Correva l'anno di grazia 1870


Decca Records 08/01/2021 Download
TV-serie/TV film Film release: 1972
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Muratori e carbonari2:29
2.Inconscio senza fine1:10
3.Roma antica1:01
4.Passeggiata sulla Via del Mare1:50
5.Muratori e carbonari #23:48
6.Sulla Via del Campidoglio2:41
7.Come un sogno1:19
8.Canzone senza parole3:57
 18:15
Schrijf zelf je recensie

 

Correva l'anno di grazia 1870 - 08/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op
Dit is de vierde en laatste recensie van de vierdelige tv-filmserie 'Tre Donne' van Ennio Morricone.

Vorige: L' Automobile

De Italiaanse film ...Correva L'Anno di Grazia 1870 is voor het tv-station RAI gemaakt als vierde deel van een filmserie over vrouwen, met steeds Anna Magnani in de hoofdrol, die in deze film haar laatste grote rol speelde. De film is geregisseerd door Alfredo Giannetti, die ook het verhaal schreef en die de drie andere delen ook schreef en regisseerde. Overigens kwamen in Italië drie van de vier films op tv en deze vierde in de bioscoop. De serie heet daarom formeel 'Tre Donne', waar deze vierde film eigenlijk ook bij hoort.
Het verhaal van dit vierde deel speelt zich af in Rome 'in het jaar onzes Heren 1870', toen een groot deel van midden-Italië nog een Pauselijke staat was. Daar probeert Teresa Parenti (Magnani) genoeg geld bij elkaar te schrapen voor eten en onderwijs voor haar jonge zoontje Mario, terwijl vader Augusto (Marcello Mastroianni) in de gevangenis zit, omdat hij niet langer wil dat de kerk de macht in het land heeft en in opstand gekomen is. Maar als de nood nog hoger wordt heeft ook Teresa geen andere keus dan zich bij de opstandelingen aan te sluiten...

De muziek bij deze laatste film uit de vierdelige serie is opnieuw van Ennio Morricone. Waar de vorige film nog een tamelijk hippe en poppy stijl had, die paste bij het veel modernere verhaal, is dit verhaal een historisch drama en daarom heeft Morricone hier ook een klassiekere score voor gecomponeerd, die volledig orkestraal is. Jammer dat dit album met slechts ruim 18 minuten zo kort is.

Het album opent met de prachtige track 'Muratori e Carbonari', dat zoveel betekent als 'Metselaars en Mijnwerkers'. Hij heeft de muziek een typische Morricone kleuring gegeven, met een orkestrale begeleiding, inclusief lichte koorklanken die fraai in de orkestrale klanken opgenomen worden, terwijl de melodie door een dwarsfluit gespeeld wordt. De muziek heeft een wat dramatische sfeer, maar Morricone geeft er af en toe een majeure draai aan, waardoor er opeens iets opgewekts in doorklinkt. Dat geeft een fraai effect aan de muziek, wat daarmee een mooie track oplevert. Deze komt ook terug in een iets andere versie als vijfde track. Daar heeft een piano in het eerste deel van de track de plek van de dwarsfluit ingenomen en ook in het laatste deel komt die piano terug, waardoor ook dit een fraaie track is.

De tweede track heeft dezelfde dramatische orkestrale kleuring, maar de melodie is wat onbestemd, waardoor het eigenlijk nergens heen loopt. Dat geldt ook een beetje voor 'Roma Antica', maar de instrumentatie is duidelijk anders. Hier speelt een blokfluit de melodie, terwijl een gitaar daarnaast tokkelt.
Dat tokkelende komt terug in 'Passaggiata Sulla Via del Mare', waar een mandoline in tremolo getokkeld wordt, met begeleiding van een getokkelde gitaar en ingetogen underscore. Een fraaie track.

De zesde track opent met wat dissonante staccatoklanken, om na zo'n twaalf seconden over te gaan in een erg mooie en vlotte melodie, waarbij een klarinet op fraaie orkestrale begeleiding die melodie speelt, waarna zelfs koperblazers dat overnemen. De opgewekte kleuring heeft zelfs iets heldhaftigs over zich, vooral wanneer Morricone dat met koorklanken en nog meer koper aanvult, waardoor dit de mooiste track van het album geworden is.
'Come un Sogno' klinkt een beetje als een speeldoos, waarop een gitaar een een heel aardige melodie tokkelt. Best een mooie track.
Het album sluit af met de track 'Canzone senza Parole', die ook al in de score van het tweede deel van de serie voorkwam, in meerdere versies, die allemaal wat aan de saaie kant waren. Deze nieuwe versie van deze vierde film is een herkansing die het duidelijk beter doet. Dat komt mede omdat de track nu is opgenomen in het geheel van een score die sowieso minder saai is.

Kortom, met zijn score voor het vierde deel uit de filmserie Tre Donne, met de titel ...Correva l'anno di Grazia 1870 heeft Ennio Morricone een gemiddeld best aangename score gecomponeerd. Niet alle tracks vallen in de smaak, maar het album bevat zeker een aantal tracks die erg mooi zijn, waarbij de melodieën soms wat aan de dramatische kant en soms meer aan de opgewekte, zelfs heldhaftige kant zitten. Ook de tweede kans voor de afsluitende track doet het hier goed. Dat brengt de waardering voor dit wel erg korte album op een goede 75 uit 100 punten.


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer