Born To Spy

De Australische komische jeugdserie Born To Spy is opgezet door Justine Flynn, die eveneens, samen met een aantal anderen, meeschreef aan het scenario en samen met drie collega's ook regisseerde. De serie omvat tien afleveringen, die steeds zo'n 24 minuten duren, waarvan het eerste deel in december 2021 op de Australische tv verscheen.
Het verhaal draait om de vijftienjarige Yu Na (Hannah Kim), die samen met haar twaalfjarige broertje Min (Ocean Lim) een nogal gewoon, bijna saai leven leiden, met een saaie school, een saaie woonwijk en saaie ouders. Maar dan zijn op een dag die ouders plotseling spoorloos verdwenen. Wel hebben ze een briefje achtergelaten, waarin ze hun kinderen oproepen om op te passen, niemand te vertrouwen en vooral te doen alsof er niets aan de hand is. Dan komen ze erachter dat hun ouders helemaal niet 'gewoon' waren, maar eigenlijk spionnen. Ze ontdekken een lijstje met spionagewerk dat nog gebeuren moet en besluiten hun vrienden in te schakelen om daarbij te helpen en om samen de wereld te redden...

De muziek bij deze tv-serie is van Diego Baldenweg, die daarbij samenwerkte met zijn eigen zus Nora en broer Lionel, zoals ze ook al voor andere producties samenwerkten. Ze hebben dan ook met z'n drieën al in 2004 het muziekproductiebedrijf Great Garbo opgericht, waarvoor ze vooral muziek voor reclamecampagnes maken, maar ook voor tv-producties en films. Vanwege hun Zwitserse roots hebben ze ook de muziek voor een aantal Duitstalige films gecomponeerd.

De tv-serie gaat vooral over spionnen en spionage, waarbij je dan natuurlijk gelijk aan James Bond denkt en de muziek van John Barry die daarbij hoort. De Baldenwegs hebben daar goed naar geluisterd en die Bond-kleuring hoor je dan ook zeker een beetje terug in de score voor deze serie. Dat pakt overigens verrassend goed uit en zal vooral bij het kijken naar de verschillende afleveringen iets van dat 'spionage-gevoel' versterken.

Het album opent met de track 'Lights, Camera, Action!', waarin we getrakteerd worden op een prettige, lichte muzikale stijl, die deels orkestraal, deels elektronisch klinkt. De melodie is erg aantrekkelijk, terwijl de arrangementen al iets van spanning laten merken. Vooral naar het eind komen de koperblazers erbij, met zowel heldere trompetten als lage tuba's. Maar het is in de titeltrack waarin we de Bondklanken duidelijk voor het voetlicht horen komen, zowel in ritmiek als in instrumentaties. De percussie, de sterk aanwezige koperblazers, alles zit erop en eraan om dit een voortreffelijk spionagethema te laten zijn.
Diezelfde stijl horen we ook terug in 'Around the World', waarin het meer de trombones zijn de sfeer bepalen, terwijl het in 'Revelations' vooral de strijkers zijn die door steeds een halve toon verhogen of juist verlagen die Bond-sfeer weten te treffen. Ook de drumpercussie draagt daaraan bij en is dan ook in veel tracks in die stijl te horen. De track heeft een fraaie melodie en een sterk arrangement, vooral wanneer de cello de toon zet.
Een van de fraaiste tracks van het album is 'Whirlwind', waarin je door de muziek de wind als het ware hoort wervelen. Met up-tempo strijkers en houtblazers weten de componisten de themamelodie tot een prachtig arrangement te verheffen, waarin zelfs koorachtige klanken niet ontbreken. Erg fraai.

Het komedie-karakter van de tv-serie ontbreekt evenmin in de muziek en de track 'Dibble Dabble' laat al duidelijk dat komische aspect horen in een vlot deuntje, dat qua melodie wat simpel is, maar door het goede arrangement toch redelijk prettig uitpakt.
'Strike a Pose' heeft ook die wat komische kleuring, maar dan in een jazzy jasje verpakt, zoals het ook de Pink Panther betaamd. Goed gemaakt en prettig beluisterbaar, ondanks de jazzy kleuring. En dat geldt allemaal ook voor 'Strictly Investigative', die daarbij wat meer een staccato-stijl heeft en daardoor iets meer deuntjesachtig overkomt. Die staccato-stijl komt ook sterk terug in de jazzy-gekleurde track 'Chop Chop', waarin de koperblazers af en toe overigens weer de spionagestijl toevoegen. Ook 'Cheeky Sneaky' heeft die komieke staccato-stijl, waarbij de melodie een beetje een deuntje is, die vooral door middentoon koperblazers gebracht wordt. Zo staan er met name naar het eind van het album meer van dit type staccato-achtige tracks op het album, die in de tv-serie allicht de komedie-aspecten moeten versterken en tegelijk wat spanning opbouwen, maar toch wat minder aantrekkelijk zijn om los van de tv-serie te beluisteren.

Zelfs muziek met een wat meer emotioneel karakter ontbreekt niet, want met 'Beautiful Memories' weten de Baldenwegs een gevoelige snaar te raken. De muziek heeft aanvankelijk een beetje de kleuring van een muziekdoosje door het gebruik van chimeklanken en harp, maar dan met een fraai onderliggend arrangement, die daarna orkestraal voortgezet wordt. Met een mooie melodie en die lichte, bijna zwevende kleuring geeft dat bijna kippenvel. Helaas is dit de enige track op het album in deze fraaie stijl.

Het album sluit af met 'Learning to Spy', wat opnieuw een nogal staccato-achtige track is en die een duidelijk ondergeschikte, deuntjesachtige melodie heeft, evenals een aantal tracks die hieraan vooraf gaan. Nadeel daarvan is dat het album met een wat magere en niet met een fraaie of meeslepende track afsluit, maar voordeel is dat je je luistersessie kunt beperkten tot pakweg track twaalf. Maar met die twaalf tracks heb je dan ook zo'n 25 minuten erg fraaie scoremuziek te pakken voor deze Australische jeugd-spionage-tv-serie, met fraaie melodieën en sterke arrangementen, die regelmatig een Bond-smile op je gezicht toveren.
De waardering voor dit album van Born To Spy is voor de eerste twaalf tracks 88 uit 100 punten, maar vanaf track dertien daalt de totaalwaardering voor dit album als geheel naar een overigens nog steeds heel fraaie 81 punten.