Nouvelle-France


Filmtrax (0696998119826)
Film | Rok: 2004 | Uwolnienie filmu: 2004 | Format: CD
 

Zarejestruj się teraz!

Bądź lepiej poinformowany i uzyskaj dostęp do informacji kolekcjonerów!





 

# Tor Artysta/Kompozytor Czas
1.Ouverture7:04
2.Bonjour Marie2:34
3.Les Hommes De Bigot1:59
4.Le Bal - Gavotte & Menuet2:29
5.Des Etoiles Dans Ma Tete2:11
6.L'Intervention D'Angelique1:12
7.La Lettre3:29
8.La Bataille De Quebec2:38
9.Nouvelle-France N'est Plus1:58
10.Maillard Et Marie-Loup4:22
11.Less Retrouvailles4:26
12.Bagarre Dans La Foret1:51
13.La Berceuse De Marie-Loup1:35
14.Le Depart De France4:18
15.Le Destin De Marie-Loup7:40
16.La Fin De L'Histoire1:49
17.Ma Nouvelle FranceCéline Dion3:10
 54:45
Prześlij opinię Ukryj recenzje w innych językach

 

Nouvelle-France - 10/10 - Przegląd wersji Lammert de Wit, zgłoszone w (Holenderski)
De Canadees-Brits-Franse film Nouvelle-France draagt als Engelstalige titel Battle of the Brave. Deze historische dramafilm is geregisseerd door de Canadees Jean Beaudin (Le Matou, Souvenirs Intimes, Sans Elle), die in het Franstalige deel van Canada opgroeide. Hij overleed in 2019. De film is zowel in het Frans als in het Engels opgenomen en was voor Canadese begrippen een dure film, die slecht ontvangen is en lang niet uit de kosten kwam.
Het verhaal speelt zich halverwege de 18e eeuw af in Canada, dat toen een Franse kolonie was, waar de Engelsen aanspraak op maken en bezig zijn te bezetten. François (David La Haye) is teruggekomen naar Canada, omdat z'n vader op sterven ligt, maar hij is net te laat. Zijn erfenis is het bedrijf van z'n vader, waarbij aasgieren op de loer liggen. Hij wordt verliefd op Marie-Loup (Noémie Godin-Vigneau). Het is wederzijds, maar zeer tegen de zin van zijn vriend Xavier (Sébastien Huberdeau), die zelf verliefd op haar is, en die met de autoriteiten samenspant tegen François. Hij duikt onder bij de inheemse bevolking, met wie hij het goed kan vinden en probeert een briefje bij Marie-Loup te krijgen. Maar zij kan niet lezen...

De muziek voor dit epische drama is van niemand minder dan Patrick Doyle, die met een dergelijk setting wel uit de voeten kan. Hij heeft voor deze film een vol orkestrale score gecomponeerd, die ook nog eens prachtig melodieus is. Het is dan ook een typische Doyle-score, met heerlijke vioolpartijen in meeslepende arrangementen. En regelmatig gaat een solo-blazer daar overheen, de ene keer een wat meer ingetogen houtblazer, de andere keer een uitbundige koperblazer. En steeds blijft de muziek bijzonder aansprekend, ook omdat Doyle z'n muziek nauwelijks in mineur heeft gezet. De arrangementen en de melodieën blijven steeds aan de opgewekte, hoopvolle kant, die soms wat melancholiek kleurt.

Het album opent met de 'Ouverture' - alle tracks hebben Franstalige titels - en die opening, met zeven minuten een van de twee langste tracks van het album, laat al gelijk het prachtige hoofdthema horen. Dit is weer zo'n heerlijke Doyle-melodie, in een rustig tempo, maar heerlijk vol orkestraal neergezet. Deze themamelodie komt in de loop van het album nog een aantal malen voorbij. Ook zijn er nog een paar sub-thema's, maar die zijn afgeleid van het hoofdthema, zoals het thema voor Marie-Loup. In de tweede track 'Bonjour Marie' wordt dat thema verder uitgewerkt op een fraaie ingetogen manier, maar halverwege krijgt de muziek hier zelfs een vrolijke insteek.
De film laat natuurlijk een dramatische verhaal zien en de track 'Les Hommes de Bigot' laat die dramatiek volop horen, met een duidelijk donkerder arrangement, terwijl de muziek halverwege zelfs een beetje schel wordt, met scherpe klanken van koperblazers, alsof er een soort van strijd zich afspeelt.
Heel anders is weer de vierde track, die volop een klassieke kleuring heeft, eerst met muziek in de stijl van een Gavotte en vanaf halverwege volgt dan een menuet. De muziek wordt gespeeld met vooral strijkers, waarbij de gavotte ook een klavecimbel laat horen.

