Clownface
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Lengte | |
|---|---|---|---|
| 1. | He's Coming | 0:53 | |
| 2. | Zoe's Theme | 3:34 | |
| 3. | Clownface's Theme | 2:26 | |
| 4. | Misfortunes Of The Past | 0:53 | |
| 5. | In The Woods | 0:33 | |
| 6. | The Lair | 2:38 | |
| 7. | Hostage | 2:51 | |
| 8. | Pretty Face | 1:20 | |
| 9. | Stalker | 0:45 | |
| 10. | Encounter | 0:43 | |
| 11. | Owen's Story | 1:10 | |
| 12. | Zoe & Rick | 1:09 | |
| 13. | Failed Attempt | 1:57 | |
| 14. | It's True | 1:06 | |
| 15. | Game On | 0:23 | |
| 16. | Those Eyes | 1:32 | |
| 17. | Strangling | 0:52 | |
| 18. | Skinning | 1:40 | |
| 19. | What Are You Laughing At? | 2:08 | |
| 20. | New Mask | 0:47 | |
| 21. | Slitting, Stamping, Gutting | 1:50 | |
| 22. | You Kept Me Alive | 1:01 | |
| 23. | Axe & Knife | 0:40 | |
| 24. | Party Massacre | 6:06 | |
| 25. | In The Tunnels | 2:34 | |
| 26. | Axed | 0:36 | |
| 27. | Hide And Seek | 3:25 | |
| 28. | Zoe & Jenna | 1:27 | |
| 29. | I Only Hurt You If You Struggle | 4:28 | |
| 51:27 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
CLOWNFACE (Hans Michael Anselmo Hess)
Clownface is een onafhankelijke low-budget slasher-film over een of andere rare masker-dragende psychopaat genaamd Clownface. De film zelf is niet de beste die ik ooit in het genre heb gezien, maar ook ver van de slechtste. Laten we eerlijk zijn, de acteurs zijn niet erg overtuigend, ondanks enkele uitzonderingen zoals Zoe, een van de hoofdpersonages bijvoorbeeld en het verhaal heeft hier en daar wat plotgaten, maar het is nog steeds de moeite waard om te kijken, zij het voor een nogal verrassend einde. Ik zal niet het hele verhaal van de film vertellen, omdat het onderwerp van mijn recensie de muziek van Hess is, wat het beste element van deze film is.
Laat ik beginnen met te zeggen dat ik al verrast was door de eerste partituur van deze componist, Carnival of Sorrows. Zoals je misschien in mijn recensie hebt gelezen vond ik het heel leuk, maar het enige dat me stoorde was het 'plastic' geluid, ik miste echte instrumenten. Misschien luisterde Hess naar mijn mening. Deze score klinkt veel realistischer dan zijn voorganger, dankzij het gebruik van echte instrumenten in plaats van alleen toetsenborden en synths. Niet dat het symfonisch en zonder elektronische geluiden is, helemaal niet. Het is meer een succesvolle combinatie van beide werelden. En dat maakt deze score zo goed. Het heeft alles wat nodig is om een goede score te behalen: zoals in 'CARNIVAL OF SORROWS', is er een sterke thematische aanpak, enkele echte instrumenten in combinatie met keyboards en synths, variatie, angstaanjagende griezelige geluiden en effecten die een must zijn in een horror filmscore.
De algehele sfeer van deze soundtrack is erg donker, agressief maar toch met een paar momenten van rust om de luisteraars de gelegenheid te geven om diep adem te halen voordat ze weer duiken in de wereld van gekte van Clownface.
Na een korte duistere inleiding '' He's Coming '' krijgen we ons eerste thema, '' Zoe's Theme '' gevolgd door 'Clownface's Theme'. Later krijgen we zelfs een derde, '' Owen's Theme ''. De eerste twee thema's kunnen niet verder uit elkaar liggen. 'Zoe's theme' wordt prachtig door de componist zelf op klassieke gitaar gespeeld en is een soort intieme melodie, het blijft een tijdje in je hoofd hangen als je het voor de eerste keer hoort. Het komt terug in verschillende andere tracks zoals: 'Zoe & Rick', 'Those Eyes' en 'You Kept Me Alive'.
'Clownface's theme' is natuurlijk veel enger en beangstigender. Het herinnert me zelfs een klein beetje aan die oude klassieke monsterfilms: zwaar, donker, bombastisch, in een donkere afgrond van gekte. Dit thema komt ook terug en zelfs vaker dan 'Zoe's Theme' en in een aantal heel verschillende variaties. Er is zelfs een versie van de muziekdoos in 'Pretty Face', enkele hints ervan in 'Encounter'. In feite is het thema van onze hoofdpersoon overal op het album, als je echter goed luistert. Als je hem in volle glorie wilt horen, moet je meteen luisteren naar 'Party Massacre'. Het is echt eng. Het thema komt terug en het is een mooie lange track met rare effecten, met orkestrale bonken en Hess heeft wat geëxperimenteerd met traditionele instrumenten en dat is echt iets waar ik heel veel van hou, wanneer je een soort instrument hoort zonder een idee te hebben welk instrument dat is gebruikt om dat geluid te krijgen. Je zou echt verrast kunnen worden door wat je uit een normale piano of traditionele viool kunt halen, enz.
'Owen's Theme' krijgt daarentegen niet zoveel aandacht, maar hetzelfde geldt ook voor het personage. Hij is slechts een klein stukje van het verhaal, maar toch behoorlijk belangrijk. Het begint met zachte, mysterieuze pianoklanken vergezeld van houtblazers op de achtergrond. Het klinkt behoorlijk mysterieus en je weet echt nog niet wat je moet verwachten. Het is ook een beetje eenvoudiger dan beide andere thema's, die echt goed zijn uitgewerkt.
Er is ook niet-thematisch materiaal dat echt angstaanjagend en griezelig klinkt, zoals enkele huiveringwekkende geluidseffecten, een vervormde piano, veel lage snaren, zwaar bonzende percussie, enzovoort. Genoeg materiaal om de luisteraar gefocust te houden.
Dus, om deze review af te sluiten:
Clownface is een helse reis (bijna letterlijk) en ik bedoel het op een goede manier, natuurlijk! Het heeft alles wat een horrorfilm moet hebben. Is het gemakkelijk om te luisteren? Echt niet! En dat zou niet anders moeten zijn! Omdat geen enkele andere horrorfilm makkelijk te luisteren zou moeten zijn. Het is benauwend, op sommige momenten zelfs angstaanjagend, het kruipt onder je huid en sleurt je mee naar een wereld van waanzin. De wereld van Clownface!
Bedankt Hans voor deze bloedstollende score!
Een dikke 85/100!
Clownface is een onafhankelijke low-budget slasher-film over een of andere rare masker-dragende psychopaat genaamd Clownface. De film zelf is niet de beste die ik ooit in het genre heb gezien, maar ook ver van de slechtste. Laten we eerlijk zijn, de acteurs zijn niet erg overtuigend, ondanks enkele uitzonderingen zoals Zoe, een van de hoofdpersonages bijvoorbeeld en het verhaal heeft hier en daar wat plotgaten, maar het is nog steeds de moeite waard om te kijken, zij het voor een nogal verrassend einde. Ik zal niet het hele verhaal van de film vertellen, omdat het onderwerp van mijn recensie de muziek van Hess is, wat het beste element van deze film is.
Laat ik beginnen met te zeggen dat ik al verrast was door de eerste partituur van deze componist, Carnival of Sorrows. Zoals je misschien in mijn recensie hebt gelezen vond ik het heel leuk, maar het enige dat me stoorde was het 'plastic' geluid, ik miste echte instrumenten. Misschien luisterde Hess naar mijn mening. Deze score klinkt veel realistischer dan zijn voorganger, dankzij het gebruik van echte instrumenten in plaats van alleen toetsenborden en synths. Niet dat het symfonisch en zonder elektronische geluiden is, helemaal niet. Het is meer een succesvolle combinatie van beide werelden. En dat maakt deze score zo goed. Het heeft alles wat nodig is om een goede score te behalen: zoals in 'CARNIVAL OF SORROWS', is er een sterke thematische aanpak, enkele echte instrumenten in combinatie met keyboards en synths, variatie, angstaanjagende griezelige geluiden en effecten die een must zijn in een horror filmscore.
De algehele sfeer van deze soundtrack is erg donker, agressief maar toch met een paar momenten van rust om de luisteraars de gelegenheid te geven om diep adem te halen voordat ze weer duiken in de wereld van gekte van Clownface.
Na een korte duistere inleiding '' He's Coming '' krijgen we ons eerste thema, '' Zoe's Theme '' gevolgd door 'Clownface's Theme'. Later krijgen we zelfs een derde, '' Owen's Theme ''. De eerste twee thema's kunnen niet verder uit elkaar liggen. 'Zoe's theme' wordt prachtig door de componist zelf op klassieke gitaar gespeeld en is een soort intieme melodie, het blijft een tijdje in je hoofd hangen als je het voor de eerste keer hoort. Het komt terug in verschillende andere tracks zoals: 'Zoe & Rick', 'Those Eyes' en 'You Kept Me Alive'.
'Clownface's theme' is natuurlijk veel enger en beangstigender. Het herinnert me zelfs een klein beetje aan die oude klassieke monsterfilms: zwaar, donker, bombastisch, in een donkere afgrond van gekte. Dit thema komt ook terug en zelfs vaker dan 'Zoe's Theme' en in een aantal heel verschillende variaties. Er is zelfs een versie van de muziekdoos in 'Pretty Face', enkele hints ervan in 'Encounter'. In feite is het thema van onze hoofdpersoon overal op het album, als je echter goed luistert. Als je hem in volle glorie wilt horen, moet je meteen luisteren naar 'Party Massacre'. Het is echt eng. Het thema komt terug en het is een mooie lange track met rare effecten, met orkestrale bonken en Hess heeft wat geëxperimenteerd met traditionele instrumenten en dat is echt iets waar ik heel veel van hou, wanneer je een soort instrument hoort zonder een idee te hebben welk instrument dat is gebruikt om dat geluid te krijgen. Je zou echt verrast kunnen worden door wat je uit een normale piano of traditionele viool kunt halen, enz.
'Owen's Theme' krijgt daarentegen niet zoveel aandacht, maar hetzelfde geldt ook voor het personage. Hij is slechts een klein stukje van het verhaal, maar toch behoorlijk belangrijk. Het begint met zachte, mysterieuze pianoklanken vergezeld van houtblazers op de achtergrond. Het klinkt behoorlijk mysterieus en je weet echt nog niet wat je moet verwachten. Het is ook een beetje eenvoudiger dan beide andere thema's, die echt goed zijn uitgewerkt.
Er is ook niet-thematisch materiaal dat echt angstaanjagend en griezelig klinkt, zoals enkele huiveringwekkende geluidseffecten, een vervormde piano, veel lage snaren, zwaar bonzende percussie, enzovoort. Genoeg materiaal om de luisteraar gefocust te houden.
Dus, om deze review af te sluiten:
Clownface is een helse reis (bijna letterlijk) en ik bedoel het op een goede manier, natuurlijk! Het heeft alles wat een horrorfilm moet hebben. Is het gemakkelijk om te luisteren? Echt niet! En dat zou niet anders moeten zijn! Omdat geen enkele andere horrorfilm makkelijk te luisteren zou moeten zijn. Het is benauwend, op sommige momenten zelfs angstaanjagend, het kruipt onder je huid en sleurt je mee naar een wereld van waanzin. De wereld van Clownface!
Bedankt Hans voor deze bloedstollende score!
Een dikke 85/100!