De Amerikaanse thriller Man on Fire is geregisseerd door de bekende thrillerregisseur Tony Scott, broer van Ridley. Onlangs was deze op tv en ben ik er voor gaan zitten. Een sterke film, met een strakke stylistische editing, die het verhaal opdeelt in twee helften. Niet alle critici konden de manier waarop Scott deze film gemaakt heeft waarderen, maar vele anderen vonden het een goede film. Ook in de bioscopen deed de film het prima.
Het verhaal draait om de verlopen marinier Creasy (Denzel Washington), die in Mexico zijn vriend Rayburn (Christopher Walken) bezoekt. Die runt een bedrijf die mensen beveiligt met bewakers vanwege de vele ontvoeringen in het land. Hij koppelt Creasy aan een Mexicaanse fabrikant en zijn Amerikaanse vrouw, om hun negenjarige dochter Pita (Dakota Fanning) te beveiligen. Langzaam bouwen Creasy en Pita een sterke band op. En dan gaat het toch mis en voelt Creasy zich genoodzaakt om wraak te nemen op de ontvoerders. Maar er blijkt veel meer achter te zitten...
De muziek bij deze deels zachte, deels harde film is van Harry Gregson-Williams, die hierbij de steun ingeroepen heeft van niemand minder dan Lisa Gerrard.
De muziek van Gregson-Williams is in twee delen te scheiden. Enerzijds is er de rustige, ingetogen, zelfs bijna romantische muziek, zoals in 'Pita's Sorrow', 'Bullet Tells the Truth', 'Smiling' of 'Pita's Room', maar voor het grootste deel bestaat de muziek uit heftige, vooral elektronische en nogal ruige thrillermuziek.
De rustige en ingetogen muziek is vaak wat aan de melancholieke kant, en daarmee heeft Gregson-Williams keurig aangesloten bij het karakter van het personage Creasy. De muziek is mooi orkestraal in een lichte setting van veelal strijkers en piano of Spaanse gitaar. Deze muziek is vaak tussen de thrillertracks geplaatst en zorgt daarmee voor een aantal prettige rustmomenten in de score.
De thrillermuziek bestaat vooral uit elektronische klanken, die dan weer rustig voortkabbelen, dan weer in hoog tempo de urgentie in de film moeten verhogen. Deze muziek is nauwelijks melodieus en bestaat vooral uit elektronische klanken, geluiden en percussie. Vaak speelt die muziek in een erg hoog tempo en lijkt de muziek meer op trance of rave dan op fatsoenlijk beluisterbare muziek. Ook de elektrische gitaar speelt een belangrijke rol in deze film, met ruige klanken, die soms op het randje van de hard-rock zitten. Maar ook bestaat deze thrillermuziek nogal eens uit een soort dreigende monotone underscore, die wat zeurend voortkabbelt.
Het laatste deel van het album laat de muziek van Lisa Gerrard horen, voor het eerst heel voorzichtig in 'La Nina', maar veel sterker in 'The End'. En dat terwijl Gerrard's zang in de film zelf regelmatig te horen is. Haar muziek lijkt overigens zomaar te zijn weggelopen uit Gladiator, zo sterk lijkt de muziek daarop. Het effect daarvan in de film is positief, maar op het album komt het helaas nauwelijks tot z'n recht.
Het album bevat een aantal songs en opent zelfs met een typische Zuid-Amerikaanse song van Carlos Varela. Verderop hoor je dan 'Angel Vengador', gezongen door Gabriel Gonzalez, en ook dit is een typische song uit de regio, waarbij de zanger zichzelf op tokkelende gitaar begeleidt. Het zijn allemaal wel wat triestige songs. Een vrolijker song is hier toch wel wat bekender en heet 'Oye Coma Va', dat wordt gezongen en gespeeld door Kinky. Het is een standaard Mexicaanse song, maar dan met stevige elektronische orgelklanken er doorheen gemengd, die er een wat hip kleurtje aan geven. Niet dat het daar overigens beter van wordt...
De afsluitende track is een tamelijk overbodige remix van een aantal gedeelten uit de score, waarbij ook Lisa Gerrard weer prominent te horen is.
Kortom, met zijn muziek voor Man on Fire heeft Harry Gregson-Williams een score gecomponeerd met twee gezichten. Enerzijds bevat de score een best fraaie rustpunten, die mooi orkestraal zijn gearrangeerd, maar anderzijds bestaat een groot deel van de score uit adrenalinegedreven spanningsmuziek in een hoog ritme en met nauwelijks enige melodie. Die muziek is in de film vooral bedoeld om de nodige urgentie aan de beelden toe te voegen, maar los van de film, als luistermuziek zijn die tracks niet erg aangenaam. Overigens past de muziek perfect bij de film, maar voor de beluisterbaarheid los daarvan krijgt deze een waardering van 58 uit 100 punten.