Batman Begins


Warner Sunset Germany (4012878122414)
Warner Sunset US (0012569713246)
Warner Sunset EU (5051036713247)
Warner Sunset France (7321950713240)
Warner Sunset Brazil (7892110043014)
Warner Sunset Japan (4988135555717)
Film | Releasedatum: 14/06/2005 | Film release: 2005 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Vespertilio2:52
2.Eptesicus4:20
3.Myotis5:46
4.Barbastella4:45
5.Artibeus4:19
6.Tadarida5:05
7.Marcrotus7:35
8.Antrozous3:59
9.Nycteris4:25
10.Molossus4:49
11.Corynorhinus5:04
12.Lasiurus7:27
 60:25
Schrijf zelf je recensie Verberg reviews in andere talen

 

Batman Begins - 09/10 - Recensie van Jesse van Amelsvoort, ingevoerd op (Nederlands)
Met ‘The Dark Knight’ in het vooruitzicht, kwam ‘Batman Begins’ weer bij mij in zicht. Deze score, gecomponeerd door het duo Hans Zimmer en James Newton Howard, is waarlijk een apotheose tussen twee stijlen. Critici zullen al snel Newton Howard verkiezen boven Zimmer, vanwege de gelaagdheid die hij in zijn muziek weet aan te brengen. Echter, ‘Batman Begins’ laat ons zien dat de Zimmer ook goede muziek maakt.
In een interview hebben de heren aangegeven dat Hans Zimmer de actiemuziek verzorgde – op zich is dat geen verrassing – (“Myotis”, “Molossus”) en dat James Newton Howard de gevoelige stukken voor zijn rekening zou nemen (“Eptescius”, “Corynorhinus”). Dit getuigt enerzijds van zelfinzicht van Zimmer en respect naar zijn zeer gewaardeerde collega, maar anderzijds laat hij hier een kans liggen om te laten zien dat hij meer kan dan alleen goede, op synthesizers gebouwde actiemuziek kan componeren. Overigens werd Zimmers track “Molossus” gebruikt voor diverse trailers van ‘The Dark Knight’, een bewijs dat Zimmer toch de eerste componist van ‘Batman Begins’ was. Een mooi voorbeeld van vermenging van stijlen vindt men in “Macrotus”, waar tot anderhalve minuut Newton Howards strijkers uit ‘Snow Falling on Cedars’ te horen zijn, waarna Zimmer het overneemt met een groots crescendo.

Het orkest is niet het punt waar ‘Batman Begins’ mee kan pronken. De orkestraties zijn niet speciaal diep te noemen en veelal wordt er gebruik gemaakt van strijkarrangementen, die beide componisten zo eigen zijn. Deze strijkersgroep kent een grote groep cello’s, die met hun typische geluid een groot deel van de identiteit van deze score bepalen. Daarnaast zijn het de soms ijzige violen die het strijkersgeluid bepalen. De koperblazers worden sporadisch gebruikt en dan weer vooral de hoorns die met hun typische geluid de klank van de strijkers versterken. Houtblazers worden opvallend weinig gebruikt, wat een minpunt genoemd kan worden. Het zijn instrumenten bij uitstek om een bepaalde emotie weer te geven, iets wat klassiek componisten beter lijken te weten dan componisten van filmmuziek. Philip Glass’ scores zijn hier een mooi voorbeeld van.
Natuurlijk keert ook de piano terug. Deze speelt geen woeste cadensen, maar houdt het bij breekbare noten, waarmee de al duistere sfeer nog triester en donkerder wordt. Verwacht dus geen virtuositeit zoals Lang Lang weet te brengen in ‘The Painted Veil’ van Alexandre Desplat. Maar wie dat ook maar durfde te denken, was al irreëel bezig: doorgaans gebruikt geen van beide componisten de piano op de manier hoe Desplat het edele klavier aanwendt. Naast de solerende piano zijn er af en toe solo’s voor strijkinstrumenten of het woordeloos gezang van een sopraan, kenmerkend voor de filmmuziek.

“Vespertilio” brengt – als een soort proloog – ons een voorproefje van de actiemuziek, niet zozeer de muziek die teruggevonden kan worden in bijvoorbeeld “Eptescius”. Lage cello’s begeleiden na een digitaal voorspel het zware koper, wat ons het Batman-thema voorschotelt. Langzaam deint dat koper na elke reprise uit. De synths blijven de hele track door aanwezig en alles tezamen geeft een geslaagde proloog.
“Eptescius” is dan een ‘romantisch’ nummer, welke ook werd opgenomen door The City of Prague Philharmonic & Crouch End Festival Chorus voor Zimmers cd ‘Film Music of Hans Zimmer’. Hier wordt de piano bij het koper en de strijkers gevoegd. Deze strijkers – deze keer ook de sopranen onder de strijkers – spelen een prominentere plaats in de score. Meer en meer gaat het hele orkest mee, nu ook enkele houtblazers de ruimte krijgen te soleren. Deze strijkers zijn duidelijk van Hans Zimmer, daar hij zij ook op een dergelijke manier liet spelen in ‘The Da Vinci Code’. Aan het einde brengen de violen een mooi thema in crescendo, om daarna met een kort decrescendo te eindigen. “Myotis” geeft een voorproefje van wat later tot een ware climax zal komen: “Molossus”. De track begint dreigend, maar toch ook rustig, om even later tot geslaagde actiemuziek te ontluiken. Dit is de perfecte, gejaagde actiemuziek en een ware vondst van het componistenduo. Het is bombastisch, symfonisch geweld, maar wordt nooit té. Het thema daarna, gebracht door de violen, is een rustpunt na de actie, maar haalt de luisteraar ook uit de ‘flow’.
“Barbastella” brengt het gezang van een sopraan – zonder woorden. Het gezang is erg zacht en sneeuwt wat onder te midden van de solo cello en strijkers. Wederom keert de piano terug, met desolate tonen, zoals ook bij ‘I Am Legend’ te horen was. Ook de geagiteerde strijkers komen weer naar boven en samen met het koper en de synthesizers komt het tot een climax. Weer is er het korte decrescendo. “Artibeus” is de tot dan toe meest lege track. De componisten duwden op allerhande knopjes van de synthesizer en creëerden zo een angstaanjagende track, inclusief ijzige strijkers. Het doet je gelijk denken aan Batman en zijn gevleugelde vriendjes. Dit is een geheel nieuwe richting van het album. Kort zijn er momenten te herkennen uit ‘Blood Diamond’, maar al snel weet men die om te buigen naar ‘Batman Begins’. Maar na deze uitspatting komt de track niet tot een climax. “Tadarida” is echter weer van het andere soort tracks op dit album. Wederom de sterkte strijkersgroep, die de zeer gelaagde vorm van componeren naar voren brengt.
“Macrotus” begint zoals ‘Snow Falling on Cedars’ van James Newton Howard, voor mij nog steeds zijn beste score. Boven de warme strijkers tokkelt een harp akkoorden. Vanaf 1’30 neemt Hans Zimmer het touwtje van zijn collega over en voert de strijkers op ongekend mooie wijze mee naar een groots crescendo. Het is de langste track van het album en vooral dit begin één van de mooiste stukken. Hierna volgt een wat minder stuk, leeg, koud, kil en op een bepaalde manier ook wel typerend voor het hele album. Verre blazers brengen spanning, waarna de solo sopraan terugkeert. Het is dan ook een stuk van de hand van Newton Howard, op eenzelfde manier als hij creëerde in het vorig jaar verschenen ‘I Am Legend’. Deze vergelijking valt vaker te trekken en geeft ‘Batman Begins’ dan ook haast het karakter van een studie voor later werk mee. “Antrozous” is wederom opgebouwd uit geluidseffecten en onheilspellende strijkers. Het thema voor onze held Batman bouwt zich mooi op met zo ongeveer het hele orkest en de bekende effecten. Ook andere thema’s worden naar voren geschoven. Opvallend is dat deze actiemuziek nergens echt bombastisch wordt. Het is haast het effect van suggestie: door de geluidseffecten denk je Batman er zo bij.

“Nycteris” begint als een adempauze in de score. Met percussie doet terugmijmeren aan ‘Blood Diamond’ – dan nog niet gecomponeerd – bouwt de track zich langzaam op. Dan komen ook weer de geluidseffecten uit “Vespertilio” naar voren, waarmee zowaar de score weer naar zijn beginpunt terugkeert. “Nycteris” is leeg, zacht, maar toch komt het hele orkest wel aan bod. Het bouwt naar een ontbrekende climax toe, waarna een piano meer noten speelt dan daarvoor. Het geeft het emotionele mee, waar James Newton Howard zo goed in is. Na deze track mag Hans Zimmer de knoppen van de synthesizer bedienen in “Molossus”. Het is wat “Chevaliers de Sangreal” voor ‘The Da Vinci Code’ was: hieraan herkent men waarmee men te maken heeft. Haast marsachtig koper paradeert over het fundament van strijkers, terwijl de vleugels van Batman weelderig tieren. Verwacht geen adempauze zoals in “Myotis”, nee, “Molossus” brengt de thema’s in volle glorie, zoals alleen onze Duitse vriend dat componeren kan. Als keerpunt van deze actie kan worden gegeven dat ook blijkt hoe ‘simpel’ het melodisch materiaal haast is. Het gaat hier dan ook om de accenten in de muziek. Er volgt een kort decrescendo.

“Corynorhinus” is weer een track van James Newton Howard. Dit is al gelijk duidelijk bij de eerste noten die de piano speelt. Al snel vallen de violen het klavier bij, waarna een heuse cellosolo volgt (wellicht een vergelijking met ‘The Happening’, het recente werk van James Newton Howard?). Een emotioneel thema wordt gebracht door strijkers, waar wellicht het karakteristieke gefluit van een houtblazer in combinatie met een harp het thema had kunnen versterken. Een hobo wordt echter later ingezet en speelt een klagelijk thema. Ook het bekende hoofdthema komt terug, met de nodige spanning. Als Hans Zimmer de actiestukkken gecomponeerd, dan heeft hij het hier overgenomen. De climax valt samen met het einde van het nummer. Wat volgt, is het op één na langste nummer, “Lasiurus”. Hier valt niet goed op te maken wie het stuk heeft gecomponeerd, maar het gebruik van een houtblazer rondom 1’55 doet denken aan James Newton Howards ‘Blood Diamond’. Eigenlijk is het een wat fletse afsluiter van een sterk sfeer scheppend album. Het emotionele thema wordt voor een laatste keer herhaald en roept – overdreven gesteld – verdriet op. De laatste minuut gaat in zoals “Drink Up Me Hearties” van ‘Pirates of the Caribbean: At World’s End’, waarna we ook afscheid nemen van de vleugels van onze held.

Nog meer dan bij andere scores van Hans Zimmer leunt ‘Batman Begins’ op de strijkers van het orkest, hier met name de cello’s. Deze groep tenoren onder de strijkers is onconventioneel groot als men het vergelijkt met andere orkesten. Op sommige momenten doen de strijkers denken aan het werk van Fins Romantiekcomponist Jean Sibelius of sommige episoden van Richard Wagner, maar toch weten Hans Zimmer en James Newton Howard hun eigen stijl te behouden en die goed met elkaar te vermengen.
Batman Begins’ is over het algemeen van A tot Z dreiging. De titels van de nummers zijn dieper dan ‘alleen maar’ een naam voor vleermuizen, nee, er zit een heel systeem achter. Dat zo’n aspect in deze recensie ondergeschikt is aan de rest, zal voor zich spreken. Het is echter ook een voorbode voor ‘The Da Vinci Code’, welke Hans Zimmer in 2006 zou componeren. Ook daar waren de titels niet direct verbonden met scènes op het doek, maar waren het (deels) Latijnse namen. Op zich een leuke feature voor toekomstige releases, maar de track listing van ‘The Dark Knight’ laat ons al weer zien dat het een soort one-night stand betrof: daar hebben de tracks gewoon weer een naam die correspondeert met de scène.
Batman Begins’ brengt ons een score met enkele kanten: de emotionele tracks van de hand van James Newton Howard – met als voornaamste voorbeeld “Eptescius” –, waar vooral het menselijk leed van Batman centraal staat en aan de andere kant de actiemuziek, gecomponeerd door Hans Zimmer – “Molossus”. Er zijn veel kanten aan deze zeer intrigerende score van twee topcomponisten.
Enige minpuntje is, dat aan het eind er weinig thematische ontwikkelingen zijn geweest. Het is dan ook nog maar zeer de vraag wat er eerder was: de titels of de muziek.
Batman Begins - 09/10 - Recensie van Sander Neyt, ingevoerd op (Nederlands)
Bruce Wayne: You're vigilantes.
Henri Ducard: No, no, no. A vigilante is just a man lost in the scramble for his own gratification. He can be destroyed, or locked up. But if you make yourself more than just a man, if you devote yourself to an ideal, and if they can't stop you, then you become something else entirely.
Bruce Wayne: Which is?
Henri Ducard: Legend, Mr. Wayne.

Een decennium geleden kwam Batman Begins in de zalen. Een laatste poging om de Batman franchise, die vakkundig was afgeslacht door Joel Schumacher, terug opnieuw leven in te blazen. Aan het roer stond Christopher Nolan. Een man verantwoordelijk voor intelligente films zoals Momento en later natuurlijk Inception en The Prestige. Maar toen hij aan Batman Begins begon, had hij nog nooit een grote blockbuster geregisseerd en uw nederige recensent kan zich nog herinneren dat hij nogal slechte kritieken kreeg over het feit dat hij het realistisch wou maken. Weg is de gotische look van Tim Burton en de kitscherige look van Schumacher. Batman Begins was duister vanaf de eerste seconde tot de laatste. En het was zoveel beter. Dit was de look die Batman nodig had! Wat hij verdiende! De mensheid werd wild van Batman Begins. Nog niets vergeleken met het feit wat The Dark Knight en The Dark Knight Rises zouden doen met de mensheid, maar het was al het begin. Maar nu dat we tien jaar verder zijn, kunnen we misschien met de nostalgische bril naar de films kijken. Zijn ze echt zo goed zoals we dachten? Hebben ze wel degelijk hun plaats verdiend in de eregalerij der klassiekers? Voor de films kan ik zeggen: ja. Dat ook met Batman Begins. Maar kunnen we dat ook zeggen met de muziek. Kunnen we nog steeds even wild lopen van de composities van James Newton Howard en Hans Zimmer voor deze Batman incarnatie. Is de muziek wel zo sterk dan dat we initieel geloofden? Waren we gewoonweg niet verblind door het enorme succes van zowel het album als de film? Lees het antwoord in mijn conclusie.
De samenwerking tussen Hans Zimmer en James Newton Howard was voor velen de natte droom. Twee van de beste mainstream componisten die de handen in elkaar slaan om één van de meest geliefde superhelden muzikaal te begeleiden. Dat kon niets mis gaan! En ze falen dan ook niet. De twee mannen kregen veel kritiek. Vooral het feit dat ze lui hebben geschreven konden vele liefhebbers der filmmuziek niet verdragen. Het zou een score zijn die bij elke film kon passen. Daar kan uw nederige recensent zich een beetje in vinden. Maar de kritieken over het feit dat ze niets van Elfman hadden gebruikt, kon ik mij niet in vinden. Ten eerste, het is een reboot, dus moeten we geen muziek van voorgaande films verwachten. Ten tweede, en dit is een schokkende onthulling, ik houd niet eens van het Batman Theme van Elfman. Good god, ik houd zelfs niet van de volledige eerste Batman score van de beste man. Batman Returns was een ander verhaal, die score is geweldig. Dus uw nederige recensent vond het nieuwe geluid voor Batman wel smaken naar meer. Laten we daarom nog eens Batman Begins bekijken. Vooraleer ik ten volle ga beginnen zal ik nog één klein zaakje neerpennen. Het is een duo compositie dus ik ga mij echt niet bezighouden om steeds te schrijven wie wat heeft geschreven. Vooral omdat ik recensies heb gelezen op andere sites die het werk van Howard ophemelen en die van Zimmer afkraken. Akkoord het is voornamelijk Zimmer maar met de hulp van Howard. Dus het onderscheid wordt niet gemaakt in de volgende woorden.

Vreemd was het woord dat ik mij opkwam toen ik de eerste noten van Vespertilio hoorde. Het was wel een heel vreemd geluid dat we hoorde. Maar achteraf is het natuurlijk gebleken dat het ging over de vleermuisvleugels die voorbij zwiepen, en dat maakt het natuurlijk af en is voor uw nederige recensent al een bewijs van clever componeren en clever de film begrijpen. In de tweede helft van het gelijknamige nummer krijgen we een voorsmaakje van het nieuwe Batman theme. Het thema bestaande uit twee oplopende noten vooral gespeeld door de blazers op een bedje van synthesizers komt hier ten volle uit te proppen. Vreemd genoeg is het één van de weinige keren dat je het hier hoort op deze score. Beide componisten wilden geen groots heroïsch thema omdat het niet zou passen bij het ingewikkelde en complexe karakter van Batman. Wat wel klopt en dat alleen al maakt het thema wel degelijk effectief.
In Eptesicus krijgen we een hint naar het prachtige rustige thema van Bruce Wayne zelf. De rust komt terug naar boven dankzij de geweldige licht spelende strijkers die de eerste basis vormen van dat thema. Als dan de piano boven komt, dan hebben we terug kippenvel. Briljant stukje muziek. Ook de tweede helft van de track is geweldig. Licht opbouwende strijkers op een bedje van synthesizers wordt gebruikt tijdens de training op het ijs. Hier klinkt alles een beetje heroïsch en het thema zal zich uiteindelijk transformeren in het actiethema van Molossus, maar daarover later meer.
In Macrotus krijgen we dan eigenlijk heel het thema van Wayne te horen. Maar dan wel in zijn volle glorie. Typische Howard strijkers met een typische Howard melodie maar toch met dat vleugje Zimmer in. Vooral in de bombastische opbouw geeft Zimmer wel een handje in gehad. Dat kan je zo horen en een perfecte samenwerking van beide mannen. Na twee minuten loopt de track over naar pure dreiging en is het eigenlijk niet zo meer interessant om naar te luisteren.
In Barbastella krijgen we het thema te horen van de dood. Dit komt ook voor in The Dark Knight Rises en wordt prachtig gezongen door Thomas Jesty die de nodige emotie in zijn stem kan leggen om de muziek te kunnen steunen. Het thema wordt na de korte intermezzo van Jesty vooral naar voor gebracht door de piano geaccompagneerd met de nodige op de achtergrond spelende strijkers. Het thema straalt verdriet uit, tragedie maar ook ergens woede en wroeging. De woede om diegene te grazen te nemen die de moord had gepleegd. Ook in later scores krijgen we dit thema te horen en het blijft een prachtig stuk om te aanhoren.

Maar een Batman score zou geen Batman score zijn zonder zijn actie. En vergis u niet, er is potjandorie heel veel actie te vinden op dit schijfje, meer zelfs het is misschien één van de betere actie die de beide mannen ooit neergepend hebben.
Beginnend in Myotis na een briljante opbouw gaan alle remmen los. De percussie komt los, de strijkers spelen als vanouds, de blazers zorgen voor de geweldige melodieën. De chaos is op muzikale wijze losgebarsten op een manier waarop alleen Zimmer het kan! Maar in het midden van de track krijgen we dan het Wayne thema in volledige actiemodus! Gespeeld door de snelle gierende strijkers brengen ze emotie in een actiestuk. Zie je wel dat je het moet beschouwen als een duocompositie!
De enige actietrack die uw nederige recensent niet kan waarderen is Artibeus. Het wordt in de film gespeeld als Batman zijn eerste intrede maakt in een nogal vrij thrillerachtige scene. Zo’n scene vraag natuurlijk zijn thrillermuziek en dat Artibeus. Hoewel erg effectief in de film is dit op cd iets minder. Het is gewoonweg geen leuke track om te beluisteren en is ook een track die uw nederige recensent velen malen heeft geskipt.
Zimmer heeft een welbespraakte reputatie van als je de teugels loslaat, hij niet meer te stoppen is. Deze reputatie klopt maar al te goed. Molossus is daar potjandorie het beste voorbeeld van! Dreunende synthesizers, gierende strijkers, luide blazers die de velen prachtige thema’s naar boven halen. Het is episch, het is groots, dit is grandeur in alle betekenissen van het woord! Dit is de actiemuziek die Batman gekregen heeft van Zimmer en Howard en het is prachtig. Eenmaal de track begonnen is, krijgen we geen enkel rustpunt, en dat is niet nodig ook. Het is een rollercoaster van emoties. Dit is Zimmer en Howard op hun best. Zonder twijfel de beste track van het album!
Na Molossus is het uit met de actiepret en krijgen we nog twee rustige tracks. In Corynorhinus kan je wegdromen op de zweverige pianotonen van Howard die het thema van Wayne nog eens herhaalt. Sluit je ogen en geniet van een prachtige compositie.
De score sluit af met Lasiurus en herbergt in zijn staartje nog een geweldig thema dat muzikaal perfect de scene begeleid van een Batman die over zijn stad kijkt.

Conclusie
Heeft Batman Begins de tand des tijd overleefd? Is de muziek nog steeds zo sterk als toen we tien jaar geleden dachten. Uw nederige recensent vindt dat Batman Begins het maar al te goed heeft overleeft. Iets wat ik van zijn opvolgers niet kan zeggen. Het is een goede score van twee topcomponisten die samen werken. Al kan je uiteraard zeggen, wie wat heeft geschreven. Het valt goed op. Ook kan je zeggen dat de balans meer naar de Zimmer kant balanceert dan naar de Howard kant. Maar is dat erg als we een goede score krijgen? Persoonlijk denk ik van niet. En wees gerust; Batman Begins is een goede score. Zonder twijfel de beste uit de trilogie! Een mooie 9.
Batman Begins - 09/10 - Recensie van Thomas-Jeremy Visser, ingevoerd op (Nederlands)
Hans Zimmer (The Lion King, At World's End, Gladiator) en James Newton Howard (Waterworld, I am Legend, King Kong) werkten samen voor de score van BATMAN BEGINS. De fantastische blockbuster, is op alle vlakken sterk: acteurs als Christian Bale, Rutger Hauer, Laim Neeson, Gary Oldman, Morgan Freeman en Micheal Caine werkten samen met Christopher Nolan, een regisseur die iedere keer onze monden laat openvallen. De in mijn ogen matige componist David Julyan werd op zij gezet, en de eerder genoemde componisten kwamen dus opdraven voor de score. Er deze mag er zijn. Met The Dark Knight uitkomende deze zomer is het tijd voor een terugblik naar deze unieke samenwerking.

Ik heb een spoedcursus vleermuisspecialist gedaan (lang leve het internet), omdat de tracktitels zijn vertegenwoordigd door namen van Vleermuisorden. Onderzoek ze en dan ontdek je dat Zimmer en Howard onbedoeld of bedoeld een dubbele betekenis hebben gegeven aan de tracks, die rechtstreeks in verband staat met de desbetreffende vleermuis.

Vespertilio is een orde onder de vleermuizen, waar de meeste vleermuizen ondervallen:
De Main Title. Leuk gedaan. Het hoofdthema geeft vorm aan de psychische evolutie die Bruce Wayne meemaakt in Batman Begins. Na de naargeestige, sfeerzettende opening van de track is daar rond 1:00 het hoofdthema. Dit wordt zachtjes herhaald, en is hard en erg mooi rond 2:15. Het is een thema dat we nog vaak te horen krijgen, en dat totaal niet verwant aan het Batman Theme van Elfman.

Eptesicus is een vleermuis orde die 's nachts leven (velen leven ook overdag!), en die vooral stoutmoedig in het vliegen zijn en altijd een vaste thuisplek. Wayne heeft in deze scènes eindelijk zijn 'thuis'' gevonden en wordt getraind stoutmoedig en gevaarlijk te zijn. Ook hier hebben Hans en James goed nagedacht. De track is bij velen een favoriet, en niet in de laatste plaats omdat hij in de film erg goed werkt. Na een prachtig zacht begin met piano en strijkers. Hierna volgt een mooi stuk strijkwerk wat overduidelijk van de hand van Zimmer is. Dit is erg plezierig om te luisteren, en gaat in een tempo wat niet sneller of langzamer had moeten zijn.

Myotis is een grote vleermuissoort, en heeft de meest verfijnde sonar in de dierenwereld. Het is een pittig diertje dat meester in deceptie is. In deze scène blijkt dat onze Bruce het niet helemaal eens is met de plannen van Rah's Al Ghul. Hij keert zijn rug naar The League of Shadows, en vermoordt ze bijna allen dankzij explosieven. Alleen Henry Ducard overleeft het. De hand van Zimmer is hier ook weer duidelijk. Strijkers en slagwerk dat je gewoon meteen herkent. Hectisch, spannend, en erg effectief. Op CD is het misschien too much voor de softcore filmmuziek liefhebber.

Barbastella is een nagenoeg uitgestorven vleermuis, die groots en gracieus is.
In de film overlijden de ouders van Wayne, wat Bruce tot de laatste Wayne maakt. Zijn ouders waren mensen van grootse daden, en hadden stijl en klasse. Doeltreffende titel.
Na een prachtige solo van Thomas Jesty is het de beurt aan Ramin Djawadi, nog een leerling van Zimmer, en de componist van de onlangs verschenen film Iron Man. Zijn werk vor toegevoegde muziek is te horen in deze track. Daarna kan Zimmer zichzelf weer vermaken met de mooiste versie van de main Title, deze keer bijgestaan door krachtig slagwerk.

