All Against All
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Lengte | |
|---|---|---|---|
| 1. | Franta's Theme | 3:56 | |
| 2. | Fleishmann | 3:16 | |
| 3. | Puzzle Pieces | 13:29 | |
| 4. | Berjinc's Theme | 2:12 | |
| 5. | Guilty Secrets | 3:24 | |
| 6. | Confrontation | 5:40 | |
| 7. | Leaving | 2:03 | |
| 8. | All Against All | 3:17 | |
| 9. | All The Major's Women | 5:01 | |
| 42:18 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
De politieke thriller All Against All is een Kroatisch/Sloveens/Noord-Macedonische productie, die geregisseerd is door Andrej Košak, die ook het scenario schreef. Hij baseerde dat op ware gebeurtenissen in Slovenië, rond burgemeester Franc Kangler. De film kon gemaakt worden vanwege steun vanuit diverse subsidiepotjes in de genoemde landen. De critici waren niet erg lovend in hun recensies.
Het verhaal draait om Franta Kramberger (Vlado Novak), de burgemeester van het stadje Rovt. Hij is corrupt en wil koste wat kost herkozen worden. Als hij in een tv-debat verliest, belt hij zijn maitresse Jožica (Iva Krajnc Bagola) om hulp. Hij heeft haar al eens een appartement cadeau gedaan en verwacht nu wat terug. Zij raadt hem aan om de hulp in te roepen van een zekere Fleischmann (Valter Dragan), om zijn tegenstander nog voor de verkiezingen uit te schakelen...
De muziek bij deze thriller is van de Italiaanse componist Kristian Sensini, die er een nogal minimalistische score voor componeerde. De instrumentatie bestaat uit niet meer dan een paar gitaren, fluit, piano, keyboards, elektrische bas en in beperkte mate aangevuld met de elektronische trukendoos.
De muziek staat voluit in mineur, wat de muziek een wat triestige sfeer geeft. Dat valt al op vanaf de openingstrack, waarin gitaren en fluit, aangevuld met lichte percussie, het thema voor Franta spelen. De muziek wordt geregeld op een wat staccato manier gebracht, met losse riffs van de gitaren, maar in het middendeel tokkelen de gitaren bij een melodie op de fluit.
De spanning neemt toe in de tweede track, waarin tamelijk los gespeelde heldere pianoklanken op een licht grommende ondergrond spelen. Het is vooral die ondergrond die de muziek een wat grimmiger kleuring geeft.
De derde track 'Puzzle Pieces' is met ruim dertien minuten veruit de langste van het album. De spanning is ook hier duidelijk hoorbaar in de muziek. De vele incidentele klanken en losse piano-riedeltjes, losse gitaarklanken, de fluit die solo gespeeld wordt op losse lage pianotonen, de traagheid van de muziek, het speelt allemaal mee om de spanning op te voeren. Toch voelt het zonder de beelden van de film een beetje kaal aan, wat vooral komt door het minimalistische karakter van de muziek. Af en toe valt de elektrische gitaar bij met wat steviger muziek, maar het blijven nogal incidentele klanken, die als een soort vertraagde staccato gespeeld worden. Ook elektronische klanken ontbreken niet en geven regelmatig een wat vervreemdend effect aan de muziek.
Zo lopen de minimalistisch klanken door, ook in de volgende tracks. De gitaarklanken zijn vaak best wel fraai, maar qua melodieën valt het toch niet helemaal mee, omdat de muziek wel bij deze thriller moest passen. Sensini vond de inspiratie voor deze composities in de muziek voor allerlei Italiaanse thrillers uit de zeventiger jaren van de vorige eeuw. Daarbij kwamen zijn studie-uren bij Ennio Morricone goed van pas, waar hij leerde om de slimme keuzes te maken qua muzikale kleur, orkestraties en manieren om composities op te bouwen. In die zin heeft Sensini goed naar Morricone geluisterd, die ook regelmatig met minimalistische klanken werkte in zijn thrillerscores.
Sensini kreeg van de filmmakers volop de ruimte om zijn muziek vorm te geven, waarna zij dit ingepast hebben in het eindresultaat van de film.
Het album sluit af de track 'All the Major's Women', die een lichte jazzy stijl heeft. De piano en de fluit spelen de hoofdrol, terwijl lichte jazzpercussie en getokkelde gitaar het geheel completeren. Halverwege komt het keyboard erbij, die het jazzy karakter een beetje wegneemt en de muziek net iets aangenamer laten klinken.
Kortom, met zijn muziek voor de politieke thriller All Against All heeft Kristian Sensini een nogal minimalistische score gecomponeerd. De muziek staat volop in mineur, maar is toch prima beluisterbaar en zal allicht uitstekend bij de film passen. Of je het mooi vindt is een ander verhaal. Mij spreekt het allemaal niet zo aan. De instrumentaties zijn best heel aardig, maar het minimalistische karakter en de arrangementen in mineur, samen met de wat magere melodieën en de muzikale spanning, maken het beluisteren niet tot een onverdeeld genoegen. De waardering komt dan ook niet hoger dan 58 uit 100 punten.
Het verhaal draait om Franta Kramberger (Vlado Novak), de burgemeester van het stadje Rovt. Hij is corrupt en wil koste wat kost herkozen worden. Als hij in een tv-debat verliest, belt hij zijn maitresse Jožica (Iva Krajnc Bagola) om hulp. Hij heeft haar al eens een appartement cadeau gedaan en verwacht nu wat terug. Zij raadt hem aan om de hulp in te roepen van een zekere Fleischmann (Valter Dragan), om zijn tegenstander nog voor de verkiezingen uit te schakelen...
De muziek bij deze thriller is van de Italiaanse componist Kristian Sensini, die er een nogal minimalistische score voor componeerde. De instrumentatie bestaat uit niet meer dan een paar gitaren, fluit, piano, keyboards, elektrische bas en in beperkte mate aangevuld met de elektronische trukendoos.
De muziek staat voluit in mineur, wat de muziek een wat triestige sfeer geeft. Dat valt al op vanaf de openingstrack, waarin gitaren en fluit, aangevuld met lichte percussie, het thema voor Franta spelen. De muziek wordt geregeld op een wat staccato manier gebracht, met losse riffs van de gitaren, maar in het middendeel tokkelen de gitaren bij een melodie op de fluit.
De spanning neemt toe in de tweede track, waarin tamelijk los gespeelde heldere pianoklanken op een licht grommende ondergrond spelen. Het is vooral die ondergrond die de muziek een wat grimmiger kleuring geeft.
De derde track 'Puzzle Pieces' is met ruim dertien minuten veruit de langste van het album. De spanning is ook hier duidelijk hoorbaar in de muziek. De vele incidentele klanken en losse piano-riedeltjes, losse gitaarklanken, de fluit die solo gespeeld wordt op losse lage pianotonen, de traagheid van de muziek, het speelt allemaal mee om de spanning op te voeren. Toch voelt het zonder de beelden van de film een beetje kaal aan, wat vooral komt door het minimalistische karakter van de muziek. Af en toe valt de elektrische gitaar bij met wat steviger muziek, maar het blijven nogal incidentele klanken, die als een soort vertraagde staccato gespeeld worden. Ook elektronische klanken ontbreken niet en geven regelmatig een wat vervreemdend effect aan de muziek.
Zo lopen de minimalistisch klanken door, ook in de volgende tracks. De gitaarklanken zijn vaak best wel fraai, maar qua melodieën valt het toch niet helemaal mee, omdat de muziek wel bij deze thriller moest passen. Sensini vond de inspiratie voor deze composities in de muziek voor allerlei Italiaanse thrillers uit de zeventiger jaren van de vorige eeuw. Daarbij kwamen zijn studie-uren bij Ennio Morricone goed van pas, waar hij leerde om de slimme keuzes te maken qua muzikale kleur, orkestraties en manieren om composities op te bouwen. In die zin heeft Sensini goed naar Morricone geluisterd, die ook regelmatig met minimalistische klanken werkte in zijn thrillerscores.
Sensini kreeg van de filmmakers volop de ruimte om zijn muziek vorm te geven, waarna zij dit ingepast hebben in het eindresultaat van de film.
Het album sluit af de track 'All the Major's Women', die een lichte jazzy stijl heeft. De piano en de fluit spelen de hoofdrol, terwijl lichte jazzpercussie en getokkelde gitaar het geheel completeren. Halverwege komt het keyboard erbij, die het jazzy karakter een beetje wegneemt en de muziek net iets aangenamer laten klinken.
Kortom, met zijn muziek voor de politieke thriller All Against All heeft Kristian Sensini een nogal minimalistische score gecomponeerd. De muziek staat volop in mineur, maar is toch prima beluisterbaar en zal allicht uitstekend bij de film passen. Of je het mooi vindt is een ander verhaal. Mij spreekt het allemaal niet zo aan. De instrumentaties zijn best heel aardig, maar het minimalistische karakter en de arrangementen in mineur, samen met de wat magere melodieën en de muzikale spanning, maken het beluisteren niet tot een onverdeeld genoegen. De waardering komt dan ook niet hoger dan 58 uit 100 punten.