In The Earth

De Amerikaans-Britse film In The Earth is een horrorfilm die geregisseerd is door de Brit Ben Wheatley (High-Rise, Free Fire, Rebecca), die ook het scenario schreef, dat hij baseerde op de corona-pandemie. Het is een low-budget film, die hij in slechts twee weken heeft geschreven en opgenomen. De film is goed ontvangen door de critici. De corona-crisis zorgde echter voor een sterk vermindert bioscoopbezoek.
Het verhaal gaat over een dodelijk virus dat de wereld teistert. Mensen doen hun best zich aan te passen aan de situatie en hun leven in te richten op de aanwezigheid van het virus en overal probeert men een medicijn te vinden, maar zonder succes. Wetenschapper Martin Lowery (Joel Fry) wordt daarvoor naar een afgeschermde plek gestuurd om daar verder onderzoek te doen, samen met zijn ex Olivia Wendle (Hayley Squires) die daar woont. Samen met gids Alma (Ellora Torchia) moet hij in twee dagen bij Olivia's onderzoekssite kunnen komen, om schimmels te bestuderen en zo mee te helpen om een medicijn te vinden. Maar als ze op de plek komen, blijkt Olivia onvindbaar en worden ze 's nachts overvallen door vreemde wezens...

De muziek bij deze horrorfilm is van Clint Mansell, die de laatste jaren al vaker samenwerkte met regisseur Wheatley. Mansell heeft voor deze film een volledig elektronische score gecomponeerd met veel geluiden en vreemde effecten. De film is natuurlijk een horrorfilm, dus hoeven we geen warme en romantische klanken te verwachten, maar juist dreigende en kille klanken, en Mansell voldoet daar volledig aan. De muziek is op zich goed verteerbaar en bevat geen chaotische of plotselinge geluidsuitbarstingen, zoals je vaak in horrorscores als schrikeffect hoort. Eigenlijk kabbelt de muziek op een tamelijk rustige, bijna ingetogen manier voort. Daarbij experimenteert Mansell er lustig op los met allerlei aparte combinaties van geluiden en klanken, die op zich soms best heel aardig klinken, vooral wanneer de muziek iets van melodie laat horen, of eigenlijk zijn het meer beperkt melodieuze motieven.

In een aantal tracks heeft Mansell toch wel hele aparte geluiden verwerkt, die een beetje op de zenuwen werken, met rare piepjes of verlopende klanken van laag naar hoog of hoog naar laag, of hele kille geluiden, waarbij de grimmigheid van de muziek de boventoon voert. Toch is dit in de meeste tracks niet zozeer het geval, waarbij overigens in erg veel tracks wel iets van vreemde klanken of effecten aanwezig is. Die klanken kunnen dan variëren van wat percussie-achtige geluiden, of afstemgeluiden van een oude radio, helicopterachtige geluiden of gewoon ruis of een grommende onderlaag, en alles wat daar tussenin zit. Overigens komen ook koormuziek- of zangachtige effecten voor, die best heel aardig klinken.
Verwacht van de redelijk beluisterbare tracks niet teveel, want het blijft voornamelijk bij elektronische geluiden en klanken, waar wat melodieuze motieven doorheen schemeren. Wat dat betreft zou de muziek ook heel goed passen bij een film over een verre planeet of zo.

Kortom, met zijn score voor de film In The Earth heeft Clint Mansell deze van een volledig elektronische begeleiding voorzien. Zijn muziek is niet speciaal erg spannend of horrorachtig, hoewel de muziek vooral wel een kille, afstandelijke kleuring heeft. Mansell heeft zijn beperkt melodieuze motieven van veel effecten en geluiden voorzien, waarbij sommige tracks vooral uit die geluiden en effecten bestaan en daardoor nauwelijks genietbaar zijn. Maar overwegend is deze score heel behoorlijk beluisterbaar, al zorgen al die wat kille elektronische klanken niet direct voor een aantrekkelijke luistersessie. Toch levert deze score voor een horrorfilm nog een waardering op van 57 uit 100 punten.