Spider-Man 2


Sony Music (827969284223)
Film | Releasejaar: 2004 | Medium: CD
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Spider-Man 2 Main Title3:21
2.M.J.'s New Life / Spidous Interruptus2:31
3.Doc Ock is Born2:23
4.Angry Arms / Rebuilding2:51
5.A Phone Call / The Wrong Kiss / Peter's Birthday2:07
6.The Bank / Saving May4:27
7.The Mugging / Peter's Turmoil3:21
8.Doc Ock's Machine1:42
9.He's Back!1:50
10.Train / Appreciation6:16
11.Aunt May Packs2:51
12.Armageddon / A Really Big Web!6:28
13.The Goblin Returns1:36
14.At Long Last, Love2:55
15."Raindrops Keep Fallin' On My Head" - B.J. Thomas3:14
 47:52
Schrijf zelf je recensie Toon recensies in andere talen

 

Spider-Man 2 - 07/10 - Recensie van Cohen Oat, ingevoerd op
Twee jaar na het enorme succes van Spiderman vervolgde regisseur Sam Raimi in 2004 met ‘Spiderman 2’ de avonturen van de Spinnenman. Ook componist Danny Elfman mocht zich bij de crew aansluiten en verzorgde een score die in vergelijking met zijn voorganger een veel voller geluid mee heeft gekregen.

De openingscredits zijn voor dit tweede deel nagenoeg in tact gelaten, hoewel Elfman er hoorbaar mee soundeffects aan toegevoegd heeft. De score begint pas echt bij het innemende ‘MJ’s new Life’ waarbij direct het liefdesthema uit de eerste score een uitwerking krijgt. Het wordt echter bruut onderbroken door een stevige actierijke variatie op het Spiderman thema. Liefde maakt plaats voor een heldenavontuur, het probleem waarmee Parker in de film lang zal worstelen. ‘Dock Ock is Born’ is in tegenstelling tot wat de titel indiceert geen actierijke track. Daar waar je in de film een magnifiek thema hoort compleet met groots koor blijft het hier een vrij matte compositie. Een gemiste kans die helaas in de daaropvolgende track niet goed gemaakt wordt.

Het is jammer dat de psychologische kant van het verhaal amper terug te horen is in de muziek. Dat heeft deels te maken met de selectie van de tracks, maar anderzijds heeft Elfman heeft er in muzikaal opzicht ook weinig mee gedaan en dat is ronduit betreurenswaardig te noemen. De muziek overtuigd echter wel in tracks als ‘He’s Back’ waarin we voor de eerste keer sinds de openingscredits het hoofdthema in al zijn glorie horen. In ‘Train/Appreciation’ maakt Elfman gebruik van de thematiek uit ‘Costume Montage’ de derde track van het eerste album. Het levert de beste actietrack van de twee scores op, vooral omdat Elfman er veel tempowisselingen en orkestrale variaties doorheen gooit. In het gedeelte ‘Appreciation’ horen we dan eindelijk eens een herkenbare Elfman, de combinatie tussen strijkers en koor heeft wel wat weg van zijn arrangementen voor ‘Edward Scissorhands’. ‘Armageddon/ A Really Big Web’ is de tweede lange track en bestaat vooral uit de vervolmaking van het liefdesthema. Wat opvalt is dat Elfman naarmate zijn score vordert steeds meer gebruik maakt van het koor. Daar waar hij er in het eerste deel maar sporadisch gebruik van maakte en het toch wat goedkoop klonk, versterkt het hier zeker het dramatische element van de muziek. Dat heeft voor het grootste deel te maken met de orkestratie, die hier veel voller en klassieker klinkt en niet continu overheerst wordt door synthesizers.

De finale van de score heeft net als de film nog twee leuke verrassingen in petto. Eerst horen we een variant op het ‘Green Goblin’-thema, daarna nog een nieuwe variatie op het romantische thema, afgesloten met het absolute hoofdthema van de score. Romantiek en actie worden eindelijk op een goede en niet zo een oppervlakkige manier uitgewerkt. De allerlaatste track van de score betreft de wereldberoemde hit ‘Raindrops Keep Fallin’ on my Head’, die om begrijpelijke redenen opgenomen is in de tracklist.

In vergelijking met de eerste score is ‘Spiderman 2’ een hele stap vooruit. De balans tussen romantiek, actie en lichtverteerbaar drama is veel beter en ook het orkestrale geluid werkt verfrissend. De score krijgt hierdoor een nieuw elan mee, wat node werd gemist bij de eerste score. Opvallend is wel dat al tijdens de opnamesessies regisseur en componist regelmatig met elkaar in de clinch lagen, waarna beiden al bij het verschijnen van het tweede deel aangaven voor een eventueel derde film niet meer samen te willen werken. En inderdaad werd het stokje overgedragen aan componist Christopher Young. Naar alle waarschijnlijkheid zal deze weinig veranderen aan de vaste thematiek van de scores, want wat je ook mag vinden van Elfman’s werk; hij heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de herkenbaarheid van het personage Spiderman.
Spider-Man 2 - 07/10 - Recensie van Thomas-Jeremy Visser, ingevoerd op
Het is alweer een tijdje geleden dat de laatste Spiderman, Spiderman 3 uitkwam. Die score kwam van horrorcomponinst Christopher Young. Het was een prachtige score, die het beste van Young en Elfman combineerde. Elfman en regisseur Riami konden niet meer samen door een deur na Spiderman 2. Het hoe en waarom zullen we nooit te weten komen. We kunnen slechts luisteren naar de score en kijken naar de film.

Elfman is door sommigen verweten geen eenduidig hoofdthema aan de franchise mee te geven. Persoonlijk snap ik niet waar men dat vandaan haalt, want eigenlijk zijn de drie Spiderman scores thematisch gezien zelfs heel erg goed. De Main Titles zitten bijvoorbeeld erg goed in elkaar. Het bestaat uit allerlei strakke motieven die we terughoren in de actiescenes, en natuurlijk het dus wel degelijk bestaande hoofdthema. De Spiderman 2 versie is op enkele instrumentale toevoegingen eigenlijk precies hetzelfde als die van de originele Spiderman. Het is en blijft gewoon een thematisch pareltje, en de stijl van Elfman is duidelijk te herkennen.

Er zit duidelijk meer pit in dit deel dan in zijn voorganger. De actiemuziek kan men namelijk gerust fantastisch noemen. Het is nog het beste te vergelijken met Elfman’s Batman: het is heel erg druk, en het wervelt alle kanten op. Percussie die haast niet te controleren lijkt, laag spelende strijkers die er soms ineens keihard door schieten, en natuurlijk zoals we van Elfman gewend zijn veel pompeuze en lage blazers. Doctor Otto Octavius (een glansrol van veteraan Alfred Molina) krijgt een thema wat in het verlengde hiervan ligt. Dit thema is heerlijk donker, en eigenlijk ontleent het zijn kracht aan het feit dat het net wat over the top is. Het is heerlijk te horen in DE actietrack van de score, The Bank/Saving May.

In de films draait het toch altijd wel weer om die mooie Mary Jane Watson. Het was daarom des te opvallender dat er nooit een mooi, groot liefdesthema was te ontdekken in Spiderman. In het vervolg is het ook niet echt heel erg goed te horen, en we krijgen slechts lauwe muziek als er iets tussen Dunst en Maguire gebeurt op het scherm. Simpel strijkspel en een pianomotiefje dat te simpel is om aandacht aan te besteden.

Spiderman 2 is een score die functioneel is. Het ondersteunt de beelden op een effectieve manier, en zorgt voor een gezonde dosis spanning. De score is echter niet zo heel erg interessant buiten de geweldige actiemuziek en de terugkerende thema’s om. Mijn advies is dan ook simpel: als je van heerlijke, drukke actiemuziek houdt, overweeg dan om de score aan te schaffen. Want voor de romantiek hoef je het niet te doen. Een score die doet wat ie moet doen.
Spider-Man 2 - 09/10 - Recensie van Niels van Laar, ingevoerd op
Spider-man 2

Omdat ik de film nog steeds niet gezien heb (in Nederland is dvd nog een beetje te duur voor mij), moet ik het voorlopig nog even met de muziek doen. Dat houd ik nog wel een tijdje vol, want Elfman heeft een geweldige sequel gemaakt.

Don Davis deed het met zijn Matrix Trilogie en Danny Elfman heeft er goed aan gedaan dit ook te doen, want waarom zou je een fenomenale openingsproloog niet gewoon hergebruiken? Gewoon een paar kleine toevoegingen en kleine effectjes en je zit meteen weer in het Spider-man verhaal. Door dezelfde opening te gebruiken maak je filmmuziek fans ook lekker nieuwsgierig naar de volgende film die waarschijnlijk in 2007 zal verschijnen. Ik had dit in ieder geval met de Matrix, na deel 2 kon ik niet wachten op deel 3, om te horen wat Davis nu weer met de openingsmelodie gedaan zou hebben.

Naast zo’n geweldige proloog is Elfman erin geslaagd om nog meer verbeteringen ten opzichte van het eerste deel te maken. De cd klink voller dan deel 1, met meer bombastische actiemuziek. Ontzettend leuke, mooie nieuwe thema’s (goed te horen in nummer 6). Maar ook een heleboel thema’s uit Spider-man 1, die hier in een compleet andere compositie terugkomen. Het laatste nummer Raindrops Keep Fallin’ On My Head, is een leuk nummer, maar geen echte afsluiter voor deze cd, dit nummer hadden ze beter op de soundtrack-cd kunnen zetten.

Elfman is er dus zeer goed in geslaagd om de muziek verder uit te diepen, te verbeteren, oude toppers terughalen en nieuwe bedenken. Dat vind ik ook zo knap aan filmmuziekcomponisten, constant nieuwe thema’s verzinnen. Blijkbaar lukt dat dan niet altijd, kijk maar naar James Horner, bij zijn scores horen we vaak oude thema’s. Het lijkt me dan ook een zware klus, maar Elfman flikt het weer. Ik kan niet wachten tot deel 3 uitkomt, want wat zou hij nu weer doen met de Main Title en de rest van de film?

Niels.
Trailer:



De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:

Lacrimosa, Immediate Music (Trailer)
Sound Design and Sound Source, Tim Gedemer (Film)
Orch and Choire Rise, Immediate Music (Trailer)
The Last Samurai (2003), Hans Zimmer (Track 8. Ronin) (Film)
Burn The Clock, Adam Freeland (liedje(s))
Switchback (Instrumental), Celldweller (Trailer)
Plunkett & Macleane, Hanging (1999), Craig Armstrong (Film)
Thunder of Atlantis, Robert Etoll (Trailer)
Spider-Man (2002), Danny Elfman (Film)
Gladiator, Brand X Music (Trailer)




Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer