Snow White and the Huntsman

Snow White, een heerlijk sprookje die verfilmd werd in 1937. Dik 70 jaar later is het sprookje nog steeds zeer bekend maar wilde men dit alles in een ander jasje steken. Voor deze verrassende film hadden ze goede acteurs in huis, de beste decorbouwers etc. Het enige wat toen nog een gemis was, was een uitstekende en vooral verrassende componist. Ik had mijn twijfels, welke componist kon nou een sprookjesachtig sfeertje componeren met voldoende actie en drama? Toen ik hoorde dat James Newton Howard bij het project betrokken werd wist ik gewoon dat dit helemaal goed ging komen. Zijn professionaliteit en ervaring kan wel eens heel goed van pas komen voor deze film!

Ik beschouw deze score als een echt pareltje. Na het beluisteren van The Hunger Games vond ik al dat we te maken hadden met een sterk thema, het Snow White thema is zelfs veel beter! Het begint al bij ‘Snow White’, een betere opening had ik me niet kunnen wensen. Rustig, mooi maar vooral sprookjesachtig! Naast het sprookjesachtige gedeelte op deze score maakt Howard ook genoeg plaats voor andere elementen. Hij bezorgd ons kippenvel met zijn koor en heerlijke strijkers. Ook de blaasinstrumenten krijgen ruimschoots aandacht in tracks zoals ‘Escape from the Tower’. Het zijn toch wel bepaalde tracks op deze score die er echt uitspringen. Ook zijn er een paar die aan je neus voorbij gaan zonder dat je het weet, en dat is toch wel zonde. Sommigen hebben nét niet datgene wat ‘Snow White’ juist wel had. Het is lastig om uit te leggen maar Howard heeft ondanks een paar doodgewone tracks wel gezorgd voor een paar memorabele momenten. De viool treedt af en toe ook op de voorgrond, heerlijke flashbacks van The Village komen in mijn hoofd. Aangezien dat 1 van de beste scores van Howard is, is dat zeker een goed teken!

Helaas te weinig koor aangezien er in de film veel meer van was. Het is zonde dat ze dat niet op de score laten horen, gelukkig kan Howard wel zijn ding doen zonder het koor-element. Zijn mooie melodieën zorgen er voor dat dit een score is met klasse. The Hunger Games had een leuk thema maar daarmee was ook alles gezegd, ik begin steeds meer aan mijn cijfer voor die score te twijfelen. Snow White is van een geheel ander niveau, je kan eigenlijk wel stellen dat James Newton Howard terug is! Na enkele teleurstellingen zoals The Green Lantern is Howard weer helemaal in zijn element, Snow White is echt een film voor een componist zoals Howard. Ook de piano die er af en toe doorheen komt zorgt weer voor kippenvel. Hieronder even 1 van mijn favoriete tracks uitgebreid beschreven...

Sanctuary
De track begint rustig met een piano en de nodige achtergrondinstrumenten.
De piano zorgt ervoor dat je aandacht erbij blijft. Ook de strijkers die op de achtergrond klinken komen rond de 1:00 minuut op een sprookjesachtige manier naar de voorgrond. De piano en de strijkers nemen het steeds van elkaar over en zorgen voor een afwisselende track. Rond de 1:55 minuten klinken zowel de violen als de piano glorieus, Sanctuary had nog mooier kunnen zijn met eventueel een koor maar ondanks dat is het 1 van mijn favoriete tracks op deze score.

Bij een trailer die ontzettend veel actie laat zien is de score van Howard toch nog erg aan de rustige kant. Er staan inderdaad een paar echte actie composities op deze score, toch zijn er zeker een aantal tracks die genoeg rust met zich meebrengen. Genoeg rust dankzij een vioolsolo, een pianosolo of juist de strijkers die rustig een melodie spelen. De score is gevarieerd, sprookjesachtig en zorgt voor een paar kippenvel momenten. Het hoofdthema komt af en toe ook om het hoekje kijken, ook dit is mooi om te horen. Ik houd er altijd van wanneer een componist met een hoofdthema werkt en deze ook in verscheidende tracks terug brengt. Horner heeft hier af en toe moeite mee, bij hem wordt het vaak saai en vermoeiend omdat hij het té vaak laat terugkeren. Howard weet een duidelijke lijn te scheppen en zorgt ervoor dat het hoofdthema niet te vaak terugkeert maar ook niet te weinig. Af en toe doen sommige composities me denken aan John Williams, en om daarmee vergeleken te worden is natuurlijk nooit verkeerd.

Deze recensie had nog wel veel langer kunnen zijn maar volgens mij heb ik genoeg worden vrij gemaakt over deze score van Howard. Een 8 of 9, ik twijfel! Uiteindelijk vind ik een 9 een betere beloning omdat ik de score verrassend vind en sprookjesachtige. Howard is helemaal in zijn element en dat laat hij vaak genoeg horen. Om het af te sluiten zorgt Howard voor een geweldige track genaamd: Coronation. Het begint rustig, onschuldig en we horen het hoofdthema nogmaals. Maar rond de 1:32 minuten gaat Howard los, horen we orgel en natuurlijk dat heerlijke hoofdthema.

Een geslaagde sprookjesmissie van Howard!