Cruise Control

De Belgische film Cruise Control is een pre-corona-film die tijdens de pandemie in 2019 uit de Belgische filmstudio's kwam, waarbij de première een jaar is uitgesteld. Maar ook toen woedde de pandemie nog volop. De film is geregisseerd door Rudi Van Den Bossche (Bingo, Suske & Wiske: De Duistere Diamant, Blinker en de Blixvaten), die ook het scenario schreef. Deze komedie is door de critici nogal mager ontvangen en was evenmin een groot succes in de bioscopen.
Het verhaal draait om Serge Gabriëls (Lucas Van den Eynde), die als filmregisseur de nodige tegenslagen heeft. Maar dan krijgt hij ineens de kans om een romantische film te maken. Met zijn vaste acteurs, zoals de sexy Bianca (Elke Van Mello) en zijn vriend Bob (Dirk Roofthooft), gaat hij aan de slag. Waar zijn opdracht om een reclamefilm ging, op een cruiseschip, slaat Serge al snel door, om daar in Griekenland een volwaardige romcom te willen opnemen. Maar dan gaat er al snel van alles mis en moeten bijna letterlijk alle zeilen worden bijgezet...

De muziek bij deze komedie met een romantische blos is van de Belgische componist Brian Clifton, die er een erg plezierige score voor componeerde. Daarbij deed hij zelf eveneens de orkestratie en bespeelde hij de keyboard. De medewerking van de in België woonachtige gitarist Costa Arvanitidis is daarbij een prettige aanvulling en zorgt tegelijk voor een Grieks sfeertje.

Het album opent met wat zo fraai de 'Begingeneriek' wordt genoemd. Het is een nogal Grieks getinte track, waarin gitaar en bouzouki doorklinken, evenals wellicht de stem van Arvanitidis op de achtergrond. De muziek heeft de wat traditioneel-Griekse stijl van een sirtaki. Moet je wel een beetje van houden. In de titeltrack 'Main Theme' komen deze zelfde melodie en Griekse stijl weer terug in een identieke instrumentatie.
Ook de drie tracks met de Griekse titel 'Mes Tin Zoi' hebben die Griekse kleuring, waarin gitaar en bouzouki samen bespeeld worden, maar hier is de stijl heel anders, en is de muziek minder een soort deuntje. De instrumentale versie heeft daarbij een prettige, lichte kleuring, terwijl de tweede en derde versie beide een Griekstalige song zijn. Ze worden door een zangeres gezongen in een wat sobere stijl. In de versie die als 'End Titles Song' op het album staat is er een mannelijke stem die kennelijk reageert op de zang van de vrouw, waarna ze samen de song afronden. Ook deze songs liggen best prettig in het gehoor.
Dat laatste geldt zeker ook voor de aangenaam gearrangeerde track 'An Intimate Conversation', waarin eveneens de getokkelde gitaar en bouzouki een rol spelen.

De tweede track, 'The Relentless Fugitive', is duidelijk bedoeld om de nodige dreiging te verklanken. Clifton heeft hier een prettige melodie in een spannend arrangement gezet, en dat doet hij op een aantrekkelijke manier, want de muziek blijkt prima in het gehoor te liggen. Een andere track waarin die dreigende kleuring een rol speelt is 'Stand-Off at the Greek Sea Waves'. En opnieuw is de muziek prima beluisterbaar. De zware percussie draagt daar prettig aan bij, terwijl opnieuw de bouzouki daarbij voor een lichte Griekse sfeer in de muziek zorgt.

Een opvallende track is 'The Charioteers', waarin Clifton heel slim gebruik heeft gemaakt van de beroemde melodie van Vangelis voor Chariots of Fire. Je hoort die melodie en muzikale stijl duidelijk terug in de track, die daarmee overigens een prettige kleuring heeft. Clifton heeft ook in andere tracks gebruik gemaakt van bekende filmmuziek, wat kenners in de film vast zal opvallen, maar veel kijkers wellicht zal ontgaan. Zo begint de track 'The Jaws Cloud' met het bekende tweetonige motief van John Williams voor de film Jaws, om daarna overigens over te gaan in een wat exotisch getinte melodie op een dulcimer. Zo spreekt ook de nogal ruige rockmuziek in 'Tarantino Dogs' voor zich. En wellicht zitten er meer van dergelijke grapjes in de score verwerkt, die ik niet heb opgemerkt.

De score bevat ook muziek met een behoorlijk romantische kleuring, waarbij de melodieën in combinatie met hun arrangementen erg in de smaak vallen. 'Kristel's Arrival' heeft daarbij een soort menuet als stijl, terwijl 'Night in Nidri - Lovers on a Sofa', maar zeker ook 'Sex by Candlelight' rondom een soort liefdesthema gecomponeerd zijn. Het zijn allemaal zonder meer erg fraaie tracks, met een ingetogen, warme en sfeervolle kleuring. Het liefdesthema staat ook centraal in 'The Fellini Jump-Shots', maar de muziek neemt tussendoor even een andere wending, die overigens ook erg fraai is.
Ook 'Payback Time & Reunited' is een fraaie track, waarbij piano en gitaar in het eerste deel tegen elkaar in spelen. Daarna komt het liefdesthema terug en worden meer instrumenten toegevoegd, wat dit tot een heerlijk tweede deel van de track maakt. Daarna volgt de wat triestig gekleurde track 'Albert's Tragic Story', waarin een solo viool boven de underscore uit speelt. Dat maakt ook deze track, ondanks de wat trieste kleuring, toch ook tot een fraaie track.

Maar zeker niet alle muziek op dit score-album is even fraai. Zo gaat de derde track kennelijk over de kerstman. Tsja. Het volkse deuntje spreekt totaal niet aan, iriteert zelfs een beetje. Ook de track 'DrukDrukDruk' is geen aanbeveling. Het up-tempo deuntje klinkt bijna als een instrumentale K3 song. Dit is allemaal niet echt mij ding, al zal het allicht prima bij de film passen.

Het afsluitende 'Night in Nidri' is een lange versie van de eerdere track, waarbij overigens de eerste helft een heel andere melodie en arrangement heeft. De tweede helft laat dan weer het fraaie liefdesthema horen, nu prachtig ingetogen gespeeld op piano en altviool, waarmee Clifton de juiste snaar weet te raken.

Kortom, met zijn muziek voor de Belgische komedie Cruise Control heeft Brian Clifton een erg fraaie score gecomponeerd. Ondanks dat de film een komedie is, klinkt dat gelukkig nauwelijk door in zijn muziek. De toevoegingen van Costa Arvanitides zorgen in een aantal tracks voor een fraaie Griekse kleuring door gitaar- en bouzoukispel. Daarbij heeft Clifton voor een paar erg fraaie themamelodieën gezorgd, waarbij met name het liefdesthema eruit springt, dat in een behoorlijk aantal tracks terugkomt. Maar ook prachtig samenspel van slechts een paar goed gekozen instrumenten maakt de muziek van deze score erg genietbaar. De waardering komt daarmee op een mooie 83 uit 100 punten.