 in D Major, Allegretto Scherzando'' by Antonin Dvorak)3:41
12.Cap'n's at the Helm1:01
13.Tristan & Yvaine2:05
14.Pirate Fight (Adapted from ''Galop Infernal'', Act 2 of ''Orphée Aux Enfers'' by Jacques Offenbach)2:03
15.The Mouse Co-Composed by Matthew Vaughn2:26
16.Lamia's Lair3:57
17.Lamia's Doll1:41
18.Zombie Fight1:08
19.The Star Shines3:21
20.Coronation2:32
21.Epilogue Take That0:52
 53:45
Envie sua opinião Ocultar críticas em outros idiomas

 

Stardust - 09/10 - Revisão de Sander Neyt, apresentado em (Holandês)
Narrator: A philosopher once asked, 'Are we human because we gaze at the stars, or do we gaze at them because we are human?' Pointless, really... 'Do the stars gaze back?' Now that's a question.

Het jaar 2007 heeft voor mij toch nog altijd een speciale betekenis. Het was het jaar dat de microbe der filmmuziek mij beet. Begonnen met Pirates, later uitgebreid met Harry Potter. Waarom haal ik dit kleine nostalgische verhaal boven? De eerste keer dat de muziek van een film mij echt opviel tijdens het kijken, was bij deze Stardust. Een paar dagen later was ik in het bezit van de soundtrack van Stardust en ik was aangenaam verrast.
De film op zich is mooi gefilmd, met een zeer spannend verhaal, goede acteurs en natuurlijk de vele mooie speciale effecten. Toch is het de muziek van Ilan Eshkeri die eruit springt. Zelfs tijdens de film is het herkenbaar en Eshkeri krijgt ook voldoende ruimte om met zijn muziek op de voorgrond te treden. Eshkeri (wat een hatelijke naam om steeds te moeten typen) is niet zo’n heel bekende componist. Maar elke score dat hij schrijft, heeft iets speciaals, iets memorabel. Zo ook bij Stardust die we nu eens van naderbij gaan bekijken. Wees wel gewaarschuwd, uw nederige recensent is grote fan van de score!

Eshkeri maakt gebruikt van vele leidmotieven en kleine thema’s. Het grote voordeel is dat elk personage of plek een mooi thema heeft meegekregen. Het nadeel is dan wel dat er niet echt een hoofdthema is dat er bovenuit steekt. Maar hier werkt het heel goed. De score is zo goed opgebouwd, is zo entertainend dat er niet echt een hoofdthema nodig is. Laten we de vele thema’s eens onder de loep nemen.
Het eerste thema dat je te horen krijgt in “Prologue” is dat van het fictieve en magische land Stormhold. Daar speelt zich het grootste deel van het verhaal af. Het is een lang thema geworden dat vooral gespeeld wordt door de strijkers vergezeld met enkele blazers. Het is herkenbaar en zeer catchy. Zoals alle thema’s trouwens. Het thema van Stormhold straalt macht en zelfs historie uit. Alsof het land al eeuwen bestaat, die grandeur krijg je te horen. Prachtig gecomponeerd en een geweldige manier om deze score van start te laten gaan. Eenmaal uit zijn startblokken geschoten, geeft deze score niet veel rust.
Het volgende thema is dat van Tristan, te horen in de gelijknamige track. Dit is een vrij kort thema. Het is ook niet zo veel te horen op de score, wat langs de ene kant jammer is, maar langs de andere kant is het wel de basis van het latere liefdesthema. Er is nog een thema dat maar twee keer te horen is gedurende de score en dat is het thema van het juweel dat toch een belangrijke rol speelt in deze film. Je krijgt het te horen in de eerste seconde van “Shooting Star”. Het wordt gespeeld door statige blazers geflankeerd door rustige onderliggende strijkers. Het is het begin van een grandioze track. Want dat is Shooting Star zonder twijfel. Na het thema van het juweel krijg je een mooie spanningsopbouw en dan gaan alle remmen los. Strijkers en blazers begeleiden de chaotische tocht van het juweel naar de sterren en dan hoor je het beste thema van de score. Dat van Yvaine. Een lyrisch thema gespeeld door strijkers en daarbij een adembenemend koor op de achtergrond. Het doet perfect dienst als begeleiding voor de vallende ster. Dit thema wordt meermaals in de score ingezet. En het is de reis van het thema dat het zo geweldig maakt. In Shooting Star krijg je het in al zijn glorie te horen. Maar daarna is het in de score lange tijd niet meer zo te horen. Je krijgt het sporadisch te horen in “Flying Vessel” als Yvaine begint te stralen. Heel licht, heel sporadisch. Maar in de grote finale “The Star Shines” krijg je een grote bombastische versie te horen. Yvaine straalt terug naar haar avontuur. En dat hoor je in de muziek.

Het volgende thema is het meest speciale van de score. Dat van Lamia. Aangezien het de slechterik is in het verhaal is dit thema donker en straalt boosheid en kwaadaardigheid uit. Het is ook het enige thema dat niet meteen opvalt in de score. Je moet een paar keer luisteren om het te horen. Maar eenmaal je het hoort, merk je dat het verrassend donker is in contrast met de resterende thema’s van de score.
Het volgende thema is dat van Septimus. En dat is meteen na Yvaine het beste thema. Het is te horen in de gelijknamige track. Lichte strijkers beginnen het nummer en dan volgt het thema dat uit zeven noten beslaat. Ook gespeeld door de strijkers. Wanneer dan de percussie erbij komt krijg je een verrassend episch thema dat zijn weerga niet kent. Die epiek wordt verdergezet als je een geweldige variatie hoort op het thema van Tristan. Strijkers geflankeerd met vele blazers en nog eens diezelfde percussie. Het is reismuziek, maar reismuziek van de beste soort.
Ook de homoseksuele piraat Captain Shakespeare krijgt zijn thema. Te horen in Cap’n’s At The Helm. Het is luchtig, sfeervol en fantastisch om naar te luisteren. Jammer genoeg is het snel gedaan. Het duurt maar een minuut. Jammer want het had meer potentie. Op naar het liefdesthema. Te horen in Tristan & Yvaine. Waar ik gesproken heb dat het thema van Tristan de basis vormt van dit thema, gebruikt ook Eshkeri het thema van Yvaine als basis. Eigenlijk kan je het beschouwen als een mengeling van deze twee thema’s. Het resultaat is een geweldig romantisch thema dat rustgevend doch teder klinkt. Alweer gespeeld door de strijkers krijg je het lyrische thema te horen op zijn best. Het is veruit één van de beste liefdesthema’s die ik heb gehoord. Vooral door de mooie opbouw en het feit dat de componist twee eerdere thema’s als basis neemt. In The Mouse krijg je ook een romantisch thema te horen. Het is een liefelijk thema voor een liefelijke scene in de film. Het is nog rustiger dan het bovenstaande liefdesthema. Hetzelfde niveau blijft behouden in dit thema. Wonderlijk!

Dit waren de grootste thema’s van de score, en ik ben er zeker van dat ik er nog wel een aantal ben vergeten. De score zit doordrenkt met thema’s. Toch had ik nog twee tracks willen bespreken. De eerste is Lamia’s Liar. Het is het beste actienummer van de score. Eerst krijg je het geweldige thema van Septimus te horen, gevolgd door dat van Captian Shakespeare. Wat volgt is een donker actiestuk waar percussie en vele strijkers en koperblazers centraal staan. Eshkeri laat een kant van hem horen dat nog niet in de score te horen was. Het is zwaar om naar te luisteren, maar het is de moeite. Zeker als dan het kwaadaardige thema van Lamia terug te horen valt. Goed verstopt onder de percussie maar als je er op let, hoor je het maar al te goed. Geweldig!
Een tweede track dat ik graag zou willen bespreken is Coronation. Na het thema van het juweel krijg je de opbouw van de prachtige hoge strijkers. De opbouw wordt vergezeld met steeds meer instrumenten en als het hoogtepunt is bereikt krijg je het thema van Tristan te horen als nooit te voren. Op het bedje van de opbouwende strijkers wordt het thema van Tristan gespeeld door de blazers. Daarna wordt het thema overgenomen door de vele strijkers die eerder in het nummer de opbouw verzorgde en de blazers geraken op de achtergrond. Maar wanneer deze blazers terug op de voorgrond treden krijg je de perfecte opstap voor een laatste reprise van het liefdesthema. Gespeeld als nooit tevoren. De typische happy end van een mooi verhaal. Een perfecte afsluiter van een perfecte score.
Eén laatste iets wil ik nog kwijt over de instrumentatie. Eén van mijn voorgangers heeft al reeds vermeld dat er geen synthesizer aanwezig is en dat alles met een filharmonisch orkest wordt gespeeld. Op deze manier klinkt het orkest op zijn best. De orkestratie is rijk en gevarieerd en het is ook diepgaand. Elke luisterbeurt ga je wel een nieuw instrument tegenkomen. Wie de score voor het eerst zal beluisteren ga het een verademing vinden dat er nog eens een orkestrale score op de proppen komt. Zonder synthesizer geweld, zonder elektronische geluiden. Gewoon een ouderwetse score pur sang. Het maakt filmmuziek zo vele malen sterker!

