Arachnophobia


Film | Rok: 1991 | Uwolnienie filmu: 1990 | Format: Płyta winylowa
 

Zarejestruj się teraz!

Bądź lepiej poinformowany i uzyskaj dostęp do informacji kolekcjonerów!





 

# Tor Artysta/Kompozytor Czas
1.Main Title5:38
2.Photius Manlii2:23
3.Bob Hitches A Ride4:18
4.The Casket Arrives1:53
5.Blue Eyes Are Sensitive To The LightSarah Hickman5:05
6.Molly's Web3:28
7.Spider Lamp Shade1:54
8.Delbert's Theme2:31
9.Under The Bleachers2:05
10.Along Came A Spider2:25
11.Bug's 'B' Gone3:04
12.Canaima Nightmare3:45
13.Life In The Country0:56
14.The Cellar1:16
15.End Title3:52
16.Don't Bug MeJimmy Buffet3:27
17.ArachnophobiaBrent Hutchkins4:48
 52:48
Prześlij opinię Ukryj recenzje w innych językach

 

Arachnophobia - 06/10 - Przegląd wersji Lammert de Wit, zgłoszone w (Holenderski)
Dit is de zesde recensie in de Trevor Jones serie.

Vorige: Thirteen Days
Volgende: Dark City

De Amerikaanse griezelkomedie Arachnophobia is geregisseerd door Frank Marshall (Alive, Eight Below), die daarmee zijn eerste (van de vier) film maakte. Hij is vooral bekend als producer en werkte vaak samen met Steven Spielberg. Hij was met Spielberg ook een van de medeoprichters van Amblin Entertainment. Voor de film werd gebruik gemaakt van voor mensen ongevaarlijke en toch grote spinnen uit Nieuw-Zeeland. De film is redelijk tot goed ontvangen door de critici en was een redelijk succes in de bioscopen.
Het verhaal begint in de Amazonegebied, waar onderzoekers op een nieuwe en agressieve spinnensoort stuiten, die een van hen het leven kost. Terug in de V.S wordt de overledene in zijn eigen dorp begraven, maar de spin weet uit de kist te ontsnappen en paart met een gewone huisspin in de schuur van dorpsdokter Jennings (Jeff Daniels). Dan beginnen er in het dorp steeds vaker doden te vallen en ook de concurrent-dokter overlijdt door een spinnenbeet. Maar niet iedereen gelooft dat dit door spinnen komt...

De muziek bij de film komt voor een Spielberg-productie uit onverwachte hoek, namelijk van de Zuid-Afrikaanse Trevor Jones, die in 1990 nog niet zo hoog op de hitlijst van filmmuziek-componisten stond. Hoewel zijn ster al wel aan het rijzen was, kwam hij pas in latere films met de grootse en meeslepende thema's waarmee hij bekend geworden is.
Deze film is een mix van horror en komedie, drama en heroďek en al die aspecten verpakt Jones met zijn score in een muzikaal jasje, die wel enigszins prettig zit.
De score is behoorlijk gevarieerd, juist vanwege al die verschillende kanten aan het muzikale palet. Waar het verhaal zich rond de Amazone afspeelt bevat de muziek wat vreemde en exotische klanken, terwijl de komische aspecten vooral ingevuld worden met gitaar, mondharmonica of saxofoon. De spanning en zelfs horrormomenten in de tracks worden vooral ondersteund door de synthesizer, waar Jones zowel de lage grommende geluiden uit haalt als de hogere, soms zelfs jankende of ijle geluiden.

