AVP: Alien Vs. Predator
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Lengte | |
|---|---|---|---|
| 1. | 1904 | 1:15 | |
| 2. | Alien Vs. Predator Main Theme | 3:28 | |
| 3. | Antarctica | 2:43 | |
| 4. | Bouvetoya Island | 2:08 | |
| 5. | Down the Tunnel | 1:08 | |
| 6. | Hanging Bodies | 1:45 | |
| 7. | Southern Lights | 1:40 | |
| 8. | Predator Space Ship | 1:11 | |
| 9. | The Pyramid | 1:11 | |
| 10. | Temple | 1:10 | |
| 11. | Dark World | 2:56 | |
| 12. | History of the World | 3:20 | |
| 13. | Alien Fight | 3:14 | |
| 14. | I Need This | 1:45 | |
| 15. | Weyland's End | 0:56 | |
| 16. | Alien Queen | 1:37 | |
| 17. | Showdown | 3:23 | |
| 18. | The End...Or Maybe Not | 3:30 | |
| 38:19 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
AVP: Alien vs Predator was half niet het misbaksel dat ik verwachtte. Er zitten weliswaar plotgaten in, en de keuzes die de hoofdpersonen maken zijn niet allemaal even doordacht, maar als je dat door de vingers ziet blijft er een heerlijke sciencefiction-horror film over. De score van Harald Kloser is precies hetzelfde: het heeft gaten maar wat overblijft is lekker tussendoortje.
Hoewel de score niet echt een samenhangend geheel vormt, en nooit kippenvel geeft, bevat het toch prachtig georkestreerde stukken muziek, en heeft het een redelijk sterk, zelfs redelijk dramatisch thema, zoals te horen in Alien VS Predator Main Theme. De score is groots en meeslepend, maar heeft ook enkele rustpunten (Southern Lights), en wat experimentelere stukken erin zitten. Soms scheurt een gitaar of een synthesizer de orkestrale gedeeltes door midden (Down the Tunnel). Opvallend genoeg wordt de score steeds beter naarmate deze vordert. Vanaf The Pyramid word het allemaal wat epischer, en in de desbetreffende track horen we voor het eerst dan ook een enorm koor losbarsten. In History of the World worden we op een rustige versie van het hoofdthema getrakteerd, waarna Kloser de agressie langzaam laat opkomen, en het koor zwelt regelmatig op, samen met de blazers en de immense strijkpartijen. Naast alle drukke, soms chaotische actiemuziek, haalt Kloser soms uit met zijn immense orkest. De muziek voor de Predator-serie wordt geen enkele keer aangehaald, de motieven uit sommige cues van vooral Aliens wel. In The Queen horen we bijvoorbeeld de percussie uit Alien, maar op de voorgrond gebruikt Kloser zijn indrukwekkende koor. In Showdown komen alle elementen samen, de enorm drukke percussie, samen met de elektische geluidseffecten en de adhd-strijkers. Het is wederom een drukte van jewelste, en een luisterbeurt wel versleten. The Ending…Or Maybe Not is niet echt een speciale afsluiter, maar Kloser haalt af en toe nog wel even flink uit.
AVP: Alien vs Predator is verre van een meesterwerk, is ongebalanceerd, en wordt nergens heel interessant. Het komt goed tot zijn recht in de film, maar op schijf is het toch een beetje levenloos. Toch is het voor de die-hard fans of liefhebbers van ongegeneerde actiemuziek een must have. Voor de liefhebbers van filmmuziek is het echter een snel, aardig tussendoortje.
Hoewel de score niet echt een samenhangend geheel vormt, en nooit kippenvel geeft, bevat het toch prachtig georkestreerde stukken muziek, en heeft het een redelijk sterk, zelfs redelijk dramatisch thema, zoals te horen in Alien VS Predator Main Theme. De score is groots en meeslepend, maar heeft ook enkele rustpunten (Southern Lights), en wat experimentelere stukken erin zitten. Soms scheurt een gitaar of een synthesizer de orkestrale gedeeltes door midden (Down the Tunnel). Opvallend genoeg wordt de score steeds beter naarmate deze vordert. Vanaf The Pyramid word het allemaal wat epischer, en in de desbetreffende track horen we voor het eerst dan ook een enorm koor losbarsten. In History of the World worden we op een rustige versie van het hoofdthema getrakteerd, waarna Kloser de agressie langzaam laat opkomen, en het koor zwelt regelmatig op, samen met de blazers en de immense strijkpartijen. Naast alle drukke, soms chaotische actiemuziek, haalt Kloser soms uit met zijn immense orkest. De muziek voor de Predator-serie wordt geen enkele keer aangehaald, de motieven uit sommige cues van vooral Aliens wel. In The Queen horen we bijvoorbeeld de percussie uit Alien, maar op de voorgrond gebruikt Kloser zijn indrukwekkende koor. In Showdown komen alle elementen samen, de enorm drukke percussie, samen met de elektische geluidseffecten en de adhd-strijkers. Het is wederom een drukte van jewelste, en een luisterbeurt wel versleten. The Ending…Or Maybe Not is niet echt een speciale afsluiter, maar Kloser haalt af en toe nog wel even flink uit.
AVP: Alien vs Predator is verre van een meesterwerk, is ongebalanceerd, en wordt nergens heel interessant. Het komt goed tot zijn recht in de film, maar op schijf is het toch een beetje levenloos. Toch is het voor de die-hard fans of liefhebbers van ongegeneerde actiemuziek een must have. Voor de liefhebbers van filmmuziek is het echter een snel, aardig tussendoortje.
Een team van wetenschappers en avonturiers reist naar Antarctica nadat er daar een mysterieuze plek op de satelliet was opgemerkt. Ze ontdekken er een ingevroren piramide, maar al snel wordt duidelijk dat deze plaats een creatie is van buitenaardse rassen. De expeditie leden geraken er plots verwikkelt in een strijd tussen twee buitenaardse rassen Alien vs. Predator. Het idee van twee monster series tegen elkaar op te zetten is niet nieuw. Voorheen was er al Freddy vs. Jason, en bovendien dient opgemerkt te worden dat er reeds geruime tijd een strip reeks was die de twee griezels Alien en Predator tegenover elkaar plaatste.
De score van componist Harald Kloser gaat verder op de muziek stijl zoals gebruikt in zowel de Predator films als de Aliens. Harold Kloser, die recent een voortreffelijke score afleverde voor de blockbuster The Day After Tomorrow, brengt een toch andere en minder opvallende, maar toch knappe score voor Alien vs. Predator. Minder opvallend omdat de thema’s niet zeer memorabel zijn, maar toch is de uitwerking ervan op alle vlakken erg knap en meeslepend, zeker het main theme spreekt wel erg aan. De orkestratie van dit main theme en de rest van de score is doorgaans bombastisch, met groot orkest, koor, en een hele reeks van elektronische effecten en percussie. De tracks zijn meestal actie gericht, maar sommige hebben ook enkele goede momenten van suspense. In zijn compositie gebruikt Harald Kloser een verschillende instrumentatie voor Alien en Predator: voor Alien meer hoge tonen, sissende en schuivende effecten, terwijl voor Predator meer metaalachtige effecten. Al bij al is dit, ondanks dat de thema’s iets minder bij blijven, een technisch knappe score die volwaardige bij de Alien/Predator soundtracks mag aansluiten.
De score van componist Harald Kloser gaat verder op de muziek stijl zoals gebruikt in zowel de Predator films als de Aliens. Harold Kloser, die recent een voortreffelijke score afleverde voor de blockbuster The Day After Tomorrow, brengt een toch andere en minder opvallende, maar toch knappe score voor Alien vs. Predator. Minder opvallend omdat de thema’s niet zeer memorabel zijn, maar toch is de uitwerking ervan op alle vlakken erg knap en meeslepend, zeker het main theme spreekt wel erg aan. De orkestratie van dit main theme en de rest van de score is doorgaans bombastisch, met groot orkest, koor, en een hele reeks van elektronische effecten en percussie. De tracks zijn meestal actie gericht, maar sommige hebben ook enkele goede momenten van suspense. In zijn compositie gebruikt Harald Kloser een verschillende instrumentatie voor Alien en Predator: voor Alien meer hoge tonen, sissende en schuivende effecten, terwijl voor Predator meer metaalachtige effecten. Al bij al is dit, ondanks dat de thema’s iets minder bij blijven, een technisch knappe score die volwaardige bij de Alien/Predator soundtracks mag aansluiten.
Lang verwachte cd van Alien vs Predator voldoet aan mijn verwachtingen. Buiten goede regisseurs hebben de Alien films ook altijd zeer goede componisten gehad. Goldsmith was meesterlijk voor de 1ste Alien film, James Horner zorgde met Aliens voor een perfecte opvolger, Goldenthal ging met zijn muziek voor Alien 3 echt andere kant op, maar zeer geslaagd en John Frizzel voor de 4de Alien ging van Creepy naar electronische actie muziek. Nu Harold Kloser heeft meer voor de electronische muziek gekozen voor deze Alien vs Predator. In sommige tracks hoor je hier en daar wel het viool gekras maar in de snellere passages zijn het de syntheseizers die de boventoon krijgen. Het thema Alien vs Predator is somber maar goed, het wordt hier en daar in de 38min durende cd herhaald. Spijtig dat deze cd vooral uit korte tracks bestaat. Er is dus weinig tijd om een track op te bouwen qua sfeer of spanning. Deze hoogtepunten uit de cd zijn dus vooral de iets langere tracks van + 3min, zoals track 2 het thema, track 12 + 13 + 17 goede actie en de cd wordt afgesloten met The end or maybe not. In deze track wordt het orkest door een koor bijgestaan wat voor een gepast einde zorgt van Alien vs Predator.
Trailer:
Trailer:
Trailer:
Andere soundtrack releases van AVP: Alien vs. Predator (2004):