Conclusie
Stardust van Ilan Eshkeri is gewoonweg een genot om naar te luisteren. Thematisch is het een zeer sterk werk. Zeker omdat de thema’s ook de tijd hebben om te groeien. Daar bovenop wordt alles met een groots orkest gespeeld. Het is een kleurrijke, feeërieke fantasy score dat misschien geen instant klassieker is geworden. Maar deze nederige recensent is er zeker van dat er meer en meer liefhebbers der filmmuziek deze score gaan beluisteren. Voor diegene die hem nog niet hebben gehoord. Zoek hem op of koop hem. En laat je meeslepen, laat je betoveren, laat de muziek je meesleuren naar Stormhold waar de sterren leven en de prinsen nummers zijn. Een prachtige reis gebracht door componist Ilan Eshkeri die toch één van de beste scores van 2007 op zijn naam heeft staan!
Stardust - 09/10 - Revisão de Marie-Lise Van Wassenhove, apresentado em (Holandês)
Van zodra op het internet de eerste beelden van Stardust opdoken, wist ik meteen dat de film iets voor mij zou zijn: sprookjesachtig, avontuur,een snuifje actie, een vleugje romantiek,… Meer moet dat niet zijn!
De jonge Tristan Thorn wil het hart van zijn geliefde Victoria winnen en belooft haar een vallende ster. Hiervoor moet hij naar het mysterieuze en gevaarlijke Faerie (Elfenland) dat achter de lange muur naast zijn dorp ligt. Tot zijn grote verbazing is de ster echter geen brokje hemelsteen maar een knappe jongedame. En dan zijn er nog de heks Lamia en enkele prinsen die elk voor hun eigen redenen op zoek zijn naar het gevallen hemellichaam…
Een heerlijk, fantasierijk verhaal en zeker genoeg voer voor een heerlijke, fantasierijke score.

De keuze van regisseur Matthew Vaughn viel op componist Ilan Eshkeri met wie hij al eerder samenwerkte voor Layer Cake.
Eshkeri is misschien niet de meest bekende naam, maar de man heeft toch al enkele indrukwekkende dingen op zijn palmares staan. Zo heeft hij onder andere voor “additional music” gezorgd in Black Hawk Dawn en is hij zowel voor zijn score voor Hannibal Rising als zijn werk voor het eerder vernoemde Layer Cake genomineerd als “Discovery of the Year” op onze eigenste World Soundtrack Awards.
Niet de eerste de beste dus, en dat blijkt ook uit zijn sterke muziek voor Stardust.

Hoe groot de verleiding voor menig filmcomponist tegenwoordig ook mag zijn, Eshkeri maakt GEEN gebruik van synthesizer of andere elektronische klanken om zijn muziek te kleuren: alles klinkt verademend “instrumentaal”. Het zijn vooral de strijkers, het koper, hier en daar een houtblazer en een zacht vrouwenkoor die het hoge woord voeren. Klassiek getint dus, wat niet wil zeggen dat er geen plaats is voor exotische instrumenten en ritmes, zoals al meteen blijkt uit “Prologue (Through the Wall)”, waarin etnische percussie en vocalises het onwereldse aspect van Faerie beschrijven.
De muziek is helemaal uitgewerkt. Er is geen plaats voor onderscore. Alles leeft en blijft boeiend, zonder té overladen te klinken. Actie (“Lamia’s Lair”, “Zombie Fight”, “Septimus”) wordt afgewisseld met zachte expositie (“Tristan”, “Yvaine”), romantiek (“Tristan & Yvaine”, “The Mouse”, “Snowdrop”) met bombastisch avontuur (“Flying Vessel”, “Shooting Star”) en ook de liefhebbers van spannende, “thriller”-muziek komen aan hun trekken (“Lamia’s Inn”).

Voor ieder wat wils dus, zonder daarbij de samenhang uit het oog te verliezen, dit vooral dankzij de vele thema’s die her en der terugkomen. Acht heb ik er geteld (het zijn er waarschijnlijk wel meer), waaronder het veel voorkomende thema voor de ster Yvaine (“Prologue (Through the Wall)”, “Shooting Star”, “Three Witches” en “The Star Shines”), de bucolische melodie voor (“Tristan”), de nobele koperklanken voor het koninkrijk Stormhold (gelegen in Faerie) (“Shooting Star”, “Coronation”) en verschillende actiethema’s (thema 1: “Flying Vessel”, thema 2: “Captain at the Helm” en “Lamia’s Lair” en thema 3: “Septimus”, “Lamia’s Lair”).
Misschien verwonderlijk dat Eshkeri niet echt aan een duidelijk liefdesthema voor Tristan & Yvaine in gedachten had. Enerzijds heb je het erg klassieke strijkersthema in “Tristan & Yvaine” dat triomfantelijk wordt hernomen in “Coronation”. Anderzijds is er het subtiele “The Mouse” waarin we een heel andere melodie horen, hoewel het hier toch ook een belangrijke “liefdesscène” betreft (en krijg nu geen vieze gedachten!). Bij deze laatste track heeft regisseur Matthew Vaughn echter ook zijn muzikaal steentje bijgedragen en misschien verklaart dit het ontbreken van een enkel liefdesthema.

Eshkeri heeft trouwens geen schrik hier en daar de hulp van anderen in te roepen: “Pirate Fight” is een aangepaste versie van de “Galop Infernal” van Offenbach (ook wel bekend als de Can-Can), in “Flying Vessel” wordt een stuk uit de Slavische Dansen van Dvorak naadloos geïntegreerd in de rest van de score, het spannende eerste deel uit “Lamia’s Inn” is gebaseerd op Bach’s “2de Prelude in C mineur”, en last but not least, Britse boysband Take That staat in voor de “Epilogue”, als introductie voor hun song “Rule the World” dat vreemd genoeg niet op het album staat, hoewel het tijdens de end credits wordt gespeeld.
Deze “externe” inbreng doet echter niets aan de continuïteit van de muziek, al lijkt de French Can-Can voor een piratengevecht niet meteen de meest voor de hand liggende keuze. En toch… als je de film gezien hebt en weet wat hier gebeurt, dan kan de muziek niet beter gekozen zijn…
Je hoeft niet persé de film gezien te hebben om de muziek te kunnen appreciëren, maar met de beelden erbij krijgt ze een enorme meerwaarde. “Flying Vessel” is hiervan misschien wel het meest frappante voorbeeld: sommige elementen uit de score worden letterlijk door de personages gespeeld (zoals de piano rond 1’05), de Dvorak wals (vanaf 2’16) wordt in de film op een platenspeler gedraaid (gelijk met de score) en de erg mooie overgang naar Yvaine’s Thema (3’06) tovert nog altijd een glimlach om mijn mond (én kriebels in mijn buik!). En is dat nu net niet het mooie aan filmmuziek…?

Zijn er ook minpunten aan het album? Goh, misschien komt de muziek niet altijd evenwichtig over. Het album volgt de chronologie van de film, wat concreet betekent dat de hardere en soms ook wel oorverdovende stukken in een vrij snel ritme op het einde voorgeschoteld worden.
Maar uiteindelijk is dit muggenzifterij. Eerlijk gezegd zie ik geen enkele reden waarom je Stardust niet in huis zou halen. Het is een veelzijdige, knap afgewerkte en erg melodische soundtrack die, toegegeven, hier en daar misschien nét iets te veel lijkt op Gregson-William’s Chronicles of Narnia (die violen in “Coronation”) of Shore’s Lord of the Rings, om als instant klassieker te worden beschouwd, maar die de meeste filmmuziekliefhebbers zeker zal bekoren.

