La Tenda Rossa
Krasnaya palatka


Legend (8016811000308)
Film | Rok: 2010 | Format: CD
 

Zarejestruj się teraz!

Bądź lepiej poinformowany i uzyskaj dostęp do informacji kolekcjonerów!





 

# Tor   Czas
1.Love Theme3:31
2.Do Dreams Go On2:30
3.Death at the Pole4:11
4.A Love Like the Snow2:12
5.Message from Rome1:40
6.They're Alive1:39
7.Farewell2:51
8.Others, Who Will Follow Us22:20
 
Bonus (previously unreleased)
9.The Red Tent (Main Title)1:39
10.The Red Tent (Waltz)1:43
11.Others, Who Will Follow Us (#2)2:58
12.Farewell (#2)1:39
13.Love theme, from1:49
14.The Red Tent (End Titles)2:57
 53:39
Prześlij opinię Ukryj recenzje w innych językach

 

La Tenda Rossa - 09/10 - Przegląd wersji Lammert de Wit, zgłoszone w (Holenderski)
Vanwege het overlijden van Ennio Morricone op 6 juli 2020, is dit de twaalfde recensie van een serie als hommage aan de Italiaanse grootmeester van de filmmuziek.

Vorige: La Tenda Rossa (original score album)
Volgende: Nuovo Cinema Paradiso (expanded score album)

De Italiaans-Russische dramafilm The Red Tent heeft eigenlijk als titel het Italiaanse La Tenda Rossa, of de Russische titel Krasnaja Palatka draagt. Maar omdat in de film Engels gesproken wordt is er ook de Engelstalige internationale titel. De film is geregisseerd door de Rus Mikhail Kalatozov. Het was daarmee zijn laatste speelfilm, want hij overleed in 1973. De film is in de pers goed ontvangen en kreeg een nominatie voor een Golden Globe, maar was toch geen succes in de bioscopen.
De film vertelt een waargebeurd verhaal, dat draait om generaal Umberto Nobile (Peter Finch). Hij woont in Rome, maar wordt achtervolgd door een rampzalige ervaring uit zijn verleden, wat vervolgens als een lange flashback verteld wordt. Nobile was veertig jaar eerder leider van een vlucht met het luchtschip de Italia, waarmee hij in 1928 de Noordpool wilde oversteken. Dat mislukte echter toen het luchtschip verongelukte. Een aantal reizigers kwam daarbij om het leven, terwijl anderen de kou en de ijsberen moesten zien te overleven. De beroemde ontdekkingsreiziger Roald Amundsen (Sean Connery) wordt dan ingeschakeld om de overlevenden te gaan redden, maar hij verdwijnt vervolgens spoorloos. Dan wordt een ijsbreker op weg gestuurd, maar de kans dat er nog overlevenden zijn wordt steeds kleiner...

De muziek bij deze inmiddels meer dan vijftig jaar oude film is eigenlijk van de Russische componist Alexandr Zapetzin. Maar voor de internationale versie van de film vond men die muziek niet echt passend en te Russisch. Daarop is Ennio Morricone gevraagd om de muziek voor die internationale release te componeren. In 1994 kwam hiervan bij Legend een Original score album uit, maar in 2010 Legend met een uitgebreidere versie van de score. Daarover gaat deze recensie.
Dat expanded album begint met de volledige versie van de geremasterde muziek van de Original score. Vervolgens is dit aangevuld met een aantal extra tracks, die echter duidelijk hoorbaar niet geremastered zijn. De kwaliteit van die zes extra tracks is toch wat aan de magere kant, en dat is erg jammer.
De eerste acht tracks zijn overgenomen van het Original score album van La Tenda Rossa, waarvan je daar een uitgebreide beschrijving kunt vinden.

Morricone heeft voor z'n score twee thema's gecomponeerd. En het zijn twee fantastische thema's geworden.
Eerst is er het liefdesthema, die we al gelijk in de openingstrack gepresenteerd krijgen, in de track 'Tema d'Amore' (Love Theme). De track komt wat traag op gang, maar na zo'n kwart minuut komt de melodie al naar voren. Echter pas na een minuut horen we de melodie in een heerlijk harmonisch arrangement, waarbij de stem van Edda dell'Orso de show steelt. Zij zingt de melodie op een underscore van strijkers. Op twee minuten zet het orkest dan volop in en dat levert gegarandeerd kippenvel op. De track sluit af met een vioolsolo, waarmee een prachtige hymnische track afsluit.
Dit liefdesthema komt in verschillende tracks kort terug, maar de track 'Un Amore come la Neve' (A Love like the Snow) is helemaal gewijd aan dit prachtige liefdesthema, die hier in een heerlijke vol orkestrale versie gepresenteerd wordt, waarbij ook de stem van Edda dell'Orso weer prachtig meedoet.

