The Aviator

The Aviator, de nieuwste film van Martin Scorcese, heeft al een gedroomde start als winnaar met enkele Golden Globes: beste film, Leonardo DiCaprio als beste acteur én beste soundtrack. De film vertelt het verhaal van miljonair Howard Hughes, die zeer jong een geweldig kapitaal erfde van zijn vader, een gepassioneerd filmmaker, maar te perfectionistisch, en tegelijk vliegtuigbouwer, en uiteindelijk eigenaar van een vliegtuigmaatschappij. Het verhaal van deze excentriekeling, waar geld nooit een probleem was, en met bovendien nog eens overdreven veel aandacht voor zijn fobieën als plein en smet vrees, kon mij niet steeds boeien. Van de ene kant is er de steeds spectaculaire verfilming, zoals Hughes’ opnames voor zijn Oorlogs film Hell’s Angels, en ook de sfeer en feestjes van Hollywood. Aan de andere kant is er de vreemde opbouw van de film, waar we lukraak wat scènes te zien krijgen, en onmiddellijk moeten begrijpen hoe alles in elkaar zit en verschrikkelijk geïntrigeerd te zijn, want al snel loodst Scorcese je naar het volgende hoofdstuk. In plaats dat je je betrokken zou moeten voelen bij het hoofdpersonage, verliest de film snel elke fascinatie en buigt om in een verhaal over een zielig en irritant ventje, Howard Hughes.

De nieuwste score van Howard Shore is opgenomen met het Vlaams Radio Orkest! Dankzij het filmfestival van Gent, konden we genieten van Howard Shore’s Lord Of The Rings concert in april 2004 in het sportpaleis Antwerpen. Zijn goede ervaring met het Vlaams Radio Orkest dat toen zijn muziek speelde heeft dus vruchten afgeworpen!

Wat valt meteen op bij de score van Howard Shore is dat dit bijna pure klassieke muziek is. In de film geeft dit een andere sfeer, dan als de muziek in de stijl van bijvoorbeeld de vliegtuig scènes in Pearl Harbor was verfilmd. Nu deze keuze is nog niet zo slecht, want uiteindelijk toont The Aviator de filmset en niet de oorlog zelf, en heeft de score zich dus ook een andere rol gegeven. Het echte hoofdthema, dat dan wel meer als echte filmmuziek klinkt, is voor het eerst duidelijk te horen in de track “H-1 Racer Plane”. Deze track, rustig opbouwend met strijkers, langzaam intredend koper, om vervolgens een statig en groots thema te brengen, dat wel een link heeft met Lord Of The Rings, The Two Towers. Ook in de film is het vooral dit thema dat opvalt, terwijl de andere muziek van Shore vrijwel ongemerkt voorbijgaat. Dit daar de sfeer van de underscore voor The Aviator vrijwel altijd donker en dramatisch blijft, met weinig interessante thema’s. Zelfs het terugkerende thema uit H-1 Racer Plane, in Hollywood 1927, The Mighty Hercules, The Way of the Future, voor Hughes’ prestaties in de vliegtuig business, blijft ingehouden: de opbouw lijkt of er een climax op komst is, die het thema inleidt tot een typische romantische vlieg melodie, maar nergens in de score gebeurt dit.

The Aviator is een speciale score, zeker niet slecht, maar ook niet om over naar huis te schrijven. De muziek volgt helemaal niet de filmmuziek trends zoals je zou verwachten, maar dat komt misschien ook dat Howard Shore, daar net tegen wilde ingaan. Dat verklaart misschien het feit dat de internationale pers die de Golden Globes uitreikt, net deze score verkoos als beste score en niet meteen het naar mijn mening betere nominee, maar dan wel veel traditionelere qua stijl, Finding Neverland van Jan A.P. Kaczmarek.

Let wel, er circuleren 2 versies van The Aviator, een met de songs uit de film, en de score cd met de cover zoals hierboven. Deze laatste zal uitkomen op het label Decca Records op 8 februari 2005.