(Favoriete tracks: Septimus, Shooting Star, Lamia’s Inn, Flying Vessel.)
Stardust - 09/10 - Revisão de Tom H., apresentado em (Holandês)
Na de verfilming van “The Lord of the Rings” is het fantasygenre weer helemaal terug. Zo past “Stardust” perfect in het rijtje van sprookjesachtige blockbusters thuis. De film kan rekenen op een heel resem bekende namen die de affiche sieren. Naast Michelle Pfeiffer en Peter O’Toole mogen ook Claire Danes en Ricky Gervais aantreden om de sterrencast aan te vullen. Regisseur Matthew Vaughn vroeg componist Ilan Eshkeri om de muziek verzorgen van zijn knallende ruimte-epos. Hiervoor mocht hij The London Metropolian Orchestra inhuren en rekenen op de medewerking van de fenomenale Metro Voices. Het resultaat is een fantasievolle en heerlijk ouderwetse avonturenscore.

De soundtrack opent met een goede, oude, proloog die perfect past in het rijtje van intergalactische muziek van oa. Jerry Goldsmith en James Horner. Een eerste thema wordt door Eshkeri geïntroduceerd. Het is een semibombastische en vrolijke melodie met zwierige strijkers en pompeus koper. Na een korte stilte ontluikt een tweede thematiek die wordt voortgestuwd door een ritmische percussielijn. Al vlug krijg je als luisteraar een déjà-vu te verwerken. De melodieën lijken zo weg te zijn gelopen uit de soundtrack van David Arnold voor “Stargate”. Het is een tendens die over het hele album door te trekken valt. De zachte, mysterieuze koorpartijen, de ingetogen strijkers, ze klinken erg herkenbaar. Een derde thematiek wordt gebracht in “Snowdrop”. Het nummer wordt eventjes avontuurlijk om daarna mysterieus en sprookjesachtig te eindigen met een rustige koorpartij. “Tristan” is wel een heel erg korte track en biedt weinig meer dan rustige underscore. Het dreigende strijkwerk uit de eerste track krijgt een boeiende reprise in “Shooting Star”. De muziek is luid en bombastisch. Hier en daar is er een motiefje te horen die Howard Shore in de LotR-saga ook gebruikt, maar ook muziek van Goldenthal en Newton Howard diende gretig als inspiratiebron. Wie echter de herkenbaarheid door de vingers ziet en gewoon naar de muziek luistert, wordt alleszins niet teleurgesteld. De louter symfonische orkestraties, de wijde melodieën en de niet al te originele arrangementen staan garant voor een erg aangename luisterervaring, want hoe je het ook draait of keert, de muziek die Eshkeri componeerde is erg toegankelijk.

De score varieert voortdurend van mysterieus naar heerlijk dreigend tot pure magie. “Yvaine” is zo’n compositie die opvalt door haar eenvoud en schoonheid. De bloedmooie vrouwenstemmen aan het begin zijn adembenemend. Helaas verzinkt de muziek dan even in een komisch intermezzo dat kan worden vergeleken met de underscore voor de Shrek-saga van Gregson-Williams. Percussie en schichtige strijkers stuwen de melodie dan weer voort in “Septimus”. De kopers mogen van katoen geven in een actiegerichte opbouw. Er staat echter niet alleen muziek van componist Eshkeri. Hij adapteerde ook een aantal klassieke stukken van Bach en Offenbach. De thematiek is echter zo herkenbaar dat het de magische sfeer van het album wat breekt, wat best jammer is. Want tussen de klassieke componisten ontpopt de score van “Stardust” zich tot een ware thriller van formaat met dreigende trompetten en opzwepende melodieën die je op het puntje van je stoel laten zitten. “Cap’n Shakespeare” is hiervan een mooi voorbeeld. Het avontuurlijke ritme wordt heropgenomen in “Cap’n’s at the Helm” waar de muziek de gedaante aanneemt van Indiana-Jones-achtige heraldiek. Het liefdesthema dat we te horen krijgen in “Tristan and Yvaine” is erg voorspelbaar met weelderige strijkers en een klef thema dat in de hoge noten van het orkest blijft hangen. Niet erg origineel, maar wel gesmaakt!