De muziek is prachtig orkestraal gearrangeerd, zoals we dat van Doyle gewend zijn, waarbij hij diverse kleuringen in de muziek laat horen. Het hoofdthema komt fraai gedragen naar voren in 'Des Étoiles dans ma Tęte', terwijl 'L' Intervention d'Angélique' meer actie in de muziek brengt, waardoor ook het tempo omhoog gaat. De track 'La Bataille de Québec' is wat meer een dramatische actietrack, vooral in de tweede helft, waarbij ook stevige percussie ingezet wordt. Als dan die slag verloren is en Nieuw-Frankrijk niet meer bestaat, krijgt de muziek zelfs een elegische kleuring. In 'Bagarre dans la Foręt' is de muziek voluit spannend gecomponeerd, waarbij koperblazers soms zelfs tegen het atonale aan hangen.
Zo kent de score allerlei muzikale stijlen, die meestal in die aangename Doyle kleuring gearrangeerd zijn. Vooral de tracks waarin het hoofdthema naar voren komt zijn erg fraai.
De laatste track van de score van Doyle is 'La Fin de l'Histoire', die een ingetogen dramatische kleuring heeft, waarmee de score rustig afsluit.

Het album sluit af met een song op basis van het thema van Doyle, die dan ook de muziek heeft gecomponeerd. Deze prachtige song wordt gezongen door niemand minder dan Céline Dion, die in die tijd enorm populair was. Het is een echte ballad, die door Dion op een erg aansprekende manier wordt gezongen.

Kortom, met zijn muziek voor de film Nouvelle-France heeft Patrick Doyle weer een van zijn prachtige scores gecomponeerd. De film leende zich natuurlijk uitstekend voor zijn manier van componeren en het resultaat mag er dan ook zijn. Met veelal bijzonder fraaie orkestrale composities en een erg mooie themamelodie pakt het beluisteren van deze score bijzonder prettig uit, ook bij de melodieën die van dat thema zijn afgeleid. De muziek is erg gevarieerd en de wat meer spannende tracks zijn wat minder fraai, maar doen aan de kwaliteit van de muziek niets af. Ook de song die door Céline Dion wordt gezongen is van Doyle en sluit het album heerlijk af. Dit album krijgt daarmee een waardering van 96 uit 100 punten.
Nouvelle-France - 09/10 - Przegląd wersji Joris Hermy, zgłoszone w (Holenderski)
Een score van Patrick Doyle is op zijn minst altijd het beluisteren waard. ‘Nouvelle France’ is een eerder onbekende score, net als de film waarvoor het geschreven werd. Doyle is erg populair bij regisseurs die visionair zijn. ‘De betere film’ dat vaak het menselijk drama in al zijn facetten belicht. Prestigieuze projecten dat vaak in de achtergrond verdwijnen door het (af)stompend Hollywood-geweld. Zijn talent in het aanvoelen van emoties en deze overbrengen in zijn muziek wordt door deze filmmakers – maar ook door vele filmmuziek-liefhebbers - enorm gesmaakt. Ook deze score kreeg bij zijn release (te) weinig aandacht en de soundtrack op zich is enkel via import, internet nog verkrijgbaar. Onterecht zo blijkt, want ‘Nouvelle France’ is een pareltje! Hopelijk kunnen deze handvol woorden, mensen aansporen om deze opmerkelijke score op te zoeken…
Wie de naam Doyle uitspreekt hoort melodieuze muziek, vaak met klassieke inslag. Maar bovenal associeer je een Doyle-score met kwaliteit. En een uitermate geschikte dienaar voor de films waarvoor het geschreven werd.
De hoogtepunten in deze score zijn te talrijk om in detail te bespreken Maar toch enkele opmerkelijke tracks beginnend bij ‘Ouverture’. Al van het begin geeft Doyle een samenvatting van de thema’s en de globale sfeer. Theatrale pathos, met bloedmooie melodieën en doordachte orkestraties. De muziek is eens pakkend en hoopvol, dan weer dreigend en dramatisch. De spreekkracht van het thematisch materiaal is uitzonderlijk! De thema’s zijn direct herkenbaar en vloeien voort uit een rijke muzikale textuur. Doorheen talrijke variaties, modulaties bespeelt Doyle de vele mogelijkheden die filmmuziek bieden. Zo is er het klassiek getinte ‘Le Bal – Gavotte & Menuet’- met de gebruikelijke voorliefde voor Mozart en Vivaldi – erg speels, vlot en laat in deze score een andere gekende kant van Doyle zien.

