Twister
Expanded Archival Collection

Met zijn film Speed uit 1993 heeft onze Nederlandse Jan de Bont zichzelf definitief op de kaart gezet als topregisseur. Om van dat succes te profiteren is een jaar later Speed 2 uitgebracht, maar De Bont wist er geen aansprekende of verrassende film van te maken en de film werd dan ook een grote flop. Maar in 1996 sloeg hij terug en kwam zijn film Twister uit, die weer een groot succes werd.
Het verhaal draait om twee rivaliserende teams van tornado-volgers. Beide teams willen een geavanceerd onderzoeksapparaat loslaten in het oog van een tornado. Daarvoor moeten ze op jacht naar tornado's om een kans te zoeken hun apparaat als eerste gelanceerd te krijgen. Het team waarbij Jo (Helen Hunt) en haar bijna-ex Bill (Bill Paxton) door de omstandigheden worden gedwongen om samen te werken krijgt het zwaar te verduren tijdens de stormen en tornado's...

Voor zijn eerste film Speed had Jan de Bont al Mark Mancina op het oog, die hij via de studio van Hans Zimmer leerde kennen. Zimmer had toen al aangegeven dat Mancina de juiste componist was, die klassieke orkestrale muziek goed kon combineren met de rock-invloeden vanuit zijn ervaringen in de popmuziek. Mancina's thema voor Speed sloeg enorm aan en hielp mee om die film een succes te maken. Daarna keerde Mancina terug voor Speed 2: Cruise Control, een film waarvoor hij een behoorlijk geprezen score componeerde, die al veel klassieker en meeslepender klonk dan de originele Speed score. En toen was er Twister. Opnieuw werkte Jan de Bont samen met Mancina en weer omdat De Bont rock-invloeden wilde combineren met orkestrale begeleiding. Daarom is ook samenwerking gezocht met Trevor Rabin, een vriend van Mancina, en de hardrock gitaristen Alex en Eddie van Halen voor hun speciale en soms overdonderende spel op de elektrische gitaar.

Als je de muziek voor Speed kent, zul je de invloed van de beide thema's uit die film herkennen in Twister.

De score voor Twister is door Mancina van een erg fraai hoofdthema met aanverwante subthema's voorzien, die in veel tracks terugkomen. Een vast element in die thematiek is het gebruik van zware koorklanken en staccato gebruik van lagere strijkers en blazers. Vooral de warme klank van hoorns hebben een belangrijk aandeel in de kleur van de score.
Daarnaast is er het hoge tempo van de muziek, die een soort urgentie aan de film meegeeft. Het staccato effect draagt daar flink aan bij. In de film wordt dat nog eens versterkt door de vele rocksongs die in de film te horen zijn, en die vervolgens ook gelijk op een soundtrack-album zijn uitgebracht. Vooral de rockmuziek van Van Halen speelt daarop een belangrijke rol en zij hebben dan ook voor de film een paar speciale songs geschreven. Op dit score-album is de instrumentale gitaartrack 'Respect the Wind' van Van Halen de fraaie afsluiter.
Omdat Mancina vooral een klassieke gitarist is, en De Bont een meer rock-gekleurde score wilde, heeft Mancina Trevor Rabin hiervoor naar voren geschoven, die op gitaar te horen is in de track 'The Hunt Begins', waar hij z'n rocktalent etaleert. Ook op andere momenten in de score komt Rabin's spel voorbij, maar valt dan minder op binnen het orkestrale geweld van die specifieke tracks. In de rustiger tracks speelt Mancina zelf op een fraaie manier de gitaar, zoals in het wat meer romantisch getinte 'Futility'.

Ook een effect dat Mancina in deze score veelvuldig toepast is die van de grootse koorklanken. Vooral in de tracks die het geweld van de tornado's begeleiden speelt Mancina met die koorklanken, die daarmee de kracht van die tornado's versterken en ze bijna tot een personage in de film maken. De heftigheid en het geweld van de draaiïng van die tornado's weet Mancina zo om te buigen tot veel meer focus op het trage verplaatsen van de tornado's, door die koorklanken vooral met een zekere traagheid en intensheid te brengen. Daardoor klinkt die muziek stoer, donker en toch harmonieus.

Zoals gezegd, de thema's komen regelmatig terug op de diverse tracks van de score. Dat de verrassing dan wat minder is geeft niet, want de muziek is mooi, bijna bombastisch en steeds fraai orkestraal gemaakt, met een soort Americana kleuring. Mancina zegt dat hij hiervoor goed geluisterd heeft naar de muziek van Aaron Copland. Daarbij heeft hij een deel van de muziek een zekere drive gegeven, waardoor dit erg aanspreekt.
De muziek is regelmatig behoorlijk stevig aangezet, wat de impact van de filmbeelden uiteraard prima aanvult. Op veel momenten klinkt daar een soort heldhaftigheid in door, waar ook de melodie van het hoofdthema aan bijdraagt. Maar de film is natuurlijk ook een soort rampenthriller met veel spannende muziek, die niet altijd even gemakkelijk in het gehoor ligt, doordat Mancina dan wat meer chaos in de muziek brengt, met dissonanten en meer atonale klanken. Samen met het koor zorgt dat wel voor heftigheid, maar die spreekt nogal eens niet echt aan.

Aan het einde van het album komen nog een paar 'alternate' tracks voorbij van een paar fraai tracks die eerder ook al in de film versie te horen waren. Het album sluit af met een reprise van de 'End Titles', gevolgd door acht minuten fraaie symfonische rockgitaarmuziek van Van Halen in het trackdeel 'Respect the Wind'. Dat had overigens rustig wat korter gekund, omdat de muziek zichzelf vaak herhaalt en steeds dezelfde sfeer en klanken heeft, en was dan voor velen allicht beter behapbaar geweest. Nu duurt het wel wat lang, vooral ook omdat de link met de rest van de score wat onduidelijk is. Toch is dit fraaie muziek van Van Halen.

Kortom, met Twister heeft Mark Mancina een aansprekende score gecomponeerd, met fraaie thema's en mooie orkestrale arrangementen. De muziek die Mancina heeft gemaakt heeft vaak een flinke drive, doordat in veel tracks het tempo behoorlijk hoog ligt. De heftige koorklanken doen een flinke en fraaie duit in het zakje, terwijl de meer spannende en dissonante muziek toch redelijk beperkt blijft. De waardering voor deze behoorlijk bombastische score van Mancina komt op dit expanded album zo op een fraaie 84 uit 100 punten.

Waar het Original Score album van Twister met 18 tracks en een speelduur van van ruim 50 minuten al erg fraai was, doet deze Expanded score daar nog een schepje bovenop. De meeste muziek van het Original Score album vind je terug op dit Expanded album, vooral in een aantal langere versies van tracks en een paar extra en alternate tracks. Daarmee is dit een duidelijk beter album geworden dan het Original album.