Apollo 13
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Artiest/Componist | Lengte | |
|---|---|---|---|---|
| 1. | Main Title | 1:31 | ||
| 2. | One Small Step (dialogue) | 0:42 | ||
| 3. | Night Train | James Brown | 3:27 | |
| 4. | Groovin | The Young Rascals | 2:26 | |
| 5. | Somebody to Love | Jefferson Airplane | 2:55 | |
| 6. | I Can See for Miles | The Who | 4:09 | |
| 7. | Purple Haze | Jimi Hendrix | 2:48 | |
| 8. | Launch Control (dialogue/music) | 3:28 | ||
| 9. | All Systems Go/The Launch | 6:39 | ||
| 10. | Welcome to Apollo 13 (dialogue) | 0:38 | ||
| 11. | Spirit in the Sky | Norman Greenbaum | 3:50 | |
| 12. | House Cleaning/Houston, We Have a Problem (dialogue) | 1:34 | ||
| 13. | Master Alarm | 2:54 | ||
| 14. | What's Going On? (dialogue) | 0:34 | ||
| 15. | Into the L.E.M. | 3:43 | ||
| 16. | Out of Time/Shut Her Down (dialogue) | 2:20 | ||
| 17. | The Darkside of the Moon | 5:09 | ||
| 18. | Failure is Not an Option (dialogue) | 1:18 | ||
| 19. | Honky Tonkin' | Hank Williams | 2:42 | |
| 20. | Blue Moon | The Mavericks | 4:09 | |
| 21. | Waiting for Disaster/A Privilege (dialogue) | 0:43 | ||
| 22. | Re-Entry & Splashdown | 9:05 | ||
| 23. | End Titles | 5:34 | ||
| 72:18 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
James Horner is een componist die soms verrast maar meestal blijft vaststeken bij zijn vorige scores. Zijn vervelende gewoonte tot kopiëren van muziek of thema's uit zijn vorige scores is één van de redenen waarom ik niet zo gek ben van deze componist, hoewel hij soms verrassend uit de hoek komt zoals op het album van "House of Sand and Fog" waar hij een ongewone virtuositeit tentoon spreidt. Terug in 1995, voor Horner's wereldwijde succeshit Titanic, was de componist erg geliefd. Na zijn mooie maar niet bijster originele soundtrack voor "Casper" en de glooiende en aangename thema's voor "Legend of the Falls", bevestige Horner zijn succes door de muziek te componeren voor "Braveheart", een Hollywood blockbuster die op muzikaal vlak niet echt kon boeien, ook al werd het album massaal opgepikt in de lokale platenzaken. In hetzelfde jaar pakte regisseur Ron Howard uit met "Apollo 13", het verhaal van de verdoemde ruimtereis. Met een sterrencast die kon rekenen op Tom Hanks die na zijn schitterende vertolking in "Forrest Gump" en "Philladelphia" niet meer van het scherm weg te denken viel en Bill Paxton. Horner's succes bracht hem het felbeheerde scorecontract binnen voor deze kaskraker, want de film was een instant success. Na een nominatie voor beste originele score van de Academy Awards bezegelde Horner zijn lot en de rest is geschiedenis. Na zijn kolossaal succes van Titanic struikelde Horner over "Troye" en "The New World", maar tergerlijker tijd wist hij te overtuigen in kleinere filmprojecten. Benieuwd wat de toekomst zal brengen maar als hij de bewandelde paden blijft volgen vrees ik dat Horner wel eens het deksel op neus kan krijgen. Het blijft uitkijken want er zit zeker potentieel in Horner's composities.
Dit gezegd zijnde laten we de score voor "Apollo 13" onder de loep nemen. Het album bevat ongeveer 40 minuten van Horner's score wat gezien de tijd bijzonder genereus is. In de jaren 90 injecteerden veel platenmaatschappijen popsongs of oldies om de albumsales in de hoogte te krijgen. Soms staat er enkel een hoop nummers op die geïnspireerd zijn door de film of door de filmmakers werden gebruikt als inspiratiebron om een tijdskader te schetsen. Ook "Apollo 13" heeft zijn eigen collectie van oldies die van James Brown tot Jimi Hendrix lopen. Op zich geen misse keuze maar de score van Horner is echt de moeite waard en fans kloegen steen en been voor een langere release van de score. Verder wordt de instrumentale muziek afgewisseld met dialogen. Op zich is het al verwonderlijk dat ze niet door de score zijn heen gemixt wat een pluim verdient voor MCA. De keyscenes uit de film werden op het schijfje gebrand en ook de vreselijke misser van Neil Armstrong "One Small Step" staat op de cd.
Het eerste nummer zijn de Main Titles die met een solotrompet erg heroisch aandoen en doen denken aan John Williams' Nixon score. Horner poneert ook direct het thema dat erg sterk en memorabel is. Het thema komt overvloedig terug in "All Systems Go" en "The Launch" waar de koperblazers een prominente rol krijgen. Verder hoor je de aanzet tot het thema "Take Her to Sea Mister Murdoch" uit "Titanic" wanneer de racket wordt klaargemaakt. De trommels en de toevoeging van koor is een mooie toets en de tien minuten gaan veel te vlug voorbij. Het nummer bouwt grandioos op en komt tot de finale conclusie wanneer de Apollo de ruimte in wordt geschoten. Het thema wordt dan uitgesponnen over de strijkerssectie en het orkest en bereikt gemakkelijk de grandeur van "Legends of the Fall". Het tweede gedeelte van de track krijgt een suspenstintje mee met de blazers die een schichtige melodie meekrijgen en de voorspelbare percussie en koper die Horner ook bij het zinken van Titanic zou gebruiken. Het einde is dan weer lieflijk en verleidelijk met het koor en rustige strijkers. Een eerste hoogtepunt wordt bereikt als het spaceship door de ruimte raast en de solotrompet zijn statement mag maken samen met het koor. "Master Alarm" is een schitterend en spannend nummer die erg luisterbaar is en die geen minuut verveeld. Opnieuw krijgen de blazers en de strijkers vrij spel en de toevoeging van piano komt de track enkel tengoede. "What's going on" is score die vermengd wordt met dialoog wat jammer is want de strijkers zijn spookachtig wanneer een lek in de zuurstoftank wordt vastgesteld. "Into The Lem" vloeit mooi over en biedt Horner op zijn best. Spanning en emotie worden vermengd tot een knap geheel. Misschien niet al te origineel maar best te pruimen hoewel het nummer soms wat dreigt weg te vallen in zijn eindeloze percussie. "Darkside of the Moon" is rustige underscore met een goed gebruik van het thema voor trompet en aangename orchestraties die een schitterende en vloeiende melodielijn creeëren.
"Re-entry and Splashdown" is Horner op zijn best. De synthesizerkoortjes, de blazers en de strijkers vormen een perfect geheel over de acht minuten durende terugkomst van de Apollo 13. Het is een echt hoogtepunt vol heroïsche thema's en heerlijke arrangementen. Deze track is de volmaakte finale vol bombast en emotioneel pathos met het koor dat lieflijk de terugkomst van de helden inluidt met de overmijdelijke apotheose aan het eind. De "End Titles" features opnieuw het thema deze maal gebracht door Annie Lennox die met haar spookachtige stem een schitterende ode brengt en perfect weet aan te sluiten bij Horner's muziek die soms vreemd genoeg doet denken aan zijn samenwerking met Sissel voor Titanic. Het koor ondersteunt Lennox en vormt samen het orkest een schitterende eenheid. Subliem. De perfecte afsluiter voor deze score.
Uiteindelijk blijkt Horner de capaciteiten te hebben om een heerlijke score te schrijven. Helaas vinden we ook de ideeën die later Titanic zouden voeden terug op dit album. Misschien is deze score zo doelloos interessant en werkt hij in op de juiste emoties. Deze muziek staat garrant voor eindeloos luisterplezier vol bombast en pathos. Een luisterervaring die op hetzelfde niveau van "Legend of the Falls" mag worden geplaatst en zelfs "Braveheart" ruimschoots overstijgd. Voor alle liefhebbers van muziek is dit album één van de beste uit James Horner's carrière. (En dit uit de mond van iemand die Horner's muziek niet echt fantastisch vindt! ^_^)
Dit gezegd zijnde laten we de score voor "Apollo 13" onder de loep nemen. Het album bevat ongeveer 40 minuten van Horner's score wat gezien de tijd bijzonder genereus is. In de jaren 90 injecteerden veel platenmaatschappijen popsongs of oldies om de albumsales in de hoogte te krijgen. Soms staat er enkel een hoop nummers op die geïnspireerd zijn door de film of door de filmmakers werden gebruikt als inspiratiebron om een tijdskader te schetsen. Ook "Apollo 13" heeft zijn eigen collectie van oldies die van James Brown tot Jimi Hendrix lopen. Op zich geen misse keuze maar de score van Horner is echt de moeite waard en fans kloegen steen en been voor een langere release van de score. Verder wordt de instrumentale muziek afgewisseld met dialogen. Op zich is het al verwonderlijk dat ze niet door de score zijn heen gemixt wat een pluim verdient voor MCA. De keyscenes uit de film werden op het schijfje gebrand en ook de vreselijke misser van Neil Armstrong "One Small Step" staat op de cd.
Het eerste nummer zijn de Main Titles die met een solotrompet erg heroisch aandoen en doen denken aan John Williams' Nixon score. Horner poneert ook direct het thema dat erg sterk en memorabel is. Het thema komt overvloedig terug in "All Systems Go" en "The Launch" waar de koperblazers een prominente rol krijgen. Verder hoor je de aanzet tot het thema "Take Her to Sea Mister Murdoch" uit "Titanic" wanneer de racket wordt klaargemaakt. De trommels en de toevoeging van koor is een mooie toets en de tien minuten gaan veel te vlug voorbij. Het nummer bouwt grandioos op en komt tot de finale conclusie wanneer de Apollo de ruimte in wordt geschoten. Het thema wordt dan uitgesponnen over de strijkerssectie en het orkest en bereikt gemakkelijk de grandeur van "Legends of the Fall". Het tweede gedeelte van de track krijgt een suspenstintje mee met de blazers die een schichtige melodie meekrijgen en de voorspelbare percussie en koper die Horner ook bij het zinken van Titanic zou gebruiken. Het einde is dan weer lieflijk en verleidelijk met het koor en rustige strijkers. Een eerste hoogtepunt wordt bereikt als het spaceship door de ruimte raast en de solotrompet zijn statement mag maken samen met het koor. "Master Alarm" is een schitterend en spannend nummer die erg luisterbaar is en die geen minuut verveeld. Opnieuw krijgen de blazers en de strijkers vrij spel en de toevoeging van piano komt de track enkel tengoede. "What's going on" is score die vermengd wordt met dialoog wat jammer is want de strijkers zijn spookachtig wanneer een lek in de zuurstoftank wordt vastgesteld. "Into The Lem" vloeit mooi over en biedt Horner op zijn best. Spanning en emotie worden vermengd tot een knap geheel. Misschien niet al te origineel maar best te pruimen hoewel het nummer soms wat dreigt weg te vallen in zijn eindeloze percussie. "Darkside of the Moon" is rustige underscore met een goed gebruik van het thema voor trompet en aangename orchestraties die een schitterende en vloeiende melodielijn creeëren.
"Re-entry and Splashdown" is Horner op zijn best. De synthesizerkoortjes, de blazers en de strijkers vormen een perfect geheel over de acht minuten durende terugkomst van de Apollo 13. Het is een echt hoogtepunt vol heroïsche thema's en heerlijke arrangementen. Deze track is de volmaakte finale vol bombast en emotioneel pathos met het koor dat lieflijk de terugkomst van de helden inluidt met de overmijdelijke apotheose aan het eind. De "End Titles" features opnieuw het thema deze maal gebracht door Annie Lennox die met haar spookachtige stem een schitterende ode brengt en perfect weet aan te sluiten bij Horner's muziek die soms vreemd genoeg doet denken aan zijn samenwerking met Sissel voor Titanic. Het koor ondersteunt Lennox en vormt samen het orkest een schitterende eenheid. Subliem. De perfecte afsluiter voor deze score.
Uiteindelijk blijkt Horner de capaciteiten te hebben om een heerlijke score te schrijven. Helaas vinden we ook de ideeën die later Titanic zouden voeden terug op dit album. Misschien is deze score zo doelloos interessant en werkt hij in op de juiste emoties. Deze muziek staat garrant voor eindeloos luisterplezier vol bombast en pathos. Een luisterervaring die op hetzelfde niveau van "Legend of the Falls" mag worden geplaatst en zelfs "Braveheart" ruimschoots overstijgd. Voor alle liefhebbers van muziek is dit album één van de beste uit James Horner's carrière. (En dit uit de mond van iemand die Horner's muziek niet echt fantastisch vindt! ^_^)
Algemeen gesproken ben ik geen grote fan van “soundtracks”, en daar mee bedoel ik dan de “pop en rock”-cd’s die bij sommige films worden gepresenteerd als “Original Soundtrack” en dan als enig stukje echte filmmuziek als laatste track een miserabel stukje suite bevatten.
En toch, het hoeft niet altijd zo te zijn, zoals deze zeer knappe “soundtrack” van Apollo 13 bewijst. James Horner’s erg goede score wordt mooi afgewisseld met sfeervolle pop- en rocknummers van rond 1970 en zelfs enkele dialogen uit de film zelf. Het resultaat klinkt erg gevarieerd en aangenaam.
In deze film uit 1995 vertelt regisseur Ron Howard het verhaal van Apollo 13, een ruimteveer dat op weg naar de maan ongeveer met alle problemen te kampen krijgt waarmee een te kampen kan krijgen. Het begint allemaal met het ontploffen van de zuurstoftank (“Houston, we have a problem.”), waarop vervolgens één voor één verschillende hoogstnoodzakelijke apparaatonderdelen het laten afweten…
Vanaf de eerste track, “Main Title”, schotelt Horner ons het hoofdthema voor, sober gebracht op trompet, een militaire percussie-achtergrond en strijkers. Het thema klinkt verrassend low-key. Het beschrijft geen grote heroïsche daden, maar blijft eerder ingetogen.
Dit blijft uiteraard niet zo. De film loopt over van Amerikaans patriottisme en het thema verliest al snel zijn bescheidenheid in tracks als “All Systems Go – The Launch”, “Re-Entry & Splashdown” en “End Titles”.
In “All Systems Go – The Launch” wordt het ruimteveer gelanceerd. Enkele koperblazers, bijgestaan door “Honeriaanse” synths, leiden kort het hoofdthema in, waarna rond 1’08 een eenzame trompet het tweede deel van het hoofdthema brengt. Het is vooral dit tweede deel dat door de strijkers verder wordt uitgewerkt en rond 6’05, bij de eigenlijke lancering, een groots hoogtepunt bereikt, met rond 6’45 een mooie coda door koper en synth.
“Re-Entry & Splashdown” krijgt het hoofdthema een heroïsch tintje. Het begin van de track is actievol. (Opgelet: oogjes toe als je het einde van de film niet wilt weten!.) In volle vaart dondert het ruimteveer, of wat er van overblijft, door de atmosfeer naar de aarde. De overlevingskans van de astronauten is erg klein. Gaan ze het halen? Het contact met het ruimteveer is verbroken en vol spanning wacht de basis af… tot rond 4’00 het hoofdthema triomfantelijk en opgelucht losbarst. Eind goed, al goed…
In “End Titles” kan de, naar mijn bescheiden mening, mooiste variant op het hoofdthema gespot worden, prachtig gebracht door een meerstemmige Annie Lennox (2’15 geeft me nog steeds kippenvel). Klasse!
Het hoofdthema is zowat het enige echte thema in de score. Andere tracks omvatten actie-muziek “à la Horner” (“Master-Alarm”, met sterk ritmische percussie, rollende piano’s, koper en strijkers) of donkere, ongemakkelijke onderscore (“What’s Going On”, “Into the Lem” en het wondermooie “The Dark Side of the Moon”, opnieuw met vocalises van Lennox).
Horner zou natuurlijk Horner niet zijn, moest hij hier en daar niet wat zelfplagiaat in de score verstoppen. In “All Systems Go – The Launch” klinken sommige delen verdacht veel naar muziek die hij later in “Titanic” gebruikt (“Take Her to Sea, Mr Murdoch”) en in “Re-Entry & Splashdown” kun je rond 2’37 kort het hoofdthema uit Enemy at the Gates horen, dat trouwens ook al opdook in Titanic. Blijkbaar heeft Horner iets met deze notensequentie.
De 40 minuten score worden, zoals eerder gezegd, aangevuld met klassieke pop- en rocksongs (The Who, Jimi Hendrix, Hank Williams, …) en flarden filmdialoog.
Het geheel is een mooie mix die de vaart er in houdt en boeiend blijft tot het einde, zowel op het witte doek als op cd.
Een aanrader!
Favoriete scoretracks: “All Systems Go – The Launch”, “Dark Side of the Moon”, “End Titles”.
En toch, het hoeft niet altijd zo te zijn, zoals deze zeer knappe “soundtrack” van Apollo 13 bewijst. James Horner’s erg goede score wordt mooi afgewisseld met sfeervolle pop- en rocknummers van rond 1970 en zelfs enkele dialogen uit de film zelf. Het resultaat klinkt erg gevarieerd en aangenaam.
In deze film uit 1995 vertelt regisseur Ron Howard het verhaal van Apollo 13, een ruimteveer dat op weg naar de maan ongeveer met alle problemen te kampen krijgt waarmee een te kampen kan krijgen. Het begint allemaal met het ontploffen van de zuurstoftank (“Houston, we have a problem.”), waarop vervolgens één voor één verschillende hoogstnoodzakelijke apparaatonderdelen het laten afweten…
Vanaf de eerste track, “Main Title”, schotelt Horner ons het hoofdthema voor, sober gebracht op trompet, een militaire percussie-achtergrond en strijkers. Het thema klinkt verrassend low-key. Het beschrijft geen grote heroïsche daden, maar blijft eerder ingetogen.
Dit blijft uiteraard niet zo. De film loopt over van Amerikaans patriottisme en het thema verliest al snel zijn bescheidenheid in tracks als “All Systems Go – The Launch”, “Re-Entry & Splashdown” en “End Titles”.
In “All Systems Go – The Launch” wordt het ruimteveer gelanceerd. Enkele koperblazers, bijgestaan door “Honeriaanse” synths, leiden kort het hoofdthema in, waarna rond 1’08 een eenzame trompet het tweede deel van het hoofdthema brengt. Het is vooral dit tweede deel dat door de strijkers verder wordt uitgewerkt en rond 6’05, bij de eigenlijke lancering, een groots hoogtepunt bereikt, met rond 6’45 een mooie coda door koper en synth.
“Re-Entry & Splashdown” krijgt het hoofdthema een heroïsch tintje. Het begin van de track is actievol. (Opgelet: oogjes toe als je het einde van de film niet wilt weten!.) In volle vaart dondert het ruimteveer, of wat er van overblijft, door de atmosfeer naar de aarde. De overlevingskans van de astronauten is erg klein. Gaan ze het halen? Het contact met het ruimteveer is verbroken en vol spanning wacht de basis af… tot rond 4’00 het hoofdthema triomfantelijk en opgelucht losbarst. Eind goed, al goed…
In “End Titles” kan de, naar mijn bescheiden mening, mooiste variant op het hoofdthema gespot worden, prachtig gebracht door een meerstemmige Annie Lennox (2’15 geeft me nog steeds kippenvel). Klasse!
Het hoofdthema is zowat het enige echte thema in de score. Andere tracks omvatten actie-muziek “à la Horner” (“Master-Alarm”, met sterk ritmische percussie, rollende piano’s, koper en strijkers) of donkere, ongemakkelijke onderscore (“What’s Going On”, “Into the Lem” en het wondermooie “The Dark Side of the Moon”, opnieuw met vocalises van Lennox).
Horner zou natuurlijk Horner niet zijn, moest hij hier en daar niet wat zelfplagiaat in de score verstoppen. In “All Systems Go – The Launch” klinken sommige delen verdacht veel naar muziek die hij later in “Titanic” gebruikt (“Take Her to Sea, Mr Murdoch”) en in “Re-Entry & Splashdown” kun je rond 2’37 kort het hoofdthema uit Enemy at the Gates horen, dat trouwens ook al opdook in Titanic. Blijkbaar heeft Horner iets met deze notensequentie.
De 40 minuten score worden, zoals eerder gezegd, aangevuld met klassieke pop- en rocksongs (The Who, Jimi Hendrix, Hank Williams, …) en flarden filmdialoog.
Het geheel is een mooie mix die de vaart er in houdt en boeiend blijft tot het einde, zowel op het witte doek als op cd.
Een aanrader!
Favoriete scoretracks: “All Systems Go – The Launch”, “Dark Side of the Moon”, “End Titles”.
James Horner lukt het om de beklemmende sfeer weer te geven in de capsule.De spanning en de nervositeit van het dreigend drama worden flink benadrukt.Dit doet enigzins denken aan Titanic.De flarden gesproken tekst door acteurs en zelfs de ontploffing vormen een sterke ondersteuning bij deze mooie track.Zelfs de toegevoegde hits van o.a. James Brown,Jefferson Airplane,Jimmy Hendrix eva ,geven een exact tijdsbeeld.Kortom deze track voldoet aan de verwachtingen en is zeker aan te raden.
Een perfecte score, we beginnen met een rustige track,
Dan wordt het even spannend in typische James Horner stijl,
vervolgens voelen we aan de muziek de overlevingsdrang. Dit is een pareltje dat in elke collectie moet zitten.
Dan wordt het even spannend in typische James Horner stijl,
vervolgens voelen we aan de muziek de overlevingsdrang. Dit is een pareltje dat in elke collectie moet zitten.
Oscars: Best Original Score (Genomineerd)
De muziek van deze soundtrack werd gebruikt in:
Meet Joe Black (Trailer)
October Sky (Trailer)
Trailer:
Trailer:
Meet Joe Black (Trailer)
October Sky (Trailer)
Trailer:
Trailer:
Andere soundtrack releases van Apollo 13 (1995):
