Brother Bear


Walt Disney Records (5050466687722)
Film | Releasejaar: 2003 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track Artiest/Componist Lengte
1.Look Through My EyesPhil Collins4:01
2.Great SpiritsTina Turner3:24
3.WelcomePhil Collins3:38
4.No Way Out (Theme From Brother Bear) (Single Version)Phil Collins4:18
5.TransformationThe Bulgarian Women's Choir2:29
6.On My WayPhil Collins3:40
7.WelcomePhil Collins The Blind Boys of Alabama and Phil Collins with Oren Waters3:14
8.No Way Out (Theme From Brother Bear)Phil Collins2:37
9.TransformationPhil Collins2:25
10.Three Brothers Mark Mancina6:46
11.Awakes As A Bear Mark Mancina6:48
12.Wilderness Of Danger And Beauty Mark Mancina5:28
 48:48
Schrijf zelf je recensie Verberg reviews in andere talen

 

Brother Bear - 08/10 - Recensie van Tom H., ingevoerd op (Nederlands)
"Brother Bear" zou de geschiedenis ingaan als één van de laatste handgetekende Disney-animatiefilms die in de 21ste eeuw werden geproduceerd. We schrijven het einde van de laatste ijstijd en de natuur heeft nog vrij spel. In deze onmetelijke woestenij leeft een stam die naar al oude traditie een sjamaan in dienst heeft om de leden bij te staan en hen doorheen het volwassenheidsritueel te begeleiden. Eén van de nieuwvolwassenen is de jonge, uitbundige Kenai die maar niet kan wachten om net als zijn broers zijn eigen totum te krijgen. Wanneer blijkt dat zijn beschermdier de beer van de liefde is, kan hij dit maar slecht verkroppen. Na een tragische gebeurtenis waarbij Kenai echter een moederbeer doodt, veranderd de jongen in een beer en kan niet communiceren met zijn medestamleden. Hij vangt dan maar een reis aan naar de berg waar de geesten van de natuur leven samen met de Koda, een klein beertje en de hilarische elanden Rutt en Tuke.

Na het relatieve succes van "Tarzan" een paar jaar eerder, viste Disney het duo Phil Collins en Mark Mancina op om de muziek van deze film te verzorgen. Het grootste deel van het album wordt opgevuld met popsongs van Collins, zoals eerder het geval was bij de soundtrack van 'Tarzan'. Waar de liedjes bij Tarzan prachtig bij het verhaal pasten, is dit bij 'Brother Bear' niet echt het geval. Het is ook veel moeilijker om een genre te plakken op deze film. Bij 'Tarzan' waren de exotische, jungleritmes heel voor de hand liggend. Bij 'Brother Bear' kiest Collins voor straight-on popsongs. "Look Through My Eyes" is het titelnummer en is niet echt slecht en ligt gemakkelijk in het oor, maar het lied mist de grandeur van een "Beauty and the Beast" of "Can You Feel The Love Tonight". "Great Spirits" zijn de opening titles geïnterpreteerd door superster Tina Turner. Ook hier kan worden gezegd dat het nummer zeker niet mis is, maar de muziek verbleekt bij de spectaculaire beelden van de film; een gemiste kans. "Welcome" is een feel-good song met swingende percussie en blije melodie die de berenkolonie voorstelt met een vette knipoog naar de muziek van 'Tarzan'. "No Way Out" is het het thema van de film en is een emotioneel brok muziek die niet echt van de grond geraakt met veel te cliché-arrangementen, te vlug gespeeld en vooral genekt door het gospelachtige einde.

"Transformation" is de enige bijdrage van Collins die echt iets toevoegd aan de film. De muziek wordt gebruikt als score in de film en wordt gebracht door een Bulgaars vrouwenkoor. Het is even wennen aan de hoge, piepachtige stemmetjes, maar de melodie is catchy en barst uit in een magische, bombastische climax die de film tengoede komt. "On My Way" is net als "Welcome" een grappig nummer met vlotte ritmes en blije muziek. Na dit hoogtepunt volgen twee popversies van "Welcome" en "Transformation" waarbij Collins samengokt met The Blind Boys of Alabama en Oren Waters. Niet slecht, maar niet echt memorabel. "No Way Out" krijgt nog een emotionele reprise waarin Collins de sfeer perfect samenvat met klevere lyrics en mooie melodieprogressies.

Het album eindigt met drie scoretracks van respectievelijke lengte (5 à 6 minuten) waar Mancina vooral de etnische toer opgaat met percussie en traditionele fluiten. Verder krijgen de strijkers een grote portie te verwerken in een muziek die meer actiegericht is dan die uit Tarzan. De emotionele kant van "Brother Bear" ligt immers bij de songs en dus bevat de score hier en daar een verwijzing naar het mooie thema die Mancina voor de broers/vriendschap tussen Koda en Kenai schreef. "Three Brothers" bevat de opzwepende ritmes rond de tweede minuut die erg Disney-esque aanvoelen. Helaas vervalt Mancina ook in de muziek die hij schreef voor Tarzan en af en toe voel je dat de componist letterlijk kleine melodietjes gekopiëerd heeft. Verder maakt Mancina gebruik van het vrouwenkoor wat een mooie toevoeging is. Uiteindelijk is de score van Mancina toch een stuk beter dan de liedjes van Collins.

Uiteindelijk is 'brother bear' een kloon van Tarzan en brengt ze weinig vernieuwende muziek in typische Disneystijl. De score overstijgt vaak het niveau van de liedjes die niet echt uitblinken in originaliteit en toch weet deze soundtrack te bekoren. Wie niet vies is van de sound van Disney zal zeker aan zijn trekken komen.
Brother Bear - 08/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op (Nederlands)
Zoals bij veel animatiefilms uit de Disney-stal is ook het album met de muziek uit de film Brother Bear een soundtrack in plaats van een score geworden. Voor de verkoop lijken vooral songs te zorgen. Die songs zijn in het geval van Brother Bear van de hand van Phil Collins, de bekende zanger en bandlid van Genesis. Daarmee is hij een naam die verkoop moet stimuleren. En dat is Phil Collins wel toevertrouwd.
De liedjes zijn stuk voor stuk fraaie songs in de wat rustiger balladstijl waarmee Collins al heel wat hits op z'n naam heeft staan. Veel van de muzikanten spelen ook mee op anders albums van Collins en ook Mark Mancina werkte volop mee aan de arrangementen van een aantal songs, met name die songs die in de score weer terugkomen.

De score opent met de mooie rustige ballad Look Through My Eyes, gevolgd door de song Great Spirits, die gezongen wordt door Tina Turner. Op andere albums heeft Collins zelf ook wel dit lied gezongen. Welcome begint met een soort bongo-percussie als een soort natuur-ritme, aangevuld door pizzicato gespeelde strijkers. Deze track staat, zowel qua melodie als qua arrangement dichter bij een meer Genesis-achtige uitvoering. Het rustige stukje op tweederde van de song doet vooral denken aan de stijl van Chris deBurgh en is een fraai intermezzo.
Een van de mooiste tracks is No Way Out, een erg fraaie ballad, waarin Collins ondersteund wordt door mooie harmonische backing vocals. De song doet vaak wat gospel-achtig aan. Ook de alternatieve melodie die even opdoemt in de song doet het erg goed en geeft er een mooie vaart aan. De track Transformation heeft een wat mysterieuze klank, wat versterkt wordt door de koorklanken van het Bulgaarse vrouwenkoor die met een soort ethnische klanken zingt. Erg fraai.
On My Way is weer een typische Collins song, met veel variatie in instrumentatie en op tweeenhalve minuut een mooi instrumentaal stukje met fraaie percussie van Collins zelf. Dan volgt de song Welcome voor de tweede keer, maar nu wat korter en gezongen door The Blind Boys Of Alabama op een gospelachtige manier. De tekst wijkt deels af van de eerdere versie. Het rustige Chris deBurgh-achtige stukje wordt wel weer gezongen door Collins en blijft fraai.
No Way Out staat ook twee maal op het album, deze keer ook weer veel korter dan de eerdere versie en ook de muzikale begeleiding is veel rustiger. De laatste minuut van de song is instrumentaal en laat de song mooi uitlopen.
Als laatste song volgt Transformation voor de tweede maal, nu geheel door Collins gezongen, maar wel met het vrouwenkoor op de achtergrond. De percussie van Collins zelf is in deze track ook weer opvallend fraai. Een erg mooie track.
De laatste drie tracks zijn volledig instrumentaal en gecomponeerd door vooral Mark Mancina, met hulp van Phil Collins, waarbij de melodieën van de songs van Collins de leidraad vormen. De tracks klinken allemaal erg fraai en passen goed in de Disney-traditie. Ze zijn rustig en melodieus en voorzien van mooie volle arrangementen en instrumentatie, waarbij bij vlagen het instrumentgebruik wel duidt op bepaalde rituele scenes in de film en ook bij vlagen komt er spannende muziek voorbij. Dit laatste is vooral het geval in de eerste helft van de laatste track. De tweede helft van deze track is weer harmonieus en orkestraal. De tracks klinken gevarieerd en fraai.

Kortom, een fraaie soundtrack met veel fraaie songs en een paar mooie tracks van de score. Van die laatste hadden er best een paar extra tracks op mogen staan. Een ruime 8 als waardering.
Brother Bear - 06/10 - Recensie van Tom Daish, ingevoerd op (Engels)
Another stop on the inexorable slide towards the end of Disney 2D animation, Disney's Brother Bear had a luke warm critical reception and quiet box office. When the Japanese animation studios can produce films of such consistent sophistication, it's endlessly frustrating that Disney have just given up on cel animation in favour of CGI. Pixar films aren't great because they are CGI - although the artistry is immaculate (in fairness, Brother Bear does look splendid) - it's because they aren't sloppy and patronising, like this typically PC Disney effort. It's not that having a message (in this case, a vaguely anti-hunting, wildlife is good, happy clappy one) is a bad thing, but Disney are incapable of working these ideas in with any kind of subtlety. Although they have made various changes to their musical approach, Brother Bear moves back to the British pop star with Media Ventures composer combo that started with Elton John and Hans Zimmer on the Oscar winning The Lion King - a formula which worked with spectacular success and so, to Disney execs, one that must be flogged to death or until everyone is sick of it.

Where Hans gets Elty, Mark Mancina gets Phil Collins. It worked on the modestly successful Tarzan and this is round two. Phil Collins' soft rock/pop song writing style and high pitched singing are something of an acquired taste; it's not that his songs are generic, they are too obviously by Collins for that, but there is a certain smoother over blandness. The mixture of close harmony and percussive arrangements are in largely in evidence throughout most of the slickly produced songs featured here. However, whereas his offerings for Tarzan managed to overcome the blandness and mediocre lyrics with some memorable and peppy tunes, Brother Bear has some exceptionally feeble lyrics and some distinctly forgettable tunes. No Way Out, the 'theme from Brother Bear' isn't bad, but hardly likely to stick in the mind for long and Welcome is let down by an outburst of especially inane word play. Fortunately, Tina Turner belts out Great Spirits with enough conviction that the results are one of the few real keepers on the album. Several of the songs have two (generally unnecessary) versions, but the greatest difference is between the two Transformations; the first a clear riff on Karl Jenkin's Adiemus albums, the second a generic Collins arrangement.

Fortunately for film score fans, the twenty minutes afforded to Mark Mancina's contribution are well worth hearing. Fragments of the song melodies appears here and there, notably Transformation wafts in and out of Awakes as a Bear, often much more affectingly than the original arrangements. Mancina's Native Americanisms are pleasantly subtle and his orchestral writing is stronger here than for Tarzan, with plenty of fine moments both dramatic and subtle. Perhaps the biggest disappointment is the brevity of many passages, a little more space for the ideas to breathe would have been most welcome. Still, the splendid mixture of action and the gorgeous finale in Wilderness of Danger and Beauty leaves a much stronger impression than the album as a whole should do. A difficult disc to recommend either way; the Collins songs aren't that awful, just not sufficiently diverse or memorable and hampered by poor lyrics, while score fans will want more of Mancina's music. However, an album that is likely to turn up for cheap readily enough. A suggestion for future Disney music: songs by Ben Folds, score by Elliot Goldenthal. Rock on.
Brother Bear - 10/10 - Recensie van Thibault Goedertier, ingevoerd op (Nederlands)
De prachtige muziek zowel muziekaal als vocaal is prachtig. zowel Tina Turner als Phil Collens zingen de liedjes prachtig en dan moet de grootste eer toch wel gaan naar Phil Collens aangezien hij ook nog eens veel liedjes voor de film heeft geschreven. Eén minpunt is misschien dat de muziek een bepaalde boodschap meegeeft die misschien iets te diep verborgen zit.

Soundtracks uit de collectie: Kids

Alice in Wonderland (2006)
Sinbad: Legend of the Seven Seas (2003)
Aladdin (1992)
Dinosaur (2000)
Planes (2013)
Dreamer: Inspired by a True Story (2005)
Smurfs, The (2011)
Princess and the Frog, The (2009)
Bambi II (2006)
Hook (1991)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer