The Girl Next Door


Lakeshore Records (0780163379822)
Film | Data wydania: 30/03/2004 | Uwolnienie filmu: 2004 | Format: CD, Pobieranie
 

Zarejestruj się teraz!

Bądź lepiej poinformowany i uzyskaj dostęp do informacji kolekcjonerów!





 

# Tor Artysta/Kompozytor Czas
1.The Plan1:03
2.Take A PictureFilter6:02
3.Something In The AirThunderclap Newman3:57
4.Peeping Matt0:50
5.Dick Dagger's ThemePornosonic3:10
6.Dopes To InfinityMonster Magnet5:46
7.Carpe Beachum0:40
8.Electric Lady LandFantastic Plastic MacHine4:20
9.Break Down The WallsYouth Of Today2:05
10.Jump Into The FireHarry Nilsson7:03
11.Spin Spin SugarSneaker Pimps3:35
12.Get NakedMethods Of Meyhem3:23
13.The Killing MoonEcho And The Bunnymen5:48
14.Big MuffPepe Deluxe4:47
15.Sparrows Over BirminghamJosh Rouse4:59
16.Bankmeltdown2:30
17.Think TwiceRalph Myerz and the Jack Henson Band6:17
18.Sweet Home AlabamaLynyrd Skynyrd4:47
19.The End2:32
 73:34
Prześlij opinię Ukryj recenzje w innych językach

 

The Girl Next Door - 05/10 - Przegląd wersji Lammert de Wit, zgłoszone w (Holenderski)
De Amerikaanse romcom The Girl Next Door is geregisseerd door Luke Greenfield, die vooral tv-films regisseert. De film is nogal mager ontvangen door de critici, maar draaide redelijk in de bioscopen. De film werd gepromoot als een tienerfilm, met als sub-promotie dat ouders vooral niet welkom waren. Wellicht dat de film door die marketing geen flop werd.
Het verhaal draait om leraar Matthew (Emile Hirsch) aan een highschool, die het niet zo naar de zin heeft. Hij woont nog thuis bij z'n ouders. Dan krijgt hij vervolgens een nieuw buurmeisje Danielle (Elisha Cuthbert). Op een avond ziet hij uit zijn raam dat ze bezig is zich uit te kleden, maar ze ziet hem en nodigt zichzelf bij hem uit. Vervolgens laat hij haar het stadje zien en op een feestje kust hij haar. Maar dan vertelt een van zijn vrienden hem dat ze een porno-actrice is...

De muziek bij deze komedie is van Paul Haslinger, die meer bekend is van adrenalineverhogende actiefilms dan van komedies.
Van de film is een soundtrackalbum uitgekomen met slechts een paar korte tracks van Haslinger's score. De rest is gevuld met songs in alle soorten en maten, die in de film gebruikt zijn.
De meeste van die songs vallen in het genre hip-hop-rap en punk, maar ook stevige rocksongs komen voorbij en zelfs klassieke popsongs ontbreken niet. Omdat de afwisseling in stijl daarmee toch wel heel groot is, is het een wat onaantrekkelijk album geworden. De bekendere songs uit de popwereld doen het best goed en blijven aangenaam, maar ze worden steeds afgewisseld met ruigere rap of punk-achtige songs, waarbij raggende gitaren soms niet ontbreken. Niet helemaal mijn 'ding'.
De lengte van het album is behoorlijk, wat vooral komt door een paar songs die erg lang zijn, zoals de heel aardige popsong 'Take a Picture', met 6 minuten, de ruige hardrocktrack 'Dopes to Infinity' en de stijlvolle popsong 'The Killing Moon' met elk ruim 5 minuten, terwijl de nogal elektronisch gekleurde song 'Jump into the Fire' van de bekende Harry Nilsson zelfs ruim 7 minuten duurt.

Het album opent met een korte track van scorecomponist Paul Haslinger. Zijn scoremuziek voor deze film is weer geheel elektronisch, wat door het ritmische getik van de ritmebox nogal versterkt wordt. De tweede track van Haslinger is voor het grootste deel nauwelijks hoorbare underscore, terwijl zijn derde track 'Carpe Beachum' juist veel voller klinkt en met de gitaarklanken wel past bij een strandbezoek, zoals de titel impliceert. 'Bankmeltdown' is weer een track met een hoog underscore-gehalte. De muziek wordt wat sterker naarmate het einde van de track nadert, maar loopt eigenlijk met minimale klanken uit.
Aan het einde van het album sluit een heel aardige track van Haslinger dit soundtrackalbum af. Hier eindelijk muziek met wat meer gevoel en bijna een romantisch kleurtje. De keyboard leidt de melodie op een zachte underscore van de synthesizer.

Kortom, met dit soundtrackalbum van The Girl Next Door krijg je muziek in soorten en maten te horen. Van de ruigste rock tot de intiemste klanken van Haslinger's score op het eind van het album. Met een variatie aan muzikale stijlen is er enerzijds voor elk wat wils, maar het is maar net waar je van houdt, want steeds moet je door een song heenbijten die de smaakpapillen geen goed doet. Het album bevat fraaie popklassiekers als 'Sweet home Alabama', maar ook een song als 'Get Naked'. Misschien toepasselijk, gezien de film, maar hoogst irritante rap. De score van Haslinger vormt wat dat betreft steeds vrij rustige intermezzo's en hij sluit de score ook fraai af. De waardering voor het geheel komt echter niet hoger dan 51 uit 100 punten.


Zgłoś błąd lub wyślij nam dodatkowe informacje!: Zaloguj się

 



Jeszcze