Driving Miss Daisy


Colosseum (4005939524623)
Varčse Sarabande (0687563001202)
Film | Rok: 1989 | Uwolnienie filmu: 1989 | Format: CD, Pobieranie
 

Zarejestruj się teraz!

Bądź lepiej poinformowany i uzyskaj dostęp do informacji kolekcjonerów!





 

# Tor Artysta/Kompozytor Czas
1.Kiss Of FireLouis Armstrong3:08
2.Santa BabyEartha Kitt3:28
3.Driving6:51
4.Home3:29
5.Georgia8:01
6.End Titles4:57
7.Song To The MoonGabriela Benackova6:05
 35:58
Prześlij opinię Ukryj recenzje w innych językach

 

Driving Miss Daisy - 08/10 - Przegląd wersji Tom Daish, zgłoszone w (Język angielski)
Driving Miss Daisy seems to be one of those films that everyone has heard of and if you play the music, seems to like it a lot. I had a bash at playing Hans Zimmer's main theme on the piano and my sister and mother both identified it or at least recognised and had a glimmer of recognition when I told them what it was from. This early (ish) work by Zimmer is a huge leap away from his thundering synthy action efforts. On the other hand, it is entirely synthesised and on occasion sounds it, but it is not a great deal worse off for having been performed digitally. The main theme is a bluesy descending clarinet motif that neatly encapsulates the Deep South of America. A secondary piano motif is more of a ragtime (albeit rather slow and slightly melancholy) style, but both compliment each other well. Both motifs are introduced in the first of Zimmer's cues and form the basis for the large bulk of the score. The (synth) ensemble is generally small with strings, clarinet, piano, a tick-tock percussion motif along with the occasional sax or

Zimmer's music is generally very intimate, heartfelt and never oversteps the boundries of melodrama although there are sections such as the opening of Georgia which features a fun country and western style guitar riff. On the other hand, the final section of that cue is quite dissonent and is as dramatic as some of the best music that John Williams wrote for his similarly styled (albeit acoustic) score to Rosewood. One can't help feeling that it seems a lot more inventive than a lot of his action scores, while still having a few ideas in common. Despite being synthesised (and thus costing next to nothing to release), only 23 minutes of Zimmer's score appears on the album. I could carp about piteous playing times, but to be honest I don't think I'd want a great deal more than what their is. Perhaps an extra track would have been nice to push it to the half hour, but anything more and it would certainly have outstayed its welcome. The selection, which forms more of an extended suite seems just perfect, with the End Titles reprising the major motifs and transforming them into a rousing, jazzy, piano heavy conclusion.

The first couple of tracks are songs that no doubt many older people will recognise, but they mean nothing to me. The final cue by Dvorak is lovely and beautifully sung. I would suggest that it rather overshadow's Zimmer's music a bit more than would be ideal; featuring a full operatic/orchestral cue in a rather more intimate score performed without acoustic instruments makes Zimmer's achievement seem less good than it actually is. Ah well, that's just one of those things I supppose. All in all this is a lovely score that should be heard by Zimmer fans just to demonstrate that Zimmer is a dramatic composer of considerable talent. It should also be heard by those who (like me) doubt that synth scores can be effective as it stands alongside Poledouris' lovely score for Wind and James Horner's beautifully mystical Field of Dreams as one of the finest synth scores around. Try to not worry about the short running time and enjoy.
Driving Miss Daisy - 07/10 - Przegląd wersji Sjoerd , zgłoszone w (Holenderski)
Driving Miss Daisy’ was één van de weinige scores van Hans Zimmer die ik nog niet in mijn bezit had en graag wilde. Het hoofdthema staat bekend als één van zijn beste en de score mag ook niet ontbreken voor mij als die hard Hans Zimmer fan. Het is weeral mijn 51 cd (inclusief gedownloade scores en bootlegs) met muziek van Hans Zimmer, vandaar het woord die hard. ‘Driving Miss Daisy’ is één van de eerdere Amerikaanse scores van de Duitser, die met Rain Man direct populair was en die score werd tevens bekroond met een Oscarnominatie. Ook ‘Driving Miss Daisy viel bijna in de prijzen, de score werd genomineerd voor een Grammy.

Driving Miss Daisy vertelt het verhaal van een oudere joodse weduwe die woont in Atlanta. Helaas kan ze geen auto meer rijden en haar zoon wilt dan ook dat ze een chauffeur neemt (wat in de jaren '50 betekent dat het een getinte chauffeur betreft). Ondanks dat de weduwe zich verzet tegen alle veranderingen in haar leven weet chauffeur Hoke al snel haar vertrouwen te winnen. Het is de eerste, tevens laatste, keer dar regisseur Bruce Beresford samenwerkt met Hans Zimmer en we kunnen zeggen dat die tot een succes heeft geleid.

De score begint jammerlijk met twee draken van een songs. Na deze commerciële dip opent de score van Hans Zimmer voortreffelijk. In de zes minuut durende track ‘Driving’ horen we het superieure hoofdthema van Zimmer in volle toeren. De stijl van Rain Man is direct te horen met een keyboard, een fluit en op de achtergrond een elektrische gitaar. Tevens horen we af en toe wat strijkers, die vooral aan het einde van het thema goed te horen zijn als het geluidsniveau van de track op zijn hoogste is. De tweede track gecomponeerd door Hans Zimmer valt iets minder in de smaak. ‘Home’ laat veel leuke melodietjes horen, die in tegenstelling tot het hoofdthema meer irritant dan fantastisch worden. Gelukkig bouwt de track ‘Georgia’ direct op naar het hoofdthema en door de iets andere uitwerking weet de track niet alleen voor luister plezier te zorgen, maar ook is het wat spannender om naar te luisteren. Deze track verveelt gelukkig geen seconde. ‘End Titles’ laat ons dan nog voor de laatste keer een aantal thema’s horen, opnieuw zonder verveling. De laatste track van de cd is een opera, waar geen enkele filmmuziekfan geďnteresseerd in zou zijn, toch?

Conclusie:
Een heerlijke score om naar te luisteren met vooral een leuk hoofdthema. Helaas heeft de cd á la Varčse maar een speelduur van 35 minuten, waarvan dertien minuten die niet tot het genre filmmuziek behoren. Gelukkig, want de score had niet veel langer moeten zijn, aangezien deze nu al veel van hetzelfde laat horen. Tevens zijn de melodieën leuk, mits je ze niet te lang achter elkaar hoort. In de track ‘Home’ wordt de sfeer namelijk al wat irritant, maar gelukkig kunnen we voor de rest genieten van een heerlijke score. Ruim voldoende.
Driving Miss Daisy - 06/10 - Przegląd wersji Lammert de Wit, zgłoszone w (Holenderski)
Driving Miss Daisy is van muziek voorzien door Hans Zimmer. De score stamt uit de tijd dat Zimmer nog niet zo lang aan de weg timmerde.
Een jaar eerder had hij de score voor Rain Man nog gemaakt en deze score voor Driving Miss Daisy is redelijk vergelijkbaar qua stijl en instrumentatie.

Zimmer heeft echter een grote sprong voorwaarts gemaakt door veel meer melodie toe te voegen. De tracks van de score zijn dan ook volop mooi melodieus en harmonieus, bijna zoetig.
Het grote manco van deze score, evenals die van Rain Man, is de beperkte en vooral elektronische instrumentatie. Er wordt veel gebruik gemaakt van de synthesizer, die zowel begeleiding als underscore voor z'n rekening neemt. Er komt geen enkel authentiek instrument aan tepas. En dat is erg jammer, want het maakt de score erg steriel en mager - hoewel het bij vlagen best wel vol klinkt.
De tracks zijn allemaal qua melodie prima, maar de elektronische sound doet hieraan nogal zwaar afbreuk. Er wordt nauwelijk gepoogd om de muziek op een orkest te laten lijken, en dat gaat na een aantal keren beluisteren erg vervelen.

De laatste track is een gedeelte (aria) uit de opera Rusalka van Antonin Dvorák (die in de film uit de autoradio klinkt) en is de enige track met échte instrumenten. Ik houd wel van opera en vind dit dan ook een mooie track, maar het moet wel een beetje je smaak zijn.

De eerste twee tracks van Louis Armstrong en Eartha Kitt zijn absoluut niet mijn smaak en heb ik dan ook overgeslagen.

Al met al is deze score van Hans Zimmer magertjes, wat vooral ligt aan de elektro-sound. De eerste 2 tracks maken het er al niet beter op. Een zesje.

Inne wydania muzyczne Driving Miss Daisy (1989):

Driving Miss Daisy (1989)
Driving Miss Daisy (1990)
Driving Miss Daisy (2001)
Days Of Thunder: The Film Music Of Hans Zimmer Vol. 1 1984-1994 (2014)


Zgłoś błąd lub wyślij nam dodatkowe informacje!: Zaloguj się

 



Jeszcze