The Princess Bride


Vertigo Records (0042283286429)
Film | Rok: 1987 | Uwolnienie filmu: 1987 | Format: CD, Pobieranie
 

Zarejestruj się teraz!

Bądź lepiej poinformowany i uzyskaj dostęp do informacji kolekcjonerów!





 

# Tor Artysta/Kompozytor Czas
1.Once Upon A Time...Storybook Love4:00
2.I Will Never Love Again3:05
3.Florin Dance1:33
4.Morning Ride1:36
5.The Friends' Song3:02
6.The Cliffs Of Insanity3:18
7.Sword Fight2:45
8.Guide My Sword5:12
9.The Fireswamp And The Rodents Of Unusual Size4:47
10.Revenge3:52
11.A Happy Ending1:53
12.Storybook LoveWilly DeVille4:25
 39:28
Prześlij opinię Ukryj recenzje w innych językach

 

The Princess Bride - 07/10 - Przegląd wersji Marie-Lise Van Wassenhove, zgłoszone w (Holenderski)
Schrijver/scenarist William Goldman zat met een probleem: zijn dochters raakten het maar niet eens over het verhaal dat hij hen zou vertellen voor het slapengaan. Zou het gaan over een prinses of over een bruid? Goldman kwam met de perfecte oplossing en stelde als hoofpersoon van zijn sprookje een “prinsessenbruid” voor.

Het heerlijke verhaal vol ironie, humor, vriendschap, spanning, wraak en uiteraard ook romantiek werd in 1987 knap verfilmd door Rob Reiner, met Cary Elwes en Robin Wright (later “Penn” en nu weer zonder) in de hoofdrollen.

In het fictieve land Florin wordt de mooie Buttercup verliefd op stalknecht Wesley. Het koppel belooft elkaar eeuwige trouw, maar dan wordt Wesley tijdens een zeereis vermoord door de “Dread Pirate Roberts”. Buttercup beloofdt plechtig nooit meer van iemand te houden. Dat is echter niet naar de zin van de verwaande prins Humperdinck die haar koste wat kost tot zijn bruid wil maken...

Verrassend genoeg mocht een rockartiest de muzikale omlijsting van het ironische sprookje verzorgen. Mark Knopfler - yep, dé man van de Dire Straits - schreef een romantische, speelse en spannende score met enkele zeer goed in het oor liggende melodieën.
Erg jammer dan, dat hij zich heeft laten verleiden door het lievelingsinstrument van de jaren 80: de synthesizer. We hebben het dan niet over de “percussiesynth” die Zimmer en co graag gebruiken als bijkomende stuwende kracht bij hun donderende scores, maar die waar in plaats van een vol orkest en vooral strijkers de hele muziek in langgerekte, elektronische tonen wordt gebracht. Slechts zelden wordt er van “echte” instrumenten gebruik maakt, met uitzondering van de gitaar en een enkele dwarsfluit.

In de tracks waar het elektronische geluid de hoofdmelodie begeleidt, valt het al bij al nog mee. Zo klinkt het hoofdthema in “A Storybook Love” en “I Will Never Love Again” ook goed zonder klassieke begeleiding. En de speelse gitaarpizzicato in “The Friends’ Song” maakt het gemis van volle klanken deels goed.
Maar de nummers waar enkel de synth te horen is, sla je snel over. En dat is jammer. Want hoe mooi zou het melancholische “Guide My Sword”, één van de meest “pakkende” melodieën van de score, niet geklonken hebben met de weemoedige, volle klank van strijkers?

The Princess Bride is een score die we ergens graag een hogere quotatie zouden geven. De muziek is veelzijdig. Net zoals in het verhaal is er voor ieder wat wils. Melancholie wordt afgewisseld met een speelse ode aan de vriendschap, gevechten met onschuldige romantiek.
De schamele, elektronische afwerking gooit echter roet in het eten.
Wie dus geen al te grote afkeer heeft van synths, wordt beloond met een zeer veelzijdige soundtrack. Maar iedereen die liever de volle klanken van een authentiek orkest hoort, zou misschien te veel durven stilstaan bij “what might have been”...

The Princess Bride - 07/10 - Przegląd wersji Lammert de Wit, zgłoszone w (Holenderski)
De film The Princess Bride is een vertelling, waarbij de film begint met de verteller en vervolgens overgaat in het vertelde verhaal, dat hier de vorm van een sprookje heeft. In veel andere films die dezelfde constructie toepassen wordt vaak het verhaal van de verteller zelf verteld, of wat de verteller uit eerste hand weet. Titanic en Ever After zijn daar een paar voorbeelden van.
Het verhaal van The Princess Bride is een sprookjesvertelling over een princess die verliefd wordt op een stalknecht. Een boosaardige prins heeft het echter op haar voorzien... De film wordt ook verteld met de nodige sprookjes elementen, verhaaldelen die niet kunnen, of landschappen die niet kloppen. Maar het is toch een erg leuke film.

De muziek is verzorgd door de bekende voorman van de Dire Straits, Mark Knopfler. Deze alleskunner kan ontzettend mooie muziek maken. Dat bewijst hij niet alleen met z'n band, maar ook solo. De soloprojecten van Knopfler zijn vaak wat rustiger en wat romantischer getint dan die van de Dire Straits. Diezelfde rust geeft Knopfler ook aan z'n scores. Zo is ook de score voor The Princess Bride een rustige, redelijk melodieuze score, maar soms wel erg simpel in de uitvoering.
Qua instrumentarium is de bezetting nogal beperkt. Een synthesizer en een gitaar nemen het leeuwendeel van de muziek voor hun rekening. Met name de tracks waarin vrijwel uitsluitende de synthesizer een rol speelt zijn niet altijd even fraai en vaak saai. Die synthesizer klinkt ook nog eens erg elektronisch, wat het ook niet beter maakt. Overigens zijn er wel synthesizer tracks die door hun fraaie melodie goed behapbaar zijn, zoals Morning Ride en Guide My Sword.
Maar wanneer Knopfler de gitaar ter hand neemt zijn de tracks melodieus en zeer beluisterenswaardig, ondanks de vaak wat simpele underscore met de synth. Het mooie thema van de film wordt in de openingstrack prachtig op die manier neergezet en ook de daarop volgende tracks zijn vanwege die gitaar prima te genieten. Helaas verdwijnt de gitaar vanaf The Cliffs Of Insanity uit beeld en komt deze pas in de laatste scoretrack (A Happy Ending) weer even terug, waarbij de rest van de korte track op de synth verder gaat. De prachtige melodie maakt hier veel goed.
De laatste track van het album is een song door Willy DeVille op het mooie thema van de film. De song klinkt zoals Mark Knopfler die zelf op z'n soloalbums maakt, met een prachtige sfeer en mooi ingetogen gezongen. Een mooie afsluiter van deze score.

Kortom, The Princess Bride is een score met een aantal mooie melodieuze tracks, waarbij vooral die met de gitaar van Knopfler opvallen, ondanks de eenvoudige underscore van de synthesizer. De tracks waarin de synthesizer de hoofdrol speelt zijn niet allemaal even fraai en zijn vaak wat simpel, maar sommige tracks halen het door hun mooie melodie toch voldoende op.
The Princess Bride - 04/10 - Przegląd wersji MM Mollemania, zgłoszone w (Holenderski)
'As you wish' zijn de slotwoorden van Peter Falk aan zijn kleinzoon in de film The Princess Bride. Wie de film in zijn geheel heeft gezien weet dan dat dit de manier is waarop Opa zijn liefde naar zijn kleinzoon uit.
Opa heeft voor zijn kleinzoon die ziek te bed ligt een boek meegenomen en leest dit boek voor aan de kleinzoon voor het slapen gaan. Wat volgt is een 'Once Upon A Time'-verhaal over een prinses Buttercup (Boterbloem) die in het rijk Florin (Florijn) verliefd wordt op de stalknecht maar moet trouwen met prins Humperdinck. Een vergelijking met Shrek dringt zich al snel op. De film is doorspekt met humor waardoor het nietige verhaaltje ook voor een volwassenen nog te genieten is. En tja de special-effects waren in 1987 toch nog niet van het niveau zoals heden ten dage.
Ik zag de film en het mooie love-theme uit het begin van de film viel me op. Groot was mijn verbazing dat de soundtrack van de hand van Mark Knopfler was. Mark Knopfler had toch al meerdere soundtracks op zijn naam staan zoals Local Hero en Cal. Als popartiest leverde Mark in deze periode met zijn band Dire Straits zijn muzikale hoogtepunt Brothers In Arms af.
Na het bekijken van de film viel eigenlijk alleen het hoofdthema in positieve zin op. Florin Dance doet me denken aan een riedeltje uit een Middeleeuws PC-spel en The Cliffs of Insanity en The Fireswamp and the Rodents of Unusual Size klinken net zo kitscherig als hun titels aangeven. Ook na het beluisteren van de soundtrack bleef mijn conclusie dezelfde : veel synthesizer-muziek zonder hart en ziel.
Dat het enige gezongen nummer Storybook Love van Willy Deville in 1988 genomineerd werd voor de Acadamy Award Original Song dat is nog enigszinds te begrijpen maar dat de soundtrack in zijn geheel in 1988 genomineerd werd voor de Grammy Award roept bij mij vraagtekens op.
Nee Mark Knopfler : een goede soundtrack afleveren is toch wel iets anders als een popalbum produceren. Jammer van je verspilde energie aan muzikaal talent, want met dat heerlijke gitaargeluid uit de eerste track Once upon a Time... Storybook Love toon je wel je echte kwaliteit.

Inne wydania muzyczne The Princess Bride (1987):

Mark Knopfler - Screenplaying (1993)
Princess Bride, The (1987)


Zgłoś błąd lub wyślij nam dodatkowe informacje!: Zaloguj się

 



Jeszcze