The Avengers
Intrada Walt Disney (0050087280703)
Film | Releasedatum: 01/05/2012 | Film release: 2012 | Medium: CD
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Lengte | ||
|---|---|---|---|---|
| 1. | Arrival | 2:59 | ||
| 2. | Doors Open from Both Sides | 3:29 | ||
| 3. | Tunnel Chase | 4:47 | ||
| 4. | Interrogation | 2:38 | ||
| 5. | Stark Goes Green | 4:46 | ||
| 6. | Helicarrier | 2:09 | ||
| 7. | Subjugation | 3:40 | ||
| 8. | Don’t Ta ke My Stuff | 5:06 | ||
| 9. | Red Ledger | 5:10 | ||
| 10. | Assault | 4:25 | ||
| 11. | They Called It | 2:41 | ||
| 12. | Performance Issues | 4:56 | ||
| 13. | Seeing, Not Believing | 4:25 | ||
| 14. | Assemble | 5:21 | ||
| 15. | I Got a ride | 4:00 | ||
| 16. | A Little Help | 3:49 | ||
| 17. | One Way Trip | 5:50 | ||
| 18. | A Promise | 3:34 | ||
| 19. | The Avengers | 2:03 | ||
| 75:48 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
Tegenwoordig worden wij kijkers steeds meer verrast met prachtige films vol special effects. Actie is tegenwoordig het motto geworden van veel films omdat de kijker vaak aangeeft dat ze dat willen en soms missen in films. Zelf ben ik ook een actie liefhebber maar wel met mate...
Teveel actie hoeft van mij ook niet, ik ben zelf ook altijd erg van het uitdiepen van personages etc. Helaas luisteren ze tegenwoordig steeds meer naar de groep die alleen maar “ACTIE” roept en dat kan wel eens fout gaan. Er zijn genoeg films die de mist zijn ingegaan door een overdosis aan actie, The Avengers heeft dat gelukkig niet maar de filmmuziek daarintegen wel. Ik ben al jaren een groot fan van Alan Silvestri maar hij bewijst constant maar weer dat hij zijn glorie dagen al een tijd geleden gehad heeft. Zijn scores voor films zoals Forrest Gump zijn geweldig maar met The Avengers slaat hij alweer de zoveelste plank mis...
Het hoofdthema van de film is erg goed, daar is geen twijfel over mogelijk. Het is snel, energiek en klinkt ook nog eens perfect. De strijkers hebben de hoofdrol en zorgen voor een prima hoofdthema wat Avenger-waardig is. Het nadeel aan films met veel actie is dat de scores vaak eentonig worden. Zelfs een mooie track zoals ‘A Promise’ waar de gitaar wordt geintroduceerd kan mijn mening niet doen herstellen. The Avengers is gewoon weer een misser aan de zijde van Silvestri. De film was geweldig en op zich steunen muziek en beeld elkaar ook constant. Echter los van de film is de muziek niets meer waard en wordt het op een gegeven moment gewoon vervelend om naar te luisteren. Af en toe hoor je weer het hoofdthema en dan is het wel weer te doen, toch gaat ook zelfs dat hoofdthema je na een tijdje de keel uit hangen, zonde...
Silvestri werkt mee veel strijkers, blazers en af en toe percussie. Hij heeft alle elementen in huis voor het componeren van een goede score, toch slaagt de beste man er wéér niet in. Na een teleurstellende Captain America en The A-Team is hier weer een teleurstellende Avengers. Ik snap nu waarom veel fans zo ontevreden waren met de keuze voor Silvestri als componist. Zelf had ik er nog wel hoop in dat Silvestri mooi werk zou afleveren. Toch hadden ze beter voor een componist zoals Patrick Doyle kunnen kiezen, zijn score voor Thor was bijvoorbeeld geweldig om naar te luisteren en verveelde geen enkel moment. Af en toe krijg je bij deze score wel een opkikker omdat er opeens een leuke melodie langs komt waaien, maar binnen een paar seconde is dat dan weer voorbij en horen we weer iets anders. Alles gaat te snel, is niet boeiend en gaat snel vervelen. Zonde van dat mooie hoofdthema. En dat terwijl het ook zeker anders kan! Nou moet ik toegeven dat het componeren van een actiescore een ontzettend moeilijke taak is, je schrijft ontzettend veel noten binnen 1 minuut en alles moet maar aanslaan bij de luisteraars. Toch weten we dat actiemuziek ontzettend leuk kan zijn, ga maar eens luisteren naar een score zoals “Knight and Day” van John Powell. Die weet zijn actiescores zo goed te componeren dat ze altijd leuk blijven en nog origineel ook. Bij Powell houd je de aandacht er goed bij en zijn de scores naast de film perfect om van te genieten. Het is eerder een straf om naar deze score te luisteren dan een voorrecht.
Silvestri heeft waarschijnlijk nog wel de vaardigheden in huis om een mooie score te voorzien van zijn filmmuziek maar een score met een overdosis aan actie is niet iets wat hij een volgende keer moet aanpakken. Ik hoop dat hij zich weer bezig gaat houden met romantische of dramatische filmprojecten zodat we eindelijk weer eens wat mooi werk van de beste man horen. Hij heeft namelijk nu wel bewezen dat hij het niet in huis heeft om grootschalige actiefilms te voorzien van filmmuziek.
Een beschamende 4, en dan ben ik nog mild.
Teveel actie hoeft van mij ook niet, ik ben zelf ook altijd erg van het uitdiepen van personages etc. Helaas luisteren ze tegenwoordig steeds meer naar de groep die alleen maar “ACTIE” roept en dat kan wel eens fout gaan. Er zijn genoeg films die de mist zijn ingegaan door een overdosis aan actie, The Avengers heeft dat gelukkig niet maar de filmmuziek daarintegen wel. Ik ben al jaren een groot fan van Alan Silvestri maar hij bewijst constant maar weer dat hij zijn glorie dagen al een tijd geleden gehad heeft. Zijn scores voor films zoals Forrest Gump zijn geweldig maar met The Avengers slaat hij alweer de zoveelste plank mis...
Het hoofdthema van de film is erg goed, daar is geen twijfel over mogelijk. Het is snel, energiek en klinkt ook nog eens perfect. De strijkers hebben de hoofdrol en zorgen voor een prima hoofdthema wat Avenger-waardig is. Het nadeel aan films met veel actie is dat de scores vaak eentonig worden. Zelfs een mooie track zoals ‘A Promise’ waar de gitaar wordt geintroduceerd kan mijn mening niet doen herstellen. The Avengers is gewoon weer een misser aan de zijde van Silvestri. De film was geweldig en op zich steunen muziek en beeld elkaar ook constant. Echter los van de film is de muziek niets meer waard en wordt het op een gegeven moment gewoon vervelend om naar te luisteren. Af en toe hoor je weer het hoofdthema en dan is het wel weer te doen, toch gaat ook zelfs dat hoofdthema je na een tijdje de keel uit hangen, zonde...
Silvestri werkt mee veel strijkers, blazers en af en toe percussie. Hij heeft alle elementen in huis voor het componeren van een goede score, toch slaagt de beste man er wéér niet in. Na een teleurstellende Captain America en The A-Team is hier weer een teleurstellende Avengers. Ik snap nu waarom veel fans zo ontevreden waren met de keuze voor Silvestri als componist. Zelf had ik er nog wel hoop in dat Silvestri mooi werk zou afleveren. Toch hadden ze beter voor een componist zoals Patrick Doyle kunnen kiezen, zijn score voor Thor was bijvoorbeeld geweldig om naar te luisteren en verveelde geen enkel moment. Af en toe krijg je bij deze score wel een opkikker omdat er opeens een leuke melodie langs komt waaien, maar binnen een paar seconde is dat dan weer voorbij en horen we weer iets anders. Alles gaat te snel, is niet boeiend en gaat snel vervelen. Zonde van dat mooie hoofdthema. En dat terwijl het ook zeker anders kan! Nou moet ik toegeven dat het componeren van een actiescore een ontzettend moeilijke taak is, je schrijft ontzettend veel noten binnen 1 minuut en alles moet maar aanslaan bij de luisteraars. Toch weten we dat actiemuziek ontzettend leuk kan zijn, ga maar eens luisteren naar een score zoals “Knight and Day” van John Powell. Die weet zijn actiescores zo goed te componeren dat ze altijd leuk blijven en nog origineel ook. Bij Powell houd je de aandacht er goed bij en zijn de scores naast de film perfect om van te genieten. Het is eerder een straf om naar deze score te luisteren dan een voorrecht.
Silvestri heeft waarschijnlijk nog wel de vaardigheden in huis om een mooie score te voorzien van zijn filmmuziek maar een score met een overdosis aan actie is niet iets wat hij een volgende keer moet aanpakken. Ik hoop dat hij zich weer bezig gaat houden met romantische of dramatische filmprojecten zodat we eindelijk weer eens wat mooi werk van de beste man horen. Hij heeft namelijk nu wel bewezen dat hij het niet in huis heeft om grootschalige actiefilms te voorzien van filmmuziek.
Een beschamende 4, en dan ben ik nog mild.
The Avengers, Marvels grote superheldenfestijn, was een immens succes in de bioscopen. Het was weer zo’n zomerfilm die meer dan een miljard aan winst binnen haalde. Nadat een hele rits aan componisten had gewerkt aan het Marvel-Universum is het nu juist Silvestri, bezig met een tweede carriere binnen de industrie, die het voortouw neemt, en Whedons film extra kracht geeft.
The Avengers had mooi opgebouwd kunnen worden uit thema’s voor de superhelden. Helaas hebben Patrick Doyle (Thor), Craig Armstrong (The Incredible Hulk), Djawadi en Debney (Iron Man) voor hun projecten nou niet echt de sterkste thema’s neergezet. Zelfs het nog smakelijke thema dat Debney schreef voor Iron Man 2 is maar magertjes als we kijken naar het sterke werk dat Silvestri zelf schreef voor Captain America. De score voor die film is zelfis verreweg de sterkste van alle losse wrekers. Niet gek dat ze deze man, absoluut een veteraan in de industrie, vroegen om The Avengers te doen.
Het resultaat is een score die absoluut te genieten is. Nergens haalt Silvestri het niveau van Captain America, daarvoor is hem door al die fantastische figuren geen ruimte voor gelaten. Het enige thema dat terugkeert is die voor zijn eigen superheld, al is dit zeer subtiel gedaan.
The Avengers heeft als troef een ijzersterk thema. Hoewel dit volledig te horen is in de allerlaatste trak op het album, komt het vaak voorbij in de score. Het opzwepende stuk, opgebouwd volgens een manier die doet denken aan John Barry of John Williams pakt de sfeer van de film op krachtige wijze : heroisch, onbezorgd en een klein vleugje camp. Het is massaal, met glijdende strijkers en pompende blazers : alles wat het latere Man of Steel nu net miste. Misschien zijn de grote, bombastische, superheldenscores gedateerd in hun werking, Silvestri laat zien dat de donkere aard (zoals we hoorden in Zimmers’ superheldenscores) en dragende thematiek (Elfman’s Batman, Williams’ Superman) prima samen kunnen gaan.
Die hybride vorm uit zich ook in de actiemuziek. Gelukkig trakteert Silvestri ons niet op zijn synths die we nog kennen uit GI Joe of de totale anarchie zoals in Van Helsing. Sterker nog, misschien is dit zijn beste actiescore sinds de tijden van Back to the Future.
Verwacht geen romantiek, als Silvestri losgaat doet hij dit goed. De losse actiemuziek is opgebouwd uit blazers, uitschietende strijkers: niks verbazingwekkends. Maar he tis de symfonische schoonheid die de score sterk maakt. Toegegeven, niet alles weet te boeien. Maar tegenover Subjugation staat Assemble, tegenover Doors open from Both Sides kunnen we Assault zetten ; de score had wat korter gekund maar verveelt nooit echt.
The Avengers steekt kwalitatief gezien uit boven veel van de hedendaagse actiescores door de krachte spanning, de hybride tussen het donkere en het luchtige, en de sterke thematiek. Silvestri heeft maar één thema nodig om je bij te blijven. Het is ouderwets plezier, geen tijd voor romantiek en het werkt bijzonder goed met de beelden samen. The Avengers is, net achter Captain America, de beste score die er is geschreven voor het Marvel-Universum. Uitgezonderd de X-Men films dan.
The Avengers had mooi opgebouwd kunnen worden uit thema’s voor de superhelden. Helaas hebben Patrick Doyle (Thor), Craig Armstrong (The Incredible Hulk), Djawadi en Debney (Iron Man) voor hun projecten nou niet echt de sterkste thema’s neergezet. Zelfs het nog smakelijke thema dat Debney schreef voor Iron Man 2 is maar magertjes als we kijken naar het sterke werk dat Silvestri zelf schreef voor Captain America. De score voor die film is zelfis verreweg de sterkste van alle losse wrekers. Niet gek dat ze deze man, absoluut een veteraan in de industrie, vroegen om The Avengers te doen.
Het resultaat is een score die absoluut te genieten is. Nergens haalt Silvestri het niveau van Captain America, daarvoor is hem door al die fantastische figuren geen ruimte voor gelaten. Het enige thema dat terugkeert is die voor zijn eigen superheld, al is dit zeer subtiel gedaan.
The Avengers heeft als troef een ijzersterk thema. Hoewel dit volledig te horen is in de allerlaatste trak op het album, komt het vaak voorbij in de score. Het opzwepende stuk, opgebouwd volgens een manier die doet denken aan John Barry of John Williams pakt de sfeer van de film op krachtige wijze : heroisch, onbezorgd en een klein vleugje camp. Het is massaal, met glijdende strijkers en pompende blazers : alles wat het latere Man of Steel nu net miste. Misschien zijn de grote, bombastische, superheldenscores gedateerd in hun werking, Silvestri laat zien dat de donkere aard (zoals we hoorden in Zimmers’ superheldenscores) en dragende thematiek (Elfman’s Batman, Williams’ Superman) prima samen kunnen gaan.
Die hybride vorm uit zich ook in de actiemuziek. Gelukkig trakteert Silvestri ons niet op zijn synths die we nog kennen uit GI Joe of de totale anarchie zoals in Van Helsing. Sterker nog, misschien is dit zijn beste actiescore sinds de tijden van Back to the Future.
Verwacht geen romantiek, als Silvestri losgaat doet hij dit goed. De losse actiemuziek is opgebouwd uit blazers, uitschietende strijkers: niks verbazingwekkends. Maar he tis de symfonische schoonheid die de score sterk maakt. Toegegeven, niet alles weet te boeien. Maar tegenover Subjugation staat Assemble, tegenover Doors open from Both Sides kunnen we Assault zetten ; de score had wat korter gekund maar verveelt nooit echt.
The Avengers steekt kwalitatief gezien uit boven veel van de hedendaagse actiescores door de krachte spanning, de hybride tussen het donkere en het luchtige, en de sterke thematiek. Silvestri heeft maar één thema nodig om je bij te blijven. Het is ouderwets plezier, geen tijd voor romantiek en het werkt bijzonder goed met de beelden samen. The Avengers is, net achter Captain America, de beste score die er is geschreven voor het Marvel-Universum. Uitgezonderd de X-Men films dan.
Powerhouse action is name of the game! Alan Silvestri returns to duty with Marvel's famous crime fighting characters in epic adventure directed by Joss Whedon. Inspired by heroics & derring-do of Iron Man, Thor, Captain America, Incredible Hulk, Hawkeye, Black Widow all combined in ambitious action tale, Silvestri writes what may be his biggest, most exciting and (arguably) his loudest film score! Adding muscle to dynamic score is presence of composer's proud major-key fanfare-theme first heard in Marvel's hit 2011 film Captain America, reprised here in new variants judiciously throughout thundering action sequences. Plethora of new ideas plus intriguing new theme in eastern European mode for Black Widow. Additional assets are lengthy cues, in-your-face playing by 80-piece orchestra, dramatically captured in weighted recording by Dennis Sands made in London. For this generous 76-minute CD, Alan Silvestri and long-time associate David Bifano produced a dynamic album exclusively for Hollywood Records/Intrada. Rounding out handsome Paramount Pictures/Marvel Studios presentation, director Whedon contributes personalized notes plus booklet features array of color stills showcasing iconic characters. Alan Silvestri conducts.
Trailer:
De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:
Prince of Darkness 'The Avengers Remix', City of the Fallen (Trailer)
De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:
Prince of Darkness 'The Avengers Remix', City of the Fallen (Trailer)
Andere soundtrack releases van The Avengers (2012):
