Curly Sue


Giant Records (0075992443920)
Film | Releasejaar: 1991 | Film release: 1991 | Medium: CD
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track Artiest/Componist Lengte
1.Main Title3:05
2.Thirty-Five-Thirty3:34
3.Two Shades Of Grey2:26
4.Innocent Believer2YZ featuring Terry Wood4:34
5.A Hot Bath And Pizza, Ahh!1:01
6.They Cut My Hair2:15
7.Big Girls Go To School1:41
8.Grey Was A Girl Once, Too3:45
9.Yacht Club Swing3:10
10.Git Down2YZ featuring Andrea Salazar and Kenyatta Vaughn4:53
11.Every Girl Needs A Mom4:50
12.Someone's Always Hitting Bill1:40
13.Bill Can Be Cool/Shop N' Bop2:55
14.The Train Calls To Bill2:30
15.You Never KnowRingo Starr4:03
16.Separation and Reunion3:48
 50:10
Schrijf zelf je recensie

 

Curly Sue - 08/10 - Recensie van Lammert de Wit, ingevoerd op (Nederlands)
Regisseur John Hughes maakte z'n laatste film in 1991. Dat was de romcom Curly Sue, met Jim Belushi als Bill Dancer en Alisan Porter als Curly Sue.
Bill en Sue zijn geen vader en dochter, maar Bill heeft Sue opgevoed toen haar moeder overleed en is van haar gaan houden als z'n eigen dochter. Hij verloor echter z'n huis en inkomen en ze werden dakloos. Om aan eten te komen (en niet om rijk te worden) houden ze zich bezig met het oplichten van mensen. Tot ze op een dag de advocate Grey Ellison (Kelly Lynch) tegen het lijf lopen en denken een goede slag te kunnen slaan. Maar dat loopt toch net even anders dan gedacht...

Deze lieflijke, maar wat sentimentele film is van muziek voorzien door Georges Delerue, terwijl regisseur John Hughes meestal voor componist Ira Newborn koos. Maar nu moest de muziek toch wat gevoeliger klinken en was Delerue een meer voor de hand liggende keus.
En dat Delerue goed is in het componeren van gevoelige muziek blijkt maar weer eens uit deze score. Helaas is het album niet alleen voorzien van prachtige scoretracks van Delerue, maar staan er ook een aantal jazzy/bluesy tracks op en zelfs regelrechte bebop. De eerste daarvan is te horen is als tweede track op het album, 'Thirty-Five-Thirty', een instrumentale track van Paul Williams. Deze is overigens nog helemaal niet onaardig. Dat geldt in mindere mate voor de eveneens instrumentale track 'Yacht Club Swing', die wel een aardig ritme heeft, maar geen erg aansprekende melodie. Er komt een deuntje in voor die na een paar keer toch wel wat irritant begint te worden. Dat Delerue het ook kan, bewijst hij met 'Bill can be cool/Shop'n bop', die begint in een jazzy lounge stijl met een saxofoon in de hoofdrol, maar na een minuut wordt het tempo flink opgevoerd en nemen koperblazers de hoofdrol over in een meer traditionele jazz-stijl. Geen aangename track om naar te luisteren, tenzij je een echte jazz-liefhebber bent. In de track 'Someone's always hitting Bill' neemt hij daar al voorzichtig een voorschot op, al heeft de muziek hier nog iets van een warme, licht komische sfeer.

Op het album staan drie songs, twee worden uitgevoerd door 2YZ. De eerste is een nogal funky song en de tweede een funky rap-achtige song. Beide misstaan volledig naast de lyrische klanken van de score van Delerue, terwijl ze er ook nog tussenin staan. Wat een blunder van de producers van dit album. De drie instrumentale jazzy tracks zijn nog acceptabel, maar deze beide songs kunnen echt niet.
Dat geldt niet zozeer voor de derde song 'You never know', die meer een verhalende softpopsong is, waarin het verhaal van de film de rode draad vormt. Het wordt gezongen door Ringo Starr, maar hij is niet echt een topzanger en dat valt duidelijk op bij deze heel aardige song.

Dan is er natuurlijk nog de score van Georges Delerue, een van de laatste uit z'n omvangrijke carrière. Hij is een jaar later overleden.
Behalve de al eerder genoemde jazzy getinte tracks, is de muziek die Delerue voor Curly Sue heeft gemaakt zonder meer prachtig. Het is gevoelig, romantisch getint en de melodieën en arrangementen zijn hartverwarmend mooi. Het album opent gelijk met zo'n prachtige zoete track, die het thema van de film brengt op dwarsfluit en hobo, met underscore van zachte violen. En vrijwel al zijn scoretracks hebben deze luchtige stijl, die heerlijk wegluistert. Het thema komt nog een paar keer terug, zoals in 'They cut my hair', waarin de melodie een prachtige, wat melancholieke kleuring heeft.

Het tweede thema ligt hier dicht tegenaan, maar heeft een wat steviger kleuring en horen we voor het eerst in 'A hot bath and Pizz, Ahh!'. In 'Big girls go to school' komt dit thema opnieuw voorbij, nu iets gedragener en warmer.
Delerue heeft de meeste scoretracks vooral vanuit het hoofdthema gecomponeerd, meestal warm en gedragen, maar in de track 'Every girl needs a mom' is het eerste deel vooral tragisch en wat unheimisch getoonset, terwijl het tweede deel een nogal melancholieke kleuring heeft.
De score sluit af met de heerlijke track 'Separation and Reunion', waarin de lyrische muziek echt de gevoelige snaar raakt. De prachtige themamelodie wordt hier licht melancholiek gebracht en sluit de score af, om met de ogen dicht van te genieten.

Kortom, met Curly Sue heeft Georges Delerue een werkelijk prachtige score gecomponeerd. Er staan een paar songs op het album, die niet te pruimen zijn en een heel acceptabele. Daarnaast zijn er nog een aantal jazzy tracks aanwezig, waaronder een paar van Delerue, die ook geen punten scoren, maar de echte symfonische scoretracks zijn heerlijk en dit is hartverwarmende muziek. En album vol met deze muziek had zonder meer 100 punten opgeleverd. Nu gooien de andere tracks het nodige roet in het eten, waardoor de waardering zakt tot 82 uit 100 punten. Een album die toch nog zeer aan te bevelen is!


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer