The Last House on the Left

Het was aan het einde van een film tijdperk waarin Universal monsters zoals Frankensteijn, Dracula en de Wolfman niet schokkend genoeg meer waren voor het bioscoopgaande publiek. Eind jaren 60, begin 70 kwamen er realistische horrors om de hoek kijken in de vorm van de Vietnam oorlog, het definitieve einde van de Love generation, die door de Manson Family op bloederige wijze werd afgesloten, kortom de horror verhalen die in drive-inns en bioscopen werd vertoond, behaalde geen angst meer in de harten van de kijkers. Het was 1972 toen beginnend regisseur Wes Craven en producent Sean S. Cunningham besloten om de rauwheid van het hedendaagse geweld in een realistisch verhaal neer te zetten, onder het mom van 'Dit kan iedereen overkomen'.....geen monsters die met electriciteit tot leven worden gewekt, of ondode grafkistbewoners. The Last House On The Left kwam in 1972 uit in de bioscopen en shockeerde wereldwijd het publiek met z'n verdomd heftige scenes waarin vernedering, verkrachting, moord, wraak en geloof het of niet, humor op een zieke manier arm in arm gaan.
Krug, Sadie, Junior en Weazle zijn voortvluchtige criminelen die twee jonge hippie-chicks kidnappen, verkrachten en vermoorden. Helaas voor de Baddies, maar gelukkig voor de kijker, komen ze met auto pech te staan en zoeken onderdak bij een vriendelijk dokters echtpaar.
Als blijkt dat de criminelen de dochter van het echtpaar zojuist hebben vermoord, komt de spanning in het huis. De dokter en z'n vrouw ontdekken wie hun gasten zijn en doormiddel van Home Alone-achtige boobytraps proberen ze de moordenaars uit te schakelen.

The last House werd geboycot in verschillende landen vanwege de wrede scenes, kannibalisme en sexuele vernederingen, maar staat nog steeds als een huis. De muziek werd geschreven en uitgevoerd door David Hess, de acteur die in deze film ook moordenaar Krug Stillow vertolkt.
Hess weet een sfeervolle 70's folk soundtrack neer te zetten met een heerlijke mix van instrumentale muziek, een paar songs, en ook een paar dialogen tussendoor. Als bonus heeft Hess er een paar extra tracks op gezet ( Promised Land, New York Times).

'Wait For The rain' is de titelsong van de film, en deze track komt op verschillende manieren terug op de schijf. Mijn favoriete tracks zijn 'Water Music/ Sadie & Krug' en 'Promised Land'. Een country-achtige song met een mooie tekst en goeie muzikale begeleiding.
Leuk weetje voor fans van Elvis Presley....David Hess schreef Jailhouse Rock ooit voor hem.

Enfin, David Alexander Hess is niet de minste muzikant die rondloopt, en heeft bovendien na zijn rol als Krug ook nog een rol gespeelt in de vergelijkbare shocker House At The Edge Of The park.