Dogma
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Artiest/Componist | Lengte | |
|---|---|---|---|---|
| 1. | Still | Alanis Morissette | 6:15 | |
| 2. | Dogma | 1:45 | ||
| 3. | Behold the Metatron | 4:29 | ||
| 4. | Mooby the Golden Calf | Members of The Centre for Young Musicians | 2:52 | |
| 5. | The Golgothan | 4:49 | ||
| 6. | The Last Scion | 3:21 | ||
| 7. | Stygian Triplets | 1:40 | ||
| 8. | Bartleby & Loki | 2:40 | ||
| 9. | John Doe Jersey | 6:53 | ||
| 10. | A Very Relieved Deity | 6:25 | ||
| 41:09 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
Een lichtzinnige, maar vol-orkestrale score van Howard Shore. Geschreven in hetzelfde jaar als eXistenZ, hoewel deze twee soundtracks bijna niet verder tegenover elkaar kunnen liggen!
Shore hanteerde voor Dogma een strakke (dus geen "dralende" of mijmerende) schrijfstijl, soms met spanning, soms met zenuwachtige opbouw, maar sowieso met flink wat triomfantelijke en glorieuze muziek. Stukken als "The Golgothan" en "Stygian Triplets" klinken behoorlijk stevig en serieus vervaarlijk... Het kerkorgel is veel te horen en soms ook het harmonium, de ondes martenot en het grootse koor (bijvoorbeeld in "Bartleby & Loki"). In "The Last Scion" wordt ook een rustige, etherische gemoedstoestand geïntroduceerd.
Lang verhaal kort: een hoogdravende score voor een satire. En dus geen komediemuziek! Helaas is de herhaling van de verschillende stukken/ motieven soms wat te veel van het goede... Heus, het is geen verkeerde muziek, integendeel. Maar de score moet het toch hebben van een bui, waarin je zin hebt quasi-religieuze en bombastische muziek te luisteren. De finale van "John Doe Jersey" is daarvoor geknipt en doet zelfs even denken aan Hellbound - Hellraiser II van Christopher Young...
"Mooby the Golden Calf" is gekkigheid en "Still - Performed by Alanis Morissette" is een lekker nummer van de welbefaamde dame.
Shore hanteerde voor Dogma een strakke (dus geen "dralende" of mijmerende) schrijfstijl, soms met spanning, soms met zenuwachtige opbouw, maar sowieso met flink wat triomfantelijke en glorieuze muziek. Stukken als "The Golgothan" en "Stygian Triplets" klinken behoorlijk stevig en serieus vervaarlijk... Het kerkorgel is veel te horen en soms ook het harmonium, de ondes martenot en het grootse koor (bijvoorbeeld in "Bartleby & Loki"). In "The Last Scion" wordt ook een rustige, etherische gemoedstoestand geïntroduceerd.
Lang verhaal kort: een hoogdravende score voor een satire. En dus geen komediemuziek! Helaas is de herhaling van de verschillende stukken/ motieven soms wat te veel van het goede... Heus, het is geen verkeerde muziek, integendeel. Maar de score moet het toch hebben van een bui, waarin je zin hebt quasi-religieuze en bombastische muziek te luisteren. De finale van "John Doe Jersey" is daarvoor geknipt en doet zelfs even denken aan Hellbound - Hellraiser II van Christopher Young...
"Mooby the Golden Calf" is gekkigheid en "Still - Performed by Alanis Morissette" is een lekker nummer van de welbefaamde dame.