Ray


Rhino Records (0081227848026)
Film | Releasejaar: 2004 | Film release: 2004 | Medium: CD
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Ray's Theme3:39
2.Della's Theme4:44
3.Ray Learns to Listen3:03
4.Dreams of Ray I3:03
5.Remember Your Promise0:56
6.Water in the Hallway0:51
7.Ray's Theme/Piano2:21
8.George Drowns1:06
9.First Hit0:47
10.Ray and Della1:26
11.Ray Sings to Della1:06
12.Dreams of Ray II3:49
13.Ray Leaves Della Behind1:07
14.Heroin in Bed0:46
15.Della Kisses Her Baby1:53
16.Places You Don't Wanna Go0:46
17.Ray Leaves Mother1:42
18.Arrested1:09
19.Alone in the Dark0:59
20.Dreams of Ray III4:53
21.Marge's Death1:22
22.Rehab2:20
23.Redemption1:39
24.Ray's Hymn1:46
25.Ray's Hymn Quintet1:26
26.End Credits2:02
 50:40
Schrijf zelf je recensie

 

Ray - 09/10 - Recensie van Tom H., ingevoerd op (Nederlands)
Craig Armstrong is een veelzijdige componist. Naast filmmuziek is hij erg bedreven in het schrijven van zijn eigen soloalbums waar hij vooral elektronische muziek mixt met een klassiek orkest. Hij werkte al samen met beroemde bands en zijn oeuvre in filmmuziek rijkt over kaskraker Moulin Rouge tot het romantische MTV-epos Romeo + Juliet. Hierbij valt op dat liedjes erg belangrijk zijn. Daardoor komt het dat Armstrong's score, hoewel subliem in sommige momenten, vaak op de achtergrond wordt geplaatst en er weinig belang wordt gehecht aan een release.
Voor "Ray", een bio over Ray Charles' leven zijn natuurlijk de zanger zijn nummers erg belangrijk. Het duurde dan ook een tijdje voor de score release er kwam. Regisseur Taylor Hackford is nochthans heel lovend over Armstrong en daar heeft hij alle recht toe. De score van "Ray" is erg goed en Armstrong gebruikt de Metro Voices om de soundtrack een extra boost te geven. Toch is het album naar mijn mening erg moeilijk te vinden, hoewel het niet mag ontbreken in iemands score collectie!

Het album opent met een schitterende koor passage die wat doet terugdenken aan de soloprojecten van Armstrong. De componist poneert ook het aangrijpende thema voor "Ray" die mooi verdeeld over de soundtrack aanwezig is. De zweverige vocals en de heerlijke melodie zijn niet te versmaden. Een eerste hoogtepunt kondigt zich aan bij het begin van dit album. Let vooral op de schitterende vocals van Billie Godfrey die het nummer een gospelachtige schoonheid meegeeft die de Afro-Amerikaanse roots van Ray Charles meegeven. Een tweede motief wordt aangereikt in "Della's Theme" dat een iets minder open bezetting heeft maar eerder lieflijk klinkt. Armstrong voegt op een heel prettige manier de piano toe aan de strijkers en ontwikkeld gedurende vijf minuten een rustige, atmosferische track. Een knappe compositie! Helaas zijn er dialogen gemixt doorheen de scoretracks wat wel wat vervelend is. Gelukkig overlappen ze niet al te vaak de muziek. In "Ray Learns to Listen" introduceert Armstrong de piano opnieuw en bouwt hij een eenvoudige maar doeltreffende melodie op voor orkest en synthesizer. "Dreams of Ray I" is een totale botsing van stijlen. de jazzy piano en de zware beat vormen een eigenaardig nummer dat zich weet te redden door zijn originaliteit en zijn luisterbaarheid. "Remember Your Promise" biedt Godfrey de mogelijkheid om haar gospelstem te laten horen en het is echt een kippenvelmoment. Schitterend! "Water in the Hallway" is een ijzingwekkende thrillertrack die een erg onverstaanbare dialoog herbergt maar de piano is subliem. Een reprise van Ray's theme kondigt zich aan en laat de mooie melodie nogmaals los. Emotioneel en pakkend. "George Drowns" is schitterende koormuziek in de stijl van Romeo+Juliet met zware percussie en luide strijkers. Een hoogtepunt die jammerlijk te vlug eindigt. "First Hit" is dreigende muziek die in fel contrast staat met "Ray and Della" wat een toppunt van lieflijkheid is. Mooi en rustig in een typisch Armstrong arrangement. Om je vingers bij af te likken!

"Ray Sings to Della" is opnieuw erg rustig maar bezit een zekere melancholie. De track wordt gevolgd door "Ray's Dreams II" die gelijklopend is met deel I maar een andere remix meekreeg. "Ray Leaves Della Behind" is opnieuw erg romantisch en vol pathos. "Heroin in Bed" is een moderne track en is niet echt een hoogvlieger, maar toch redelijk beluisterbaar. Della's Theme komt terug in "Della Kisses the baby" en is opnieuw een hele verademing. Wat een thema en wat een violen. "Places You Don't Wanna Go" is een dialoogtrack die niet echt bijzonder is. Skippen die hap. "Ray leaves mother" is opnieuw erg emotioneel met hoogdravende strijkers en een erg melodramatisch thema. "Arrested" is een moderne track met zware percussie en synthesizers. Vooral de dialogen zijn hier best genietbaar. "Alone in the Dark" is opnieuw erg zacht en breekbaar. "Dreams of Ray III" heeft opnieuw een andere mix, deze keer door Scott Fraser. Niet echt spectaculair, maar aangename loungemuziek.

De laatste tien minuten van "Ray" zijn erg beklijvend en hebben een hoge emotionele waarde. "Marge's Death" is de eerste van de reeks en is zoals verwacht hartverscheurend. "Rehab" gaat door op dezelfde stijl en introduceert Ray's Theme in een aangenaam arrangement alla Craig Armstrong's solowerk. "Redemption" laat het orkest achterwege en brengt bittere pianomuziek. Een hoogtepunt zonder twijfel dat zich verder zet in Ray's Hymn en Ray's Hymn Quintet met veel koor, zware strijkers en een rouwsfeertje. Magnifiek en om bij te watertanden! De strijkversie is subliem en vloeit over in "End Credits" waar Ray's Theme een laatste maal weerklinkt met een leuke beat onder en de stem van Godfrey die gospelachtiger klinkt dan ooit. Een waardige afsluiter. De track breekt echt open en is een finale waard.

Het moge gezegd zijn dat "Ray" een sterke score is vol emotie en schitterende arrangementen met moderne en klassieke stromingen die vlekkeloos in elkaar overvloeien. Voor iedereen die van muziek houdt! Een ware klassieker.
Ray - 07/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op (Nederlands)
De film vertelt het verhaal van Ray Charles, de blinde zanger en pianist. Het moet een fenomenale film zijn, die ik echter niet heb gezien.

Deze film is, naast de vele songs van Ray Charles, van ondersteunende muziek voorzien door Craig Armstrong.
De score opent prachtig met bijna hemelse klanken van een prachtig klinkend koor die op orkestrale muziek een mooie, wat dramatische melodie brengt. Op tweederde zakt het koor naar de achtergrond en komt een negroïde stem er fraai bovenuit. Ook Della's Theme kent dezelfde gedragenheid als de openingstrack Ray's Theme. Hier speelt een piano echter de hoofdrol, maar de melodie heeft dezelfde wat dramatische inslag als Ray's Theme. Deze beide openingstracks beloven veel voor deze score. En beide klinken ze zoals Craig Armstrong muziek vaker laat klinken: gedragen muziek, die met lange melodische noten een bepaalde heerlijke melancholie uitstraalt.
Maar vanaf de derde track slaat de toon geheel om.

Vanaf Ray Learns To Listen krijgen we regelmatig stukjes dialoog uit de film te horen die in de muziek zijn verwerkt. Dat pakt op zich niet negatief uit, maar de tracks krijgen daarna een heel andere kleuring. De spanning neemt enorm toe en de muziek wordt onheilspellend. Nog steeds gebruikt Armstrong daar lange noten voor, maar de melodie delft het onderspit. En in Dreams Of Ray komen heftige elektronische geluiden om de hoek, die een stevige impact op de muziek hebben. Die worden ook in de tracks daarna soms dreunend gebracht, soms zeurend, soms als geluidseffecten, en toch ook een enkele keer als fraaie ondersteuning van de orkestrale muziek.

De score kent, behalve de eerste twee tracks zeker nog een paar erg fraaie tracks. In tegenstelling tot wat de tracktitel doet vermoeden is Ray's Theme Piano daar niet een van.
Ray And Della is echter wel zo'n track die weer wat terugbrengt van de pracht van de eerste tracks, evenals Della Kisses Her Baby en Ray Leaves Mother. Maar tussen de fraaie tracks zitten vaak tracks met een andere muzikale kleuring. Het is allemaal enorm dramatisch geting, dat zeker wel. Maar Armstrong put regelmatig uit de stevige elektronische koker, zowel voor melodieversterking als voor effecten. Zo is Rehab bijna helemaal een hallucinerende en deprimerende track, waarbij in de film vast iemand een drugstrip heeft, maar het kan mij niet bekoren. Ook veel dialoog is geruzie en gedoe en daar wordt je ook niet vrolijker van.

Zoals de score opent, zo eindigt hij ook. Vanaf de track Redemption krijgt de muziek een bijna elegische sfeer, die zich doorzet in het ontroerende Ray's Hymn, waarna het thema nog een keer in een kleine setting voorbij komt.
De End Credits gooien er nog een keer een discomix doorheen, die volledig afbreuk doet aan de prachtige muziek en de stem, die daar doorheen komt.

Kortom, Ray is een score met aan de ene kant prachtige gedragen en melodische tracks en aan de andere kant onheilspellende en soms zelfs nare tracks. Voor mijn waardering van deze score van Craig Armstrong kom ik zo op een gemiddelde 68 uit 100.
De muziek van deze soundtrack werd gebruikt in:

Ray (Trailer)

De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:

Ray (2004), Craig Armstrong (Film)
You Don't Know Me, Ray Charles (liedje(s))
Bye Bye Love, Ray Charles (liedje(s))
What'd I Say, Ray Charles (liedje(s))


Andere soundtrack releases van Ray (2004):

Ray (2004)
More Music from Ray (2005)
Ray (2004)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer