King Arthur


Hollywood Records US (0720616246127)
Hollywood Records Japan (4945817530653)
Hollywood Records EU (5050467466425)
Film | Releasejaar: 2004 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track Artiest/Componist Lengte
1.Tell Me Now (What You See)Moya Brennan4:34
2.Woad to Ruin11:31
3.Do You Think I'm Saxon?8:42
4.Hold the Ice5:42
5.Another Brick in Hadrian's Wall7:11
6.Budget Meeting9:43
7.All of Them!10:24
 57:46
Schrijf zelf je recensie Verberg reviews in andere talen

 

King Arthur - 09/10 - Recensie van Sander Neyt, ingevoerd op (Nederlands)
Arthur: Pelagius told me once: 'There is no worse death than the end of hope.'
Guinevere: You and I are not the polite people that live in poems. We are blessed and cursed by our times.

Het verhaal van Koning Arthur is natuurlijk bij iedereen bekend. Iedereen kent de sage van de ridders van de ronde tafel met zijn leider Arthur Pendragon. Personages al Merlijn, Guinevere en Morgana liggen allemaal bekend in de oren zowaar. Daarom dat Jerry Bruckheimer eens het echte verhaal van Koning Arthur wou te weten komen. Het echte verhaal achter de legende. Dat brengt deze film naar voor. King Arthur is natuurlijk gemaakt in het kielzog van Gladiator. De epische historische films waren in opkomst en Bruckheimer wou natuurlijk zijn graantje meepikken. De film op zich, is niet zo heel slecht, maar ik kan het verhaal niet weergeven omdat ik er gewoon niets meer van weet. Dankzij het feit dat het nog niet zo lang geleden is dat ik de film heb gezien, moet ik dus concluderen dat het een film is dat snel in de vergetelheid is geraakt. En niet alleen de film maar ook de muziek.
In navolging van Gladiator is dit de tweede epische historische film die Hans Zimmer van muziek voorziet. Wie mijn recensies af en toe eens leest weet dat ik geen fan ben van Gladiator. Uw nederige recensent vindt de score heel moeilijk te beluisteren en vooral saai om naar te luisteren. Maar niet met deze King Arthur. King Arthur is van een heel lang kaliber. Waar Gladiator veelal saai en langdradig was, is deze score een hele verbetering op elk vlak. Uw nederige recensent zal u vertellen waarom. Indien u een trouwe lezer bent van mijn recensies ga je wel al weten dat ik normaliter enkel de thema’s bespreek samen met een andere hoogtepunt van de score. Aangezien deze King Arthur is opgedeeld uit negen lange suites ga ik dit niet doen. Want dat zou de score geen recht aandoen. Er zijn namelijk maar twee grote thema’s maar de score die errond is geschreven is zodanig goed dat ik elke track kort zal bespreken. Zo gaat u als lezer een goed zicht krijgen op deze muziek van onze favoriete Duitse componist.

01: Tell Me Now

Long ago your name a shadow in my dreams
The white brave still searching
Raining winds fall apart
I believe your heart

Dit zijn de eerste woorden die je hoort op deze score. Het Engelse platteland, met zijn heuveltjes en zijn lage mistbanken die het groene gras verbergen, nodigen u als luisteraar uit om deze score met volle aandacht te aanhoren. Het is een gezongen versie van het eerste hoofdthema dat hier beschouwd gaat worden als het emotionele thema. Het is perfect gezongen door Moya Brennan. De echo dat op haar stem is gezet, maakt het zelfs een tikkeltje mysterieus. Uiteraard wou Zimmer zijn succes van Gladiator nadoen met dit lied, maar uw nederige recensent vindt dit lied beter dan de liederen in Gladiator. Ik vind de melodie gewoon beter. Het lyrische thema maakt u meteen warm voor meer te aanhoren. En het is één van de weinige gezongen nummers die perfect bij de instrumentale score hoort. De belangrijkste reden hiertoe is dat het thema in heel veel stukken in de score wordt gebruikt. Een perfect begin voor een hele mooie score.

02: Woad To Ruin
De eerste lange suite van deze score. Zimmer begint meteen met zijn geweldige opbouw die zijn composities zo kenmerken. Lage cello’s vormen de basis voor de blazers die er een beetje later bijkomen gepaard met een perfect mannenkoor. Het klinkt allemaal een beetje mysterieus. Omstreeks een halve minuut slaat de sfeer om. Percussie komt erbij en alles klinkt onheilspellend. Alsof de vijand zijn wapenen pakt om tot vechten over te gaan. Ook het mannenkoor is terug van de partij en dat maakt het allemaal dat tikkeltje grootser en meer episch. Omstreeks 1:21 is de sfeer weer geheel anders. Het klinkt weer allemaal hoopvol. Zimmer gebruikt dezelfde instrumentatie maar de melodie veranderd plots en dat zorgt voor de sfeerverandering. Na een mooie emotionele herhaling van het Tell Me Now thema (prachtig gespeeld door de cello’s) ga je als luisteraar beseffen dat het allemaal maar kalmte voor de storm was. Zimmer zet actiemuziek in van de bovenste plank. Doedelzakken vormen de eerste echte actie van de score, en wat erna komt is zoveel beter. Zimmer weet hoe hij goede actiemuziek moet schrijven, dat is hier wel te horen. De actiemuziek deint langzaam uit en we hebben een paar seconden complete stilte. En dan komt het hoofdthema. Wees gewaarschuwd, mijn beste liefhebbers der filmmuziek, het hoofdthema is heel verslavend! Deinend op percussie spelen de blazers geflankeerd met de strijkers met een snuifje koor, het geweldige epische hoofdthema. Het is zo’n thema dat je nooit meer vergeet na de eerste luisterbeurt. Zo’n hoofdthema dat gewoonweg de perfectie bereikt. Eén van de betere van Zimmer! En daarmee is er een einde gekomen aan de langste en beste track van het album.

03: Do You Think I’m Saxon
Waar de actie in het vorige nummer melodieus was, is het hier zeer agressief. Zware percussie en blazers spelen een motiefje waar de kwaadaardigheid zo van af komt. Na het geweldige Woad To Ruin is dit inderdaad een beetje een afknapper. Maar niet getreurd de actie wordt beter naarmate het nummer vordert, maar het haalt in de verste verte niet de grandeur van het vorige nummer. Tegen het einde van het nummer keert de rust terug. En dan horen we jammer genoeg Pirates Of The Caribbean. Eigenlijk moeten we het omgekeerd zeggen. We horen in Pirates Of The Caribbean: Dead Man’s Chest, King Arthur. Het gehele stuk als de Kraken tevoorschijn komt is dit deel van de cue. Jammer maar helaas. Ik heb DMC eerst gehoord en dan deze King Arthur, dus had ik het geweten had ik er zeker rekening mee gehouden tijdens mijn recensie van DMC.

04: Hold The Ice.
Het nummer begint met een prachtige reprise van het emotionele thema dat woordloos gezongen wordt door Moya Brennan. Dit is kippenvel alom. Een meer dan nodig rustpunt in deze score. Jammer genoeg wordt de prachtige stem opeens doorbroken door synthesizers en het koor. Meer actie loert om de hoek. Maar we horen alweer een motiefje van Pirates, deze keer van AWE. Het motiefje voor Bootstrap Bill. Het is zeer verwarrend meneer Zimmer om steeds aan Pirates herinnerd te worden in een compleet andere score. Na een zeer kort actiemoment, komt Moya Brennan terug en worden we getrakteerd op een zeer epische versie van het emotionele thema. Met een compleet andere orkestratie en deze variatie toont ons hoe slim het thema wel is. Emotioneel werkt het, maar ook in de actiemuziek werkt het! Na deze prachtige reprise deint het nummer rustig uit.

05: Another Brick in Hadrian’s Wall
Het nummer begint terug met het geweldige hoofdthema op dezelfde epische manier toen het te horen was in Woad To Ruin. Het is de langste versie die je zal te horen krijgen en dan ook meteen één van de beste. Daarna is het even terug actie dat de klok slaat. Maar terug van een zeer hoog niveau. Daarna krijgen we een neventhema te horen. Als ik mij niet vergis is het voor Guiniverre. Gespeeld op de elektrische viool gesteund door het woordloze gezang van Moya Brennan. We krijgen verschillende variaties te horen, de één al beter dan de andere. Maar dit nummer is een rustpauze voor hetgeen wat komen gaat. Want het is nog de moeite.

06: Budget Meeting
Dit is alweer een groot actienummer. Het hoort allemaal heel goed weg. Maar op één moment brengt een zodanig grote glimlach op mijn gezicht dat ik het moet mededelen. Tussen al het zware actiemateriaal komt daar opeens het emotionele hoofdthema naar boven. Onder hevige percussie horen we de strijkers het spelen en als een thema een gevoel van blijdschap en kippenvel kan brengen, dan weten we dat het een heel goed thema is!

07: All Of Them.
Het besluitende deel van de score. Hier krijgen we terug alle thema’s te horen maar in een nieuw jasje. Te beginnen met het thema van Guiniverre. Het blijft toch een klein meesterwerkje. Maar de hoogtepunten van dit nummer is de twee reprises van de twee hoofdthema’s. Te beginnen met het emotionele thema dat terug op een zeer intrieste manier wordt gespeeld. We hebben alle variaties al gehoord, maar dit is toch wel de betere. Zeker als daar het andere hoofdthema bijkomt. Geen bombastische versie maar wel een celloversie. Ook zo werkt het thema zeer goed. Als luisteraar heb je het niet direct door dat je het thema hoort, maar na een paar luisterbeurten besef je hoe clever Zimmer te werk is gegaan. De celloversie deint over na een nieuwe mooie reprise van het Tell Me Now thema. En dan komt het beste stuk van de score. Het koor zet in, de strijkers spelen vrij laag. Het hoofdthema maakt zijn opwachting in zijn meest epische vorm. Heel rustig, heel gestaag vooraleer het openbarst in een uitbarsting van koor en orkest. En dat is het einde van deze King Arthur.

Conclusie
Deze King Arthur is gedurende de tien jaren een beetje in de vergetelheid geraakt. Dat is jammer want het mag niet. Deze King Arthur is misschien een zoveelste in een dozijn, maar het is de beste uit dat dozijn. Het is een ondergewaardeerde score en dat is jammer. Wie hem nog niet heeft gehoord, koop hem maar. Zeker als je een Zimmer fan bent. Maar als je dat bent, zal je hem wel al gehoord hebben. Het enige irritante van deze score is de stukken muziek die je ook hoort in Pirates. Maar daar kan ik deze score niet voor afstraffen omdat King Arthur vroeger is geschreven dan de twee Pirates Scores. Een tien kan ik deze score jammer genoeg niet geven, want er zijn sterkere Zimmers op deze wereld. Toch is deze score een 9 meer dan waard! Uw nederige recensent kent hem praktisch vanbuiten, heeft hem grijsgedraaid en zal hem zelfs wit draaien indien dat nodig is!

Beste Tracks
Tell Me Now
Woad To Ruin
All Of Them

Cerdic: You come to beg a truce, you should be on your knees.

Arthur: I came to see your face so that I alone may find you on the battlefield. And it will be good of you to mark my face, Saxon, for the next time you see it, it will be the last thing you see on this earth.

Cerdic: Ahhh, finally, a man worth killing

King Arthur - 09/10 - Recensie van Edmund Meinerts, ingevoerd op (Engels)
I have often found it surprisingly necessary to distinguish between Hans Zimmer's action scores (Backdraft, Crimson Tide, The Rock, The Peacemaker, Black Hawk Down) and his epic scores (Gladiator, The Last Samurai, Pirates of the Caribbean: At World's End). But, to me, it is obvious which of these two "sub-genres" I prefer.

Zimmer's action scores are filled with frenetic percussion, obvious electronics and, to my mind, a certain amount of incoherence (kind of like my pet peeve, Mickey-mousing, but in a less obvious way). Tracks like "The Chase" from The Rock contain excellent bursts of thematic material that are then drowned in minutes after minutes of anonymously clattering drums that make for a more difficult listening experience.

Zimmer's epic scores, on the other hand, use bigger and more rhythmic drums, a deeper electronic mix that adds to, rather than overwhelms, the full-sized orchestra, and usually incorporates a choir. But, most importantly, when Zimmer goes epic, he keeps his battle sequences almost completely harmonious and thematic, making for excellent listening experiences where action music can stretch for minutes on end without becoming tiresome or annoying.

King Arthur is a perfect example of this. Its second track, "Woad to Ruin", is eleven minutes plus, and it remains to this day on my top ten Hans Zimmer tracks list (one of two songs from King Arthur, but I won't give anything away yet...). Zimmer opens this particular epic with a tremolo eighth-note ostinato accompanied by massive choral and French horn swells, before the big drums break out to accompany a theme that is memorable in the utter simplicity of its chord progressions, but also by the sheer power of the brass section that belts it out. Basil Poledouris famously employed a 24-strong French horn section for his classic Conan the Barbarian. The power behind Zimmer's score is equal to Poledouris'. I cannot say whether this is achieved by acoustic or electronic means, but it sounds plenty convincing to me (one of King Arthur's many, many excellent points is its deep, bass-heavy and very wet mix that perfectly brings forth the brass and choir, while the gigantic drum section and string ostinatos rumble ominously beneath).

"Woad to Ruin" also introduces the main theme to King Arthur, which is perhaps not as memorable as the almost minimalistic idea heard at the beginning, but is suitably Arthurian (naturally), and has a certain versatility that allows it to be both downbeat and immensely inspirational, depending on its accompaniments and orchestrations. The eleven-minute suite has a very strong action section in its middle, with some kick-ass rhythms, and at the end a secondary theme, a triumphant-to-the-point-of-blowing-down-the-walls march that roughly follows the structure of a typical, Crimson Tide style Zimmer power anthem, but bloats it to a choral, orchestral and percussive level outstripping even Gladiator.

King Arthur's middle section is slightly weaker than its bookends, but only slightly. "Do You Think I'm Saxon" has relentless, pounding rhythms that remind of Alan Silvestri's Van Helsing. There are moments in here that even remind of the heightened fantasy of Howard Shore's immense Lord of the Rings scores, and some slower, more dramatic music towards the end, but none of it is as engaging as "Woad to Ruin."

"Hold the Ice" offers some more interesting orchestrations of the type Zimmer saves for his true epics - solo horn, solo cello and solo female voice, for example - not to mention a truly gigantic statement of the main theme towards the end. By the time I heard that, I thought Zimmer had reached the very limit of how high he could bloat the melodrama. I was to be proven wrong.

"Another Brick in Hadrian's Wall" is arguably the weakest piece on album. It starts with the triumphant march, but soon dissolves into some of the more anonymous action music and ends with some rather interesting, more downbeat solo cello variations on said triumphant march.

Oh, no. We've come to "Budget Meeting".

I don't even know how to BEGIN describing this piece. It alone is worth the price of the album - and it, or at least the first five-plus minutes of it, remain my very favorite Hans Zimmer track of all time. With reason - "Budget Meeting" marries Zimmer's action to his power anthems in the most immensely enjoyable, dark, epic and thrilling battle song I have ever heard. So melodramatic, so powerful, so utterly over-the-top is this powerhouse of a piece that it is impossible to imagine it accompanying anything but a full-scale battle, which separates it from its action predecessors immediately. It takes one of the kick-ass rhythms from "Woad to Ruin" and hands it to Zimmer's gigantic percussion section and boy, do those taiko drum players make the most of it. Fans of war drums, leap on board - this is the best percussion will ever get in an epic score, and savor it while you can.

At 4:40...well. Suffice to say the main theme, played on about a thousand French horns, is layered on top of the drum beat and accompanied by a furiously chopping string ostinato. It epitomizes epic, it epitomizes Hans Zimmer, it absolutely epitomizes everything I could possibly expect from a film score, and when it's finally over, it's very hard not to just start the whole darn thing over again.

Phew.

"All Of Them!" is a decent conclusion to the album, but after "Budget Meeting", it seems little more than an afterword despite its ten-minute length. It opens with the solo voice and cello solos of "Hold the Ice" and "Another Brick in Hadrian's Wall", and finishes quite satisfyingly with the most robust, full statement of the epic march.

King Arthur has been criticized for being too formulaic (a certain James Southall of www.movie-wave.net called it a "McScore). While it is impossible to entirely disagree with these accusations, King Arthur is far more accessible, in my opinion, than the scores it is accused of ripping off (Crimson Tide, in particular, as Gioachino Rossini once said about Richard Wagner, has great moments and bland quarter-hours). What Zimmer has done here is taken the stateliness of Gladiator, the pure power of Crimson Tide and the solemnity of The Last Samurai, combined them, and elevated them even further to heretofore-unknown levels of melodrama and crowd-pleasing über-power. King Arthur is not to be missed by any Zimmer collector, or any collector of epic film scores whatsoever.

Unfortunately, King Arthur does slow down a bit too much at times, with some of the cello solos moving at glacial, The Thin Red Line - like speeds. If it wasn't for that, King Arthur would attain the rare 10/10 guilty-pleasure rating that only Alan Silvestri's Van Helsing and Hans Zimmer's own Pirates of the Caribbean: At World's End have so far earned in my ranking. As is, though, King Arthur remains a very strong nine-star effort, definitely worth enjoying on a surround-sound system.
King Arthur - 08/10 - Recensie van Andreas Lindahl, ingevoerd op (Engels)
Hollywood continues the trend to try to make some extra cash off of the recent Lord of the Rings hype, with an Americanized film version of the old King Arthur saga. With Jerry Bruckheimer producing we can be absolutely sure of one thing - this film isn't trying to be a historically correct re-telling, but rather an adventure and action packed popcorn flick. It's not deep, but some claim it's entertaining.

The same can be said of Hans Zimmer's score for the film. A mix of the composer's scores for Gladiator, The Last Samurai and Crimson Tide, King Arthur isn't exactly Oscar material, but then, I suppose it's not trying to be that either. But it's fun. Yes, King Arthur has all the ingredients of a fun, entertaining Hans Zimmer score. There's the huge orchestra, augmented with a large array of synthesizers and larger than normal brass and percussion sections. There's the male choir, some solo instruments and some female solo vocals. Also included is one of those memorable, instantly hummable themes with a tendency to sound really cool when performed by a large number of French horns, backed up by pounding percussion and swirling strings. It all follows the familiar, well tested formula, of course, but it works. And this is exactly the kind of instrumental film music that tend to sell a lot of CDs, so one can't really blame them for walking this path once again. Whether it works in the film can be debated, of course, and in the end it's just a matter of taste.

Unlike Gladiator and The Last Samurai, the score for King Arthur focuses on action. It's not as dynamic, varied - or complex - as Zimmer's recent efforts in the same style. While Gladiator and The Last Samurai displayed a somewhat serious side of Zimmer's music as well, King Arthur is pretty much all about the action, with some quiet underscore in between. The ten minutes long "Budget Meeting" for example includes some excellent action music, as well as powerful and majestic statements of the main theme, while "Woad to Ruin" and "Do You Think I'm Saxon?" (lot's of hilarious track titles on this CD) includes some more relaxed music, with soft choir and brass. Zimmer also uses the wordless voice of Moya Brennan throughout the score ("Hold the Ice" for example) and although it actually sounds quite good - she doesn't have that wailing, mourning voice - one can't deny that this is a huge cliché. It sounded OK in Gladiator (although that of course wasn't the first score to use it, of course) but enough already! The album closes with the almost eleven minutes long "All of Them", which serves as an excellent climax and ending to the score, reprising the major themes, following the "eleven - one louder" school. It's big, powerful and damn good.

Moya Brennan also sings the the only song on the soundtrack. "Tell Me Now (What You See)" is played over the end credits, but opens the soundtrack CD. It's written by Hans Zimmer and Brennan and actually uses Zimmer's main theme. It's a nice song, with a very soft, Celtic sound, although I can't imagine it becoming a hit. It's far too soft and "serious" for that.
King Arthur - 06/10 - Recensie van Tom Daish, ingevoerd op (Engels)
King Arthur purports to be the 'true' story of Arthur and his Knights of the Round Table, but after enduring its vicarious delights, I'd rather have Monty Python any day. You can tell he's a king, he's the only one not covered in shit. Having seen the film before hearing the album, I must admit that little beyond the fanfare of the opening credits stuck in the mind and the sneaking suspicion that maybe Zimmer had, for me, worn himself out, churning out boring rehashes of earlier triumphs (Gladiator and The Thin Red Line, in particular). I'm not sure yet, but I finding myself warming to his scores less and less, there certainly isn't really seem to be quite enough for me to want to actually defend him from his detractors as I have been known to do. It's not that the quality has declined in real terms, but Zimmer is offering less and less new with each effort.
The obligatory song opens the album, intoned by Moya Brennan and is something akin to Enya on steroids, beefed up with full orchestra, while curiously alluding (coincidentally, I am sure) to the lovely melody for Cole's Song in Kamen's wonderful Mr Holland's Opus. Being a Bruckheimer production, Zimmer is clearly allowed plenty of leeway to avoid subtlety and Woad to Ruin (can you hear that? It's my side splitting) starts out in blistering style with grim, yet noble and heroic fanfares with a segue into some bracing action. Unlike the more elegant nobility of The Last Samurai, Zimmer pulls out all the stops and goes for thumping spectacle. It ought to be terrible, but it's well conceived enough to be more modestly engaging. Just as well, there's a lot of it and it doesn't let up moving onto the curiously titled Do You Think I'm a Saxon? which continues to clatter along. The grandest aural blasting comes round in Budget Meeting (hardly a title suggestive of a great battle) with percussion, brass and chorus all fighting for the mic's attention, blissfully unbothered about causing tinnitus.

Hold the Ice (where, in the film, I rather expected some of Prokofiev's Alexander Nevsky to kick in at any moment) starts with a little Moya Brennan and a little more sombre elegy, but Zimmer builds the material into something thicker and more melodramatic. Any modicum of restraint that he showed in Gladiator is gone here. Perhaps it's pointless to grumble at the predictability, but I really do/did believe Zimmer to be competent enough to write something different, but King Arthur is just another archetypal Zimmer action score. The only difference between them these days is whether the action goes for OTT (as here) or more reflective (as for The Last Samurai). Traditionalists will find it a bore, but I suspect most will likely find excitement and just enough lyricism in the quieter parts to be satisfied; it never stops still long enough to actually be boring. However, anyone who has any number of his earlier scores will hear yet another Zimmer amalgam.
King Arthur - 10/10 - Recensie van Arvid Fossen, ingevoerd op (Nederlands)
De film King Arthur brengt het gekende verhaal van Arthur, Lancelot en Guiniverre in een totaal andere versie, naar verluidt de historische versie. Veel moet met een korreltje zout genomen worden, want historici zijn het nog altijd niet eens of King Arthur eigenlijk wel bestaan heeft. De film heeft sterke momenten, maar overtuigt niet altijd en verglijdt al snel in gewoon een ander historische helden film.
Na Gladiator en Mission Impossible is King Arthur de nieuwe topper van Hans Zimmer! De soundtrack heeft een enorm episch gehalte, zeer sterke en monumentale synthesizer melodieën en een melodie met een hoog verslavingsgehalte! In de film komt de muziek zeer veel op de voorgrond, er is steeds muziek, zelfs in scènes waar dat er eigenlijk niet veel actie is. Met deze techniek blijf je als toeschouwer constant ondergedompeld in de heroïsche atmosfeer die Hans Zimmer in zijn muziek creëert. Dit is niet nieuw, vele films met zijn muziek laten de soundtrack sterk op de voorgrond treden. Het grote verschil is echter dat King Arthur naar mijn mening veel beter gebalanceerd en uitgewerkt is om deze techniek te gebruiken. Waar een Gladiator al snel zwaar begon te worden door teveel aan actie muziek al vanaf het begin van de film, blijft de muziek voor King Arthur hier boeiender om naar te blijven luisteren. Deze soundtrack mag dan door sommigen de zoveelste in rij genoemd worden, en inderdaad veel nieuws op het gebied van compositie stijl zit hier niet in, uit al Zimmer’s toppers, vooral Gladiator, The Rock en Crimson Tide, is er wel iets terug te vinden. En dat is nu net wat deze soundtrack zo interessant maakt, het is het beste van het beste, en dit is typisch een soundtrack waar iedere nieuwe filmmuziek fan die deze score opzet meteen is verkocht! In King Arthur zijn de thema’s die van Gladiator evenwaardig of zelfs nog beter, zeker op cd is King Arthur veel meer de moeite dan Gladiator. Sommige thema’s doen in stijl zelfs wat denken aan de Last of The Mohicans. Natuurlijk was het de bedoeling van producer Jerry Bruckheimer om van King Artur net zo een productie als Gladiator te maken, niet verwonderlijk is dan ook in navolging van de succesvolle new-age song "Now We Are Free" van Lisa Gerrard dat in King Arthur een gelijkaardige en zeer eigenlijk zeer geslaagde song als titel thema wordt geïntroduceerd "Tell Me Now (What You See)", ditmaal gezongen door Moya Brennan. Dit thema wordt door de hele score heen verwekt.
De muziek voor King Arthur is samengevat glorieus, majestueus en vol energie. Enorme orkestraties, met vele orkestrale opwellingen, patriottische percussie en aangevuld met zwevende synthesizers en een enorm mannen koor. Het zal niet lang duren of elke avonturen televisie serie zal na The Rock en andere soundtracks deze muziek beginnen te gebruiken in hun montages!
King Arthur - 07/10 - Recensie van Sjoerd , ingevoerd op (Nederlands)
King Arthur,ik ken de legende nog vaag en had gedacht dat de film meer over deze legende zou zijn, tevens had ik hoge verwacgtingen voor deze film, omdat deze van Jerry Bruckheimer is evenals The Rock en Pirates of the Caribbean dat ik beide topfilms vind. De film viel mij een beetje tegen, het gevecht op het ijs vond ik erg nep gemaakt, maar ik vond het einde wel weer mooi. De muziek van Hans Zimmer hielp mij door de film heen te komen.

