The Russia House


Quartet Records 07/12/2017 CD - 1000 kopie (8436560843030)
Film Uwolnienie filmu: 1990
 

Zarejestruj się teraz!

Bądź lepiej poinformowany i uzyskaj dostęp do informacji kolekcjonerów!





 

# Tor Artysta/Kompozytor Czas
1.Katya4:03
2.First Meeting2:05
3.The Package / London House / We’ve Got Him1:37
4.Introductions3:16
5.The Conversation4:17
6.Portrait of Katya0:49
7.Training2:05
8.Katya and Barley2:35
9.Who Is He?1:32
10.First Name, Yakov2:57
11.All Alone0:37
12.Bon Voyage2:15
13.The Meeting4:02
14.I’m With You (What Is This Thing Called Love?)2:42
15.The Lie Detector2:17
16.The Gift2:38
17.Full Marks2:32
18.Barley’s Love3:30
19.My Only Country4:40
20.Crossing Over4:17
21.The Cemetery1:17
22.The Deal4:14
23.The Family Arrives7:43
24.Alone in the WorldPatti Austin4:14
25.Barley’s Love (Film Version)3:32
 75:46
Prześlij opinię Ukryj recenzje w innych językach

 

The Russia House - 08/10 - Przegląd wersji Lammert de Wit, zgłoszone w (Holenderski)
De Amerikaanse spionagefilm The Russia House is geregisseerd door Fred Schepisi, op basis van een roman van John Le Carré en draait om de Britse uitgever Barley Blair (Sean Connery), die geregeld in Rusland ontmoetingen heeft met Russische schrijvers. Een van hen noemt zich Dante en hij heeft in het geheim een stuk geschreven over de Russische voorraden en opstellingen van kernraketten. Een vrouw, Katya Orlova (Michelle Pfeiffer) zal dit manuscript in handen spelen van Barley, maar ze kan hem niet vinden en om het stuk toch het land uit en in de handen van Barley te krijgen legt ze contact met een andere uitgever, die het stuk echter doorspeelt naar de Britse geheime dienst. Zij zoeken vervolgens Barley op, maar hij weet nergens van. Dan vraagt de geheime dienst hem om dit in Rusland voor hen uit te zoeken. En daarbij ontmoet hij ook Katya...

Jerry Goldsmith heeft voor deze film een overwegend fraaie score gecomponeerd, die goed past bij die wat geheimzinnig sfeer van spionage en romantiek. Daarbij heeft Goldsmith een wat meer oriëntaalse stijl gecombineerd met een soulvolle jazzy stijl, die als het ware voor de hoofdpersonages Katya en Barley zijn geschreven. De Russische Katya krijgt daarmee een wat meer spannende en Oost-Europees getinte sfeer mee, met o.a. de duduk. Barley krijgt juist een wat zwoele Britse sfeer mee, met o.a. de saxofoon. In de track 'The Conversation' spelen beide instrumenten dezelfde rol in de muziek, die beide hoofdpersonages in de scene spelen.

In de openingstrack voert Goldsmith het fraaie hoofdthema op. Dit is een erg fraai thema, met violen die de melodie spelen. Dit thema komt regelmatig terug gedurende het album. Het thema heeft een wat melancholieke kleuring, wat overigens voor een groot deel van de score geldt. De muziek is strak gearrangeerd, waardoor het een stijlvolle score is geworden en waarin veel instrumentaties het goed doen.

Het thema wordt meestal op een tamelijk slepende manier gespeeld, zoals in de openingstrack op saxofoon, met piano, violen en een balalaika in de underscore. Zodra dan de hoge violen het thema overnemen levert dat bijna kippenvel op. En dat soort momenten komt meer voor op de score, vooral rond de tracks waarin het hoofdthema gespeeld wordt, zoals het fraaie en veel te korte 'Portrait of Katya', of 'Katya and Barley'.
Die laatste is een meer romantische uitvoering van het thema. Op de meer romantische momenten zijn het vooral de strijkers die voor de prachtige kleur van de muziek zorgen. In 'Bon Voyage', een van de mooiste tracks, speelt dan ook nog de sax door die violen heen en ook de balalaika speelt een mooie rol. In meer tracks speelt de balalaika een bijzonder fraaie rol.
Die balalaika en ook de duduk zijn van die etnische instrumenten, waarmee Goldsmith met erg fraaie arrangementen het meer Oost-Europese sfeertje weet te creëren. Samen met de wat jazzy gespeelde piano en de saxofoon ontstaat op die manier een wat mysterieuze kleuring, die toch ontspannen en erg aangenaam wegluistert.
Dat geldt zeker niet voor alle tracks, want een aantal tracks zijn qua instrumentaties wat beperkter of zelfs aan de minimalistische kant.

Als Goldsmith de muziek meer spanning wil geven, dan doet hij dat vooral door de underscore dan van meer lage strijkers te voorzien. Ook de pianoklanken worden dan strak gespeeld. Maar ook via het arrangement, zoals met snelle strijkers of percussie, weet Goldsmith de spanning op te voeren. Vaak ook hebben tracks die op zichzelf niet spannend zijn, toch iets van een donker randje, die daarmee voor een licht onheilspellend gevoel zorgen. Steeds blijft de muziek dan best wel prettig beluisterbaar. Dat komt dan mede omdat Goldsmith geen chaotische of atonale muziek of dissonante klanken toepast.

Goldsmith heeft met zijn muziek voor deze film een erg knap gemaakte en prima beluisterbare score neergezet in een voornamelijk soulvolle jazzy stijl. Van deze score is, behalve dit expanded album ook een The Russia House original soundtrack uitgekomen. Alle tracks van dat album staan ook op deze expanded versie, die daarnaast is aangevuld met nog acht andere tracks uit de score. Een aantal van die extra tracks vallen wat tegen, maar er zitten zeker ook een paar erg fraaie tussen, zoals 'Barley's Love' en 'The Cemetary', waarin in beide tracks het fraaie hoofdthema terugkomt.

De voorlaatste track is de song 'All alone am I', geschreven door Goldsmith zelf en gezongen door Patti Austin. Het is een heel aardige song met fraaie orkestrale begeleiding. Austin zing op een sensuele manier, met een fleugje soul die de song goed binnen het geheel van de score laat passen.

De score voor deze film heeft een nogal jazzy karakter en echte jazz ontbreekt dan ook niet. Een paar tracks kennen die typische jazz-stijl met een sax, een piano, een bas en een slepende drum. Vooral 'I'm with You/What is this thing called Love' is een typische jazztrack, vooral het tweede deel, dat dan ook niet door Goldsmith, maar door Cole Porter is geschreven. Ook een lange track als 'The Family Arrives' bestaat voor een behoorlijk deel uit typische jazzmuziek.
Verwacht overigens niet alleen conventionele instrumenten, want Goldsmith is ook scheutig met elektronische aanvullingen en soms aparte klanken. Toch is de saxofoon, bespeeld door Branford Marsalis de belangrijkste sfeerbepaler op deze score.

Kortom, met zijn score voor The Russia House heeft Jerry Goldsmith een kwalitatief uitstekende score neergezet. Stilistisch van hoog niveau en met mooie arrangementen en vooral een fraai hoofdthema. Maar zeker niet alle muziek is fraai, mede vanwege de sterke jazzy inslag van veel tracks. De film is een thriller en spannende muziek ontbreekt dan ook zeker niet. Daarbij hebben een aantal tracks een nogal minimalistisch karakter en dat alles samen zorgt toch voor een wat lagere waardering. Toch bevat de score voldoende erg fraaie momenten om van te genieten. Vooral het mooie thema scoort hoge ogen. De waardering voor deze expanded versie komt toch iets lager uit dan de original soundtrack en krijgt een desondanks een mooie waardering van 78 uit 100 punten.
The Russia House - 09/10 - Przegląd wersji FilmClassic Soundtrack , zgłoszone w (Francuski)
Tiré du roman de ‘John le Carré’, cette histoire d’espionnage a été la première grande production américaine jamais tourné sur place dans l’ex-Union soviétique. ‘The Russia House’ adapté au grand écran par ‘Fred Schepisi’ raconte l’histoire d’un éditeur britannique reconnu, ‘Barley Blair’ (Sean Connery) qui se rend en voyage d'affaires en URSS. Sur place, ‘Dante’ (Klaus Maria Brandauer), un auteur soviétique, tente de lui faire parvenir un manuscrit contenant des secrets militaires qui pourraient bien changer la face du monde. Mais les services secrets interceptent ce document et demandent alors à ‘Barley’ de vérifier la véracité de ces écrits sur le terrain. Aidé par la belle ‘Katya’ (Michelle Pfeiffer), il doit désormais devenir un véritable agent secret au péril de sa vie. Bien que les performances de ‘Sean Connery’ et ‘Michelle Pfeiffer’ ont été assez bien loués, le public n’était apparemment pas préparé ni à la morosité de l’histoire ni à la fin déformée et déroutante de son adaptation.
Probablement l’élément le plus tangible de ‘The Russia House’ est sa bande son extrêmement mémorable. Interviewé en 1987, ‘Jerry Goldsmith’ évoqua pour la première fois le beau thème de ce film et comment il a quitté ce projet en raison de différences créatives avec les producteurs. Il a ainsi retravaillé et adapté sa mélodie dans une partition électronique pour le film ‘Alien Nation’ l’année suivante. Mais finalement sa partition a été rejeté au profit de ‘Curt Sobel’ et ‘Goldsmith’ loin d’être déçu est retourné sur le plateau de ‘The Russia House’.
Hormis les séquences de suspense, ‘Goldsmith’ a su garder l’authenticité de l’intrigue, en prenant le pari de composer une atmosphère presque exclusivement jazzy, principalement sur l’intervention du saxophone, soulignant ainsi une atmosphère chic de bar. Pour aborder le concept d’espionnage, il a inséré une légère touche de l’instrumentation des films de ‘James Bond’, faisant un usage sobre mais intelligent des rythmes synthétiques. A ce propos, ayant mûri depuis l’époque expérimentale de ‘Legend’, ‘Goldsmith’ a introduit du son électronique au maximum, ce qui rend sa partition encore plus attrayante.
Pour faire face au danger de la romance, il nous offre un aperçu des cordes joué d’une façon sinistrement nerveuse et que le public finirait par entendre dans son intégralité en 1992 pour ‘Basic Instinct’. Évoquant la nécessité d’une légère influence soviétique sur la partition, il a également introduit le duduk (ou doudouk) et la balalaïka. Combinés avec le jazz, ces instruments nous mène à une musique très douce et écoutable.
Enfin, la version vocale du thème, interprétée dans la chanson ‘Alone in the World’ est interprétée par ‘Patti Austin’ et conserve une grande partie de la même instrumentation et le même caractère que la partition.
Tous réunis, ces thèmes sont le summum de l’ambiance thriller et de romantisme habilement maîtrisé que vous souhaitez entendre chaque fois que vous allez dans un bar haut de gamme.
Bien que d’autres compositeurs aient essayé de marquer des films avec le même accent jazzique, aucun n’a réussi avec le même sens distingué de la classe et le style que ‘Goldsmith’ accompli ici.
Je vous conseille vivement la dernière séquence de ce CD où ‘Goldsmith’ a maintenu sa propre histoire d’amour pour ‘The Russia House’. C’est LE véritable point culminant de l’album pour lequel il a permis au trio de musiciens de jazz d’improviser plus de sept minutes de son couvrant trois des thèmes, conduisant à une conclusion agréable.
Un dernier avis avant de clôturer cette critique : Comparé au CD initial, paru en 1990 chez MCA (qui était déjà un album fantastique de 30 minutes). Celui-ci paru en 2017 chez Quartet Records à 1000 exemplaires, a l’avantage de présenter 76 minutes. Tout en n’ajoutant qu’une dizaine de minutes de musique substantiellement nouvelle, celle-ci est gratifiante. L’ambiance à suspense de ‘First Meeting’, les magnifiques thèmes ‘katya’ et ‘orge’ réunis pour la séquence ‘Portrait of Katya’ (le seul moment de guitare acoustique de la partition) et l’ouverture du thème mélodramatique de ‘Katya’ à ‘The Cemetery’ sont autant d’ajouts fantastiques. A cela s’ajoute la qualité sonore qui est également sublime font de cette cuvée de 2017 un Must incontournable.

FilmClassic

Inne wydania muzyczne The Russia House (1990):

Russia House, The (1990)
Russia House, The (1991)


Zgłoś błąd lub wyślij nam dodatkowe informacje!: Zaloguj się

 



Jeszcze