La Dame aux Camélias


Film | Rok: 1999 | Format: CD
 

Zarejestruj się teraz!

Bądź lepiej poinformowany i uzyskaj dostęp do informacji kolekcjonerów!





 

# Tor   Czas
1.Alfonsina Delle Camelie2:13
2.Arrivo a Parigi1:41
3.Petite creature4:09
4.Morte di un prete1:21
5.Amanti2:14
6.Passacaglia2:53
7.Unico amore2:12
8.Un fiore rosso2:03
9.Valzer stonato2:50
10.Morte di Alfonsina3:29
11.Fumeria d'oppio5:53
12.Amori senza amore2:02
 33:00
Prześlij opinię Ukryj recenzje w innych językach

 

La Dame aux Camélias - 07/10 - Przegląd wersji Lammert de Wit, zgłoszone w (Holenderski)
De film presenteert zich als het waargebeurde verhaal van de dame met de camelia's. Het is gebaseerd op het historische boek van Alexandre Dumas 'La Dame aux Camélias'. Het boek vertelt het verhaal van Marguerite Gautier en Armand Duval, dat gebaseerd was op het leven van de Parijse courtisane of 'hofprostitué' Alphonsine Plessis en haar romance met de schrijver van het boek.
Het verhaal speelt zich af aan het eind van de 19e eeuw, waar Alphonsine (Isabelle Huppert) probeert rond te komen als naaister, waarna ze prostitué wordt en een relatie krijgt met een graaf. Die relatie loopt uit op niets en Alphonsine raakt in de hofkringen bekend als courtisane. Tot ze Alexandre ontmoet. Maar dan blijkt dat ze TBC onder de leden heeft en wordt hun liefde zwaar op de proef gesteld...

De dramatisch en klassiek getinte score van Ennio Morricone maakt het tragische verhaal invoelbaar.
De piano speelt een hoofdrol in de score en deze wordt daarbij begeleid door een underscore van strijkers. De melodieën zijn mooi maar nogal melancholiek getint. Naast de piano komt ook de fluit veel voor als leidend instrument. De score opent op deze manier met de themamelodie.
Een nog mooiere variant horen we in de tweede track, die vooral een romantische kleuring heeft en waarbij Morricone ook prachtige hoornklanken in stelling brengt. Deze tweede track is de mooiste van de score.
'La Valse' is een solopianotrack, met een wat dramatisch getinte melodie.
Een aparte track op de score is 'Petite Créature'. Dit is een song met een Frans tintje, vooral vanwege de accordeon. Luciana Turina zingt de song niet echt subtiel, maar wel zuiver. Haar stem en uitspraak komen een beetje volks over en wellicht is dat in de film ook de bedoeling, maar om te beluisteren is het iets minder aantrekkelijk. De melodie van de song is wel aardig, maar hangt tegen het hoempa-niveau aan.
'La Mort d'un Pretre' is een thrillerachtige track. De muziek kent hierin de nodige dissonante klanken en is niet erg prettig om naar te luisteren.
'Les Amants' laat een melancholieke melodie horen met violen als underscore en een clarinet als leidend instrument. De mineure kleuring maakt het een wat tragische track. Datzelfde geldt ook voor 'Passacaglia', waar de piano nu de hoofdmelodie speelt. Dat haalt de tragiek iets weg, maar de melancholie blijft.
Met de track 'Unique Amour' brengt Morricone z'n bekende strijkers volop in stelling en zowel de underscore als de melodie worden door violen gespeeld. Een mooie gedragen track met een iets mineure tint. En ook 'Une Fleur Rouge' heeft een underscore van strijkers, met daarbij harp en cello, terwijl een solo viool nu de wat melancholieke melodie brengt.
Een wat vreemde track is 'La Fausse Valse. Hierin speelt een soort draaiorgeltje met wat schelle hoge tonen een volkse melodie. Niet zo geweldig om naar te luisteren, wel apart.
De dood van Alphonsine wordt begeleid door een kerkorgel, samen met orkestklanken en een hobo in de leidende rol. De muziek op zich is mooi, maar nogal tragisch getoonset.
'Fumerie d'Opium' is weer zo'n vreemde track in deze score. De hoofdzakelijk door een sitar gespeelde melodie geeft aan deze track een sterk Indisch karakter en met de traagheid en tragiek van de muziek is dit geen aangename track.
Deze Original score sluit af met een solo pianotrack, die het dramatische gehalte van de score nog eens versterkt.

Kortom, met La Dame aux Camélias heeft Ennio Morricone een nogal klassiek getinte score gecomponeerd, met een nogal dramatische kleuring. De meeste tracks klinken nogal melancholiek en vaak zelfs ronduit tragisch. Dat maakt de score wat zwaar. Daarbij staan er op deze Original score een paar wat vreemde tracks, en eigenlijk slechts een opbeurende: 'L'Arrivée a Paris'. Dat is dan gelijk de fraaiste track van de score.
Het geheel krijgt zo een waardering van 72 uit 100 punten.


Zgłoś błąd lub wyślij nam dodatkowe informacje!: Zaloguj się

 



Jeszcze