A Boy Called Christmas
(Digital)

De kerstfilm A Boy Called Christmas is een Brits-Franse productie, die gebaseerd is op het gelijknamige boek van Matt Haig. Dit kerstfantasie-avonturenverhaal is geregisseerd door Gil Kenen (Monster House, City of Ember, Poltergeist), die ook meewerkte aan het scenario. De film is geproduceerd voor de betaal-tv kanalen, vooral vanwege de covid-pandemie en is in onze contreien via Netflix te bekijken. De film is door de critici behoorlijk positief ontvangen.
Het verhaal wordt in de film gebracht als een kerstvertelling aan een paar kinderen door Tante Ruth. In die vertelling gaat het over Nikolas (Henry Lawfull), die bij z'n vader Joel (Michiel Huisman) in het woud woont, ergens in een koninkrijk waar het steeds slechter gaat. Hij denkt vaak aan een sprookjesachtige plek, Elfheim, waarover een legende rondgaat. Dan wordt er door de koning (Jim Broadbent) een grote beloning uitgeloofd aan iemand die een voorwerp vindt dat de hoop in het land terugbrengt. Joel sluit zich aan bij een groep om op zoek te gaan naar Elfheim en laat Nikolas achter bij de zelfzuchtige tante Carlotta. Dan vindt hij een kaart, waarop de route naar Elfheim staat, en hij besluit z'n vader achterna te reizen...

De muziek bij deze echte kerstfilm is van Dario Marianelli, die er dan ook een echte kerstscore voor componeerde, compleet met belletjes, koorzang en sprankeling. Hij heeft zijn muziek vooral orkestraal gecomponeerd en af en toe wat effecten toegevoegd. Maar het is niet allemaal feest wat er klinkt.
De muziek is melodieus en dat hoor je al vanaf de openingstrack, die al gelijk die sprookjesachtige sfeer laat horen. Wanneer het verhaal begint, in de tweede track, laat Marianelli toch al iets van een lichte dreiging doorklinken, waardoor die magische sfeer wat wegvalt. En ook in 'A Mouse and a Kingdom' horen we die luchtige, bijna komische dreiging voorbij komen. In de tweede helft van deze track presenteert Marianelli een prettige walsachtige melodie in een wat beperkte orkestratie, maar waarin we ook hoorns en andere koperblazers horen.
Dreiging komt in meer tracks terug en met name 'Mother Vodol is not Amused' heeft een dreigende en soms zelfs wat grimmige kleuring, al blijft het toch wel melodieus. Dat laatste geldt juist weer minder voor 'The Pixie and the Troll', die juist eerst nogal vlak is en halverwege erg grillig en ook behoorlijk grimmig wordt. En in de track 'Escape from Elfheim' gaat Marianelli op dezelfde spannende voet verder.

Het komische aspect van de film weet Marianelli fraai te vangen in muziek, zonder te vervallen in typische comedydeuntjes of snelle staccatoklanken. In 'Aunt Carlotta' mengt hij een soort ingehouden komedie met een luchtig orkestrale kleuring, die prettig uitpakt. Daarnaast weet Marianelli uit te pakken met grootse avontuurlijke melodieuze muziek, zoals in de eerste helft van de track 'Blitzen', die halverwege een wat grilliger kleuring krijgt en daarna juist ingetogen verder gaat.
Een aparte track is 'The Resistance Party', wat een nogal volksdansachtige track is, met een fiddle in de hoofdrol. De muziek heeft een snelle, maar zeker geen onaardige melodie.

Vanaf de track 'Nicholas finds his Father' komt de sprookjesachtige sfeer weer een beetje terug, hoewel er dan ook de nodige spanning merkbaar is. En zeker in 'The Precipice' heeft Marianelli die spanning flink opgevoerd, zoals hij in eerdere tracks ook al deed. Toch horen we tussen de spanning door steeds weer fraai gearrangeerde stukjes, die het allemaal net even verteerbaarder maken.
Het fraaie hoofdthema komt weer terug in een mooie orkestrale en kerstsfeer-achtige kleuring in de track 'Little Kip is Back Home'. Daarna volgt de track 'Celebrations' en je zou verwachten dat er feestelijke muziek te horen zou zijn. Dat is echter niet het geval. De track heeft een wat triest-zoete kleuring, als een soort melancholie, maar dan zonder de romantische tint. Het klinkt allemaal niet erg feestelijk, eerder wat triestig en de kerstsfeer is hier dan ook ver weg.
Maar daarna keert de vrolijkheid terug en wordt het allemaal veel optimistischer. Ook de koorklanken zijn weer in de muziek verwerkt, evenals de fleurige melodieën en de houtblazers die prettige kerstversieringen in hun muziek brengen. Met name de laatste drie tracks laten die heerlijke twinkelende sprookjessfeer weer horen. Dan is de treurigheid voorbij en krijgt de muziek eindelijk die optimistische, feestelijke en blije kleuring, die hoort bij een dergelijke film.

Kortom, met zijn muziek voor de kerstfilm A Boy Called Christmas heeft Dario Marianelli een overwegend aangename orkestrale score gecomponeerd. Veel tracks, met name in het eerste en laatste deel van het album, hebben een heerlijk aangename kleuring van sprookjesachtigheid en magie, door klanken van belletjes, harpen, houtblazers en hoorns. Maar ook strijkers en andere koperblazers ontbreken niet. Het middendeel van het album heeft echter een veel dreigender kleuring en wordt soms zelfs grillig en grimmig. Ook meer avontuurlijke en speelse muziek ontbreekt hier niet, maar het spreekt toch allemaal veel minder aan. Daarnaast zijn sommige tracks of delen van tracks wat vlak gecomponeerd en daardoor wat saai. Gelukkig eindigt het album in een bijzonder feestelijke stemming, wat de waardering nog net naar wat de hogere regionen brengt. Die komt dan ook op 76 uit 100 punten.