De Artibeus is een onderode die leeft van fruit, en bliksemsnel is. Ze zijn klein en licht, en onvoorspelbaar voor onderzoekers. Zo ook de track. Onvoorspelbaar.
Underscore met geluidseffecten en knellende drums die kort leven. In de film wordt Wayne getraind zijn angsten te beheersen: Vleermuizen.
Het is voornamelijk underscore, die al in diverse trailers voor The Dark Knight werdt gebruikt. Erna komen wat houtblazers erbij, maar dit verhult niet dat dit de minste track is op het album.

De soort Tadarida is een veel voorkomende soort, die klein maar gemeen zijn.
In de film ontmoet Wayne zijn nemesis, de Scarecrow, en dit zorgt in het begin voor taferelen die we ook hoorde in Artibeus. Er komen synths in voor, en soloist Thomas Jesty is er weer met zijn zuivere, nu wat koelere stemgeluid. Toch is het emotioneel. De geluidseffecten door de track heen zijn niet ergerlijk, en scheppen een zeer akelige sfeer, wat de titelbeschrijving nog eens bevestigt.

Macrotus blinkt uit door zijn snelle reflexen en zijn prachtige manoeuvres. De diertjes worden echter bedreigd door verlies aan hun leefgebied. Ze zijn aan het uitsterven en we kunnen ze niet redden. Dat is wat James Newton Howard geeft in deze track. Een prachtige intro en het vervolg ervan, die groots klinken en tegelijkertijd ook emotioneel. Het is de laatste normale dag die Bruce met zijn ouders heeft. Erna volgt wat underscore in de stijl van The Prestige van David Julyan.

Antrozous is een witte vleermuis die het moet hebben van korte en krachtige aanvallen, warmee hij zijn vijand overrompelt met zijn snelheid. Normaal is dit een aanval op schorpioenen, die op de grond leven. Hierna neemt hij ze mee naar zijn bunker.
De titel kan niet vormgevender zijn. Batman redt Rachel en een irritant jongetje uit een meute gestoorde mensen, door neer te dalen, ze op te pakken en daarna weer naar boven te gaan. Hierna vliegt de man weg, zijn dood of toekomst tegemoet. Een puike scène, met een ijzersterke track erbij. De tikken die je hoort zijn prachtige geluidseffecten die zich werkelijk waar concentreren op Batman, ze stellen geklepper van vleermuisvleugels voor. Het actie thema komt volledig uit de verf, en is ijzersterk.

Nycteris zijn typerend voor hun staart, die eindigt in een T-Splitsing. Ze leiden eerst hun vijand af door om ze heen te vliegen en dan met meerderen aan te vallen: vogels en kleine zoogdieren zijn de klos. Ze hebben scherpe tanden en storten zich vol overgave op hun prooi. In de scène krijgt Wayne zijn wapenarsenaal uitgebreid (zijn vleugels!).
Het is niet zo speciaal, en bevat een soortgelijk thema waarmee Vespertilio ook startte.

Molossus is voor velen DE track van de score. En dat is het ook. Na een korte en duistere intro (opnieuw met geklepper van vleugels) is daar het complete strijkorkest, bijgestaan door blazers. Dit zorgt voor een stevige en dreunende beat, die zijn weerga niet kent. Zoals John Williams zijn tracks voorziet van speelse noten, en fijne percussie, zo doen James Newton Howard en Hans Zimmer dat met de duistere versie ervan.
Het Main Theme, samen met het Actie thema komen keer op keer de kop opsteken. Molossus is dan ook een orde van Vleermuizen die overal ter wereld voorkomen, en de meeste van jullie hebben waarschijnlijk Molossaidea gezien, ze zijn snel, vrij groot. Net als de scène in de film, een van de spectaculairste achtervolgingsscènes ooit, groot, snel en overal.

De Corynorhinus is de minst bekende, en meest schuwe vleermuizen. De scène laat over aan de vleermuisman hoe af te rekenen met zijn volgende gevaar: The Joker.
Eerst horen we James Newton Howard's zachtere tonen, en de piano is plezierig aan het werk. En dan horen we weer Hans. De spanning wordt opgebouwd, en dan komt de main theme in volle glorie voorbij.

Ook Lasiurus is een vrij onbekende en vooral schuwe vleermuis. De muziek is in de trailer van The Dark Knight te horen. Het begin is naargeestig, en daarna komt James Newton Howard nog eens met het mysterieuze underscore. Velen zullen Zimmer denken, maar Zimmer had meer strijkers gebruikt.

Met deze soundtrack kunnen Zimmer en Howard trots zijn op hun samenwerking. Wat opvalt is dat Zimmer in mijn ogen beter is als hij met iemand samenwerkt: zijn recente Kung Fu Panda, die hij samen met top componist John Powell maakte, is net als deze score geen meesterwerk, maar erg prettig om te horen. Wel is Kung Fu Panda wat toegankelijker: de score voor deze soundtrack staat op gemiddeld een 7.9. dat zegt genoeg. Velen zullen ook gewoon Molossus downloaden. Het is een van die scores die je pas leert waarderen na enkele luisterbeurten. Het is een kwestie van smaak zullen we maar zeggen. Dit is er echter eentje naar mijn smaak. Donker, dat wel, maar toch sfeerzettend voor de film en plezierig om naar te luisteren.
Batman Begins - 06/10 - Recensie van Adam Andersson, ingevoerd op (Engels)
In the history of film music, we have not seen many collaboration works involving high profile composers. 1954's The Egyptian comes to mind, in which Bernard Herrmann and Alfred Newman united to create one of the true classics of the Golden Age, but other than that, the list of such collaborations is short. But now, James Newton Howard and Hans Zimmer have joined forces to score the fifth film of the Batman franchise: Batman Begins. Is now this score all that we expect it to be – a merge of these two composers’ styles and at the same time a worthy successor to the great Batman scores of the past, by Danny Elfman and Elliot Goldenthal? Well, both yes and no. While Batman Begins actually quite successfully merges parts of Howard’s and Zimmer’s styles, it plays through to the end with a feeling that so much more could have come out of the collaboration between two so talented composers. Even though Batman Begins has its moments of both thematic beauty and brilliant action writing, I find that it in the end does not leave much of an imprint – at least not with me.

Overall, Batman Begins is rather low-key, dominated by strings and subtle electronics, as well as some Matrix-like sustained brass chords. It is in its core a quite dark score, with no cheerful moments whatsoever, and the outright melodic moments are few. This is not very surprising though – Batman Begins is essentially a very low-key film, focusing very much on how Bruce Wayne deals with the death of his parents, and a more heroic score would have been entirely wrong for the film. It is not a themeless score, however, but it moves in the dark thematic territories of scores like Hannibal and Snow Falling on Cedars – slow and sombre, and not really that memorable, to be frank. Actually, I find that Batman Begins lacks much of the thematic work which usually is so prominent in many of both Hans Zimmer’s and James Newton Howard’s scores. It has to be given to their credit though that the lack of melodic moments in the film makes the few thematic outbursts very emotionally powerful, which really lifts some of the film’s scenes. The melancholic string theme in “Macrotus” and “Corynorhinus” is very beautiful and does the trick on both film on album. The other most notable thematic element in the score is a motif of two ascending sustained brass chords, which surfaces frequently and is the only thing this score has that can be considered any kind of main theme. This very simplistic yet effective motif does work well as a unifying element of the score, together with the aforementioned string melody, but more than that, as a theme, it has little to offer.

While much of the score, as mentioned, is quite low-key material, there is a fair share of action material as well. This is mainly the Zimmer kind of action music – electronic percussion, string ostinatos and thematic brass lines. Very rhythmic and indeed entertaining for the most part, though nothing we have not heard before. That is not necessarily a bad thing of course, and Zimmer fans will surely love this action music – and honestly I do too. It is both exciting and very listenable, and with the appropriate dark character to go with the rest of the score. Tracks like “Myotis” and “Molossus” are great action tracks and among the highlights of this score. And it is this, together with the emotional string writing, that makes this score worth the listen.

Sometimes though, I feel that the score just lingers deep in low strings and electronics, not really progressing, not making any statements; merely existing as a subdued background. Thankfully, the aforementioned strengths of the score are featured frequently enough, so the album never really grows boring – even though I for one feel that there are moments when you just wait for the next action sequence or thematic movement, not really enjoying the parts in between. And this definitely detracts from the overall entertainment value of the score.

It should also be understood that this in its overall style and feel is a Zimmer score, and for a less experienced listener, I am sure that the whole work could be mistaken for a Zimmer solo work. It is quite clear that James Newton Howard’s main contribution is the thematic string statements – clearly heard in cues like “Eptesicus”, “Macrotus” and “Corynorhinus”, three wonderfully sad and emotional cues that ranks among the highlights of this album. The action music is as mentioned more or less solely a Zimmer effort, judging by the sound, and I suspect that even if Howard surely has been fully involved in the whole creative process of writing the score, most of what we hear comes from Zimmer’s pen.

Conclusively, Batman Begins is absolutely not a bad score, and I say that it is very well worth investing some time in listening to it. It has a lot of things to offer, James Newton Howard’s great string writing being the primary treat, and its dark character really grows on you. But on the other hand, I feel that it would have benefited from a more thematic approach, and I am quite sure that these two composers could have created a much more complex and layered dark score for this dark film than this final product is. I also felt in the film that the few moments of calmness and harmony could have been better taken care of with lighter scoring, in contrast to the dark and brooding drama of the rest of the film which needed this dark scoring and benefited from it. In addition, Batman Begins lacks the personal voice that ultimately ties it to its movie – there are not many characteristics that say “Batman Begins” – I just feel “dark action film”. Therefore, the score fails to reach heights which I feel that it otherwise could have reached. I really wanted to place it up in those heights, but ultimately, I can’t. It is a good, decent score, but unfortunately nothing more.
Batman Begins - 05/10 - Recensie van Tom Daish, ingevoerd op (Engels)
As a reboot to a largely dead franchise (Batman and Robin is one of the few films I've seriously contemplated walking out of, but for some masochistic reason, I stayed until the brain deadening, ear numbing bitter end), Batman Begins is as far in quality from Schumacher's filmic road crash as is possible. A more engrossing comic book film I cannot recall - even the Spider-Mans and X-Mens did not have me so thrilled and totally immersed from beginning to end. Christian Bale confirms his status as one of Hollywood's finest male leads (and for a Brit actor, his authentic American accent is a bonus) and it pleases me enormously that he managed to grow from his impressive debut in Empire of the Sun to star in a mixture of top flight Hollywood flicks such as this, but also indies like The Machinist. We can only hope that if Batman Begins turns into Batman Carries On and Batman Ends (probably with better titles), as is expected, the quality doesn't fall away.
From Neil Hefti's cheesily amusing theme for the Adam West TV show to Danny Elfman's early and improbably superb, iconic score (up there with Williams' Superman in my estimation) for Tim Burton's slightly superficial take and the schizophrenia of Elliot Goldenthal's entries, Batman has done well musically. Treading the fine line between light and dark, he is a more complex character than Superman and brooding, but heroic, is entirely appropriate. Hans Zimmer may be used to having a gaggle of minions fill in the gaps between 'zee little tunes,' James Newton Howard is a one man show and having them work together seems an intriguing prospect. While Howard rarely fails to impress, Zimmer's imagination seems to have been stalling since Gladiator and unfortunately, the mixture here shows neither composer in their finest light.

There is a school of thought which suggests that some kind of continuity with Elfman's or Goldenthal's might be appropriate, but I can live with this not being the case. However, the character's main identifier is little more than a memorable cadence - two notes and not a fat lot else. I would confess that it is surprisingly effective in the film itself and the epic shots of Batman atop some tower block and a thick, epic, couple of orchestral chords work in their simplicity, on disc it all seems a bit too simplistic. Here, more than ever, Zimmer's anthem has a Vangelis lilt to it - if Alexander had been menacing and dressed in leather, rather than effete, blond and Irish, I'm guessing his theme would sound something like the second half of Eptesicus. Like Vangelis' Titans anthem from Stone's disastrous epic, this is the kind of simplistic anthem that is somehow irresistible, although unlike Vangelis' music, melodically rather uninteresting.

It appears that Howard got the dramatic portions and Zimmer ramps up his keyboard for the action. The former sections are occasionally engaging, notably a fine, melancholy string melody, while the latter are slightly more interesting than much of Zimmer's recent action music, although this is rather relative. Unfortunately, between these modestly interesting passages, there are too many slack periods; gloomy, sustained notes that don't go anywhere and general non-musical ambiance gets dull, quickly. Artibeus offers some decently nightmarish horror which, while threatening to be rather obnoxious at times, builds the tension effectively. The final two tracks are perhaps the best and feature all of the best material - both the high points of Zimmer's stoic and heroic pounding, plus Howard's elegant strings. The two styles seem to waft from one to another, but in a blind test, I rather suspect few would spot Howard's contributions. Careful listening reveals the two styles quite easily, but to say they clash seems a bit strong - only by virtue of them not sounding like every other Zimmer adagio does Howard's restrained material make itself known. Zimmer's typical chord progressions and synth/orchestra action mix is certainly the more assertive of the two.

For my money, Zimmer has been musically treading water for some time and a Howard solo effort would likely have been far more interesting. Then again, a more typically dramatic score from Elliot Goldenthal, if he could have been tempted, would have bettered either composer. An interesting experiment, but neither composer displays their strengths; Zimmer leans too heavily on the tried and tested, while Howard simply loses out by getting all the quiet bits (even if they far and away the best passages and in a score of entirely that material, would likely result in a fine album). In one interview, Zimmer suggests that it was a necessity to have two composers as the film was too much for one to tackle alone, which is an insult to all those composers who are entirely capable of scoring fine films on their own. Howard Shore didn't need a team to write three Lord of the Rings scores, each one a bigger undertaking than this. Yes, there are some good moments here, but many longeurs and the pleasures are distinctly intermittent. See the film though, it rarely lets up and its pleasures are manifold.
Batman Begins - 09/10 - Recensie van Sjoerd , ingevoerd op (Nederlands)
Deze score is gecomponeerd door het duo Zimmer en James Newton Howard. Toch denk ik dat Zimmer alleen ook zo'n goede score had kunnen neerzetten, want Zimmer kan echt niet alleen actiemuziek maken. 'Hannibal' is een score waar je ziet dat Zimmer ook mooie emotionele thema's kan schrijven en niet alleen de actiemuziek. Toch vond regisseur Christopher Nolan het nodig twee componisten in te schakelen.

Na de twee succesen van 'Batman(1989)' en 'Batman Returns(1992)' kwam na 13 jaar een nieuwe Batman film uit 'Batman Begins' Zoals eerder gezegd zijn de componisten van de score Hans Zimmer en James Newton Howard. In de score komt natuurlijk het Batman Thema terug, tevens horen we nieuwe actiemuziek en ook drama thema's. Goede actietracks zijn 'Myotis', 'Tadarida', 'Antrozous' en natuurlijk 'Molossus'. De actiethema's hebbenveel rust met duistere thema's, maar de dramatische tracks zijn écht duistere tracks. Voorbeelden hiervan zijn 'Eptesicus', 'Barbastella', maar de mooiste is toch 'Corynorhinus'. De tracks die ik genoemd heb neem ik door.

'Eptesicus' is een track in het rijtje dramatische tracks. Een mooie piano op 0.29 komt af en toe terug in de track, verder horen we veel cello's en af en toe violen. Dreiging komt er even bij 2.10. Bij 3.15 horen we een (voor mijn gevoel) thema met echte duisternis, een prachtig einde van de track. Dan een actietrack: 'Myotis', dat tevens mijn favoriete track is. Huh? actietrack?, de track begint heel rustig en duister. Een mysterieuze sfeer zet zich door, toch voel je dreiging. Bij 1.43 horen we ook een erg dreigen gel;uid en de actiemuziek begint dan ook bij 2.05. Een fantastisch thema met veel synthesizers en bombastische klappen. Bij 3.07 is er even rust en horen we weer dat duisteren, maar dan bij 3.26 weer die échte actiemuziek, fantastisch. Helaas is het afgelopen bij 3.45. We horen een rust en een wat emotioneel thema dat ook in andere tracks voorkomt.

De track wordt gevolg door een dramatische track. Erg rustig en ook weer zo duister. Een piano horen we vanaf 1.14. De track is erg rustig en zeker bedoeld als underscore, maar de track blijft niet rustig! Vanaf ongeveer 3 minuten horen we dreiging, actiemuziek horen we pas vanaf 4.03 en houdt ook snel weer op. We horen we de aanzet tot het echte batman thema. De track wordt weer gevolgd door een actietrack: Tadarida. De track is één van de mysterieuste. Een duistere sfeer horen we vanaf 43 seconden. Ook dreiging komt er (1.01). Het thema klinkt een beetje alsof het voetstappen moeten voorstellen. Eerst een harde, vervolgens drie zachtere. Bij 2.24 hoeren we hele enge en rare geluiden. De actiemuziek begint bij 2.42. Het thema is mysterieus en dreigend. We horen een vrouwenstem vanaf 3.16. Het is allemaal ontzettend duister. Na de actiemuziek horen we alleen wat dreiging met een orkest dat steeds iets harder speelt en wat bombastische klappen. De rust keert terug aan het einde van de track. 'Antrozous' staat bij mij op het lijstje van actietracks. Directe dreiging gevolgd door een thema dat zich mooi opbouwt. We horen verscillende kanten van het oude 'Batman' thema in deze soundtrack, maar het echte hoofdthema komt onder andere voor in deze track vanaf 0.55. Het thema wordt gevolgd door een opbouwend thema waaraan je hoort dat de actiemuziek nog niet voorbij is. Op 1.48 komt er weer een andere vorm van het oude Batman thema terug. De track rund zich af met een duistere, rustige sfeer.

'Molossus' is dé track van het album waar het hele Batman thema van top tot teen in voor komt. Het is volle actiemuziek met natuurlijk Zimmers synthesizers. De track kent bijna geen rust, maar is gewoon op z'n 100%, dit is één van de betere tracks.

De laatste track is de beste dramatische track waarvan veel beweren dan deze in de hand is van James Newton Howard. Ik denk dat Zimmer en Howard meer 'samen' gecomponeerd hebben. Jawel, Howard zal wel het meeste gedaan hebben voor deze track, maar Zimmer zou er zeker wel aan mee geholpen hebben. De track begint met een mooie pianosolo. Duister, emotioneel, mysterieus, zoals de hele score te beschrijven is. Het grootste deel van de track is gespeeld door cello's. Bij 3.29 horen we even rust, gevolgd door dreiging, misschien nog even actiemuziek? Geen echte actiemuziek, maar wat meer een thema van grootheid, misschien zelfs een heldenthema. Naast de actietracks en de dramatische tracks zijn er ook nog tracks met veel dreiging. Voorbeelden zijn: 'Vespertilio' en 'Nycteris'

Dit is een soundtrack met twee kanten:, actie en drama. Dit maakt de soundtrack ook zo mooi. Alle tracks zijn erg duister, dus is dit niet aan te raden voor de mensen die niet van duistere muziek houden. Als je alleen van Zimmers actiemuziek houdt moet je deze soundtrack ook gewoon kopen, maar vergeet niet te luisteren naar de andere tracks, die zijn ook prachtig.
Batman Begins - 06/10 - Recensie van Mattis B., ingevoerd op (Frans)
Huit ans après l’échec cinématographique de « Batman & Robin », on retrouve enfin l’Homme Chauve-Souris dans un nouveau film signé Christopher Nolan. Plus sombre que les précédentes adaptations, on est maintenant plus centré sur le personnage principal et sur son histoire personnelle. Jamais un « Batman » n’aura été aussi psychologique et tragique, ce qui rend l’histoire encore plus fascinante. Et pour ce qui est de la musique, on envoi la dose avec Hans Zimmer et James Newton Howard. Difficile à première vue de trouver une meilleure association de compositeur quand on voit leurs différents travaux ! Mais est-ce vraiment un bon choix de les voir composer ensemble un même film ? Généralement, deux compositeurs s’associent lorsqu’ils partagent un même genre de musique. On pense notamment à Harry Gregson-Williams & John Powell qui ont brillé au début des années 2000 avec les films d’animation Dreamworks. Ici, on est confronté à deux compositeurs au style très différent, et même si parfois ça marche (Hans Zimmer & John Powell pour Kung Fu Panda), parfois ça marche moins bien…

Ici, le style de Zimmer domine celui de JNH. Le synthétiseur est lourdement utilisé dès la première piste, 'Vespertilio', qui nous présente le thème principal du film. Et c’est là que Zimmer et JNH ont brillé… le thème principal. Il se résume en deux notes : la première monte crescendo avec l’apport de cuivres massifs, telle une longue inspiration orchestrale dont on ne connait pas la fin, jusqu’à ce que la seconde note d’un ton et demi plus haut soit lâchée avec force, avant de s’estomper lentement. Pas grand-chose à retenir à l’écoute seule, mais redoutablement efficace à l’écran.

On pourra reconnaitre JNH sur 'Eptesicus' où un élégant piano apparaît de manière tragique à la manière d’un Lady in the Water. La suite se fait plus grandiose lorsque les violons se mettent à jouer avec plus d’ampleur. 'Myotis' introduit un souffle d’action après une lente ouverture atmosphérique. On appréciera le côté tragique de 'Barbastella' avec ses violons poignants qui nous émouvront. Rien à retenir en revanche du côté de 'Artibeus' avec son ambiance quasi horrifique, de même que le mouvementé 'Tadarida', qui reste assez bruyant et banal malgré un chœur féminin très attachant.

L’album présente également un thème d’amour très bien écrit dans 'Marcrotus'. Malheureusement, la suite du morceau devient vite ennuyeuse et sans intérêt. 'Antrozous' se veut enfin plus actif avec une belle reprise d’un des thèmes principaux. Pas grand-chose à dire de 'Nycteris' qui ne nous fait tourner en rond durant 4 minutes sans nous offrir quelque chose de neuf.

On en arrive enfin au grandiose 'Molossus', redoutable morceau d’action, épique comme sait si bien le faire Hans Zimmer. 'Corynorhinus' conclut le film en nous offrant un autre instant de tristesse avec une belle reprise du thème d’amour, ainsi qu’un ultime élan d’action. Quant au dernier morceau de l’album, 'Lasiurus', il s’agit une longue pièce composée principalement de violons. Le début sonne très synthétique (je ne serais pas étonné si c’était le cas) et c’est ce qui me gêne le plus. Puis après un long passage ennuyeux qui n’apporte rien, on a la construction d’une sublime montée en puissance pour violons qui nous scotche sur place. Là aussi je crois sans en être absolument sûr, qu’il s’agit de violons synthétiques, malheureusement.

Il ne faut donc pas s’attendre à un score révolutionnaire sur ce Batman Begins. Les pistes sont assez banales, répétitives, et parfois même ennuyeuses. JNH n’a pas laissé son souffle épique qui aurait apporté sans doute quelque chose en plus à la musique. C’est du déjà entendu la plupart du temps, donc rien de vraiment unique à ce nouveau Batman. Outre cela, la musique correspond à l’ambiance sinistre du film, et les déchaînements orchestraux sont comme on les aime. JNH est indispensable à cet album car il apporte une touche de poésie dans cette noirceur. C’est donc avec efficacité qu’Hans Zimmer et James Newton Howard composeront un score traditionnel et sans surprise pour ce film.
Batman Begins - 07/10 - Recensie van Edmund Meinerts, ingevoerd op (Engels)
Christopher Nolan's decision to make his Batman reboot series more "realistic" is one that has been universally well-received by filmgoers and critics alike - mainly because they serve to banish the distasteful memories of Joel Schumacher's disasters. Batman Begins, the first of a proposed trilogy, explores Bruce Wayne's past and the tragic death of his parents. Behind the excellently rendered special effects lies an antiheroic and very downbeat film, far closer to Tim Burton's classic Batman than any other effort in the disjunct series. Film music fans were perhaps hoping for a score to match Danny Elfman's Batman, counted as a classic in the superhero genre. Most Elfman fans gave up hope when they heard that Hans Zimmer would be the man behind it.

Indeed, Zimmer, and his collaborator James Newton Howard, haven't referenced Elfman, or Elliot Goldenthal for that matter, at all. Superhero score fans may be howling for Elfman's heroic themes, but this is quite an appropriate choice on Zimmer's part. The German composer has stated that Batman hasn't "earned" a heroic theme yet, and he has a point in the context of the film. Unfortunately, the primary theme in Batman Begins, heard first in "Vespertilio" and repeated ad nauseam, is two notes. D-F. Clearly not enough to represent a character as complex as Bruce Wayne. And yet, in "Eptesicus", a secondary theme is introduced over a chopping string line. It's not played obviously here, but it is still present. And it will be back, with a vengeance, in The Dark Knight. This is a delightful subtlety, and shows that Zimmer isn't all about power-anthems - he actually knows how to compose for films and franchises.

The action music in Batman Begins is rather run-of-the-mill, standard Zimmer stuff with an electronic edge. But run-of-the-mill Zimmer action is still excellent, and tracks like "Myotis", "Antrozous" and especially "Molossos" are punchy and exciting, as one would expect in a Batman film.

Another side of Batman Begins, its weakest side, is that of scary suspense and even horror. This very electronic edge is best heard in "Artibeus" and "Tadarida", and represents the Scarecrow in the film. But a delightfully evil villain such as this merits rather more than a theme that sounds like an insane vacuum cleaner (in Tadarida).

James Newton Howard's contributions are, as many film music collectors predicted, rather overshadowed by Zimmer's aggressive action. The track "Corynorhinus" is a clearly Howard track, and it is beautiful, though rather uninspired by Howard's very high standards. It employs strings over a piano, typical Howard orchestrations, and is used to represent Bruce Wayne's loss in the film.

One of the most notable things about Batman Begins is its introduction of the eighth-note string ostinati that Zimmer and his Media Ventures/Remote Control associates now regularly use (The Da Vinci Code, Transformers, Pirates of the Caribbean: At World's End). It's a very effective technique that gives movement to the music, and it is used copiously in Batman Begins. In a way, Batman Begins is Zimmer's most defining score since Gladiator.

In the end, a Hans Zimmer fan such as myself is very pleased with the Batman Begins album, though the extremely punchy half-orchestral, half-electronic music from the beginning of the end credits is sorely missing. James Newton Howard fans might be annoyed by the way Zimmer has overpowered here, but they might still be interested in buying this album for the beautiful "Corynorhinus" alone.

As for the Elfman fans, if you're looking for ties to 1989's Batman, look elsewhere. There are none to be found here, which is one of the score's understandable, but still major, disappointments. The other disappointment is that some of the score consists of the empty, atmospheric mood music that I found annoying in The Thin Red Line, but there isn't a lot of it, and the strong action music makes up for it.
Batman Begins - 10/10 - Recensie van Laurens Strobbe, ingevoerd op (Nederlands)
Het is nu bijna een volle vijf jaar geleden dat Batman op ons los werd gelaten, in een nieuw kleedje, genaaid en geperst door Christopher Nolan en zijn team. De hele franchise rondom een van de meest populaire superhelden kreeg een verfrissend andere aanpak, waarbij alles in een veel realistischer en gevoelsmatiger plaatje werd gegoten. Maar om de nieuwe Batman nog dat tikkeltje meer te geven, kreeg ook de muziek een andere wending. James Newton Howard en Hans Zimmer kregen de eer om het masker van Batman met klanken te hertoveren.

Vespertillo, het eerste nummer van de score voor Batman Begins (en met zijn naam samen met de elf andere nummers staande voor een bepaald soort vleermuis, een extra verwijzing naar Batman) geeft de opbouwende inleiding voor een wel heel speciale rit langs de muzikale sferen, die doorheen de film te horen zijn. Het schijnbaar flappen van vleermuisvleugels, dat dit nummer inluidt, komt op verscheidene momenten van de score terug. Het heeft een bijna dreigend effect, maar is in feite een voorbeeld van hoe de nieuwe Batman wordt gedefinieerd, met een uitdrukkelijke aura van duisternis, dreiging en mysterie.

Eenmaal de inleiding is ingezet, worden we afwisselend op muziek getrakteerd van James Newton Howard en Hans Zimmer. De meer zachte stukken zijn geleid door de hand van Mr. Howard. Hij geeft met gevoelige pianotoetsen, rijkelijk strijkspel en de occasionele blazers gestalte aan de Bruce Wayne in Batman. Een waar genot om naar te luisteren. Hans Zimmer neemt dan weer de verantwoordelijkheid voor het actiegedeelte voor zich. En toegegeven, ook daar stelt de score niet teleur. De beide componisten vullen mekaar gewoon perfect aan.

Zowel Howard als Zimmer zijn er in geslaagd om een nieuwe sound aan Batman te geven. En het is een sound die ikzelf volledig kan op prijs stellen. De stukken van Howard doen me echter nog meer dromen dan die van Zimmer. Maar uiteindelijk kan ik ook niet om het prachtige geheel heen dat deze twee muzikale helden hebben voortgebracht. Na vijf jaar is het nog altijd mijn meest beluisterde CD. En ja, het meest controversiële nummer van de score, waarvan niemand echt zeker weet wie het nu heeft gecomponeerd, Lasiurus, de harige staart aan het einde van de lijst, is mijn meest geliefde vleermuis van de twaalf. De eerste keer dat ik het hoorde viel ik gewoon in mijn stoel van vervoering. Een totaal obscuur begin dat overgaat in een overgevoelig stukje strijkerplezier… Gewoonweg prachtig. Een majestueus einde voor een doordringende score.
Batman Begins - 09/10 - Recensie van Cohen Oat, ingevoerd op (Nederlands)
The Batman franchise was na het debakel Batman and Robin toe aan vernieuwing. Toch duurde het ruim 8 jaar voordat Warner Bros een nieuwe film over deze superheld durfde te maken. Er werd een nieuwe regisseur (Christopher Nolan) ingehuurd en ook een geheel nieuwe cast (o.a. Christian Bale, Morgan Freeman, Michael Caine, Katie Holmes, Gary Oldman, Liam Neeson en Ken Watanabe) kwam er aan te pas om Batman Begins tot een succes te maken en daarmee de voorgaande Batmans te doen vergeten.

Maar ook voor de muziek werden kosten noch moeite gespaard. Niet een componist werd ingehuurd, maar twee; Hans Zimmer en James Newton Howard. Omdat Zimmer’s naam als eerste pronkt mogen we er derhalve van uitgaan dat hij de hoofdcomponist is van deze zeer goede score. Hans Zimmer lijkt, zoals ik al eerder zei, de laatste jaren wat op de automatische piloot te spelen, maar met deze Batman Begins horen we weer een originele Zimmer. Natuurlijk zijn er nog altijd stijlmiddelen en themaloopjes in te herkennen, maar iedere componist heeft zo zijn eigen kenmerken die hem vaak herkenbaar maken.

Batman Begins is een erg duistere score geworden, waardoor deze uitermate goed past bij de al even duistere en net zo uitstekende film. Er zijn weinig actiestukken te horen en de thematische uitwerkingen zijn complex te noemen. Hierdoor is het van belang de sfeer van de film ook te kennen, omdat de beeldkennis de muziek past echt vorm en inhoud geeft. Het hoofdthema is vooral opgebouwd uit synthesizers en is qua opbouw te vergelijken met het hoofdthema voor the Last Samurai. De score kent erg veel afwisseling, het ene moment is de score rustig om plots over te gaan naar een erg dreigende compositie aangevoerd door zware percussie en synthesizers. Naast het synthesizergeweld is er ook ruimte voor stijkers, zware koperblazers, piano en woordeloos gezang van een sopraan. Ondanks de verschillende instrumenten en stijlmiddelen in de score is het toch een coherent geheel en dat alleen al is een knappe prestatie.

Samen hebben Howard en Zimmer een pracht van een score gecomponeerd die vooral bij de liefhebbers van wat duistere scores erg in de smaak zal vallen.
Batman Begins - 07/10 - Recensie van Wilco de Jong, ingevoerd op (Nederlands)
Na Neil Hefti, Danny Elfman en Elliot Goldenthal, was nu het duo Hans Zimmer en James Newton Howard aan de beurt om muziek te schrijven voor een Batman-film.
Zo gezegd, zo gedaan en het resultaat is een soundtrack met vleermuisgenusnamen als tracktitels. Ik heb dit CD-tje dan ook in mijn kast onder de orde van de Chiroptera ingedeeld.

De soundtrack van Batman Begins is eerst en vooral een soundtrack geworden die de sfeer in de film onderstreept. Het verhalende karakter is in de muziek zo goed als weggelaten. Dit komt de muziek aan de ene kant ten goede, aan de andere kant ook weer niet. Omdat de sferen in de film niet erg verschillen, is de score namelijk wat eentonig. Er is wat tederheid her en der ("Eptesicus," "Corynorhinus," "Macrotus"), wat typische Zimmer-actie her en der ("Myotis," "Molossus"), wat griezelige Scarecrow-muziek her en der ("Artibeus," "Tadarida") en -dat zijn de mooiste stukken van de CD!- wat statige, gevlederde grootsheid her en der ("Vespertilio," "Barbastella"). De gehele score is, net als de film, duister, ietwat droevig en kaal.

Christopher Nolan heeft van de twee componisten de perfecte soundtrack bij zijn film gekregen. Echter als luisterervaring wordt dit album na een tijdje wat karig.

Danny Elfman's Batman en Batman Returns en Elliot Goldenthal's Batman Forever zijn alledrie krachtigere soundtracks. Ze zijn misschien wat wilder, woester en karikaturaler, maar ze hebben simpelweg ook stukken meer lef als muzikale producties op zich dan Batman Begins.
Batman Begins - 08/10 - Recensie van Joris Kessels, ingevoerd op (Nederlands)
Batman Begins is een donkere score met een belangrijke rol voor de gelaagde spanningopbouw van Hans Zimmer: Een mix van een continue laag van onheilspellende motief herhalende kortstrijkende cello’s samen met een donkere laag van op de achtergrond vallende ritmische synthesizer. Nog meer Hans Zimmer wordt het als bovenop deze donkere spanningcreërende basis de lang uitgestrekte rustgevende klanken van strijkers en koper te horen zijn. Het blijft een genot om naar te luisteren.