Jones heeft in zijn muziek een fraai hoofdthema verwerkt. Deze hoor je al gelijk aan het begin van de 'Main Title' voor het eerst voorbij komen in een fraai orkestrale setting, maar ook gedurende het album in andere tracks komt dit thema voorbij, waarbij het arrangement niet altijd zo fraai orkestraal uitgewerkt is al in die 'Main Title'. In 'The Casket Arrives' komt dit thema overigens wel in een fraaie uitwerking naar voren met fluit en mondharmonica op een mooi tokkelende gitaar. Maar vooral de 'End Title' heeft een erg mooie uitvoering van het hoofdthema in de aanbieding. Hier heeft Jones dit gearrangeerd met aangename violen en houtblazers, terwijl ook koperblazers en opnieuw de tokkelende gitaar ingezet worden, waarmee het thema naar een bijzondere fraaie climax klimt.

Een tweede thema heeft een meer jazzy jasje en komt het duidelijkst naar voren in de track 'Delbert's Theme'. Dit aardige thema wordt daar gespeeld op mondharmonica, saxofoon en piano. Dit thema komt minder goed herkenbaar voor in een paar andere tracks.
Een derde soort van thema is verborgen in de spanningsmuziek en is gekoppeld aan de monsterspinnen. De score is geschreven voor een soort horror-komedie en de muziek zit dan ook vol met creepy klanken en chaotische uitbarstingen. Maar ook veel dreigende klanken en typische thriller composities zijn volop aanwezig en beslaan zelfs het grootste deel van het album. In het eerste deel van het album speelt een exotische kleuring een flinke rol, als illustratie van het Zuid-Amerikaanse Amazonegebied. Maar die exotisch kleuring is niet bepaald zonnig of vrolijk. Integendeel, het zijn vooral een soort inheemse geluiden en klanken die volop als dreigend worden ervaren.

Behalve eng is de film ook bij vlagen grappig, wat je in de muziek in enkele tracks terughoort. De muziek is dan wat deuntjesachtig en minimalistisch, wat niet direct zorgt voor een aangename beluisterbaarheid. Overigens zijn ook een aantal dreigende tracks behoorlijk aan de minimalistische kant. Dat maakt in de muziek de dreiging er echter niet minder om, vooral ook omdat die minimalistische klanken zich natuurlijk prima lenen voor de toevoeging van creepy geluiden en effecten, zoals in 'Bugs B Bone'. Ook de daarop volgende track 'Canaima Nightmare' heeft een nogal dreigend minimalistisch arrangement met beperkte strijkers en houtblazers, maar geen uitbarstingen zoals je in een nachtmerrie zou verwachten. Die uitbarstingen hoor je dan eerder in bijvoorbeeld 'The Cellar', die wel een stevig orkestraal arrangement heeft in het thrillergenre.

Het album bevat een drietal songs. De eerste is 'Blue Eyes are Sensitive', gezongen door Sara Hickman, wat een redelijk en nogal poppy song is, die door z'n lengte een beetje begint te zeuren. Daarna staan als laatste op het album nog twee songs, die wellicht vanwege hun titels gekozen zijn. De song 'Don't Bug Me' komt voor in de film en is een behoorlijk poppy song. De song met de filmtitel is wellicht alleen daarom op het album gezet. Deze disco-achtige song valt niet in de smaak.

Kortom, met Arachnophobia heeft Trevor Jones een score gecomponeerd met een bijzonder fraai hoofdthema, dat in een aantal tracks erg mooi wordt uitgewerkt. Maar verreweg het grootste bestanddeel van de score betreft thrillerachtige muziek, die soms nogal minimalistisch is, maar evenzo vaak in stevig orkestrale, maar nogal creepy arrangement staat. Daar tussendoor komt dan soms nog wat komisch bedoelde deuntjesmuziek voorbij of zijn er wat laid back intermezzo's te horen. En ook de drie songs vallen niet echt mee. Daarmee komt de waardering voor dit album toch niet hoger dan 63 uit 100 punten, ondanks het erg mooie hoofdthema.

Inne wydania muzyczne Arachnophobia (1990):

Arachnophobia (1990)
Arachnophobia (1990)


Zgłoś błąd lub wyślij nam dodatkowe informacje!: Zaloguj się

 



Jeszcze