The Addams Family

De zwarte komedie The Addams Family is een groot succes geworden en heeft daardoor ook z'n vervolg gekregen. Met nogal macabere, maar hilarische humor zet de familie Addams en aanverwanten zich te kijk in deze film van Barry Sonnenfeld.
De familie Addams is behoorlijk rijk en wil dat graag zo houden. Maar iemand anders weet ervan en aast op dat geld. Oom Fester is al lang geleden uit beeld geraakt, maar plotseling verschijnt hij weer als uit het niets. En oom Fester past zich keurig aan de familie aan, al kost hem dat af en toe de nodige moeite. Maar niet iedereen gelooft zomaar in de plotselinge terugkeer van oom Fester en zijn boze plannetjes lijken niet helemaal verborgen te blijven...

De score is gecomponeerd door Marc Shaiman, die een prima muziekstuk afleverde, die perfect bij de film past. De muziek ademt de sfeer van filmmuziek uit de vijftiger en zestiger jaren van de vorige eeuw. De fraai orkestraal gearrangeerde muziek zet het orkest in over de volle breedte van het instrumentenpalet, met solopartijen voor diverse verschillende instrumenten. Dat variëert dan van viool tot hobo en van fagot tot xylofoon.
Een deel van de melodieën lijken geënt op volksmelodieën, waardoor soms een wat kermisachtige kleuring ontstaat. Op andere momenten geeft Shaiman duidelijk een komische draai aan de muziek. Ook past hij vaak jazzy en bluesy stijlen toe in diverse tracks, en af en toe krijgt die stijl een wat lounge-achtige insteek. Die jazzy stijl geldt niet alleen voor een track als 'The Mooche', want die is door Duke Ellington en Irving Mills gecomponeerd en gespeeld, maar ook een aantal andere tracks hebben een duidelijke jazzy stijl, die meehelpt om het geheel van de score een sfeer te geven zoals in oudere films.

Het hoofdthema van de film hoor je op dit album voor het eerst in de 'Main Titles'. Het is een glijdend, wat mysterieus thema, die een bepaalde geheimzinnigheid verklankt. Dit thema is daardoor perfect voor de film, die zo nog extra impact krijgt. Het thema komt regelmatig terug in verschillende tracks en in verschillende arrangementen. Zo is het thema in 'Main Titles' stevig aangezet, met een licht jazzy kleuring door de toevoeging van koperblazers, terwijl het thema in bijvoorbeeld 'Evening' een veel romantischer kleur heeft. Dat komt dan vooral door de solo viool die de melodie op lichte underscore speelt. In 'A Party...For Me?' krijgt het thema vervolgens een wat meer bravourig en feestelijk karakter. Zo hoor je het thema in allerlei gedaanten steeds terugkomen in een flink aantal tracks, wat een score ook tot een fraai geheel maakt.
Naast het hoofdthema heeft Shaiman nog andere thema's gecomponeerd, die ook af en toe terugkomen.

De film is natuurlijk zwaar over-the-top gemaakt en Shaiman heeft zijn score daarop aangepast. Veel muziek is dan ook stevig aangezet, met de inzet van een groot orkest en volle orkestrale arrangementen. De nogal gedateerde stijl draagt daaraan duidelijk bij. Om naar te luisteren is die gedateerdheid wat minder, maar de grootschalige orkestrale arrangementen zijn fraai.
Ook de songs dragen bij aan die wat gedateerde kleuring. Het album opent al gelijk met een song, of eigenlijk een combinatie van songs, overigens niet van Newman, in een soort Christmas Carol stijl. Een andere song is 'Playmates', wat een soort snelle slapstick-song is, compleet met allerlei zangklanken en een grappige tekst. Deze song is ook niet van Shaiman, maar van Saxie Dowell. 'Mamushka' is de derde song op het album. Dit is een musical-achtige song in een soort Russische volkswijs-arrangement. De tekst wordt gezongen door hoofdrolspelers Raul Julia en Christopher Lloyd, ondersteund door een koortje. Hiervoor heeft Shaiman de muziek geschreven.

Na de 'Finale' tref je op dit expanded album nog een aantal bonus tracks aan, die heel aardige zijn, maar op zich niet zoveel toevoegen aan de score. Toch is het leuk dat La La Land de op het album beschikbare tijd op die manier goed heeft benut.

Kortom, Marc Shaiman heeft een prima score gecomponeerd voor een aparte film. De score is erg gevarieerd, maar klinkt wat gedateerd, wat in relatie tot de film prima uitpakt, maar de beluisterbaarheid wat minder maakt. Vooral de orkestrale tracks doen het echter goed. De score heeft een lichte jazzy/bluesy inslag, waar je wel wat van moet houden om de score te kunnen appreciëren. Veel muziek heeft een wat volkse melodie en soms is de muziek ronduit kermisachtig, wat natuurlijk prima past bij een komedie. De score op dit expanded album heeft een half uur extra muziek ten opzichte van de original score en de variatie in de muziek van Shaiman maakt ook dit uitgebreidere album tot een heel aardige beleving, vooral wanneer je van wat meer jazzy muziek houdt. Dat ligt mij niet helemaal, waardoor ik dit album een waardering geef van (toch nog) 72 uit 100 punten, wat voor mij evenveel is als mijn waardering van het The Addams Family original album.