Het eigenlijke hoofdthema wordt in de titeltrack gepresenteerd. Ook dit is een geweldig thema, maar heeft iets meer een melancholieke kleuring. Die tweede track vervalt overigens na ongeveer anderhalve minuut in wat ongemakkelijke spanningsmuziek. Het omgekeerde gebeurt in de track 'Morte al Polo' (Death at the Pole), die met spanningsmuziek begint en daarna overgaat in het hoofdthema, die na opnieuw een wat langer en spannend intermezzo nog een keer voor het voetlicht komt. De track sluit prachtig af met het liefdesthema op solo viool.
Het mooie hoofdthema komt ook in de tracks 'Messaggio da Roma' (Message from Rome) en 'Sono Vivi' (They're Alive) terug, in wat dramatischer getinte arrangementen. En ook 'Addio' (Farewell) laat het hoofdthema twee keer terugkomen, met een intermezzo van het liefdesthema. Een erg fraaie track.

Dan volgt als achtste track de 22 minuten lange soort suite 'Others, Who will Follow Us'. Verwacht hierin geen aaneenschakeling van de mooiste gedeelten van de score. Deze track bestaat uitsluitend uit nogal kille en expirimentele soundscape-achtige muziek. Al die geluiden, grillige en dissonante muziek en expirimentele klanken passen beter in een horrorscore dan in zo'n historisch drama en ze werken dan ook nogal vervreemdend. Een track om snel te skippen, maar waarmee je dan wel gelijk 22 minuten van het album weggooit.

Hierna begint het niet geremasterde gedeelte van het album. De eerste daarvan is de 'Titoli di Testa' (Main Title), ofwel de openingsaftiteling van de film. Hierin horen we opnieuw een wat trage, maar mooie uitvoering van het hoofdthema, maar de klankkleur komt nogal gedempt en gedateerd over. De hoornblazer maakt de muziek nog behoorlijk genietbaar, maar de gedateerdheid van de klankkleur doet de muziek zeker geen goed.
Daarna volgt een walsuitvoering van het liefdesthema in de track 'Valzer' (Waltz), wat opnieuw een mooi arrangement is. Helaas hangt ook hier die gedateerde kleuring overheen.
De elfde track is een korte versie van de lange soundscape-suite van track acht. Ook hier horen we volop wat creepy klanken en ongemakkelijke geluiden en effecten, waarbij zelfs disharmonische koorklanken niet ontbreken. Toch volgt rond de twee minuten nog even een wat melodieuzer stukje, maar dat gaat al snel weer over in disharmonie.
De tweede versie van de track 'Addio' (Farewell #2) laat ook voornamelijk het liefdesthema horen, maar Morricone heeft hier op een dissonante manier een tegenstem van klanken geluiden in gelegd, waardoor de mooie melodie om zeep geholpen wordt. Aan het eind van de track komt nog even het hoofdthema naar voren in een uitvoering die wel fraai is, maar slechts kort duurt.
Dan komt een tweede versie van het liefdesthema voor het voetlicht en die is opnieuw prachtig, compleet met heerlijke koorklanken en hoge violen, zoals we van Morricone kennen. Dit liefdesthema komt ook in de afsluitende track nog een keer in volle glorie voorbij, waarbij Morricone op een geweldige manier trompetten en grootse koorklanken toevoegt, waardoor dit een van de mooiste uitvoeringen van dat thema is. De laatste halve minuut komt dan ook het hoofdthema nog een keer voorbij in een erg fraaie uitvoering.
Inmiddels ben je dan een beetje gewend aan de wat meer gedateerde klank en stoort dit ook wat minder. Toch blijft dat helaas een beetje afbreuk doen aan deze prachtige muziek.

Kortom, dit expanded score album met de muziek van Ennio Morricone voor de film La Tenda Rossa, ofwel Krasnaja Palatka, bestaat eigenlijk uit drie gedeelten. De eerste is die van de eerste zeven tracks, waarin de muziek in een geremasterde versie gepresenteerd wordt. En wat voor muziek! Morricone brengt hier twee fantastische thema's voor het voetlicht, waarvan vooral het meer hymnische liefdesthema echt meeslepend is. Beide thema's komen regelmatig terug in de verschillende tracks. Het tweede gedeelte is een 22 minuten durende suite met vooral soundscape-achtige muziek van kille geluiden, grillige orkestraties en expirimentele klanken. Het derde gedeelte is die van de laatste zes tracks. De muziek van deze zes tracks is niet geremastered en dan hoor je duidelijk terug in een wat gedateerde en gedempte klankkleur, die toch wel afbreuk doet aan de genietbaarheid, ook al wen je er tijdens het luisteren wel wat aan. In deze zes tracks komen opnieuw de meeslepende thema's terug in prachtige orkestraties, maar ook een paar wat minder toegankelijke arrangementen. De beide geweldige en meeslepende thema's van deze score trekken de waardering voor dit expanded score album, ondanks de lange suite en deels gedateerde kleuring, op naar 85 uit 100 punten.


Zgłoś błąd lub wyślij nam dodatkowe informacje!: Zaloguj się

 



Jeszcze