Ook regisseur Vaughn mag zijn muzikaal talent tentoonspreiden op het album. “The Mouse” is immers co-gecomponeerd door de regisseur en het moet gezegd, het klinkt echt erg mooi en interessant. De zachte melodie vormt haast een slaaplied en doet denken aan muziek van Randy Newman in zijn romantische escapades. Na dit mooie en lieflijke intermezzo is het uit met de romantiek. Eshkeri stampt zijn muziek nieuw leven in met “Lamia’s Liar”, een heerlijke heroïsche track met zware percussie en een feestelijke herneming van het thema uit “Snow Drop”. Het spanningselement wordt doorgetrokken in de volgende tracks zodat de soundtrack opbouwt naar een crescendo van dreunende dreiging en pompende spanning. Pas in “The Star Shines” volgt de imposante apotheose met groots koor en een uitbundig orkest. “The Coronation” is de laatste grote track van het album en is magisch en een hoogtepunt van formaat. Helaas is het déjà-vu aspect hier weer volop aanwezig. Toch blijft het een afsluiter om van te smullen als je even de herkenning achterwege laat. Het is net of je terug bent in de jaren 80 wanneer grote films je haast wegbliezen met hun enorme soundscape en pompeuze muziek. En dat is precies wat “Stardust” doet. Het album sluit af met een zwakke epiloog die niet echt fantastisch is te noemen en een orkestrale versie is van een nummer van Take That, de boygroep die eind jaren ’90 hoge ogen gooide in de Britse popmuziek.

Stardust” is zeker niet origineel te noemen en componist Eshkeri heeft door alle registers van de contemporaine filmmuziek gebladerd en hier en daar een stukje muziek geleend. Of dit überhaupt belangrijk is, laat ik in het midden, want naast het déja-vue gevoel is “Stardust” gewoon puur genieten. De muziek is groot, bombastisch en avontuurlijk en is filmmuziek avant la lettre. Dus even die hersenen uitknippen en lekker genieten van heerlijke melodieën en herkenbare arrangementen van onder andere oudgediende Robert Elhai. Een aanrader om je vrienden te imponeren met imposante en herkenbare muziek. Wie de avonturenscore mist en eens iets anders wil horen dan synthesizer en loops voor Piratenfilm, is met deze soundtrack aan het juiste adres. Een ideaal kerstcadeau!

Stardust - 08/10 - Revisão de Mitchell Tijsen, apresentado em (Holandês)
Het is natuurlijk moeilijk om alsmaar muziek te schrijven.
Voor fantasiefilms is het wat mij betreft het moeilijkst. Hoe kan je een leuk thema verzinnen voor een film dat steeds maar weer terug komt. Moet het een heldenthema zijn zoals Superman of juist een rustig thema? In 2001 kwam er een nieuwe film op de markt genaamd The Lord of the Rings. Howard Shore werkte samen met Peter Jackson aan deze film. Maar ondanks deze prachtige soundtrack(s) van The Lord of the Rings zijn er natuurlijk nog meer films, nog meer fantasiefilms. Ook Harry Potter heeft zijn eigen sfeertje en ook The Golden Compass heeft een eigen sfeer. Componisten blijven mij echter steeds maar weer verassen met leuke vrolijke thema’s en zo deed ook Ilan Eshkeri dat voor de score van Stardust. Ik had nog nooit eerder van die man zijn naam gehoord. En wat geeft hij mij, wat geeft hij ons…een goedverzorgde score met alles erop en eraan. Hieronder mijn recensie voor de score van de film:”Stardust”.

Ilan Eshkeri, een moeilijke naam om te schrijven maar ook een naam waarvan ik nog nooit gehoord had. Maar dat was dan wel voordat ik de film Stardust zag. Eigenlijk had ik niet zoveel zin om te kijken naar die film laat staan naar die muziek te luisteren. Want kon een fantasiefilm wel goed zijn en de juiste muziek hebben? Vroeger zei ik daar gelijk ‘ja’ op maar nu heb ik zo mijn twijfels. Gelukkig viel alles me mee aan Stardust zowel de film als de muziek. Het begint allemaal keurig en nog netjes bij de Prologue, met allemaal leuke vrolijke motiefjes en strijkers. Daarna volgen er nog meer fantastische tracks natuurlijk. Vooral track 4 is zeker één van mijn lievelingstracks op dit album! Het bevat de magie die echt bij Stardust hoort, de magie die ik wil horen. Ik was totaal verbijsterd toen ik deze score hoorde in de film, maar wel verbijsterd op een goeie manier. Het is niet zo dat je in een andere wereld stapt als je deze muziek hoort. Naar mijn mening is dat ook zowat onmogelijk. Eigenlijk zijn alleen John Williams en Howard Shore de enige componisten die dat nog hebben bereikt. Williams met zijn eerste 3 Harry Potter scores en Howard Shore voor The Lord of the Rings. Maar eigenlijk mag je het helemaal niet vergelijken met die scores. Die waren er al en zijn gewoon geweldig punt uit. Als ik nu dit ga beoordelen kom ik dan toch nog uit op dingen zoals: Het lijkt op Lord of the Rings. En dat is op zich een pluspunt natuurlijk maar ook een minpunt. Het vrolijke theme die je bijvoorbeeld in track 20 hoort doet me echt denken aan het Hobbit Thema van Shore. Maar ondanks dat heeft Eskeri gelukkig ook zijn eigen sfeertje gegeven aan Stardust. Zo vind ik Shooting Star erg mooi en orgineel bedacht om nog maar niet te spreken over het theme van Septimus wat in track 7 te horen is. Ook dat is een leuk vluggertje, en helaas een vluggertje want hij had best wel wat langer mogen duren.

In tegenstelling tot mijn collega’s hier op filmmuziek.be vind ik deze score wel goed maar beloon ik hem niet met een 9. Eerder met een dikke 7,5 en dat rond ik dus af naar een 8. Een 8 is zeker fantastisch voor een nieuwe score in het jaar 2007. En zeker natuurlijk voor een componist waarvan geloof ik nog nooit iemand hier had gehoord. Maar gelukkig heeft Eskeri zijn naam op de kaart gezet bij mij. En hopelijk gaat hij gewoon nog eens zo’n leuke fantasiefilm maken. Ook het deuntje van track 14 blijf ik grappig vinden, natuurlijk is dat een klassiek stuk zoals in de voorgaande recensie werd gezegd maar ondanks dat zet ik hem vaak op. Een leuke track vooral voor de mensen die weten waarbij die track hoort. En dan hebben we naast leuke thema’s natuurlijk ook nog wat actie nodig. En actie was er ook wel in de film, niet dat gegalopeer met die paarden, maar gewoon echte actie. Eshkeri heeft de actietracks voor het laatst bewaard, een soort toetje voor de luisteraar. Ze zijn niet allemaal even mooi maar ik vind zelf dat Lamia’s Liar er het beste uitspringt. Een lekkere lange track met veel dezelfde deuntjes. Zo zie je maar dat er gelukkig nog wel componisten zijn die iets kunnen met fantasiefilms. Daarmee bedoel ik eigenlijk dat ik teleurgesteld ben in de muziek van fantasiefilms. Vooral in de jaren 2006, 2007 en 2008. Maar gelukkig zijn er altijd nog componisten die je kunnen blijven verassen, componisten die je al kent (Desplat) maar ook componisten waar je dus nog nooit van gehoord had.

Kortom:
Een leuke score met leuke sfeertjes, soms wat duister soms wat vrolijk, typisch een fantasiescore natuurlijk. Zoals ik al eerder zei: Een dikke 7,5, afgerond een 8.
En dat er nog maar vele scores al deze mogen volgen in het genre: Fantasie!
Stardust - 08/10 - Revisão de Thomas-Jeremy Visser, apresentado em (Holandês)
Je kan gerust zeggen dat de score voor Stardust magisch is. Het is in geen enkel opzicht vernieuwend, sterker nog: alle clichés van fantasyscores komen voorbij. Het is niet zo groots als Shore's The Lord of the Rings of zo origineel en sprankelend als The Golden Compass. Toch is deze score de moeite waard om in je verzameling te hebben, simpelweg vanwege het grote gehalte aan magie erin.

