Un Long Dimanche de Fiançailles


WEA France (0075597988055)
Film | Data wydania: 08/09/2004 | Uwolnienie filmu: 2004 | Format: CD
 

Zarejestruj się teraz!

Bądź lepiej poinformowany i uzyskaj dostęp do informacji kolekcjonerów!





 

# Tor   Czas
1.Main Title / The Trenches4:54
2.First Love Touch3:55
3.Heartbeat to a Gunshot4:28
4.Mathilde's Theme4:19
5.Secret Code5:01
6.Elodie's Theme2:44
7.Kissing Through Glass2:07
8.Massage Fantasy2:24
9.Never had the Child2:24
10.The Man from Corsica2:42
11.Our Soldier's Letters2:44
12.Why do you Cry?2:18
13.End Titles6:51
 46:51
Prześlij opinię Ukryj recenzje w innych językach

 

Un Long Dimanche de Fiançailles - 10/10 - Przegląd wersji Tom H., zgłoszone w (Holenderski)
Je kunt niet anders dan van de aparte, maar uiterst narratieve stijl van regisseur Jean-Pierre Jeunet houden. Voor vele mensen is “Amélie Poulain” de eerste en enige kennismaking met het werk van deze inspirerende regisseur en dat is toch wat jammer; zijn epos “La Cité des Enfants Perdues” is een heerlijk, donkere en eigenwijze film die vooral bij cinefielen bekendstaat als verwarrend en uiterst fantasievol. “Un Long Dimanche de Fiancialles/A Very Long Engagement “ is niet minder fantasievol en hoeft niet onder te doen voor zijn voorgangers. Verwacht echter geen goedgevoel film zoals “Amélie”. Het verhaal dat Jeunet verteld is donker en aangrijpend. In 1919 is Mathilde, gespeeld door publiekslieveling Audrey Tatou, 19 jaar oud en wacht ze nog steeds op haar verloofde Manech, die twee jaar geleden vertrok naar het slagveld bij de Somme. Al vlug volgt echter het bericht dat hij gesneuveld is, maar Mathilde wil dit niet geloven. Mocht Manech dood zijn, zou ze hebben gevoeld. Koppig en in ontkenning dat ze haar lief heeft verloren, onderneemt ze dan maar een onderzoek die de ware toedracht blootlegt van wat er gebeurd is bij de loopgraven van het kamp Bingo Crépuscule, waar haar verloofde was ondergebracht. Jeunet schetst het verhaal in zijn typische, lyrische stijl met veel verwijzingen, flashbacks en een schitterende fotografie. Ook deze keer mocht huiscomponist Angelo Badalamenti de muziek verzorgen. Badalamenti is tevens vaste componist van David Lynch en componeerde reeds pareltjes als “Mull Holland Drive”, “The Straight Story” en “Twin Peaks”. Typerend voor de muziek van deze Italiaan is de integratie van synthesizers met groot orkest. Ook voor deze “Un Long Dimanche de Fiancialles” valt hij terug op deze beproefde methode.

