De Amerikaanse film In the Valley of Elah is geregisseerd door Paul Haggis, die eigenlijk veel bekender is als schrijver van scenario's, zoals voor een aantal films van Clint Eastwood. Het verhaal van deze misdaadfilm is gebaseerd op een waargebeurde geschiedenis. De film is door de critici goed ontvangen en was slechts matig succesvol in de bioscopen, mede door de beperkte oplage.
Het verhaal draait om voormalig agent van de militaire politie Hank Deerfield (Tommy Lee Jones) en zijn vrouw Joan (Susan Sarandon). Na de terugkeer van hun zoon Mike uit Irak blijkt hij te zijn verdwenen en Hank gaat op zoek. Daarbij wordt hij geholpen door rechercheur Emily Sanders (Charlize Theron). Als Mike's verminkte en verbrande lijk wordt gevonden wordt het onderzoek gefrustreerd door militaire hotemetoten en ook Mike's vrienden uit zijn peleton in Irak werken niet mee. Maar de oorlog in Irak blijkt grotere gevolgen te hebben dan verwacht...
De muziek bij de film is van Mark Isham. Voor deze misdaadfilm heeft hij in zijn score vooral de sfeer in de film benadrukt. De muziek is daardoor vooral een soundscape-achtige ervaring, waarbij Isham veel elektronische arrangementen toegepast heeft. De film heeft een wat donkere sfeer, die toeneemt naarmate de oplossing naderbij komt en de muziek illustreert dat met een kleuring die ook vooral donker is. Met veel nogal sombere klanken heeft Isham de cues aan elkaar geregen. Daarbij zijn die cues, die samen de verschillende tracks vormen die op het album zijn opgenomen, de ene keer veel intenser of melodieuzer dan de andere keer.
Maar daarbij staat de muziek toch min of meer los van de personages in de film en hun emoties. De muziek werkt meer beschouwend dan vanuit de gemoedstoestand van de karakters en glijdt daarmee vaak een beetje voort met soms wat meer dreigende of zelfs beklemmende klanken, soms wat meer actiegericht, soms juist thrillerachtig met atonale schakeringen en soms wat ontspannener of zelfs wat lieflijk. Maar steeds is er toch die onderhuidse spanning aanwezig.
De film vertelt z'n verhaal op een relatief kalme en beklemmende manier en de muziek sluit daar volledig op aan. Ook die is kalm en heeft een duidelijk dreigende onderstroming. Die kalmte wordt in verreweg de meeste tracks volgehouden, waardoor de muziek op zich niet vervelend klinkt, maar echt fraai is in mijn beleving toch anders. Dat komt ook door de sterke elektronische component in de muziek, waarbij de synthetische klanken een groot deel van de muziek voor hun rekening nemen. En die muziek is dan vooral te typeren als underscore. Maar Isham heeft zich niet beperkt tot die elektronische klanken, want ook een flink aandeel aan akoestische muziek komt voorbij, met name van strijkers, en zelfs stukjes orkestrale muziek. Sommige tracks laten strijkers horen, die in hun solo-spel de tragiek goed weten te verklanken, zoals in 'The Morgue' of 'A Family's Grief'.
De score is als geheel nogal tragisch gekleurd. Eigenlijk al vanaf de openingstrack voert die somberheid de boventoon, en dat terwijl de openingstrack 'The Journey Begins' juist een van de minst sombere is, met de elektronische piano als belangrijkste instrument. Een afwijkende track is 'Bobby Ortiz', wat veel meer een actiegeladen en meer orkestrale track is dan de andere, in een combinatie van akoestische instrumenten en elektronische klanken. Ook de percussie draagt sterk bij aan de urgentie en actie in deze track.
De afsluitende track 'Upside Down' heeft weer een iets minder sombere kleuring dan de overige tracks, maar de licht militaire kleuring komt daarbij wel wat gemaakt over, hoewel Isham het misschien bewust zo gemaakt heeft, als een knipoog naar de werkelijkheid.
Kortom, met In the Valley of Elah heeft Mark Isham een score gecomponeerd die hoofdzakelijk uit soundscape-achtige muziek bestaat, die voortdurend als underscore aandoet. Met vooral veel elektronische klanken zet hij een nogal sombere en soms minimalistische score neer. Slechts af en toe biedt de muziek meer dan die vaak wat kalme somberheid, die de muziek vooral geschikt maakt voor een regenachtige herfstdag. Een paar tracks bieden iets meer dan die dreigende en vaak wat beklemmende, maar tegelijk rustige somberheid. De waardering als luisterscore, los van de film komt dan ook niet hoger dan 57 uit 100 punten.