Blood Diamond
(Digital)

De Amerikaanse thriller Blood Diamond is geregisseerd door de gerenommeerde Edward Zwick (Glory, Legends of the Fall, Courage under Fire, The Last Samurai, Defiance), die ook meewerkte aan de productie. De film verbeeldt een verhaal dat gebaseerd is op de politieke onrust in landen in Afrika, waar rebellengroepen geld verdienen met illegaal gedolven diamanten, de zogenaamde bloeddiamanten, om daarmee hun strijd te bekostigen. De film kreeg vijf Oscar- en andere nominaties, maar wist deze slechts beperkt te verzilveren. De film is door de critici erg positief ontvangen en was erg succesvol in de bioscopen.
Het verhaal speelt zich af in 1999 in het Afrikaanse Sierra Leone, waar een burgeroorlog aan de gang is. Rebellen staan op tegen de regering en gebruiken inwoners om diamanten te delven, om zo geld voor hun revolutie te vangen. Solomon Vandy (Djimon Hounsou) is een van die inwoners, die onder leiding van de wrede Kapitein Poison (David Harewood) aan het werk moet. Als hij dan een kostbare diamant vindt, wordt de plek door het leger bestormd en worden zowel Vandy als Poison gevangengenomen. In die gevangenis zit ook diamantsmokkelaar Danny Archer (Leonardo DiCaprio). Hij weet via z'n netwerk vrij te komen en neemt ook Vandy mee, wanneer hij hoort van zijn gevonden diamant. Maar wanneer de rebellen ook de hoofdstad innemen, moet Vandy's zoon Dia als kindsoldaat met hen meevechten...

De muziek bij deze indrukwekkende film is van James Newton Howard, die daarmee voor het eerst met Zwick samengewerkte. Ook de volgende drie films van Zwick zou Howard van een score voorzien. Voor zijn score won Howard een aantal prijzen.
De film vertelt een nogal grimmig verhaal over hebzucht, macht en politieke spelletjes, kortom over de mensen die niet gehinderd worden door medelijden en naastenliefde. Howards muziek sluit daarbij aan en veel tracks op het album verklanken dan ook juist die gevoelens, waarbij Howard nogal grimmige en grillige muziek laat horen. Een groot aantal tracks laat dan ook muziek horen met die ongemakkelijke kleuring, in tracks als 'Village Attack', 'Fall of Freetown', 'Diamond Mine Bombed' en zo nog een aantal.

Gelukkig kent de film ook meer emotionele momenten en Howard heeft z'n kans gegrepen om die momenten van bijzonder fraaie klanken te voorzien. Dan is zijn muziek ingetogen, soms zelf nogal minimalistisch of zelfs bijna onhoorbaar, maar als de muziek in die tracks een klein beetje aanzwelt, dan zijn daar de prachtige harmonieën en meeslepende melodielijnen. Voor die ingetogen tracks heeft Howard voornamelijk een bepaalde themamelodie ingezet, die steeds weer terugkomt. Vaak laat hij meer naar het einde van die ingetogen tracks de muziek bijzonder fraai wat meer volume krijgen, of juist een meer naar de voorgrond getrokken instrument, waardoor die muziek nog sprekender wordt.

Het album opent met de titeltrack, die wel ingetogen is, maar niet zo melodieus. De etnisch klinkende vrouwenstem blijft daarbij wat neutraal. Daarmee is deze openingstrack niet eentje die de kleur van het album bepaalt. Die kleur wordt bepaald door de combinatie van grimmige en grillige tracks met de rustige en ingetogen, meer emotioneel getinte tracks. In de film wordt veel meer grimmige muziek ingezet dan ingetogen muziek, maar zo ongeveer alle ingetogen muziek uit de feitelijke filmscore is op dit Original Album terecht gekomen. De verhouding tussen beide muzikale stijlen klopt dus zeker niet met die in de film, maar zorgt wel voor een aanzienlijk beter beluisterbaar album.

Het album sluit af met drie songs, die alle een behoorlijk etnische kleuring hebben. Dat maakt in ieder geval twee daarvan minder prettig om naar te luisteren. De andere is wat rustiger en melodieuzer, terwijl de laatste zelfs wat schreeuwerig is.

Kortom, met zijn muziek voor de politieke thriller Blood Diamond heeft James Newton Howard een nogal grimmige score gecomponeerd, met slechts beperkt een aantal ingetogen elementen, die vooral in het tweede deel van de film voorkomen. Gelukkig zijn al deze tracks op dit Original score album terecht gekomen, waardoor het album als geheel nog heel behoorlijk beluisterbaar is. De grillige en grimmige tracks worden dan ook regelmatig afgewisseld met die fraaie en meer ingetogen tracks, waarbij vooral naar het eind van het album die bijzonder fraaie klanken juist meer voor het voetlicht komen. Dat zorgt ervoor dat je na afloop, ondanks de drie songs, met een goed en hoopvol gevoel achterblijft. Toch laat ik de grimmige muziek zeker meewegen in de waardering, die daarmee op 76 uit 100 punten uitkomt.