Badalamenti ontwikkelde voor deze score een tweeledig thema. Enerzijds focust hij zich op het personage van Mathilde met een simpel thema bestaande uit 4 noten dat wordt herhaald. Anderzijds ontwikkelde hij een donkerder en deprimerend thema dat staat voor de gebeurtenissen tijdens Wereld Oorlog I. Opmerkelijk is zijn gebruik van vele strijkers en de tuba, die symbool staat voor de relatie tussen Manech en Mathilde. Zoals in vele Jeunet films, wordt alles gedomineerd door symbolen die alles aan elkaar linken. Ook in de muziek komt dit naar voren. Thema’s worden gelinkt, in elkaar gewoven en typische orkestraties worden aangepast naar gelang de situatie als een waar kluwen die je beetje bij beetje uit elkaar moet rafelen. “Main Titles/The Trenches” laat zoals de titel doet vermoeden het thema uit de loopgraven naar voren. De synthesizers hebben hier vrij spel gekregen maar klinken vol en aangenaam of je naar echte instrumenten luistert. Het thema is duister, bestaat uit langgerekte noten die blijven doordreunen en een donkere, maar vooral trieste indruk nalaten. Doorheen het album wordt het thema ettelijke keren herhaald in “Heartbeat to Gunshot” en “Secret Code” met steeds nieuwe toevoegingen. Het tweede thema is dat van Mathilde die als een rode draad doorheen het album is geweven en ettelijke subvarianten in haar kielzog heeft, zoals het innemende en magistrale “Elodie’s Theme” dat feitelijk donkerder en meer melancholisch klinkt dan dat van Mathilde. Opmerkelijk is het feit dat de twee thema’s zo vloeiend in elkaar overlopen. Beiden worden ze getypeerd door grote passages voor strijkers, aangevuld door hoorn, tuba en hobo. De melodieën zijn bijzonder zwaar geladen en brengen een blok emoties dat moeilijk doorbreekbaar lijkt.

In “Kissing Through Glass” vinden we eindelijk een romantische versie van het thema dat haast hoopvol en verwachtingsvol klinkt. Erg knap! Ook “Massage Fantasy” is met zijn zachte klanken voor klarinet en hobo erg rustig, haast relaxerend omdat de zware gemoedstoestand even wordt verlaten in een variatie op het thema. De melancholische toestand wordt terug ontvlamd in “Never Had The Child”, deze keer met lichte schakeringen voor de strijkers. De melodie is erg pakkend en is één van mijn favorieten en past perfect in de sfeer van “The Man from Corsica” die in een nieuwe variant opnieuw een trieste weg inslaat. “Our Soldiers’ Letters” brengt een reprise van Mathilde’s thema wanneer ze de finale link ontdekt die haar naar de waarheid rond Manech zal leiden. Het resulteert dan ook in een hoopvolle track die wordt gevolgd naar de finale die hartverscheurend als vertederend is met schitterende muziek, die vooral betekenis krijgt als men de film heeft gezien. Schitterend gewoon! Het album sluit af met een suite van alle thema’s en variaties in “End Titles” en is een waardig einde dat haast als een hymne aandoet.