‘l’ Intervention d’Angelique’ brengt een erg krachtige variatie op het hoofdthema met knappe cello-passages. Voortstuwend, harmonisch en meeslepend. Heerlijk gewoon! ‘La Lettre’ is een bitterzoete compositie met ontluikende strijkers. Nu hoog neergestreken, dan weer via de celli voortgedreven. Naarmate de score vordert maakt de kleurrijke poëzie plaats voor doorwrocht drama zoals in ‘La Bataille de Quebec’. Urgent tromgeroffel kleurt deze muziek militaristisch en anticipeert naar absoluut drama met nobele koper-passages. De toon wordt grimmig verder gezet in het meeslepende ‘Nouvelle France n’ est plus’. Treurende strijkers met een pakkende hobo-solo gevolgd door hoge trompetschakeringen, verstevigen de emotionele tred van de muziek. ‘Les Retrouvailles’ bundelt alle melodische krachten en is een absoluut hoogtepunt! In ‘Bagarre dans la Foret’ zijn de kopers aan het woord door Doyle stevig in de maat gezet. In de resterende score voegt Doyle hier en daar nog een variatie van de verschillende thema’s toe, om dan af te sluiten met een song-versie van het hoofdthema. Gebracht door niemand minder dan Celine Dion. Het is een vlotte herwerking met het gekende Dion-geluid. Maar het is een passende song die dit album perfect afsluit. Een erg knappe vintage Doyle score dus met zijn typerende stijlkenmerken. Het is niet zozeer een déja-vu gevoel, maar eerder een persoonlijke stem die Doyle in alle eigenheid en warmte laat klinken. En dat is op zich al opmerkelijk gezien het grijze, gevoelloze geluid dat de eenheidsworst in de filmmuziek tegenwoordig maar al te graag domineert.
Nouvelle-France - 09/10 - Przegląd wersji Joris Kessels, zgłoszone w (Holenderski)
Nouvelle France: zalige dramatische uitgestrekte klanken van een grote partij strijkers, een mooie heldere hobo ter ondersteuning van de melodie, en verder nog liefelijke harp, middeleeuwse klavecimbel, hartverwarmende regen aan windchimes en een heldere trompet voor hoogtepunten. Typische muziek van de hand van één van de meest door mij gewaarde componisten van deze tijd: Patrick Doyle. Ondanks de weinig complexe structuur van de muziek, weet deze te raken en steeds beter te worden naar gelang je de score vaker hebt beluisterd. Muziek dat je je eigen maakt en die je een bepaalde plaats toekent.

Patrick Doyle weet als geen ander dramatiek in de muziek te leggen met behulp van hoge violen, hij laat ze wenen. Prachtige voorbeelden uit zijn scores zijn ‘death of cedric’ uit Harry Potter & The Goblet Of Fire, ‘crewe and the soldier’ uit A Little Princess en ‘the day all my dreams came true’ uit ‘Great expectations. Nouvelle France zit vol van deze heerlijke momenten, misschien soms iets too much.

Als je het over herfst hebt, zou naast Autumn In New York en Unfaithful deze Nouvelle France in me op komen. Heerlijk om te luisteren als je lekker warm en droog binnen zit terwijl het buiten vies is: donker, gure wind en natte regen.


Zgłoś błąd lub wyślij nam dodatkowe informacje!: Zaloguj się

 



Jeszcze