Back to the Future

De filmserie Back to the Future was een megahit halverwege de tachtiger jaren en regisseur Robert Zemeckis vestigde er voorgoed z'n naam mee. Wat natuurlijk ook meehielp was dat Steven Spielberg erbij betrokken was. Toen ik de film in die tijd in de bioscoop zag was ik onder de indruk van de film en van het verhaal, waarbij het eeuwige dilemma speelt van wat er zou gebeuren in het heden als je de loop van gebeurtenissen een duwtje zou kunnen geven in het verleden...

Alan Sylvestri maakte een stevige score voor deze enerverende film. Alleen is het album dat ervan is uitgebracht meer een verzameling popsongs dan een score-album. Slechts twee tracks komen uit de score, de rest is liedjes. En het zijn stuk voor stuk liedjes die mij niet zo liggen. Een groot aantal van die songs is in het jaren 50-genre, wat op zichzelf wel logisch is omdat Michael Fox teruggaat naar die tijd (toen z'n ouders elkaar ontmoetten...).
De beide tracks van de score staan overigens tussen de liedjes en niet aan het eind, zoals gebruikelijk is. De score werd gespeeld door het Outatime Orchestra, een speciaal voor de gelegenheid samengesteld orkest, dat door Sylvestri zelf werd gedirigeerd.
De beide score tracks zijn vooral aktiegedreven tracks en ademen nogal de sfeer van de zeventiger-tachtiger jaren, met veel scherpe blazers en pompeuze aktiemuziek. Tegenwoordig is het allemaal wat minder schetterend. De melodie van het thema is wel bekend, maar niet heel erg indrukwekkend. Bij mij blijft hij dan ook niet gemakkelijk hangen. Het thema komt in beide tracks terug, maar beklijft zoals gezegd, niet.

Kortom, als je houdt van een mix van vijftiger en tachtiger jaren songs, dan is dit album wel aardig. Maar het is een filmmuziekalbum en de score tracks zijn ook nog eens te oppervlakkig qua melodie en daarmee valt dit album voor mij af.