Howard Shore is van alle markten thuis. En elke keer laat hij toch een indrukwekkend palmares achter: Lord Of The Rings, Silence of the Lambs, ...
Deze eXistenZ is een van de speciaalste scores die ik al heb gehoord. De intro heeft een waas van mystiek over zich hangen, en het werkt. De muziek maakt je nerveuzer, het klinkt allemaal heel goed! Weinig symfonie, veel lange tonen, en dat voor de komende tracks. Saai moet je denken, maar gek genoeg niet. De score boeit wel, entertaint. Elke track begint bijna krak hetzelfde als de vorige.
maar het onvermijdelijke gebeurt. De opbouw van de tracks begint toch door te wegen, je verliest uiteindelijk wel je aandacht. Ook de waas van mystiek, het effect, is verdwenen, waardoor je niet meer op dezelfde manier, met dezelfde aandacht, luistert. Vaak begin je terug te denken: "Goh, ik heb dit al gehoord."
Toch slaagt Shore er weer in om toch te kunnen boeien. Waar hij zijn accenten legt is op zich al speciaal, en hier horen we dat tot uiting komen. Hij levert zeker geen symfonisch werk af, vrijwel geheel elektronisch, vrijwel helemaal eentonig. Toch kan hij boeien, vooral in het begin, naar het einde toe sleepte ik me echt door de score heen.
Transcendenz By Pilgrimage zorgt dan weer voor de (broodnodige) variatie, waardoor ik het album net niet naar de vergetelheid stuur. De score blijft ook al in herinnering vanwege de speciale sound, want Shore creeërt hier echt wel een vrij onbekende score, vrij ongekende muziek. Saai of niet, dat moet je hem wel nageven.