La Migliore Offerta

Met een budget van 28 miljoen euro was Giuseppe Tornatore’s Baarìa (2009) één van de duurste Italiaanse producties ooit. Ondanks de relatief goede beoordelingen werd de film echter geen Box Office succes. Toch bleef de film niet onopgemerkt en verwierf de regisseur een Golden Globe-nominatie in de categorie Best Foreign Language Film. Morricone mocht voor zijn score een David Award in ontvangst nemen.

Amper drie jaar later verschijnt Tornatore terug op het voortoneel met het romantisch drama ‘La Migliore Offerta’ (The Best Offer), waarin grote namen als Donald Sutherland, Geoffrey Rush en Sylvia Hoeks hoofdrollen vertolken. Tornatore moest het ditmaal stellen met slechts de helft van het budget dat voor Baarìa beschikbaar was, doch de film krijgt relatief goede kritieken.

Giuseppe Tornatore is zowat de regisseur waarvoor Ennio Morricone ondertussen het meest aantal scores heeft gecomponeerd. Een succesverhaal dat in 1988 begon met het oscarwinnende Cinema Paradiso en blijft verderduren. Alle scores die hij componeerde voor Tornatore zijn kwalitatief van een hoog niveau en met ‘La Migliore Offerta’ is dat eigenlijk niet anders.

‘La Migliore Offerta’ heeft een orkestrale score meegekregen die raakvlakken kent met de muziek voor Once Upon a Time in America en helaas (vanwege het ontoegankelijke karakter) ook met zijn score voor Phantom of the Opera (1999) en Bernard Herrmann's Vertigo. Morricone deed zoals gebruikelijk beroep op het Roma Sinfonietta Orchestra voor de opnames die in Praag plaatsvonden. Voor sommige tracks werd eveneens het Czec National Symphony Orchestra ingezet.

Het rustige hoofdthema ligt qua stijl en opbouw in het verlengde van het Deborah’s Theme. Hetgeen nagenoeg ontbrak in Baarìa ’s muziek, is nu wel meermaals van de partij: woordloze zang. Meer bepaald in het sobere, maar aannemelijke ‘Volti e Fantasmi’ staan zangeressen als Anna De Martini, Roberta Frighi en niet te vergeten Edda Dell’Orso centraal. Vooral die laatste naam is opmerkelijk, want het was al een tijdje geleden dat de ondertussen 77-jarige sopraan een bijdrage leverde aan een score van Morricone. Ze is echter terug van nooit weggeweest, want in 2011 was ze ook nog te horen op het album Rome van Danger Mouse en Jack White. Tijdens het 8 minuten durende ‘Volti e Fantasmi’ krijgen we opeenvolgend ook een sfeervolle vioolsolo te horen, basgitaar en klassieke gitaar die in totaal ongeveer een minuutlang geaccentueerd worden.

De muziek voor deze film is over het algemeen nogal traag, maar met ‘Un Violino’ wordt dit kort even doorbroken. Snelle vioolsolo’s worden op de luisteraar afgevuurd en doen ons meteen denken aan de score die Morricone componeerde voor Canone Inverso - Making Love.

Tornatore lijkt met La Migliore Offerta een ode te brengen aan Hitchcock en Morricone moet duidelijk ook in die richting gedacht hebben. De onheilspellende muziek die tracks als ‘Nevrosi Fobica’ en ‘Sguardi Furtivi’ bieden, kunnen als Bernard Herrmann-achtig bestempeld worden. Op tracks als ‘Sguardi Furtivi’ en in het bijzonder ‘Alla Villa’ gaan de strijkpartijen gepaard met glassharmonica (die bespeeld wordt door Alexander Zoltan).

Na enkele gelijkaardige composities, waaronder het mooie ‘Le Vuote Stanze’, wordt het orkestrale iets meer doorbroken met ‘A Quattro Voci’ waar de samenzang van de eerderaangehaalde zangeressen (samen met Paola Ronchetti en Raffaela Siniscalchi) op de voorgrond ligt. De score wordt afgesloten met een alternatieve (en kortere) versie van de twee sterke thema’s die in het begin van de score reeds aan bod kwamen.

Morricone heeft voor La Migliore Offerta een degelijke score gecomponeerd waarover we gematigd enthousiast kunnen zijn. Deze filmmuziek is duidelijk minder gevarieerd dan die van Baarìa, maar biedt toch een aantal hoogstaande tracks zodat het voor de fans zeker de moeite waard is om deze score in huis te halen.