Addio Fratello Crudele
It's a pity she's a whore


CAM 15/02/2012 Pobieranie
Film Uwolnienie filmu: 1971
 

Zarejestruj się teraz!

Bądź lepiej poinformowany i uzyskaj dostęp do informacji kolekcjonerów!





 

# Tor   Czas
1.Giovanni E Annabella2:26
2.Frate Bonaventura9:27
3.Il Mio Mondo Con Lei Era Perfetto3:28
4.Le Prime Ombre1:43
5.In Fondo Al Pozzo2:38
6.Amami O Uccidimi, Sorella4:59
7.Sospensione Prima (Sospensione Dissonante IV)7:47
8.Soranzo3:52
9.La Gioia2:37
10.Sveglia Nel Castello (Canone)4:13
11.Frate Bonaventura (I)6:47
12.Non Chiamarmi Pił Fratello, Chiamami Amore4:01
13.Sospensione Seconda (Sospensione Dissonante IX)9:10
14.Rivedendola0:57
15.La Morte Di Annabella1:12
16.Inter Mortuous Liber (Dies Irae)2:13
 67:30
Prześlij opinię Ukryj recenzje w innych językach

 

Addio Fratello Crudele - 07/10 - Przegląd wersji Lammert de Wit, zgłoszone w (Holenderski)
De Italiaanse film Addio Fratello Crudele, wat zoveel betekent als 'Vaarwel, wrede broer' is een drama dat geregisseerd is door Guiseppe Patroni Griffi (Metti una Sera a Cena, La Gabbia), die eigenlijk schrijver was van boeken en toneelstukken. Het verhaal is gebaseerd op het boek 'T is Pity She's a Whore uit rond 1630 van de Britse auteur John Ford. Dit is ook de Engelstalige titel van de film. Patroni Griffi schreef mee aan het scenario.
Het verhaal speelt in de vijftiende eeuw in Italiė, waar Giovanni (Oliver Tobias) opgroeit in een welgestelde familie. Hij wordt als kind naar het buitenland gestuurd om daar naar school te gaan en te studeren en komt terug als jongeman. Hij ontmoet dan voor het eerst echt zijn zus Annabella (Charlotte Rampling) en die twee worden verliefd op elkaar. Hoewel dat als broer en zus eigenlijk niet mag krijgen ze een relatie, waarbij Annabella zwanger raakt. Daarop vertrekt Giovanni en wordt Annabella uitgehuwelijkt aan Soranzo (Fabio Testi), die er al snel achter komt dat hij niet de vader is. Daarop zweert hij wraak...

De muziek bij deze film is gecomponeerd door Ennio Morricone, die ook al de muziek schreef voor regisseur Patroni Griffi's vorige film.
Het album opent met een mooie, wat melancholieke themamelodie, door een hobo gespeeld op een rustige orkestrale underscore. Mooie glijdende orkestrale klanken van vooral strijkers nemen het daarna over, later opnieuw gevolgd door de solo op hobo. Deze erg prettige muziek en melodie komt terug in de bijna meeslepende track 'Amami O Uccidimi' en ook 'La Gioia' is rondom dit fraaie thema gecomponeerd, evenals 'Non Chiamarmi piu Fratello, Chiamarmi Amore' en het korte 'Rivedendola'.
Op het album staan een paar erg lange tracks en de tweede track 'Frate Bonaventura' is de langste van het album met bijna negenenhalve minuut. De ruime eerste helft van de track is behoorlijk aan de minimalistische kant, in een wat ongemakkelijke melodieuze stijl, waarin overigens wel de themamelodie terugkomt, maar die een beetje voortkabbelt. Later wordt de instrumentatie wat ruimer, met vollere klanken. Toch blijft het moeilijk toegankelijke muziek, van getokkelde geluiden, dulcimerklanken, vrouwenstemmen en andere beperkte instrumentatie. Dat ongemakkelijke en tegelijk minimalistische karakter van de muziek komt ook in een aantal andere tracks terug, zoals 'Le Prime Ombre', de lange en meer dreigende track 'Sospensione Prima', 'Frate Bonaventura #2', met opnieuw het hoofdthema in een mineure setting, en de lange en dreigende track 'Sospensione Seconda'.

De derde track is bijna nog minimalistischer dan de vorige, maar ligt wel veel prettiger in het gehoor, met mooie harmonische muziek van een solo blokfluit op rustig geraspte gitaarklanken. Zo'n minimalistische en redelijk beluisterbare track is ook 'Sveglia Nel Castello', die een piccolo de melodie laat spelen, met een blokfluit in tegenmelodie en een altblokfluit die een lagere tegenmelodie speelt in een wat staccato stijl. Daaronder zit dan een licht percussieritme.
In de track 'In Fondo al Pozzo' horen we een kerkorgel, die later aangevuld wordt met klanken van een dulcimer en vrouwenstemmen, waarbij het orgel naar de achtergrond verdwijnt. Die aanvullende muziek valt daarbij duidelijk minder in de smaak dan het eerste orgeldeel van de track.
'Soranzo' begint met een vlotte en best wel prettige themamelodie voor zijn personage. Maar het mooie volle geluid van de eerste minuut verdwijnt daarna en krijgt dan weer dat minimalistische, om later weer wat voller te worden, waardoor dit toch nog een heel aardige track is.

De voorlaatste track verklankt de dood van Annabella, waarin weer het mooie hoofdthema naar voren komt in een licht trieste setting, die er fraai wordt gepresenteerd en de feitelijke score mooi afsluit. Jammer dat de track zo kort is.
Het album sluit af met een song, die in het Latijn gezongen wordt. 'Inter Moruous Liber (Dies Irea)' betekent zoveel als 'tussen de doden ben ik vrij (dag van wraak)' en dit nogal statische lied wordt gezongen door het koor I Cantori Moderni. Het klinkt een beetje als een processielied, met mannenstemmen afgewisseld door scherpe vrouwenstemmen en is niet een erg fraaie afsluiter van dit album.

Kortom, met zijn score voor Addio Fratello Crudele heeft Ennio Morricone weer een mooie themamelodie geschreven, die in een flink aantal tracks op een mooie manier is gearrangeerd. Het zijn dan ook vooral de tracks met dit hoofdthema die de score aantrekkelijk maken. Maar het album bevat een veel groter deel aan nogal minimalistische en weinig aansprekende muziek, soms met een dreigend karakter, maar vaak ook loopt deze muziek een beetje doelloos voort. Vooral een aantal lange tracks hebben deze minimalistische stijl. Een deel van die tracks is overigens helemaal niet in de uiteindelijke film opgenomen. Toch zijn een paar tracks op dit album in die minimalistische stijl wat meer harmonisch getoonset en dat klinkt dan nog heel aardig. Maar de score moet het van het hoofdthema hebben en dan overheersen de tracks met die minimalistische stijl toch teveel om het tot een aansprekend album te maken. Deze krijgt dan ook een waardering van niet meer dan 67 uit 100 punten, wat nog net een zeventje oplevert.

Inne wydania muzyczne Addio fratello crudele (1971):

Addio, Fratello Crudele (2006)


Zgłoś błąd lub wyślij nam dodatkowe informacje!: Zaloguj się

 



Jeszcze