Want hoe cliché iets ook is, als je het graag hebt is dat geen punt. Er zijn in Stardust geen enkele thema's te horen, wel hier en daar motieven maar die zijn eigenlijk te verwaarlozen. Eshkeri mag bijvoorbeeld gecomplimenteerd worden met zijn niet te zuinige maar nooit vervelende gebruik van strijkers, cello's, violen, altviolen, noem het maar op, alles zit erin. Dit merk je als eerste goed in Shooting Star, waarin koor en strijkers een goed duo vormen en de magie er met oerkracht af laten spatten. Maar de score kan ook heel intiem zijn, wederom vooral gebracht door een hemels koor en strijkers. Dit is vooral te merken in Yvaine, het motief voor de beeldschone Claire Daines. Septimus bevat sterk slagwerk, maar is eigenlijk niet zo heel interessant. Creating the Inn is daarentegen een massaal meesterwerk, en doet je ergens in de verte denken aan Elfman's werken voor Batman en Batman Returns. Cap'n Shakespeare kent een erg dreigend begin, totaal niet passend bij het overdreven homoseksuele personage dat veteraan Robert DeNiro vertolkt in de film. Flying Vessel is honderd procent een fantasy-track. Cello's zijn prominent aanwezig, maar ook de piano en enkele blazers zijn op hun plek hier. Deze trend zet door in Cap'n's at the Helm. Tristan en Yvaine is niet echt een formidabel liefdesthema, maar klinkt toch niet slecht. Het blijft niet hangen maar ondersteund de beelden prima, en is ook nog leuk om een keer te luisteren ook. Pirate Fight is niet origineel, sterker nog de fans van de Franse Can Can kunnen hier hun hart ophalen, maar in de film werkt het fantastisch (op de lachspieren). Leuk dat de moeite is genomen om dit in de score te verwerken. The Mouse is een wat saaie dramatrack, maar daarna is het voorbij met de onschuld.

Want in Lamia's Lair krijgen we een goed geschreven actietrack te horen. Zware blazers, versmolten met dramatische strijkers en af en toe afgewisseld met goed drumwerk zorgen voor een snelle, pittige track die behoorlijk op de zenuwen kan werken. Lamia's Doll is zachtjes, dreigend en mysterieus in het begin, maar later komt er een prachtig koor erbij, wederom versterkt door violen en cello's, die dit tot een wat korte maar toch aangename luisterervaring maken.
Zombie fight kent wederom goede actiemuziek, maar is wat trager dan Lamia's Lair, en heeft wat meer horroreffecten erin verwerkt, wat gezien de titel logisch is.
The Star Shines is de Grande finale. Krachtig en angstaanjagend koor zweept je op, en dan komt het motief voor Yvaine tot leven, strijkers accentueren het opzwellende, gigantische koor perfect, en worden rustig afgesloten.
Coronation lijkt een beetje op een Narniatrack, zoals mijn collega's al eerder meldden, mar dit stoort echter niet. Het is mooie muziek, en sluit deze score op passende wijze af.

Al met al is Stardust geen hoogst originele score geworden, maar wel eentje die lekker wegluisterd en mooi gecomponeerd is. Het is sprookjesachtig, sfeervol en je moet het zien als een lekker gas water op een warme dag: je kent het, maar het is toch verfrissend.
Stardust - 08/10 - Revisão de Damien , apresentado em (Francês)
Ilan Eshkeri a composé pour 'Stardust' une musique somptueuse, débordante de violons et de bons sentiments. La magie opère dès les premières notes, ce que les spectateurs n'auront pas manqué de remarquer à la vue du long métrage: la musique, omniprésente, joue un rôle considérable et contribue plus que jamais à la mise en place du décor fantastique de l'intrigue. Entre film d'aventures, conte de fée et comédie romantique, Ilan Eshkeri se montre à l'aise. Même s'il cède parfois à une grandiloquence hollywoodienne un tantinet surfaite, le compositeur affiche une délicatesse et une véritable recherche dans son instrumentation. 'Yvaine' ou 'Flying Vessel' sont à cet égard des petits bijoux de magie. De même, 'Pirates Fight', interprétation brillante du 'Can Can' de Jacques Offenbach, offre l'une des scènes les plus croustillantes du film. L'album montre également une facette guerrière, avec un thème majestueux développé dans 'Septimus' ou 'Lamia's Lair', qui n'est pas sans évoquer 'The Lord of the Rings' d'Howard Shore.
Une bande originale empreinte de magie, d'aventures et d'émotions, très efficace malgré une tendance à vouloir trop en faire.
Stardust - 09/10 - Revisão de laure delanoë, apresentado em (Francês)
une bande son très recherchée, qui colle parfaitement au film. le thème principale est un petit bijou de composition, tant par l'emploi des instruments, que par la façon de les exploiter. Chacun à sa place. L'emploi du french can can peut paraitre un peu nfarfelue, mais lorsque l'on regarde la scène dans laquelle elle est utilisée, on ne cesse d'aprécier la musique.
Une bande son vraiment sympa, à écouter à fond, pour ceux qui le peuvent.
( avec modération toutefois pour les oreilles)


Informe uma falha ou envie-nos informações adicionais!: Login

 



Mais