Madly

Dit is de twaalfde recensie uit de Francis Lai serie.

Vorige: Un Amour de Pluie
Volgende: Chacun sa vie

De Frans-Italiaanse film Madly heeft een Franstalige titel, genoemd naar een van de hoofdpersonages in de film. De internationale titel is The Love Mates. De film is geregisseerd door Roger Kahane, die daarmee debuteerde als regisseur voor een bioscoopfilm, waarvan hij er slechts drie maakte. Hij heeft zich vooral met tv-producties bezig gehouden. De film moest een romantisch drama worden voor Alain Delon en Mireille Darc, die toen net met elkaar getrouwd waren. Darc schreef ook het scenario en Delon produceerde de film, die door de critici slecht ontvangen is en ook een grote flop was in de bioscopen.
Het verhaal draait om het stel Julien (Delon) en Agatha (Darc), die gek zijn op elkaar en voortdurend samen zijn bij alles wat ze doen. Het geflirt van Julien met andere vrouwen neemt Agatha op de koop toe en ze denkt dat dit hen juist bij elkaar houdt. Ze zijn rijk en wonen in een groot landhuis. Dan ontmoet Julien een donkere Amerikaanse vrouw, die Madly heet (Maddly Bamy) en zij trekt bij hen in. Julien wordt echter verliefd op haar...

De muziek bij deze film is van Francis Lai, die een score voor de film componeerde die veel bezoekers zich beter herinnerden dan de film zelf. Delon zocht contact met Lai om de muziek voor deze film te schrijven. Delon zal Lai vooral gevraagd hebben omdat hij toch wel een grootmeester is in melodieuze en romantisch getinte scores. En dat is voor deze score niet anders geworden.
Het album opent met de 'Générique', die tijdens de aftiteling te horen is. Hierin presenteert Lai gelijk z'n hoofdthema en die is opnieuw prachtig. Het is een bijzonder melodieus thema, die een mooie romantische kleuring kent, met een licht melancholieke tint. Die melodie wordt gespeeld met een prachtige blokfluitachtige klank, begeleid door de piano. Daarna nemen vrouwenstemmen de melodie over, en weer later wordt de melodie door geblazen koper gespeeld.
Deze mooie themamelodie komt regelmatig terug in de score en wordt dan door verschillende instrumenten gespeeld, zoals accordeon, gitaar, piano, maar ook violen, hout- en koperblazers, en zelfs de fraaie vrouwenstemmen komen daarmee terug.
Ook submelodieën, die van die hoofdmelodie zijn afgeleid komen in verschillende tracks voorbij, en ook die liggen meestal prima in het gehoor.

De muziek is meestal erg mooi gearrangeerd en heeft regelmatig een wat poppy kleuring door toevoeging van drumpercussie. Daardoor krijgt de muziek een vlotte en wat meer up-tempo stijl, die veelal prima te verteren is. Maar ook de veelvuldig voorkomende vrouwenstemmen die de melodieën zingen zorgen voor een aangename sfeer, die dan vaak een wat romantischer tintje heeft.
Toch is zeker niet alle muziek even fraai. Soms heeft Lai de muziek erg aan de minimalistische kant gehouden, met heel minimale pianoklanken, maar ook de poppy stijl is soms wat aan de magere kant en dan wordt de muziek een beetje een deuntje in een wat volkse sfeer. De track 'Eva' begint met zo'n wat mager deuntje. Gelukkig komt in deze track na anderhalve minuut de omkeer en gaat de muziek over in een prachtige semi-klassieke stijl met alleen strijkers en een echt prachtige melodie. Drie minuten later komt echter het deuntje weer terug. De laatste minuut weet Lai met begeleiding van fraaie strijkers nog een heel aardig einde aan deze track te breien.
Een track als 'Somewhere in the Night' heeft een wat meer pop-funky stijl, met keyboard-orgel, elektrische gitaar, elektrische basgitaar, koperblazers en stevige drumpercussie, die duidelijk minder in het geheel van de score past.

Het album sluit af met twee tracks die beide de titel 'Final' dragen. De eerste daarvan begint met een tamelijk poppy versie van het thema, wat vooral komt door de nadrukkelijk aanwezige drumpercussie en waar vrouwenstemmen de melodie zingen. Na ruim twee minuten gaat dit over in meer gedragen muziek van harp, dulcimer of keyboard-orgel, regelmatig ondersteund door fraaie strijkerarrangementen. Naar het einde loopt de muziek uit in een prachtige volle climax.
De tweede 'Final' track is min of meer een herhaling van het eerste deel van de vorige track, met de vrouwenstemmen die het thema zingen en begeleid worden door vooral drumpercussie, waarbij ook de piano en de strijkers terugkomen. De poppy stijl is fraai, maar de meer klassieke uitvoering van deze prachtige melodie heeft toch duidelijk de voorkeur, waarmee de vorige track, de lange versie van 'Final' een meer waardige afsluiter was geweest.

Kortom, met zijn muziek voor de film Madly heeft Francis Lai een mooie en melodieuze score gecomponeerd. De melodie van het hoofdthema is bijzonder fraai. Deze romantische en licht melancholieke melodie komt regelmatig terug in verschillende instrumentaties, en is elke keer weer fraai, vooral wanneer die melodie een wat minder poppy kleuring heeft en strijkers een flinke rol spelen. Een aantal tracks zijn in die wat poppy uitvoering, waarbij vooral drumpercussie voor die stijl zorgt, wat de ene keer best fraai is, maar een andere keer wat mager. Overigens liggen niet alle tracks van deze score prettig in het gehoor. Soms is de muziek wel erg minimalistisch of juist nogal pop-funky en dat is toch duidelijk minder aangenaam om naar te luisteren. Toch krijgt deze score, vooral vanwege het bijzonder fraaie hoofdthema, een waardering van 80 uit 100 punten.