Critters

In 1986 kwam de film Critters uit. De film was het regiedebuut van Stephen Herek, die ook aan het verhaal meeschreef. Het is een soort komische science-fiction griezelfilm, die in de lijn lag van de grote succesfilm Gremlins van twee jaar eerder. Critters had echter lang niet het succes van Gremlins, maar sprong er aan de kassa toch nog goed uit. Vanwege dat succesje zijn er nog de nodige opvolgers gemaakt, voor nog minder budget dan deze eerste Critters-film.
Het verhaal begint op een verre asteroide, waar agressieve wezentjes, zogenaamde Critters, in een gevangenis zitten. Van hieruit moeten er een aantal overgeplaatst worden. Ze weten echter hun bewakers uit te schakelen en kapen een ruimteschip. Een paar jagers worden achter hen aan gestuurd. De Critters landen met hun ruimteschip op aarde, bij de boerderij van de familie Brown, waar ze gelijk een koe verorberen. Brad, de zoon des huizes, was met vuurwerk in de weer, samen met zijn vriend, de monteur Charlie. De Critters blijken ook op een andere manier gevaarlijk, want hun stekels zijn giftig. Het vuurwerk van Brad komt nog goed van pas...

De score is van David Newman, die hiermee voor het eerst samenwerkte met debuterend regisseur Herek. Vanaf toen is Newman zo ongeveer de vaste componist van Herek geworden.

De muziek die Newman heeft geschreven heeft een sterk soundscape karakter en blinkt niet uit in mooie thema's of melodieën die fraai orkestraal gearrangeerd zijn. De film heeft veel griezelachtige momenten (horrorfilm is allicht een te sterk woord) en de muziek laat dat duidelijk aan ons weten. Het spanningsgehalte is vrij hoog, al zit dat vooral in het arrangement en niet zozeer in muzikale schrikmomenten of chaotische muziek, al ontbreekt dat net niet helemaal.
Veel van de muziek komt wat gedateerd over en zou je bijna koppelen aan een zeventiger jaren tv-misdaadserie of zo. Veel muziek kabbelt een beetje voort met lichte orkestrale klanken die niet veel om het lijf hebben. Vaak worden daar dan muzikale effecten aan toegevoegd, waardoor dat soundscape-achtige ontstaat. Ook het soms grillige karakter van de muziek maakt het dan wel spannend, maar zeker niet fraaier om naar te luisteren.

De score opent met een voornamelijk elektronische track als 'Main Title'. Die elektronische muziek helpt niet mee om de muziek aangenamer te maken. Het komt echter nauwelijks terug in de score en lijkt een link te hebben met de plek waar de crites, zoals ze in de film genoemd worden, vandaan komen.
De muziek illustreert uiteraard ook het gedrag van de crites en soms levert dat mickey mousing-achtige muziek op, of je hoort muziek die prima bij een komedie past, en dat is de film natuurlijk ook. Toch maakt Newman die komische muzikale uitstapjes niet echt prettig beluisterbaar. Bij de film zal die muziek best z'n uitwerking hebben, maar los van de film is het niet echt aantrekkelijk.

De score sluit af met de track 'Critter Skitter', die eigenlijk een soort tachtiger jaren poprock is, met een flinke elektronische inslag, zoals ook Giorgio Moroder dat zou kunnen maken. Newman heeft deze track samen met John Vigran gecomponeerd, die vooral geluidstechnicus is en gezorgd heeft voor de prettige poppy sound. Want na het beluisteren van de score valt het direct op dat deze afsluitende track eigenlijk de enige track is die lekker wegluistert.

Kortom, met Critters heeft David Newman een voorzichtige score gecomponeerd, die vooral in het underscore en soundscape segment opereert. Van melodie moet deze muziek het niet hebben. De meeste muziek is redelijk rustig, maar spannend gearrangeerd, waardoor het niet zo prettig in het gehoor ligt. Een paar tracks zijn vooral elektronisch, maar verreweg de meeste muziek is toch orkestraal, al helpt dat niet echt mee om de muziek aangenamer te maken. De waardering is dan ook niet hoger dan 53 uit 100 punten, ondanks de prettig afsluiter.