The Hunchback of Notre Dame
Walt Disney Records The Legacy Collection

De Amerikaanse animatiefilm The Hunchback of Notre Dame is gebaseerd op een verhaal van de bekende Franse schrijver Victor Hugo. Halverwege de jaren negentig van de vorige eeuw besloot de Disney studio om van dit verhaal een animatiefilm te maken, die in 1996 in de bioscopen verscheen. De film is geregisseerd door Gary Trousdale en Kirk Wise, die al vaker succesvolle animatiefilms voor Disney hadden gemaakt. Toch is deze film voor Disney-begrippen behoorlijk donker van kleur, terwijl er een duidelijk christelijke boodschap in doorklinkt. De film is door de critici uitstekend ontvangen en is in de bioscopen een groot succes geworden. De film kreeg diverse nominaties voor prijzen, maar won er slechts een paar kleinere.
Het verhaal speelt zich af in Parijs, waar rechter Frollo een groep zigeuners achterna zit om ze te arresteren. Een vrouw en haar baby proberen in kathedraal Notre Dame een schuilplaats te vinden, maar Frollo slaat haar, waardoor ze valt en sterft. Haar baby blijkt misvormd te zijn. Om zijn ziel te kunnen redden draagt de bisschop Frollo op om voor de baby te zorgen. Hij voedt het kind op in de klokkentoren van de kathedraal en noemt hem Quasimodo. De jongen groeit op met een paar levende groteske wezens, die in zijn fantasie voor afleiding zorgen. Als Quasimodo ouder geworden is, dragen die wezens hem op om op 1 januari aan een feest deel te nemen. Frollo is daar tegen, Quasimodo gaat toch. Daarop seint Frollo zijn mannen in, die ervoor zorgen dat de jongen het mikpunt wordt van spot. Maar dan verschijnt Esmeralda, die het voor hem opneemt...

De muziek bij deze film is van Alan Menken, die al veel musical-scores voor Disney op z'n naam had staan. Hij componeerde niet alleen de score, maar ook de muziek voor de liedjes was van zijn hand. Zijn vaste tekstschrijver Stephen Schwartz schreef de teksten op Menkens composities. Voor hun muziek in deze film kregen ze onder andere een Oscar-nominatie, maar wonnen die niet. Wel wonnen ze een aantal wat minder bekende prijzen.

In 2021 kwam LaLaLand met een uitgebreid album van hun muziek voor deze film, in hun Legacy Collection. Op dit dubbelalbum is veel meer scoremuziek te horen dan op het originele album uit 1996, terwijl er op het tweede deel veel demo-versies van songs zijn opgenomen, waarmee we een aardig inkijkje krijgen in het ontwikkelproces van hun liedjes. Toch wil je dat niet elke keer weer horen, want dan begint het wat te irriteren. Daarnaast zijn op dit tweede deel ook nog twee songs opgenomen uit de Duitstalige versie, met als titels 'Die Glocken Notre Dames' en 'Draussen'.

De beroemde kathedraal Notre Dame in Parijs speelt een belangrijke rol in de film en Menken en Schwartz hebben een deel van hun muziek dan ook een nogal klassiek religieuze kleuring meegegeven. Dat hebben ze vooral bereikt door veel koorzang in hun muziek te verwerken. Tegelijk heeft een deel van hun muziek een wat gedragen, kerkelijk stijl, die soms wat somber kloosterachtig aandoet. Toch zijn de arrangementen best fraai en harmonieus, maar valt het gevoelsmatig nogal eens net niet helemaal mee.
Ook een deel van de songs heeft daar last van en die liggen dan wat zwaarmoedig op de hand. Dat begint al gelijk met de openingstrack 'The Bells of Notre Dame', wat op zich toch een fraaie song is, al zitten er wat filmische eigenaardigheden in. Op het tweede deel komt de song nogmaals in een korte reprise voorbij, evenals in een instrumentale demo-versie.

Ook andere songs zijn soms wat donkerder gekleurd dan voor Disney-animaties gebruikelijk is. Ook 'Out There' heeft een nogal donker arrangement met veel lage klanken en paukslagen, ook qua songtekst komt het nogal somber over. De tweede helft van de song heeft een wat lichtere en luchtiger toonsetting, maar het valt qua melodie en zang van Tom Hulce niet helemaal mee. 'Topsy Turvy' is een beetje een overdreven vrolijke song, die begint als een volks deuntje, maar vervolgens met forse koorklanken wordt aangevuld. De song krijgt daarna een hoog kermisgehalte, wat voor de film allicht prima te verteren is, maar als luistersong op het album niet meevalt.
Een bijzonder fraaie song is 'God help the Outcasts', die op het eerste deel gezongen wordt door Heidi Mollenhauer, die in de film de songs van Esmeralda zingt. Ze zingt de song als een gebed, na een instrumentale intro van een minuut. Ook als het koor bijvalt is dat prachtig. De lichte melancholieke kleuring maakt het tot een prachtige song, die duidelijk fraaier is dan de popballad-versie die Bette Midler zingt op het tweede deel van het album. De fraaie melodie van deze song komt mooi terug in de ingetogen scoretrack 'The Cathedral'. Op het tweede deel is deze song ook nog te horen in een 'Demo 1'-versie waarin door de muziek heen verteld wordt wat er in de film gebeurt. In 'Demo 2' zingt Heidi Mollenhauer de song op beperkte begeleiding, waarin het 'koor' bestaat uit de stemmen van Menken en Schwartz.

Van de song 'Heaven's Light/Hellfire' valt het ingetogen eerste deel nog niet helemaal mee, zowel qua melodie als qua zang. Na ruim twee minuten begint het fraaie tweede deel van deze song met mooie koorklanken. Als dan de wat lagere stem van Tony Jay begint te zingen geeft dat bijna kippenvel. De muziek krijgt bijna een gothic stijl, met een indrukwekkend orkestraal arrangement, aangevuld met grootse koorklanken. De donkere koorklanken lopen vrijwel door in de volgende track 'Find the Girl', die een wat grilliger verloop heeft.
De song 'A Guy like You' is een cabareteske song in een vlotte stijl, die wat overdreven vrolijk overkomt. Daardoor pakt de song duidelijk niet echt.
De laatste song op het eerste deel van het album is 'The Court of Miracles'. Dit is een komisch getinte track, waarin de leadzangers door de koormuziek heen zingen. De vlotte muziek komt over als een deuntje, terwijl de zang een hoog filmisch gehalte heeft. Niet zo fraai.

Op het tweede deel komt de song 'The Bells of Notre Dame' in een korte versie nog een keer voorbij, gevolgd door de fraaie song 'Someday', die hier gezongen wordt door de boyband All-4-One in een popballad-uitvoering. De versie die Heidi Mollenhauer later op het album zingt past echter veel mooier bij het geheel van de musical-muziek van Menken. Beide zijn fraaie uitvoeringen. Ook Alan Menken zelf zingt deze song nog een keer in een Demo-versie, met eenvoudige keyboardbegeleiding.
'In a Place of Miracles' is een duet tussen Menken en Mollenhauer, op een beperkte begeleiding. Ook Schwartz zingt later nog mee. Deze song is echter niet volledig uitgewerkt en dat is jammer, want dit is zonder meer een fraaie, melodieuze song.
Ook de laatste vier tracks van het tweede deel zijn demo-songs, waarin Menken zelf de tekst zingt.

Van de 38 tracks op dit Legacy-album zijn er elf instrumentaal. De meeste instrumentale tracks staan op het eerste deel. Die tracks zijn allemaal vrij donker van kleur en vallen ook qua melodie meestal niet mee. De fraaiste instrumentale track is de eerste track van het tweede deel met de titel 'Emergence' in een prachtig arrangement, waarin een paar thema's van eerdere songs terugkomen. Maar ook de track 'The Cathedral' is bijzonder fraai. En de laatste minuut van 'Escape' mag er ook zijn.

Kortom, met zijn muziek voor de Disney-animatiefilm The Hunchback of Notre Dame heeft Alan Menken een aantal fraaie songs en instrumentale tracks afgeleverd. Deze Legacy-editie van La la land laat vrijwel de hele soundtrack van de film voorbij komen en dat is vervolgens aangevuld met allerlei demo-versies van vooral de songs. Toch valt de muziek niet altijd mee, want de kleuring is vrij donker en vooral de instrumentale tracks zijn nogal eens vrij grimmig. Toch zijn er zeker een aantal bijzonder mooie songs en instrumentale tracks te selecteren, waardoor er een erg fraai half uur aan muziek blijft. De waardering van dit Legacy-album komt daarmee op 74 uit 100 punten.