Arthur: Pelagius told me once: 'There is no worse death than the end of hope.'
Guinevere: You and I are not the polite people that live in poems. We are blessed and cursed by our times.
Het verhaal van Koning Arthur is natuurlijk bij iedereen bekend. Iedereen kent de sage van de ridders van de ronde tafel met zijn leider Arthur Pendragon. Personages al Merlijn, Guinevere en Morgana liggen allemaal bekend in de oren zowaar. Daarom dat Jerry Bruckheimer eens het echte verhaal van Koning Arthur wou te weten komen. Het echte verhaal achter de legende. Dat brengt deze film naar voor. King Arthur is natuurlijk gemaakt in het kielzog van Gladiator. De epische historische films waren in opkomst en Bruckheimer wou natuurlijk zijn graantje meepikken. De film op zich, is niet zo heel slecht, maar ik kan het verhaal niet weergeven omdat ik er gewoon niets meer van weet. Dankzij het feit dat het nog niet zo lang geleden is dat ik de film heb gezien, moet ik dus concluderen dat het een film is dat snel in de vergetelheid is geraakt. En niet alleen de film maar ook de muziek.
In navolging van Gladiator is dit de tweede epische historische film die Hans Zimmer van muziek voorziet. Wie mijn recensies af en toe eens leest weet dat ik geen fan ben van Gladiator. Uw nederige recensent vindt de score heel moeilijk te beluisteren en vooral saai om naar te luisteren. Maar niet met deze King Arthur. King Arthur is van een heel lang kaliber. Waar Gladiator veelal saai en langdradig was, is deze score een hele verbetering op elk vlak. Uw nederige recensent zal u vertellen waarom. Indien u een trouwe lezer bent van mijn recensies ga je wel al weten dat ik normaliter enkel de thema’s bespreek samen met een andere hoogtepunt van de score. Aangezien deze King Arthur is opgedeeld uit negen lange suites ga ik dit niet doen. Want dat zou de score geen recht aandoen. Er zijn namelijk maar twee grote thema’s maar de score die errond is geschreven is zodanig goed dat ik elke track kort zal bespreken. Zo gaat u als lezer een goed zicht krijgen op deze muziek van onze favoriete Duitse componist.
01: Tell Me Now
Long ago your name a shadow in my dreams
The white brave still searching
Raining winds fall apart
I believe your heart
Dit zijn de eerste woorden die je hoort op deze score. Het Engelse platteland, met zijn heuveltjes en zijn lage mistbanken die het groene gras verbergen, nodigen u als luisteraar uit om deze score met volle aandacht te aanhoren. Het is een gezongen versie van het eerste hoofdthema dat hier beschouwd gaat worden als het emotionele thema. Het is perfect gezongen door Moya Brennan. De echo dat op haar stem is gezet, maakt het zelfs een tikkeltje mysterieus. Uiteraard wou Zimmer zijn succes van Gladiator nadoen met dit lied, maar uw nederige recensent vindt dit lied beter dan de liederen in Gladiator. Ik vind de melodie gewoon beter. Het lyrische thema maakt u meteen warm voor meer te aanhoren. En het is één van de weinige gezongen nummers die perfect bij de instrumentale score hoort. De belangrijkste reden hiertoe is dat het thema in heel veel stukken in de score wordt gebruikt. Een perfect begin voor een hele mooie score.
02: Woad To Ruin
De eerste lange suite van deze score. Zimmer begint meteen met zijn geweldige opbouw die zijn composities zo kenmerken. Lage cello’s vormen de basis voor de blazers die er een beetje later bijkomen gepaard met een perfect mannenkoor. Het klinkt allemaal een beetje mysterieus. Omstreeks een halve minuut slaat de sfeer om. Percussie komt erbij en alles klinkt onheilspellend. Alsof de vijand zijn wapenen pakt om tot vechten over te gaan. Ook het mannenkoor is terug van de partij en dat maakt het allemaal dat tikkeltje grootser en meer episch. Omstreeks 1:21 is de sfeer weer geheel anders. Het klinkt weer allemaal hoopvol. Zimmer gebruikt dezelfde instrumentatie maar de melodie veranderd plots en dat zorgt voor de sfeerverandering. Na een mooie emotionele herhaling van het Tell Me Now thema (prachtig gespeeld door de cello’s) ga je als luisteraar beseffen dat het allemaal maar kalmte voor de storm was. Zimmer zet actiemuziek in van de bovenste plank. Doedelzakken vormen de eerste echte actie van de score, en wat erna komt is zoveel beter. Zimmer weet hoe hij goede actiemuziek moet schrijven, dat is hier wel te horen. De actiemuziek deint langzaam uit en we hebben een paar seconden complete stilte. En dan komt het hoofdthema. Wees gewaarschuwd, mijn beste liefhebbers der filmmuziek, het hoofdthema is heel verslavend! Deinend op percussie spelen de blazers geflankeerd met de strijkers met een snuifje koor, het geweldige epische hoofdthema. Het is zo’n thema dat je nooit meer vergeet na de eerste luisterbeurt. Zo’n hoofdthema dat gewoonweg de perfectie bereikt. Eén van de betere van Zimmer! En daarmee is er een einde gekomen aan de langste en beste track van het album.
03: Do You Think I’m Saxon
Waar de actie in het vorige nummer melodieus was, is het hier zeer agressief. Zware percussie en blazers spelen een motiefje waar de kwaadaardigheid zo van af komt. Na het geweldige Woad To Ruin is dit inderdaad een beetje een afknapper. Maar niet getreurd de actie wordt beter naarmate het nummer vordert, maar het haalt in de verste verte niet de grandeur van het vorige nummer. Tegen het einde van het nummer keert de rust terug. En dan horen we jammer genoeg Pirates Of The Caribbean. Eigenlijk moeten we het omgekeerd zeggen. We horen in Pirates Of The Caribbean: Dead Man’s Chest, King Arthur. Het gehele stuk als de Kraken tevoorschijn komt is dit deel van de cue. Jammer maar helaas. Ik heb DMC eerst gehoord en dan deze King Arthur, dus had ik het geweten had ik er zeker rekening mee gehouden tijdens mijn recensie van DMC.
04: Hold The Ice.
Het nummer begint met een prachtige reprise van het emotionele thema dat woordloos gezongen wordt door Moya Brennan. Dit is kippenvel alom. Een meer dan nodig rustpunt in deze score. Jammer genoeg wordt de prachtige stem opeens doorbroken door synthesizers en het koor. Meer actie loert om de hoek. Maar we horen alweer een motiefje van Pirates, deze keer van AWE. Het motiefje voor Bootstrap Bill. Het is zeer verwarrend meneer Zimmer om steeds aan Pirates herinnerd te worden in een compleet andere score. Na een zeer kort actiemoment, komt Moya Brennan terug en worden we getrakteerd op een zeer epische versie van het emotionele thema. Met een compleet andere orkestratie en deze variatie toont ons hoe slim het thema wel is. Emotioneel werkt het, maar ook in de actiemuziek werkt het! Na deze prachtige reprise deint het nummer rustig uit.
05: Another Brick in Hadrian’s Wall
Het nummer begint terug met het geweldige hoofdthema op dezelfde epische manier toen het te horen was in Woad To Ruin. Het is de langste versie die je zal te horen krijgen en dan ook meteen één van de beste. Daarna is het even terug actie dat de klok slaat. Maar terug van een zeer hoog niveau. Daarna krijgen we een neventhema te horen. Als ik mij niet vergis is het voor Guiniverre. Gespeeld op de elektrische viool gesteund door het woordloze gezang van Moya Brennan. We krijgen verschillende variaties te horen, de één al beter dan de andere. Maar dit nummer is een rustpauze voor hetgeen wat komen gaat. Want het is nog de moeite.
06: Budget Meeting
Dit is alweer een groot actienummer. Het hoort allemaal heel goed weg. Maar op één moment brengt een zodanig grote glimlach op mijn gezicht dat ik het moet mededelen. Tussen al het zware actiemateriaal komt daar opeens het emotionele hoofdthema naar boven. Onder hevige percussie horen we de strijkers het spelen en als een thema een gevoel van blijdschap en kippenvel kan brengen, dan weten we dat het een heel goed thema is!
07: All Of Them.
Het besluitende deel van de score. Hier krijgen we terug alle thema’s te horen maar in een nieuw jasje. Te beginnen met het thema van Guiniverre. Het blijft toch een klein meesterwerkje. Maar de hoogtepunten van dit nummer is de twee reprises van de twee hoofdthema’s. Te beginnen met het emotionele thema dat terug op een zeer intrieste manier wordt gespeeld. We hebben alle variaties al gehoord, maar dit is toch wel de betere. Zeker als daar het andere hoofdthema bijkomt. Geen bombastische versie maar wel een celloversie. Ook zo werkt het thema zeer goed. Als luisteraar heb je het niet direct door dat je het thema hoort, maar na een paar luisterbeurten besef je hoe clever Zimmer te werk is gegaan. De celloversie deint over na een nieuwe mooie reprise van het Tell Me Now thema. En dan komt het beste stuk van de score. Het koor zet in, de strijkers spelen vrij laag. Het hoofdthema maakt zijn opwachting in zijn meest epische vorm. Heel rustig, heel gestaag vooraleer het openbarst in een uitbarsting van koor en orkest. En dat is het einde van deze King Arthur.
Conclusie
Deze King Arthur is gedurende de tien jaren een beetje in de vergetelheid geraakt. Dat is jammer want het mag niet. Deze King Arthur is misschien een zoveelste in een dozijn, maar het is de beste uit dat dozijn. Het is een ondergewaardeerde score en dat is jammer. Wie hem nog niet heeft gehoord, koop hem maar. Zeker als je een Zimmer fan bent. Maar als je dat bent, zal je hem wel al gehoord hebben. Het enige irritante van deze score is de stukken muziek die je ook hoort in Pirates. Maar daar kan ik deze score niet voor afstraffen omdat King Arthur vroeger is geschreven dan de twee Pirates Scores. Een tien kan ik deze score jammer genoeg niet geven, want er zijn sterkere Zimmers op deze wereld. Toch is deze score een 9 meer dan waard! Uw nederige recensent kent hem praktisch vanbuiten, heeft hem grijsgedraaid en zal hem zelfs wit draaien indien dat nodig is!
Beste Tracks
Tell Me Now
Woad To Ruin
All Of Them
Cerdic: You come to beg a truce, you should be on your knees.
Arthur: I came to see your face so that I alone may find you on the battlefield. And it will be good of you to mark my face, Saxon, for the next time you see it, it will be the last thing you see on this earth.
Cerdic: Ahhh, finally, a man worth killing