De muziek belooft veel met de openingstrack 'Tell me now(what you see), dat overigens het hoofdthema is. 'Woad To Ruin' vind ik erg mooie actiemuziek gewoon op vertrouwede Zimmer steil, alle instrumenten door elkaar heen en natuurlijk synthesizers. Ik weet niet waarom maar het derde nummer 'Do You Think Im A Saxon' vind ik enorm slecht beginnen, deze actiemuziek is in mijn ogen niet geslaagd, pas na 4.45 minuten vind ik het lekker om naar de muziek te luisteren, merkwaartdig omdat dan de actiemuziek voorbij is en ik normaaljuist van de actiemuziek houd.

'Hold the ice blijft rustig tot 2.50 minuten, maar de rust keert terug. Het nummer sluit wel erg goed af met het hoofdthema maar dan zonder zang, prachtig! 'Another Brick In Hadrians Wall' begint gelijk met het tweede echte thema, het nummer belooft veel, na theme twee wordt er spanning opgebouwd op z'n Zimmers.

'Budged meening is weer actiemuziek. Net als nummer 2 op z'n Zimmers. De actiemuziek gaat door tot 5.50 min. Pas na 8 minuten komt deze weer terug marr nu iets meer zoals nummer 3, gelukkig gaat dit snel over in een koor waarmee het nummer afgelopen is.

Nummer 7 'All of them begint als zang, maar wordt vervangen voor het hoofdthema. Dit nummer eindigt formidable, dat moet je gewoon zelf horen! Een album met ene mooi hoofdthema en best goede actiemuziek (op track 3 na)Ik heb twee gevoelens over deze soundtrack, maar toch geef ik een 7.
King Arthur - 10/10 - Recensie van bert w., ingevoerd op (Nederlands)
Eindelijk!, het jaar 2004 gaf me hoge verwachtingen die me enkel mr teleurstellingen opbrachten (op uitzondering van john debneys passsion of christ), tot dusver weinig scores die opvielen, maar zimmer zorgt gelukkig voor verademing in het wereldje.
En hoe!, heerlijk, prachtig, alleen maar superlatieven voor deze score!!
Aangename verrassing om bij de openingstrack Moya brennan aan te treffen, bekend van oa. clannad en haar solo-album 'two horizons', waarmee ze de ierse folkmuziek wereldberoemd heeft gemaakt.
Met 'tell me now' een nummer dat bij haar past en in de lijn van wat ze al heeft uitgebracht, zet ze de toon voor de verdere score. En gelukkig komt ze doorheen de score regelmatig terug.
Een score zoals alleen zimmer die kan maken, een veelvoud van instrumenten, geluiden, gezang, dat over je heen komt zonder dat dit alles storend of chaotisch overkomt.
Het gebruik van het koor in combinatie met dit alles maakt het opnieuw een meer als geslaagde score.
Een score met slechts zeven tracks maar lekker lang, en zo is zimmer op zijn best.
Zimmer slaagt er iedere keer weer opnieuw die spaning in zijn tracks langzaam op te bouwen, even een climax om drna terug af te bouwen en dit meerdere malen na elkaar.
Do you think i'm saxon is hier geweldig voorbeeld van, in het begin van de track hoor je hoe het koor naar die spaning toegaat om rillingen van te krijgen.
Vergelijkingen met andere scores had ik niet, buiten heel even bij de laatste track waar ik bij de eerste 20 seconden even moest denken aan de 'gladiator' maar dit enkel door dat typische geluid dat zimmer veel gebruikte in die score.
Voor mij ééns van zimmers beste werk tot dusver, ik zou zeggen Hans thanks for the music!
Een welverdiende 10!!
King Arthur - 08/10 - Recensie van roland Buijnink, ingevoerd op (Nederlands)
Om te beginnen ben ik een ontzettende Hans Zimmer fan. Dus mijn verwachtingen waren hoog gespannen voor deze soundtrack.Ik kan je zeggen; die verwachtingen zijn meer dan uitgekomen. Een lekkere zimmer-soundtrack!Voor mij is een goede score eentje die op zichzelf staat. Die los van de film ook lekker luisterbaar is. Zo was ik ontevreden over "as goog as it gets". Een goede score kun je los van de film beluisteren en van genieten."The rock" is hier een goed voorbeeld van. Nou ik had de soundtrack van King Arthur al voor dat ik de film had gezien en toen vond ik hem al sterk. Maar gisteren heb ik de film gezien en mijn mening over de score werd alleen maar versterkt. Een goede film creeert een goede score en een goede score creeert een goede film. Dat gaat hier ook zeker op.

De score betsaat uit lekkere opzwepende zimmer-stijl cues zoals hij dat alleen maar kan. En een een paar ingetogen cues die een gevoelige snaar raken.

De score is niet in een hokje te plaatsen in de zimmer filmografie. Maar zimmer is zowieso iemand die evolueerd.
Je kunt een paar hoofdtukjes maken in zijn scores:
-days of thunder, greencard.......
-backdraft,crimson tide, the rock, the peacemaker
-gladiator, Mission impossible 2
-black hawk down, tears of the sun

ik ben benieuwd of er meer scores in het hoofdstukje van king arthur komen. Ik hoop het wel!
King Arthur - 07/10 - Recensie van Gudo Tienhooven, ingevoerd op (Nederlands)
Na wat meer uitgebalanceerde scores als The Last Samurai, The Ring, Black Hawk Down en The Thin Red Line, keert componist Hans Zimmer terug naar zijn roots. En dat betekent: heel veel herrie. Maar niemand kan voor zulke amusante herrie zorgen als Zimmer. Je kunt zijn King Arthur het beste omschrijven als een Gladiator op z'n 'Peacemakers'. Er zit geen enkele rem op. Geen instrument voert de boventoon, er is geen orkestrale dynamiek...alles klinkt even luid en ongecontroleerd. Het zal de ware fans een worst zijn, want actie, thema's en donderende percussies te over.

Het hoofdthema is typisch van zijn hand (veel van Zimmer's thema's beginnen met dezelfde vier noten...let maar eens op) en kun je na een keer luisteren direct meefluiten. Het klinkt beslist groots en episch, maar weinig origineel. Ook vooral jammer is dat er geen sprake is van enige opbouw. The Last Samurai begint rustig en bouwt langzaam op tot een climax om vervolgens weer met een kalme finale te eindigen. Het vertelt z'n eigen verhaal. De King Arthur-score kent geen muzikale structuur en buldert gewoon de gehele speelduur door.

Een fijnzinnig hoogstandje is het dus niet. Wel, zoals eerder gezegd amusant. Je ziet tijdens het luisteren de legers te paard voorbij komen en hun leven geven in de strijd; ja, dat dan weer wel.

Gudo
King Arthur - 08/10 - Recensie van Joris Kessels, ingevoerd op (Nederlands)
Reusachtig groots, energiek en zwaar. Hans Zimmer zoals ik hem zou willen horen. Echter wordt het me uiteindelijk iets te veel van het goede en blijft de score te lang op een zelfde niveau van muzikaal geweld. Daarnaast had ik misschien graag wat meer variatie gezien in gebruikte instrumenten, het wordt nu door de continue strings en het zware gezang van het mannenkoor snel één grote brei van epiek. Desondanks is het nog steeds een voortreffelijke score.

Hoewel die eerste track (song) best aardig is, skip ik deze altijd automatisch. Het is dan toch misschien verstandiger om zoiets aan het einde van de score te plaatsen. Het tweede stuk is de grote favoriet, de track die op repeat komt te staan, Hans Zimmer op z’n top. Alleen al hoe deze track begint zou een bekroning met een oscar verdienen. De echoënde cello’s, het mannenkoor ondersteund door het zwaardere koper, de zware trom, een wat lichtere opkomende roffelende trom en vervolgens die climax waar we zo naar verlangen door middel van aanzwellend zwaar koper ondersteund door een vrouwenkoor en veel trom geroffel. Dit is nou de reden van mijn waardering voor Hans Zimmer.

Een iets te overweldigende soundtrack van Hans Zimmer, maar nog steeds een goede score.
King Arthur - 08/10 - Recensie van Wim Minne, ingevoerd op (Nederlands)
King Arthur vertelt over het verhaal van (hoe kan het ook anders) Koning Arthur. Echt veel van de gelijknamige legende komt er niet in, maar toch is het een ontspannend filmpje. Niet van het kaliber Gladiator ofzo, maar toch goed genoeg.

Voor zo'n blockbusters komt Hans Zimmer vaak in aanmerking. Ook nu weer. Hij schreef echt een wervelende score, MAAR...
Tell Me (What You See)heeft de allures van Now We Are Free van Gladiator, en Another Brick In Hadrian's Wall doet me om de een of andere reden denken aan What Shall We Die For, van Pirates. Maar laat je daar niet van weerhouden om naar deze uitermate goede score te luisteren. Typische actiemuziek van Zimmer.
King Arthur - 10/10 - Recensie van Tim Vanderwegen, ingevoerd op (Nederlands)
Laat je niets wijs maken door de zogezegde diehardfans, die geen thema horen in deze score (wat horen we dan in de openingstrack met Moya Brennan? is dit soms geen thema?).
Of door uitdrukingen zoals, "niet te vergelijken met "The Rock", want net zoals in deze prachtige score, komen hier ook strijkers, koperblazers en de drums naar voor. Met een meeslepend thema.
Misschien moeten jullie het volume van jullie cd-speler een beetje hoger zetten, dan horen jullie dit?

Dit is een beschijden mening :-) van een diehardfan, die al meedraait van films zoals "K2" en "Dropzone", films waar je niet veel meer van hoort tegenwoordig.
King Arthur - 10/10 - Recensie van Damien , ingevoerd op (Frans)
Le grand Hans Zimmer au sommet de son génie: thèmes grandioses, grands moments épiques, émotion vibrante et renouvellement constants. Voilà, en résumé, le superbe travail que livre ici le compositeur. Travail si parfait qu'il est certainement pour une bonne part de la réussité du film en lui-même.
Tantôt mélancolique ('Hold The Ice'), tantôt guerrier (redoutable 'Budget Meeting', l'un des morceaux d'action les plus vigoureux jamais entendus), l'artiste déroule fièrement ses compositions d'anthologie, jusqu'à un majestueux 'All Of Them !', qui se charge progressivement en intensité, pour clore l'album en apothéose.
King Arthur - 09/10 - Recensie van Tijs Vanhulle, ingevoerd op (Nederlands)
weeral een zoveelste voltreffer van Zimmer. Ik heb echt enorm lang moeten luisteren naar de cd, opnieuw en opnieuw voor ik echt een degelijke opinie kon vormen over deze soundtrack. Wat mij vooral opvalt zijn de vele verschillende soorten van muziek, iedere track is net iets anders. m'n favoriet hier is Woad to Ruin. een echt meesterstukje met veel verschillende hoogtepunten ( meestal bouwt een song naar een hoogtepunt toe, maar hier komt er net de ene na de andere, goed, mooi ) een van m'n favorieten van de laatste weken. een aanrader en één van de beste soundtrack in m'n bezit
King Arthur - 08/10 - Recensie van Gert Bleus, ingevoerd op (Nederlands)
Ben je een fan van Hans Zimmer omwille van soundtracks zoals 'The Rock', 'Broken Arrow', ...? Dan laat je beter deze soundtrack aan de kant liggen. Maar indien je meer van de Zimmer-stijl houdt à la 'The Last Samoerai' en 'Gladiator' dan is deze soundtrack iets voor jou !!
De meeste tracks zijn rustgevend maar met toch een zekere dreiging.Dit is één van die soundtracks die steeds beter wordt telkens je ernaar luistert.Een pareltje !
Spijtig dat de film zelf geflopt is in America, want hij viel best wel mee.
King Arthur - 06/10 - Recensie van Peter Van Riet, ingevoerd op (Nederlands)
Mijn verwachtingen over deze score / film waren vrij hoog gespannen, naar de positieve commentaar die ik erover had gelezen (muziek), maar spijtig genoeg werden deze absoluut niet ingelost.. Meer van hetzelfde eigenlijk.. geen één thema dat er eigenlijk uitschiet. afin, genoeg thema's maar allemaal ongeïnspireerd, en ééntje bijna lettterlijk als van samuraï. Dit is de eerste keer dat ik enorm teleurgesteld ben (als Die-Hard fan van Hans Zimmer); en ik hoop dat het de enige keer blijft.
King Arthur - 08/10 - Recensie van Gert Bleus, ingevoerd op (Nederlands)
Dit is geen actiescore zoals The Rock of Broken Arrow maar eerder een rustige, melodieuze soundtrack met af en toe wat harde momenten.Deze score is het best te vergelijken met een mix van The Last Samoerai en Braveheart (van James Horner).Weer eens te meer heeft Zimmer zijn fans niet in de steek gelaten ! Een mooie soundtrack !
Ook de film viel goed mee. Ben eens benieuwd naar de 'Thunderbirds' soundtrack...
King Arthur - 10/10 - Recensie van Bettina Van Uitvange, ingevoerd op (Nederlands)
Hans Zimmer......ik had de soundtrack al voor ik de film ben gaan zien. Deze soundtrack is gewoon SCHITTEREND! Is een 10 waard net zoals Gladiator, Thin Red Line en Crimson Tide. De film was trouwens ook heel mooi en dubbel genieten met de prachtige muziek.
King Arthur - 10/10 - Recensie van Edwin Huisman, ingevoerd op (Nederlands)
DUBBEL EN DWARS EEN 10 WAARD plus 3dubbel kippenvel.
Groots, mysterieus, Donker en geweldig verder geen woorden voor, buiten MAGISTRAAL!!!!!!
King Arthur - 09/10 - Recensie van BJ Borge Ayala, ingevoerd op (Spaans)
Me he quedado hipnotizado con esta obra genial y épica de el Maestro Hans Zimmer.
No puedo por más que calificarla de obra de arte.
King Arthur - 08/10 - Recensie van Caroline Verdonck, ingevoerd op (Nederlands)
eiglijk 8,5 ma da kunde dus nie kieze dus ja, nee echt mega goeie film
Trailer:



De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:

Fahrenheit, Immediate Music (Trailer)




Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer