Doom

De film Doom speelt zich voor een deel af op de planeet Mars, waar zich een onderzoekstation bevindt. Maar alle contact met dit station is weggevallen en er lijkt iets te zijn gebeurd, waardoor het station is afgesloten en in quarantaine is gegaan. Slechts een noodbericht is doorgekomen naar de aarde. Dan wordt het snelle interventie team ingezet om de mensen in het station te bevrijden en het onheil af te wenden. Zwaar bewapend gaan ze naar binnen, waar een strijd ontbrandt met mutanten, die zich naderhand op aarde voortzet. Daar wordt de film zelfs deels als een game getoond, doordat de kijker als het ware door de ogen van de speler kijkt, die alles afknalt wat beweegt. Je moet er wel wat van houden...

De score is van de hand van Clint Mansell. Hij heeft er een ruige score van gemaakt, waarin de elektrische gitaar de hoofdrol speelt. Veel tracks kennen dan ook een behoorlijke dosis hard-rock. Daarnaast heeft Mansell veel tracks voorzien van sfeergeluid, weinig muzikaal, maar veelmeer een doorgaand klankenpalet van synthesizer geluiden, verweven met lichte percussie en soms wat vage stemmen, die een onheilspellende sfeer moeten creëren.
De score is voornamelijk actiegericht en past prima bij de vooral geweldadige beelden. Als hard-rock en trance niet je favoriete muziekstijl is, dan is deze score van Clint Mansell niet aan te bevelen. Maar zelfs dan bevat de score eigenlijk teveel non-muziek, die alleen maar een melodieloze brij van zachte geluiden is die de spanning en onheilspellendheid van de film moeten versterken.
De score is wel een typische Mansell score, met veel ruige klanken van vooral de elektrische gitaar en een wat kille sfeer. De score sluit af met een song van de hand van Trent Reznor en uitgevoerd door Nine Inch Nails, die door Clint Mansell in een aangepast jasje is gestoken. Deze song is typisch hard-rock gekrijs en geschreeuw die bij mij al heel snel tot grote irritatie leidt. Niet om aan te horen.

Kortom, Doom is een score die mij niet ligt en teveel niet-melodieuze hard-rock bevat, naast niet-melodieuze sfeerklanken. De afsluitende song is voor mij de bekende druppel...