The New World
Silva Screen Records (0738572120023)
New Line Records US (0794043905827)
Cinema Flavour (4543807025167)
New Line Records US (0794043905827)
Cinema Flavour (4543807025167)
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Artiest/Componist | Lengte | |
|---|---|---|---|---|
| 1. | The New World | 5:22 | ||
| 2. | First Landing | 4:45 | ||
| 3. | A Flame Within | 4:05 | ||
| 4. | An Apparition in the Fields | 3:42 | ||
| 5. | Journey Upriver | 4:16 | ||
| 6. | Of the Forest | 6:55 | ||
| 7. | Pocahontas and Smith | 3:41 | ||
| 8. | Forbidden Corn | 11:01 | ||
| 9. | Rolfe Proposes | 4:31 | ||
| 10. | Winter/Battle | 8:28 | ||
| 11. | All is Lost | 8:14 | ||
| 12. | A Dark Cloud is Forever Lifted | 9:55 | ||
| 13. | Listen to the Wind | Hayley Westenra | 4:35 | |
| 79:30 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
Om eerlijk te zijn zou ik, als ik niet direct in de voortiteling James Horner al had zien staan, gezworen dat de muziek van Hans Zimmer was..
Of James Horner heeft zich niet laten stoppen door enig twijfel over originaliteit of de meesterhand van Terrence Malick heeft het dirigeerstokje aangeraakt..
Met vlagen golft de muziek af en toe in de richting van het niveau van The Thin Red Line maar legt het als geheel af tegen dit meesterwerk van collega Hans.
Maar misschien maakt dat ook niet uit..
Sta je er volledig blanco in en wil je deze soundtrack puur op zijn geluid ervaren zul je er absoluut van kunnen genieten.. Een mooie toevoeging aan het symfonische soundtrack reportoire waar ik graag ruimte voor maak op mijn harde schijf..
Terrence Malick's film "The New World" kreeg pakken kritiek te verwerken; Te langdradig, te saai... Misschien terecht of misschien weer niet. Misschien zijn we als Westerse blockbusteradapten niet gefocuust op actie en sneldoenerij. Films als "Bin Jip" of "After Life" worden alom geprezen voor hun rijkdom aan beelden en de aparte sfeer die wordt voorgeschoteld. Misschien moeten we "The New World" ook zo beschouwen; een acumulatie van betoverende beelden in een realistische setting. Hoe dan ook zal deze film nooit "The Thin Red Line" evenaren, maar dat was beslist ook niet Malick's bedoeling. Voor de muziek werd in eerste instantie beroep gedaan op filmcomponist James Horner. In eerste instantie wel te verstaan, want voor hij er wel dan niet weet van had werd de drievierde van Horner's score uit de film verbannen en vervangen door klassieke werken zoals Mozart's piano concerto en Wagner's Rheingold-opera.
Nu staat Horner bekend als rip-off artiest omdat hij telkenmale zijn eigen muziek en thema's heruitvindt en voor "The New World" is dit niet anders. Maar niet zoals de Media Venture artiesten zoals Hans Zimmer die een bibliotheek vol jingles en loops ter beschikking hebben en zich steeds weer vergrijpen aan dezelfde herkenbare percussievorming en thematische uitwerking alla "The Gladiator" weet Horner zijn werk toch steeds in een nieuwe stroming te duwen. Na de eeuwwisseling heeft de componist enkele van zijn beste werken gecomponeerd. Na het bedroevende "Troy" die op automatische piloot was geschreven, verbaasde Horner met "House of Sand and Fog" en ook met deze "The New World" komt Horner er verbazend goed meeweg. Natuurlijk zijn er enkele erg herkenbare fragmenten die terugverwijzen naar zijn recentere scores, maar over het algemeen weet Horner een aangename mix van synthesizers en orkest te brouwen die verrassend rustgevend en origineel aandoet.
Zijn openingsthema is allerminst indrukwekkend maar wordt helaas iets te weinig aangehaald. "An Apparation In The Fields..." is dan weer een rustgevend pianothema dat het van zijn fijngevoeligheid moet hebben en wat doet denken aan de dromerige muziek van "Spirited Away". "Journey Upon River" lijkt zo weggelopen uit "House of Sand and Fog" met zijn dreunende percussie en synths in de eerste minuut, maar nadien veranderd de aard van de muziek en wordt het rustgevende landschap beschreven op een erg aangename manier met rustige houtblazers en zachte, zweverige strijkers. Deze tendens wordt door Horner bijna het hele album volgehouden en doet wat denken aan zijn vroegerige animatiefilm scores. "Pocahontas and Smith" is een heerlijk romantisch thema voor strijkers en clarinet en hobo. Het is mooi om te horen hoe de instrumenten zo vlot in elkaar lopen. Even hoor je de typische hoorn die Horner zo graag gebruikt ondermeer in Titanic, maar hier stoort dit niet.
Net als bij "Titanic" kan Horner tevens rekenen op een vocaliste van formaat: Haeley Westenra die met haar mooie stem de score compleet maakt. Ook de etnische instrumenten in bijvoorbeeld "Forbidden Corn" zijn erg aangrijpend ook al leg je wel de link naar "Braveheart". Ook de elektronische koortjes komen erg bekend voor, maar wederom moet ik bekennen dat dit me niet echt stoort. "Rolfe Proposes" heeft een magistraal begin; zo teder en zacht en biedt pianosolowerk aan die erg dromerig en gevoelig je aandacht vasthoudt. Op en top Horner dus, maar wel op een manier dat ik zijn miskleunen van het verleden gemakkelijk kan vergeten! De minimale bezetting vind ik hier enorm geslaagd ookal breekt de muziek nooit echt open. "Winter -Battle" is de enige cue die er wat uitspringt door de sterke aanwezigheid van synthesizers en de verdachte gelijkenis met "A Beautiful Mind"-thema. Westenra's stem wordt gemixt met elekronische koortjes, maar het irriteert niet echt. De dreigende percussie is een mooie afwisseling van de dromerige melodieën en de iets wat harde doedelzak of in die trand klinkend instrument voelt erg rauw aan. "All Is Lost" brengt het statige thema uit de eerste track terug en klinkt heroïsch met typische zware kopers en lage strijkers. De magie van Horner's score is terug te vinden in "A Dark Cloud Is Forever Lifted" met heerlijke rollende piano (naar "Beautiful Mind normen)en vrolijke melodie en een mooi, rustig einde. Westenra sluit op magistrale manier de soundtrack af met het pakkende maar zeemzoeterige "Listen to the Wind" waarin het liefdesthema nogmaals wordt herhaald.
Alles te samen is "The New World" een mooi album geworden vol dromerige muziek met rustige orkestraties en zelfs jungle geluiden alla Alan Silvestri's "Ferngully". Het eindnummer vind ik persoonlijk erg sterk en staat boven de meeste kleffe bewerkingen van Horner's andere liederen. Tevens draagt de mooie stem van Haeley Westenra de dromerige melodie. Al bij al is de New World een mooie soundtrack met de verwachten verwijzingen naar andere Hornerscores maar de rust en de schoonheid die er op tevinden zijn maakt deze cd een genot om naar te luisteren.
Nu staat Horner bekend als rip-off artiest omdat hij telkenmale zijn eigen muziek en thema's heruitvindt en voor "The New World" is dit niet anders. Maar niet zoals de Media Venture artiesten zoals Hans Zimmer die een bibliotheek vol jingles en loops ter beschikking hebben en zich steeds weer vergrijpen aan dezelfde herkenbare percussievorming en thematische uitwerking alla "The Gladiator" weet Horner zijn werk toch steeds in een nieuwe stroming te duwen. Na de eeuwwisseling heeft de componist enkele van zijn beste werken gecomponeerd. Na het bedroevende "Troy" die op automatische piloot was geschreven, verbaasde Horner met "House of Sand and Fog" en ook met deze "The New World" komt Horner er verbazend goed meeweg. Natuurlijk zijn er enkele erg herkenbare fragmenten die terugverwijzen naar zijn recentere scores, maar over het algemeen weet Horner een aangename mix van synthesizers en orkest te brouwen die verrassend rustgevend en origineel aandoet.
Zijn openingsthema is allerminst indrukwekkend maar wordt helaas iets te weinig aangehaald. "An Apparation In The Fields..." is dan weer een rustgevend pianothema dat het van zijn fijngevoeligheid moet hebben en wat doet denken aan de dromerige muziek van "Spirited Away". "Journey Upon River" lijkt zo weggelopen uit "House of Sand and Fog" met zijn dreunende percussie en synths in de eerste minuut, maar nadien veranderd de aard van de muziek en wordt het rustgevende landschap beschreven op een erg aangename manier met rustige houtblazers en zachte, zweverige strijkers. Deze tendens wordt door Horner bijna het hele album volgehouden en doet wat denken aan zijn vroegerige animatiefilm scores. "Pocahontas and Smith" is een heerlijk romantisch thema voor strijkers en clarinet en hobo. Het is mooi om te horen hoe de instrumenten zo vlot in elkaar lopen. Even hoor je de typische hoorn die Horner zo graag gebruikt ondermeer in Titanic, maar hier stoort dit niet.
Net als bij "Titanic" kan Horner tevens rekenen op een vocaliste van formaat: Haeley Westenra die met haar mooie stem de score compleet maakt. Ook de etnische instrumenten in bijvoorbeeld "Forbidden Corn" zijn erg aangrijpend ook al leg je wel de link naar "Braveheart". Ook de elektronische koortjes komen erg bekend voor, maar wederom moet ik bekennen dat dit me niet echt stoort. "Rolfe Proposes" heeft een magistraal begin; zo teder en zacht en biedt pianosolowerk aan die erg dromerig en gevoelig je aandacht vasthoudt. Op en top Horner dus, maar wel op een manier dat ik zijn miskleunen van het verleden gemakkelijk kan vergeten! De minimale bezetting vind ik hier enorm geslaagd ookal breekt de muziek nooit echt open. "Winter -Battle" is de enige cue die er wat uitspringt door de sterke aanwezigheid van synthesizers en de verdachte gelijkenis met "A Beautiful Mind"-thema. Westenra's stem wordt gemixt met elekronische koortjes, maar het irriteert niet echt. De dreigende percussie is een mooie afwisseling van de dromerige melodieën en de iets wat harde doedelzak of in die trand klinkend instrument voelt erg rauw aan. "All Is Lost" brengt het statige thema uit de eerste track terug en klinkt heroïsch met typische zware kopers en lage strijkers. De magie van Horner's score is terug te vinden in "A Dark Cloud Is Forever Lifted" met heerlijke rollende piano (naar "Beautiful Mind normen)en vrolijke melodie en een mooi, rustig einde. Westenra sluit op magistrale manier de soundtrack af met het pakkende maar zeemzoeterige "Listen to the Wind" waarin het liefdesthema nogmaals wordt herhaald.
Alles te samen is "The New World" een mooi album geworden vol dromerige muziek met rustige orkestraties en zelfs jungle geluiden alla Alan Silvestri's "Ferngully". Het eindnummer vind ik persoonlijk erg sterk en staat boven de meeste kleffe bewerkingen van Horner's andere liederen. Tevens draagt de mooie stem van Haeley Westenra de dromerige melodie. Al bij al is de New World een mooie soundtrack met de verwachten verwijzingen naar andere Hornerscores maar de rust en de schoonheid die er op tevinden zijn maakt deze cd een genot om naar te luisteren.
James Horner is niet mijn favoriet, toch betrap ik mezelf op het feit dat ik vergeet hoezeer ik in de ban ben geweest van zijn buitengewoon goede scores als Titanic, A Beautiful Mind en Legends Of The Fall. Daarnaast is het de componist waarvan ik na Hans Zimmer de meeste soundtracks heb, toch ook niet onverdienstelijk. Waarschijnlijk komt het negatieve aspect doordat Horner continue zichzelf reproduceert en de klanken weinig origineel meer zijn. Deze soundtrack is wederom een overduidelijke James Horner score, de combinatie van synthesizer en orkest is echter zo magisch dat ik toch elke keer weer deze soundtrack opzet. Heerlijk om bij weg te dromen!
De cinematografische verfilming van Pocahontas in The New World is er eentje waarbij je veel geduld moet hebben. Op sommige momenten zou je het liefst door willen spoelen omdat het allemaal wel erg langzaam gaat. De beelden zijn wel wonderbaarlijk mooi. Het eerste wat me opviel toen ik de soundtrack beluisterde, is dat ik muziek miste. Wat bleek, we hebben hier te maken met een gedeeltelijke rejected score. Van de vier uur die Horner voor de film schreef is een groot gedeelte vervangen met de prelude van Wagner's "Das Rheingold" en het langzame deel van Mozart's pianoconcert nr.23. Waarom Horner’s muziek is vervangen begrijp ik niet, zijn muziek past mijns inziens erg goed bij de beelden.
De score voor The New World deed me het meest denken aan Horner’s werk voor Bicentennial Man, rustig, gemoedelijk, dromerig en magisch. Horner maakt daarbij gebruik van een warme waas aan strings, een sluier van pianospel op de achtergrond, fijne vrouwelijke vocals a la Titanic en enkele solopartijen van hoorn, fluiten en piano. Belangrijk daarbij is dat de muziek wordt ondergedompeld met een enorme reverb waardoor het echt één geheel wordt. Het is niet één enkel nummer dat eruit springt, de score klinkt over de hele breedte zeer aangenaam. Een laatste tip: stoor je niet aan het gekwetter van de vogels op de score, het komt maar sporadisch voor en het geeft de score toch weer een eigen karakter.
Dat Horner me toch nog, ondanks zijn onoriginele aanpak, weet te raken zegt genoeg: een top score!
De cinematografische verfilming van Pocahontas in The New World is er eentje waarbij je veel geduld moet hebben. Op sommige momenten zou je het liefst door willen spoelen omdat het allemaal wel erg langzaam gaat. De beelden zijn wel wonderbaarlijk mooi. Het eerste wat me opviel toen ik de soundtrack beluisterde, is dat ik muziek miste. Wat bleek, we hebben hier te maken met een gedeeltelijke rejected score. Van de vier uur die Horner voor de film schreef is een groot gedeelte vervangen met de prelude van Wagner's "Das Rheingold" en het langzame deel van Mozart's pianoconcert nr.23. Waarom Horner’s muziek is vervangen begrijp ik niet, zijn muziek past mijns inziens erg goed bij de beelden.
De score voor The New World deed me het meest denken aan Horner’s werk voor Bicentennial Man, rustig, gemoedelijk, dromerig en magisch. Horner maakt daarbij gebruik van een warme waas aan strings, een sluier van pianospel op de achtergrond, fijne vrouwelijke vocals a la Titanic en enkele solopartijen van hoorn, fluiten en piano. Belangrijk daarbij is dat de muziek wordt ondergedompeld met een enorme reverb waardoor het echt één geheel wordt. Het is niet één enkel nummer dat eruit springt, de score klinkt over de hele breedte zeer aangenaam. Een laatste tip: stoor je niet aan het gekwetter van de vogels op de score, het komt maar sporadisch voor en het geeft de score toch weer een eigen karakter.
Dat Horner me toch nog, ondanks zijn onoriginele aanpak, weet te raken zegt genoeg: een top score!
Het nieuws dat componist James Horner in plaats van Hans Zimmer de score zou gaan verzorgen voor Terrence Malick's The New World kwam bij mij hard aan. Harder dan het nieuws dat Howard Shore door James Newton Howard werd vervangen voor King Kong. Alsof K3 een Oscarnominatie kreeg voor 'best song'...zoiets.
Zimmer's The Thin Red Line (ook een film van Malick) is immers een van de grootste wonderen der filmmuziek van de laatste tien jaar (zeldzaam ingehouden), terwijl Horner gedurende die zelfde periode kampt met een ernstige vorm van zelfimitatie. Ik moet bekennen The New World nog niet te hebben gezien, maar de score zit hier al een poos in de cd-speler en ik ben van plan hem er voorlopig nog niet uit te halen. Langzamerhand weet Horner mij weer naar zijn kant te trekken.
De nu al beruchte vogelgeluiden die regelmatig voorbij komen op de soundtrack waren een slecht voorteken, maar dan doet Horner iets wat hij lang niet voor elkaar heeft gekregen. Zijn muziek neemt je daadwerkelijk mee naar een andere wereld, een waar alleen de regels van de natuur gelden en waar een ondefinieerbaar kalmte in de lucht hangt. Iedere toon heeft iets elegants, iets ongeforceerds.
Begrijp me niet verkeerd: ook in The New World horen we weer vertakkingen van zijn Titanic, Braveheart en A Beautiful Mind, maar het klinkt geinspireerder en organischer dan ooit. Horner lijkt een bevredigende weg te hebben gevonden met zijn overbekende stijl, al mag hij wat mij betreft de elektronische koortjes en geluidseffecten nog wel wat meer achterwege laten. We horen drie thema's die allemaal balanceren op het randje van het sentimentele, maar die met zorg en precisie worden uitgevoerd.
Over die vogelgeluiden zet ik me wel heen. Momenteel ben ik even ernstig aan dit pareltje verslaafd. Hou dit alsjeblieft vol Horner...alsjeblieft.
Zimmer's The Thin Red Line (ook een film van Malick) is immers een van de grootste wonderen der filmmuziek van de laatste tien jaar (zeldzaam ingehouden), terwijl Horner gedurende die zelfde periode kampt met een ernstige vorm van zelfimitatie. Ik moet bekennen The New World nog niet te hebben gezien, maar de score zit hier al een poos in de cd-speler en ik ben van plan hem er voorlopig nog niet uit te halen. Langzamerhand weet Horner mij weer naar zijn kant te trekken.
De nu al beruchte vogelgeluiden die regelmatig voorbij komen op de soundtrack waren een slecht voorteken, maar dan doet Horner iets wat hij lang niet voor elkaar heeft gekregen. Zijn muziek neemt je daadwerkelijk mee naar een andere wereld, een waar alleen de regels van de natuur gelden en waar een ondefinieerbaar kalmte in de lucht hangt. Iedere toon heeft iets elegants, iets ongeforceerds.
Begrijp me niet verkeerd: ook in The New World horen we weer vertakkingen van zijn Titanic, Braveheart en A Beautiful Mind, maar het klinkt geinspireerder en organischer dan ooit. Horner lijkt een bevredigende weg te hebben gevonden met zijn overbekende stijl, al mag hij wat mij betreft de elektronische koortjes en geluidseffecten nog wel wat meer achterwege laten. We horen drie thema's die allemaal balanceren op het randje van het sentimentele, maar die met zorg en precisie worden uitgevoerd.
Over die vogelgeluiden zet ik me wel heen. Momenteel ben ik even ernstig aan dit pareltje verslaafd. Hou dit alsjeblieft vol Horner...alsjeblieft.
Om eerlijk te zijn zou ik, als ik niet direct in de voortiteling James Horner al had zien staan, gezworen dat de muziek van Hans Zimmer was..
Of James Horner heeft zich niet laten stoppen door enig twijfel over originaliteit of de meesterhand van Terrence Malick heeft het dirigeerstokje aangeraakt..
Met vlagen golft de muziek af en toe in de richting van het niveau van The Thin Red Line maar legt het als geheel af tegen dit meesterwerk van collega Hans.
Maar misschien maakt dat ook niet uit..
Sta je er volledig blanco in en wil je deze soundtrack puur op zijn geluid ervaren zul je er absoluut van kunnen genieten.. Een mooie toevoeging aan het symfonische soundtrack reportoire waar ik graag ruimte voor maak op mijn harde schijf..
De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:
Trigger, Cinetrax (Trailer)
The Way Out, Cinetrax (Trailer)
Summoning the Muse, Dead Can Dance (liedje(s))
Ritual, Immediate Music (Trailer)
Hallowed Ground, Regan High Priestess (liedje(s))
The Arrow Drawn, VideoHelper Music Library (Trailer)
Mojo Rising, Brand X Music (Trailer)
Rainbow Voice, Michael Stearns (liedje(s))
Drum HIts #2 Full, Nathn Duvall (Trailer)
Morbid Upsurge, Robert Etoll (Trailer)
Nuclear Escalation, Robert Etoll (Trailer)
Trigger, Cinetrax (Trailer)
The Way Out, Cinetrax (Trailer)
Summoning the Muse, Dead Can Dance (liedje(s))
Ritual, Immediate Music (Trailer)
Hallowed Ground, Regan High Priestess (liedje(s))
The Arrow Drawn, VideoHelper Music Library (Trailer)
Mojo Rising, Brand X Music (Trailer)
Rainbow Voice, Michael Stearns (liedje(s))
Drum HIts #2 Full, Nathn Duvall (Trailer)
Morbid Upsurge, Robert Etoll (Trailer)
Nuclear Escalation, Robert Etoll (Trailer)