De muziek voor “Un Long Dimanche de Fiancialles” is één van mijn favorieten van de afgelopen decennia. Niet alleen weten de thema’s perfect de balans te vinden tussen intens verdriet en hoop, ze geven perfect de hele sfeer en gemoedstoestand van de film weer. Badalamenti is erin geslaagd om een passende en schitterende visie weer te geven van hoe een mensenleven kan worden bepaald door enkele gebeurtenissen. Voor mij is deze soundtrack een troost als een soulaas. Een dikke tien dus voor deze stijlvolle en innemende score!
Un Long Dimanche de Fiançailles - 08/10 - Przegląd wersji Tim Horemans, zgłoszone w (Holenderski)
Un Long Dimanche De Fiancailles is de recentste film van Jean Pierre Jeunet, de man achter het oh zo mooie Amélie Poulain. De film speelt zich af in de 2de wereld oorlog en vertelt het verhaal van Mathilde en Manech, zij zijn twee geliefden en Manech wordt naar de oorlog gestuurd. Enige tijd later krijgt Mathilde te horen dat Manech overleden is maar iets in haar zegt dat hij nog leeft. Vanaf dan begint de zoektocht met als ultieme vraag leeft Manech nog? Voor de muziek heeft Jeunet gekozen voor Angelo Badalamenti, die ook de muziek voor La cité des enfants perdus schreef. Geen vrolijke accordeon deuntjes zoals Yann Tiersen deed voor Amélie Poulain maar eerder donkere muziek die perfect een beeld schept van waarover deze film gaat, oorlog en liefde. En het is het liefdes gedeelte in de film dat ook muzikaal voor wat ademruimte zorgt. De cd opent met Main Title/The Trenches, veel melodie is er niet te bespeuren maar je voelt wel het trieste van de oorlog want in The Trenches hoor je eigenlijk muzikaal hoe de 5 soldaten ter door veroodeeld worden. Badalamenti gebruikt de hoorns op dezelde manier als James Horner, gewoon als underscore, maar dit zonder hem te kopieëren. Het meer melodieuze in de score zit in het liefdesthema, Mathilde’s thema dat eigenlijk uit een motief van 4 noten bestaat. Het is zeer simpel maar toch zo effectief en mooi. Dit thema begint heel rustig en mooi en werkt naar een zeer emotionele climax toe. Het geen mij ook opviel is dat in de score weinig percussie gebruikt wordt. Deze taak wordt overgenomen door de hoorns, cellos en sporadisch hoor je slagwerk. Er staat nog een tweede thema op de cd, Elodie’s Theme. Elodie wordt in de film door Jodie Foster gespeeld. Zij is één van de vrouwen die haar man ook ter dood veroordeeld zag wegens zelfverminking. Elodie’s theme is geen uitgesproken lierisch thema, zeer ingetogen maar past toch mooi in de film. Hoogte punten voor mij zijn Mathilde’s thema, Kissing through Glass en End Titles. Dit is niet de meest spectacutaire muziek van het jaar maar toch zeker de moeite waard om een te beluisteren. Zeker als je van muziek houdt waarbij het emotionele muziek verwoord wordt.
Un Long Dimanche de Fiançailles - 08/10 - Przegląd wersji Andreas Lindahl, zgłoszone w (Język angielski)
French director Jean-Pierre Jeunet had his big international breakthrough a couple of years ago, with the charming little film Amélie. The film had an equally charming, and quite popular, little score by composer Yann Tiersen. The director's latest film, A Very Long Engagement (Un Long Dimanche de Fiançailles), comes with a score composed by well known composer Angelo Badalamenti, and stylistically this is as far as one can possible get from Tiersen's playful toy pianos and accordions. Badalamenti has written a grand, but also very intimate and dark, orchestral score, dominated by long string lines, subtle woodwinds and somber French horn solos.

It's sometimes somewhat similar to Hans Zimmer's music for The Thin Red Line, with lots of strings and a rather restrained sound. Quite an unexpected score, one has to say, considering the fact that much of the plot revolves around the trenches of World War I (yet another Thin Red Line parallel - a soft, intimate score for a much more violent story). But Badalamenti's music never gets especially martial in its sound, apart from the subtle use of snare drums in a couple of cues, as well as long, sad horn lines. But don't expect any action music, or heroic brass fanfares.

Theme-wise, there's a quite beautiful, but sad, love theme, heard for the first time in "First Love Touch". It appears throughout the score, in tracks such as the incredibly beautiful "Kissing through the Glass" and "End Title". Performed by lush strings, this is as close to a sweeping, majestic theme as you'll get in this score, but it never crosses the line between beauty and sappiness, and Badalamenti never really allows the theme to take over the entire stage. For better or for worse.

But A Very Long Engagement isn't a score that will blow you away because of its themes - they really aren't that strong. Instead, what makes this score so good and mesmerizing is its darkness and somberness, its captivating orchestrations - the slow strings and the sad horns. The score is never in a hurry, so to really appreciate the music it's important to really sit down and listen to it. Just like The Thin Red Line.
Un Long Dimanche de Fiançailles - 09/10 - Przegląd wersji Arvid Fossen, zgłoszone w (Holenderski)
Un Long Dimanche De Fiançailles is de nieuwste film met Amélie Poulain Actrice Audrey Tautou. De film is geen vervolg op Amélie Poulain, maar een volledig nieuw verhaal, met andere personages, maar in een zelfde vertelstijl en art direction. De film speelt zich af tijdens en na de eerste wereld oorlog. Mathilde haar verloofde bevindt zich aan de vuurlinie en is met 5 anderen ter dood veroordeeld wegens opzettelijke zelfverminking om het front te kunnen verlaten. Ze worden de vuurlinie ingestuurd. Ondanks de berichten, geloofd Mathilde dat haar verloofde nog leeft. In haar zoektocht, op basis van getuigenissen, bouwt ze met heel kleine stappen aan de puzzel van wat er die bewuste dag allemaal op het front is gebeurd. Het is een aangrijpende film, die in het begin wat op gang moet komen, maar langzaam meer en meer zal fascineren. Een absolute aanrader.

