Battlestar Galactica

Battlestar Galactica is de titel van een uitgebreide tv-serie, die eigenlijk al in 1978 begon en in 1980 de laatste afleveringen had van een korte vervolgserie.
In 2003 begon de remake van de serie in een moderne, vergaand gedigitaliseerde versie. De eerste afleveringen waren in de vorm van een tweedelige miniserie, die als pilot dienden. Er zouden nog vier jaargangen van deze ruimte-saga volgen. Daarna zelfs nog een zogenaamde Prequel en een afgeleide serie zat in de planning, maar ging uiteindelijk niet door. Hiervan is alleen de pilot uitgezonden.

Het basisverhaal van Battlestar Galactica draait om een samenleving van mensen op een groep planeten, ergens ver weg in ons zonnestelsel. Die planeten worden beveiligd tegen hun aanvallers, de Cylons, door een vloot van ruimteschepen. Die Cylons zijn een soort robotachtig volk dat de mensheid wil vernietigen en door verraad lukt het hen om een groot deel van die mensheid uit te roeien en de planeten te verwoesten. Ook de beschermingsvloot lijdt zware verliezen en de overgebleven mensen slaan op de vlucht met de ruimteschepen die nog werken. Het ruimteschip de Battlestar Galactica leidt een grote groep overgebleven ruimteschepen met overlevers en de groep probeert de Cylons te ontvluchten en op zoek te gaan naar een planeet elders in het immense zonnestelsel, waar verondersteld wordt dat daar ook mensen leven, en die bij hen bekend is onder de naam 'Aarde'...
In 2003 is de serie eigenlijk opnieuw opgezet, met hetzelfde uitgangspunt als in de serie uit 1978 en is gestart met de tweedelige miniserie.

De muziek voor deze remake, of eigenlijk herstart van de tv-serie Battlestar Galactica is gecomponeerd door Richard Gibbs. Hij kreeg echter bijzonder weinig tijd om de score voor deze tweedelige pilot neer te zetten en heeft daarom assistentie gekregen van de jonge componist Bear McCreary, die later voor de series het scoren zou overnemen van Gibbs.
De start van de nieuwe serie liet eigenlijk helemaal het oude concept van Battlestar Galactica los. Van een Star Wars-achtig ruimte epos veranderde dit in een veel soberder setting, dichter bij de aardse werkelijkheid en met minder spektakel. Behalve daarnaast een groot aantal veranderingen in personages (o.a. mannenrollen in de oude serie werden vrouwenrollen in de nieuwe), veranderde ook de muzikale ondersteuning. In de oude serie was de muziek opzwepend en groots, maar daarvan is in deze nieuwe compositie van Gibbs niets terug te vinden. Zelfs de thematiek van de muziek van de 1978-serie van componist Stu Phillips is volledig losgelaten.
Gibbs heeft er op verzoek van de regisseur en producent een bijna a-muzikale score van gemaakt. De muziek bestaat vooral uit geluiden en effecten en klinkt vooral vreemd en heeft een ruimtelijke atmosfeer. Dat laatste wordt door Gibbs bereikt door in de tracks veel galmende en ijle klanken toe te passen. Daardoor klinken veel tracks afstandelijk en vervreemdend, bijna psychedelisch vaak. De muziek is daarbij nogal minimalistisch opgezet en klinkt nog op z'n best als Gibbs er een vrouwenstem aan toevoegt die met een soort Arabische klanken erg weemoedig overkomt. Ook de duduk lijkt dan toegevoegd te zijn, maar dat valt nauwelijks op. Af en toe wordt die muziek dan nog door strijkers ondersteund, wat daarmee dan gelijk de fraaiste tracks zijn geworden.
De synthesizer is in veel tracks volop toegepast om de meest wazige klanken te produceren, die vaak wat lijzig doorzeuren. Soms is daar stevige percussie aan toegevoegd, maar die percussie klinkt droog en schriel. Sommige tracks bestaan vooral uit die percussie.

Om deze muziek te beluisteren moet je wel in een bepaalde stemming zijn. Melancholie en vervreemding zijn eigenlijk wel de kernwoorden van deze score en dat is niet een stemming waar ik vaak in verkeer.
Kortom, ik kan deze score niet erg waarderen. Mijn cijfer komt dan ook niet hoger dan een krappe 3.