La Piovra

De Italiaanse tv-serie La Piovra heeft maar liefst 15 jaren gelopen in 10 series met in totaal 48 afleveringen. De titel betekent 'De Octopus', wat betrekking heeft heeft op de Italiaanse maffia met z'n tentakels. De serie was in Italië en ook elders een groot succes op de televisie. De series 1 tm 7 volgen de ontwikkelingen van de strijd tegen de maffia in chronologische volgorde. Daarna volgen 2 series die hieraan voorafgaan en de laatste serie is weer een vervolg op serie 7.
Het verhaal draait om de strijd van de politie, en dan speciaal die ene commissaris, tegen de met name Siciliaanse maffia en wordt in realistische en rauwe beelden vertoond.

De muziek bij deze serie is gecomponeerd door niemand minder dan Ennio Morricone. Aanvankelijk was Riz Ortolani de componist, die dan ook de muziek voor de eerste serie componeerde. Daarna nam Morricone het stokje over vanaf de tweede serie en zijn muziek wordt erg gewaardeerd en heeft de serie een behoorlijke meerwaarde gegeven.

In 1990 is er een album uitgekomen met de 'original score' van de muziek van Morricone voor serie 2 t/m 5. In 1999 was de tv-serie afgelopen en toen is dit veel uitgebreidere album uitgebracht met muziek van de hele serie 2 t/m 10 met twee keer zoveel muziek als die original score uit 1990.

Waar het original album de muziek van de verschillende series nog wat door elkaar gooide, is dat op dit dubbelalbum niet het geval. De muziek staat keurig in volgorde van de series waar de muziek uit komt. De muziek komt echter hoofdzakelijk uit series 2 t/m 4, waaruit ongeveer tweederde van de muziek op dit album afkomstig is. Van series 8 en 9 is helemaal geen muziek aanwezig. Als je de song uit serie 5 even buiten beschouwing laat, dan is er van series 5, 6, 7 en 10 elk ongeveer 10 minuten instrumentale muziek opgenomen.

De serie is natuurlijk een thriller en een flink deel van de muziek is dan ook vooral spannend. Maar spannende muziek is vaak wat beperkt van melodie en probeert vooral een spannende sfeer neer te zetten, wat niet altijd zo gemakkelijk in het gehoor ligt. Dat geldt zeker ook voor de spannende tracks op dit album en er staan behoorlijk veel van die spannende tracks op dit album.
Morricone heeft nogal de neiging om die spanning op te voeren met veel atonale klanken, maar dat valt op dit album best wel mee. Toch zijn er genoeg tracks die een nogal aparte stijl hebben, waarbij Morricone naar believen wisselt in instrumentatie. Ook maakt hij veel gebruik van relatief scherpe klanken om de spanning te verhogen.

Toch bevat dit dubbelalbum een redelijk aantal tracks die het beluisteren zeker waard zijn. Dat begint al gelijk met de prachtige, wat melancholieke openingstrack 'Mille Echi', met een meeslepende melodie en arrangement, dat je direct herkent als van Morricone. En zo staan er nog een aantal van die bijzonder fraaie tracks op dit album, waarin je duidelijk de hand van meester Morricone herkent. Vaak zijn dat mooie melodieën die gespeeld worden door violen of altviolen op een underscore van eveneens violen of cello's of andere strijkers. Zo wordt dit tot prachtige en emotioneel geladen muziek, die soms tot kippenvelmomenten leidt.

In de muziek voor seizoen 2 vinden we ook de thema-tracks van de serie. 'Morale' en 'La Morale dell'Immorale' zijn fraaie tracks, maar met een duidelijk spannende ondertoon via het arrangement, waardoor deze tracks minder hoopvol klinken dan sommige andere op dit album.

Het album bevat ook een song. De track 'My Heart and I' komt uit serie 5 en wordt gevoelig gezongen door Amii Stewart en is een mooie melodie, waarbij de begeleiding vooral uit strijkers bestaat. Maar ook lichte percussie en koperblazers werken mee in deze wat trage, maar erg mooie song.
Een andere track waarin een vrouwenstem een flink aandeel heeft is 'Intiamente'. De bekende operazangeres Edda Dell'Orso zingt hier echter geen tekst, maar gebruikt haar stem als instrument in deze verder instrumentale track. De muziek krijgt daardoor een extra dimensie, die er bijna iets zweverigs aan geeft, terwijl de melodie vooral melancholiek is, met een tragische ondertoon, die door de strijkers en piano nog versterkt worden. Dell'Orso zing ook mee in de nogal tragische klinkende track 'Dolore dell'Anima', wat zoiets betekent als pijn tot in je ziel.
De afsluitende track 'Requiem' is ook een fraaie song, die door een groot koor wordt gezongen. De orkestrale begeleiding is echter wat grillig, waarbij met name de lage koperblazers er een effect aan toevoegen die niet fraai uitpakt. De koorzang is tragisch, zoals het hoort in een requiem en mooi, maar de orkestraties helpen het fraaie van de track helaas eigenlijk een beetje
om zeep.

Er zitten in deze expanded score zeker een aantal pareltjes. Ook maakt Morricone weer gebruik van aparte instrumenten of klanken, variërend van elektronische muziek tot orgelmuziek en van belletjes tot hoge pieptonen of klanken die bijna niet thuis te brengen zijn en van jankende elektrische gitaren tot schelle klavecimbels. Morricone componeert voor zijn scores nog wel eens non-muzikale tracks, die alleen bestaan uit vreemde en vervreemdende klanken, maar dat komt op dit album niet voor, al twijfel ik er niet aan dat hij dit soort 'muziek' ook voor deze tv-serie gemaakt zal hebben. Sommige tracks komen hier overigens wel dicht bij in de buurt.

Kortom, met La Piovra heeft Ennio Morricone een flink stempel op de tv-serie gedrukt, in positieve zin. Die serie is vooral spannend en die spanningsmuziek voert dan ook de boventoon op dit uitgebreide album. Deze spannende muziek ligt uiteraard wel wat minder gemakkelijk in het gehoor en klinkt soms zelfs vervreemdend of zelfs wat psychedelisch. Dat was al zo op het original album, maar geldt in nog sterkere mate voor dit dubbelalbum. Toch bevat ook dit album zonder meer een aantal bijzonder fraaie tracks, hoewel dat in verhouding toch wat beperkt is. Het geheel van dit album krijgt daarmee een waardering voor de beluisterbaarheid van 62 uit 100 punten, wat iets lager is dan die voor de original score. Dat komt dan vooral omdat dit dubbelalbum in verhouding duidelijk meer spannende en minder aansprekende muziek bevat.