De score is van componist Angelo Badalamenti, bekend van zijn knappe synthesizer scores voor de David Lynch films Mulholland Drive, The Straight Story en de serie Twin Peaks. Voor deze film brengt Badalamenti niet alleen zijn zwevende synthesizer noten, maar ook een diepgaande emotionele orkestrale score, in een orkestratie met veel strijkers en hoorns. Het meest indrukwekkende thema, is het meeslepende thema voor Mathilde te horen in “First Love Touch” en nadien nog eens in “Mathilde’s Theme”, “Kissing Through Glass”, “Why Do You Cry?” en in de “End Titles”. Voor het front, componeerde hij tracks met dromerige synthesizers en een sampled koor, welke een beeld geven van de gebroken manschappen op het slagveld. Deze score zal zeker een ruimer publiek aanspreken dan zijn muziek voor de David Lynch films, maar toch blijft deze soundtrack nog steeds een zeer alternatieve stijl van scoren, vergeleken met de doorgaans typisch epische orkestrale scores die Hollywood voor dit soort van producties aflevert.
Un Long Dimanche de Fiançailles - 08/10 - Przegląd wersji Cohen Oat, zgłoszone w (Holenderski)
De score van Un long dimanche de Fiancailles wordt gekenmerkt door twee hoofdthema's. Eentje voor het oorlogsfront die vooral het desolate gevoel van de soldaten doet voelen en eentje voor Mathilde wat een erg romantisch maar toch ook droevig thema is. Een vertelling van wanneer welk thema te horen is, is al gegeven dus ik richt me nu even op mijn persoonlijke mening.

Doordat de gehele score is opgehangen aan deze twee thema's kan de soundtrack voor velen eentonig zijn. Wanneer je er echter rustig naar gaat luisteren zal het een hele aparte luisterervaring opleveren. Op het ene moment voel je je droevig dan weer vrolijk door het liefelijke thema van Mathilde. Dit is inderdaad zoals Arvid zegt een zeer apart stijl van componeren. Het vele gebruik van synthesizers op een dergelijke manier geven de muziek een afstandelijke maar toch ook weer emotionele lading mee. Het is zeker geen soundtrack die je elke dag zult beluisteren, maar dat neemt niet weg dat het geen mooie score is.
Un Long Dimanche de Fiançailles - 06/10 - Przegląd wersji Joris Kessels, zgłoszone w (Holenderski)
Somber en gelaten. Wat mij betreft té. Hoewel het de juiste sfeer voor een dergelijke film creëert, is de score naast de film erg deprimerend en oninteressant om naar te luisteren. Het leeft af en toe even op door de relatief dynamische spanningcreërende violen, maar daar loop ik nou ook niet echt warm voor. Door de continue toevoer van synthesizer strings op hetzelfde niveau ontbreekt het deze score enorm aan variatie.

Niet mijn luisterkost.
World Soundtrack Awards: Soundtrack Composer of the Year (Zwycięzca)

Inne wydania muzyczne Un long dimanche de fiançailles (2004):

Angelo Badalamenti: Music for Film and Television (2010)
Very Long Engagement, A (2004)


Zgłoś błąd lub wyślij nam dodatkowe informacje!: Zaloguj się

 



Jeszcze