Voor James Newton Howards werk ben ik iets minder ontvankelijk, maar de momenten waarin hij in de score meer naar de voorgrond treedt zijn ook duidelijk aan te wijzen. Zoals de woordeloze zang van de sopraan en het pianospel in ‘barbastella’, de atonale spanning in ‘artibeus’ en de gedweeë cello in ‘corynorhinus’. Je hoort verder duidelijk dat het ‘nieuwe’ aan de sound van Zimmer, de hoog en met een snel tempo strijkende violen in ‘myotis’ en de klanken gebruikt voor spanningopbouw, zoals in ‘eptesicus’, terugkomen in zijn latere scores voor respectievelijk The Pirates Of The Carribean: Dead Man’s Chest en The Davinci Code.

Een nadeel van de score vind ik dat het iets te veel gedeelten bevat die weinig tot de verbeelding spreken. De score is dan ook veel meer sfeerscheppend en beeldondersteunend bedoeld.

Hoewel het niet echt een memorabele score is en er relatief veel lege gedeelten zijn is dit een aanrader voor degene die behoefte heeft aan een donkere maar tevens rustgevende score.
Batman Begins - 07/10 - Recensie van Peter Van Riet, ingevoerd op (Nederlands)
Het is vrij duidelijk welke componist van de 2 de grootste invloed heeft uitgeoefend op het geheel van de score; nuja, in ieder geval toch de soundtrack.
En ik denk dat ik liever James dan Hans als grotere invloed dan had gezien.
quasi alle actietracks en het 'Batman Theme' (Te horen in Molossus) lijken van Zimmers hand. Quasi in dezelfde lijn als de muziek voor King Arthur met een beetje meer synthesizers en effecten. Als je de stijl van componeren van Howard kent, en zijn oeuvre, kan je wel vrij gemakkelijk opmaken uit de muziek dat het prachtige uitgesponnen thema in Corynorhinus wel van zijn hand moet zijn.
In die meer rustieke en sfeervolle passages lijkt de meeste invloed te komen van Howard; & het zijn ook die fragmenten die het album écht waard maken de cd aan te schaffen.
Zeer spijtig is het dat de end credits niet op het album is terecht gekomen; die heeft nog nét dat ietsje meer dat niet op het album aanwezig is.

Ik ben nog steeds een zeer grote Hans Zimmer-fanaat; maar dan vooral voor zijn gedurfdheid, provoceren en vernieuwing in de filmmuziek over het algemeen, niet voor zijn 'teren' op eerdere kennis waarvan hij wéét dat het werkt. (Wat hij zelf zegt in de erg interessante making-of op de DVD van Black Hawk Down)

(Aan de heer Sam Willems; gelieve bij de discussie te kijken over deze soundtrack voor mijn antwoord.)
Batman Begins - 08/10 - Recensie van Sam Willems, ingevoerd op (Nederlands)
Wat een jammerlijke beschrijving van peter van riet,
alsof hij weet wie wat heeft gecomponeerd en hoe zo'n samenwerking te werk gaat tussen 2 componisten...
Alsof de ene noot uit de hand van hans komt en de andere uit de hand van james. Misschien moest peter maar eens meer met muziek bezig zijn en muziek vooral proberen te begrijpen. Wat heel jammerlijk is bij de recensies van filmmuziek is dat ze steeds worden beschreven als waren ze gewone plaatjes die men thuis kan op zetten, net als men een plaat van een of andere popgroep zou opzetten. Het doel van filmmuziek is nog steeds bij te dragen aan een groter geheel, een grotere creatie.
Men kan zich aangetrokken voelen tot Batman of niet en hier werkt het bij de muziek hetzelfde, mijn persoonlijke mening blijft deze van de enorme appreciatie. Ik heb gemerkt dat batman begins niet zo'n plaat is dat ik heel vaak bij mij thuis opzet, maar de film daarentegen iets meer. Omdat ik weet dat de muziek werkt bij de film en het creërt net de sfeer die nodig is om een mengeling van realiteit en fantasie aan de kijker te tonen. (en dat is ook waar de regisseur, christopher nolan, naartoe wilde)
Ik ben natuurlijk door mijn kindertijd beïnvloedt door filmmuziek en hoofdzakelijk door Hans Zimmer en hierin ligt dan ook mijn zwakheid, ik zal mijn helden steeds verdedigen...
Batman Begins - 07/10 - Recensie van Fokke Baarssen, ingevoerd op (Nederlands)
Een klassieke samenwerking in de geschiedenis van filmmuziek, zo mag deze score wel genoemd worden. Jammer is dan dat de uitkomst niet perfect is. Mijn gevoel zegt dat Newton Howard en Zimmer niet het onderste van de kan naar boven hebben gehaald om een meesterlijke sound te creëren. Begrijp me niet verkeerd, de muziek is bij vlagen erg mooi, vooral de twee laatste nummers (Corynorthinus en Lasiurus). Ook het sound effect van wapperende vleermuisvleugels, dat regelmatig terugkomt, vormt een mooi geheel met de andere instrumenten. Toch heb ik het gevoel dat er meer in had gezeten, want we spreken wel over twee grote, zo niet, grootste filmcomponisten die Hollywood momenteel rijk is.
Batman Begins - 09/10 - Recensie van Wim Minne, ingevoerd op (Nederlands)
Een speciale soundtrack. Nogal rare namen, en twee uitersten, zoals eerder genoemd.
Toch is dit een sterke score. Ik heb de film nog niet gezien, maar dat zal zeker wel komen na deze score gehoord te hebben.

Soms kan je horen wie wat heeft geschreven. Want Zimmer's stijl is namelijk heel herkenbaar. Howard's stijl iets minder, die ken ik iets minder goed.

Gewoon een topper.
Batman Begins - 07/10 - Recensie van Tijs Vanhulle, ingevoerd op (Nederlands)
Niet echt een speciale soundtrack, was het niet van dit ene liedje namelijk Molossus! Een prachtig stukje dit, niet alleen van bij Expeditie Robinson bij de eilandraad, maar ook in de film geeft het je een gevoel van kippevel.
De muziek is ok, maar heeft op Molossus na niet veel uitschieters
Batman Begins - 10/10 - Recensie van Jose Tellezg, ingevoerd op (Spaans)
Hans Zimmer y James Newton Howard juntos son geniales. Este OST junto con el de Batman The Dark Knight es lo mejor que he escuchado.
La musica le queda excelente para darle ese toque del misterio de Batman.

Batman Begins - 09/10 - Recensie van Ruben Gjaltema, ingevoerd op (Nederlands)
CONCLUSIE
Prachtig muziek, vol met passie en sfeer. ik heb niks anders erover te zeggen. ik geef deze soundtrack een dikke negen!
World Soundtrack Awards: Best Original Soundtrack of the Year (Genomineerd)
De muziek van deze soundtrack werd gebruikt in:

The Dark Knight (Trailer)
V for Vendetta (Trailer)
The Dark Knight (Trailer)
The Dark Knight (Trailer)
The Dark Knight (Trailer)
The Dark Knight (Trailer)
The Dark Knight (Trailer)
The Dark Knight (Trailer)
The Dark Knight (Trailer)
The Dark Knight (Trailer)
The Dark Knight (Trailer)
The Dark Knight (Trailer)
The Dark Knight (Trailer)
The Dark Knight (Trailer)
The Dark Knight (Trailer)
The Dark Knight (Trailer)

Trailer:



De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:

Freak Rise, RipTide Music/Dan Silver (Trailer)
Gasoline, RipTide Music/Julin Beeston (Trailer)
Living Inside Of Me, RipTide Music/Level (Trailer)
Tortured Voice Rise, RipTide Music/Joe Webb (Trailer)
Scary Electronica, RipTide Music/Gerard Marino (Trailer)
Hitdrone (MODULE), VideoHelper Music Library (Trailer)
Full Doom, VideoHelper Music Library (Trailer)
Armies Unite, Brand X Music (Trailer)
Be Afraid, Brand X Music (Trailer)
Break Away, Brand X Music (Trailer)
Feed The Fury, Brand X Music (Trailer)
Transformation, Brand X Music (Trailer)
Whispering Night, Brand X Music (Trailer)
Sci Fi, Future World Music/Armen Hambar (Trailer)
Original Trailer Music, James Newton Howard (Trailer)
Original Trailer Music, Hans Zimmer/James Newton Howard (Trailer)
Backend, Veigar Music (Trailer)
Nuclear Dawn, Alex Pfeffer (Trailer)
Belly of an Architect, The (1987) (Film)
Baraka (1992), Michael Stearns (Film)


Andere soundtrack releases van Batman Begins (2005):

Batman Begins (2010)
Batman Begins (2017)
Batman Begins (2005)

Soundtracks uit de collectie: Batman

Batman: The Animated Series (2008)
Batman Returns (2010)
Batman Begins (2017)
Dark Knight Rises, The (2012)
Batman (1989)
Batman: The Brave and the Bold (2014)
Batman Begins (2005)
Batman: Mask of the Phantasm (1993)
Batman Forever (1995)
Batman: The Brave and the Bold (2010)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer