Sideways

Een van de minder blockbuster getinte films die er in geslaagd is in de spotlights van de Golden Globes en de Oscars te staan is Sideways, met in de hoofdrollen Paul Giamatti en Thomas Haden Church. De ene staat op het punt te trouwen, de andere is recent gescheiden, en samen ondernemen ze een wijntour doorheen de Santa Ynez-vallei in Californië. Op hun road trip ontdekken ze dingen over zichzelf, over elkaar en over de wijn natuurlijk. De film is van regisseur Alexander Payne die eerder al een road movie maakte met Jack Nicolson in About Schmidt.

Sideways heeft een soundtrack van de Schotse componist Rolfe Kent, die met Alexander Payne als de films Election en About Smith maakte. Voor deze laatste schreef hij een bijzonder origineel klinkende score die regelmatig in televisie montages wordt gebruikt. Verder kennen sommige Rolfe Kent van zijn romantische muziek voor Kate & Leopold en componeerde hij voor talrijke recente komedies zoals Legally Blonde, Freaky Friday en Mean Girls.

Regisseur Alexander Payne vertelt hoe hij altijd al geïnspireerd werd door de muziek in Italiaanse films, vanwege de originele arrangementen, de constante aanwezigheid van melodie en het uitdrukken van emotie zonder sentimentaliteit. Waar hij voorheen zijn inspiratie putte uit het werk van Nino Rota en Ennio Morricone, is de basis van de muziek van Sideways geïnspireerd op de Italiaanse komedies van de jaren 60 en 70, en in het bijzonder op de muziek van de film I Soliti Ignotimet van de Italiaanse componist Piero Umiliani.

Payne zette Rolfe Kent aan om in deze stijl de muziek voor Sideways te schrijven en die stijl is “film music jazz”. De muziek van Kent voor Sideways is jazz die klinkt als filmmuziek. De soundtrack is zeker geen samenraapsel van jazzy stukjes, nee Kent componeerde een film score die de structuur van een typische soundtrack volgt, met een handvol van thema’s en motieven.

De orkestratie is in eerste instantie met een grote jazz band, maar niet alle tracks zijn jazz gericht, en enkele hebben een eerder lichte en warme score met piano, accordeon en strijkers. De thema’s zelf zijn schitterend en herkenbaar en doen inderdaad erg sterk aan de Italiaanse scores denken. De score creëert een prachtige atmosfeer, enerzijds energetisch en groovy, anderzijds emotioneel en diepgaander. Geen van de tracks laat zich verleiden om een Hollywood cliché thematiek naar boven te brengen met opwellende orkestrale climaxen, maar bereikt wel het gewenste komische en emotionele effect.

Sideways is zonder twijfel een van Rolfe Kent’s beste scores, en werd door critici algemeen zeer positief ontvangen. Voor de muziek werd hij al verdiend genomineerd voor de Oscar voor beste score.