Tideland

De Brits-Canadese film Tideland is een horrorfilm met een fantasy-randje die geregisseerd is door Terry Gilliam (Time Bandits, The Fisher King, 12 Monkeys). Hij schreef ook mee aan het scenario, dat op het gelijknamige boek van Mitch Cullin is gebaseerd. Toen de film vertoond werd op het film festival van Toronto in 2005 was de pers er niet erg enthousiast over en ook het publiek liep niet met de film weg. Desondanks kreeg de film nog een aantal nominaties voor prijzen. Een onafhankelijke distributeur heeft de film nog in een aantal bioscopen laten draaien, maar het is een grote flop geworden, vooral in de V.S.
Het verhaal draait om tiener Jeliza-Rose, die met haar vader naar zijn ouderlijke boerderij vlucht, nadat haar moeder aan een overdosis drugs is overleden. Nadat ze in de afgelegen en leegstaande boerderij zijn getrokken, neem ook haar vader een overdosis en sterft, zittend in een stoel, waar Jeliza-Rose hem laat zitten, gewend als ze is aan zijn staat van bewusteloosheid door druggebruik. Ze leeft vervolgens een poos alleen op de boerderij en leeft met haar vingerpoppetjes in een fantasiewereld, tot ze uiteindelijk de buren ontmoet, die veel meer blijken te weten van haar vader...

De muziek bij deze film is van de broers Mychael en Jeff Danna die er een score voor componeerden met een aparte sfeer. De muziek is behoorlijk ingetogen, regelmatig zelfs wat minimalistisch en staat vrijwel constant in mineur, waardoor de muziek een wat droevige kleuring heeft. Daarnaast hebben de broers de nodige ingehouden geluiden en effecten toegevoegd. De muziek is orkestraal en de afwisseling van instrumentatie pakt goed uit. Toch ligt er bijna voortdurend een soort van dreiging over de muziek. Die dreiging zit zowel in de hoofdmelodie als in de underscore. De Danna's doen dit door de muziek een beetje uit het harmonische te houden, waardoor het allemaal een beetje schuurt. Toch zitten er in veel tracks best wel fraaie harmonisch gecomponeerde gedeelten, maar vaak neigt de muziek dan al weer snel naar een wat minimalistische stijl en licht disharmonische kleuring.

De score opent met de derde track op het album 'I'm a Ghost', waarin je op de achtergrond voortdurend een soort windgeluid hoort. Het laatste stukje van de track is zelfs wat onheilspellend. Maar dat wordt door de opgewekte track 'Corn Swimming' prima gecompenseerd met tamelijk opgewekte, zelfs licht vrolijke muziek, die bijna als een soort dans werkt.
Ook in andere tracks hebben de broers Danna wat ontspannende klanken laten doorklinken. Ze passen daarbij wat afwijkende instrumenten toe, maar zoeken die ontspanning vooral in een soort staccato-achtige of anderszins komisch klinkende stijl. Vooral 'Jr's Suitcase' laat die staccatokleuring horen, maar ook andere tracks bevatten muziek in die stijl.

'Under Water' is duidelijk een van de meer spannende tracks, waarin de dissonante klanken toch wat over elkaar heen tuimelen, terwijl de muziek op zich goed beluisterbaar blijft, zelfs wanneer de muziek donker en grommend wordt. Ook 'Running from Del' bevat genoeg spannende elementen, met snelle strijkers op grommende underscore. Een aparte spannende track is 'Hunting for Squirrels', die voortdurend een bijna komische toonsetting heeft, maar daar doorheen hoor je steeds dreigende klanken of plotselinge tonen. Dat werkt in de muziek zo, dat de komische noot feitelijk een valse ontspanning is en daardoor des te dreigender overkomt. Knap gedaan!
'The Bog Man' is een nogal creepy track, die goed past in een horrorfilm, zonder al te dissonant of chaotisch te worden.

In de track 'Madrigal for a Mummy' zingt een vrouwenstem klanken op begeleiding van een bas en een harp, waar naderhand strijkers aan toegevoegd worden. Het is een wat vervreemdende track, enerzijds door de stem en de aparte melodie, anderzijds door de compositie van de track.
Een apart instrument dat de Danna's in een paar tracks toepassen is de accordeon. Dat zorgt voor een wat ontspannen sfeer, maar de dreiging neemt dit vaak al snel weer over. Ook de piano zorgt af en toe voor die ontspannen sfeer. In 'Empty Rooms' speelt de piano in deze korte track solo. In beide laatste tracks gaat dit in combinatie met het orkest, waarbij 'Run to Daddy' vooral met houtblazers en strijkers gespeeld wordt in een wat dreigende kleuring. 'Train Wreck' past dezelfde instrumentaties toe, maar ook de accordeon komt weer tevoorschijn en er wordt voorzichtig wat percussie toegevoegd in deze langste track van het album. De sfeer van de track is niet erg opgewekt voor een afsluitende albumtrack, die een beetje als een nachtkaars uit gaat.

Het album opent met twee songs, die eigenlijk totaal niet bij de score passen. De openingstrack heeft een nogal grunge-achtige stijl en de tweede met de intelligente titel 'Boom Boom' is een wat gedateerde rocksong. Beide niet erg fraai.

Kortom, met de muziek voor Tideland hebben Mychael en Jeff Danna een voor deze horrorachtige film nogal ingetogen score gecomponeerd. De film is dan ook geen typische horrorfilm, maar het enge zit vooral in de suggestieve beelden. De Danna's hebben hun muziek vaak nogal aan de minimalistische kant gehouden, terwijl de muziek geheel orkestraal is, zonder elektronische toevoegingen. De mineure setting zorgt voor een wat dramatische kleuring, terwijl het arrangement vaak zorgt voor de nodige dreiging en spanning. Met hun arrangementen en vaak aparte instrumentkeuzes komt de muziek soms wat vervreemdend over, terwijl het toch allemaal goed beluisterbaar blijft, zonder al te creepy te worden. Toch is het geen aansprekende score geworden, zoals meestal bij thriller- of horrorscores. De songs laat ik buiten beschouwing en de score krijgt daarom als luistermuziek een waardering van 58 uit 100 punten.